Realne PORAŻKI rządu Tuska

Mirek Lewandowski · Weteran Forum Dołączył: 16 Wrz 2007 Posty: 635

ewaen,
Pani Ewo,
rzeczywiście nastąpiła zbieznośc czasowa zainicjowania tego wątku i upływania terminu stu dni od powołania nowego rządu. Powstało wrażenie, że chcemy podsumować te sto dni.
Gdyby o to chodziło, to ma Pani racje - wszystkie te potencjalne zagrożenia, które wskutek nieudolnosci obecnego rządu narosły, to realne jego niepowodzenia patrząc z perspektywy tych stu dni.
Ale ja mam ambicje wieksze - chciałbym, aby ten wątek trwał całą kadencję tego rządu (jeżeli Administratorzy pozwolą - piekne ukłony!). Chciałbym oderwac sie od doraźnych ocen i skupić na ocenach opierających się na dłuższej perspektywie.
Ma Pani rację - 100 dni to za krótko, gdyż wiele spraw sie dopiero rozwija, z jednej strony "zawalanki" można jeszcze uratować, ale z drugiej - zapowiedzi katastrofy mogę się spektakularnie zrealizować. Wynika z tego wniosek dość nieoczekiwany - czy nie za wcześnie na krytykę tego rządu?
Na tym koniku jadą media niechętne PiSowi. Cały czas słyszymy poczekajmy, albo raczej PeOczekajmy. I Polska po wyborach stała sie jedna wielką PeOczekalnią.
Otóż ja bym chciał zaproponowac Państwu szukanie złotego środka. Odrzucam zarówno zbyt pospieszną, raptowną krytykę tego rządu (bo rządowi może się coś udać i wtedy trzeba będzie odszczekiwać, albo trzeba będzie udawadniać, że białe jest czarne), ale odrzucam też odkładania oceny tego rzadu Ad calendas graecas, czyli wersje PeOczekalni.

Co do jdnego Pani mnie przekonała - rozbudzenie nadmiernych społecznych oczekiwań wskutek składania populistycznych obietnic to realna porażka tego rządu. Wynikiem tego PeOpulizmu jest groźba niepokojów społecznych i załamania sie budżetu (w razie zaspokajania kolejnych rządań pracowników sfery budżetowej). Byc może PO ustabilizuje powstała sytuację, ale będzie to trochę tak, jak z komunistami, którzy tez heroicznie walczyli z problemami, które wczesniej sami tworzyli. Smile

Pozdrawiam

ewaen · Użytkownik Dołączył: 12 Sty 2008 Posty: 7

Ma Pan rację - im mniej emocjonalna, a bardziej merytoryczna, konkretna i oparta na sprawdzalnych faktach będzie krytyka - tym lepiej dla jakości i celności tej krytyki.
Myślę, że na większe konkrety jest jeszcze czas, póki co więcej można powiedziec na temat tego na co się zanosi , i w jakim kierunku różne sprawy zmierzają, choć nam wszystkim życzyłabym, żeby tych nieprzyjemnych i miekorzystnych dla Polski faktow bylo jak najmniej

pozdrawiam
Ewa N.

Mirek Lewandowski · Weteran Forum Dołączył: 16 Wrz 2007 Posty: 635

Bajka o złym wilku spodobała mi sie tak bardzo, że wpisałem ją najpierw tutaj. Sadze jednak, że lepiej pasuje ona do wątku zabawnego zatytuowanego "Czeski film".
Za zamieszanie przepraszam

Mirek Lewandowski · Weteran Forum Dołączył: 16 Wrz 2007 Posty: 635

W Rzepie opinie nt. stu dni Tuska (co brzmi prawie, jak sto dni Napoleona - i niechybnie kojarzy się z klęską pod Waterloo; gdzie będzie tuskowa św. Helena?)

Dwie opinie zwracają uwagę na to, że Tusk nie ma dalekosiężnej wizji zmian w Polsce, którą można by przeciwtsawić wizji Jarosława Kaczyńskiego.

Cytat:

Opinie dla „Rz”

Jadwiga Staniszkis, socjolog i politolog Uniwersytetu Warszawskiego i PAN

Rząd Tuska nie działa perspektywicznie i w wielu kwestiach improwizuje. Brakuje mu wizji reform i jasnej polityki informacyjnej, dotyczącej chociażby ważnej ustawy emerytalnej. Nie wykorzystano projektów przygotowywanych wcześniej przez gabinet cieni. A w wielu sprawach presja czasu jest duża. Rzuca się w oczy brak zdolności przywódczych premiera. Nie potrafił wykorzystać swoich „lokomotyw”, np. Waldemara Pawlaka i Elżbiety Bieńkowskiej, którzy mieli odważne pomysły. Wycinani są młodzi, kompetentni ludzie powołani za poprzedniej ekipy w spółkach Skarbu Państwa. Wielogłos Tuska, Sikorskiego i Klicha w kwestii tarczy antyrakietowej sprawia wrażenie, jakby każdy z nich grał w innej drużynie. Pozytywna jest zmiana stylu działania w porównaniu z rządem PiS.

Anna Materska-Sosnowska, politolog z Instytutu Nauk Politycznych UW i PAN

100 dni to mało, by w pełni uruchomić machinę administracyjną. Dotychczasowe działania rządu oceniam jednak kiepsko. Najbardziej niepokoi mnie brak wizji kierunku, w jakim zmierza i co chce osiągnąć. Rząd tłumaczy się jedynie z zarzutów opozycji. Nie pojawiają się pomysły – nie mówiąc już o projektach legislacyjnych – jak zrealizować obiecany irlandzki cud.

Nie można zaspokajać roszczeń każdej grupy społecznej. Rząd powinien za to wykorzystać wysokie poparcie społeczne do przeprowadzenia reform. Natomiast pozytywnie odbieram uspokojenie sytuacji po rządach PiS. W ministerstwach Edukacji i Sprawiedliwości pojawiają się pewne pomysły, ale toną w natłoku nieważnych informacji o niszczeniu laptopów.

http://www.rp.pl/artykul/96426.html
_________________
xxx

Witja · Weteran Forum Dołączył: 23 Paź 2007 Posty: 5319

http://www.polskieradio.pl/trojka/salon/

"Salon polityczny Trójki"

Profesor Jadwiga Staniszkis
Piątek, 22 lutego 2008

Witam Państwa bardzo serdecznie. Dziś gościem Salonu Politycznego Trójki jest pani profesor Jadwiga Staniszkis – bezpartyjna. Dzień dobry, Pani profesor.

Dzień dobry Państwu.

Według sondażu „Rzeczpospolitej” 60% Polaków ocenia dobrze premiera Donalda Tuska – to jest najwyższa ocena wśród wszystkich ministrów. A jak Pani ocenia premiera?

Trudno powiedzieć. Zresztą dziś moja duża ocena jest w „Dzienniku”. Uważam, że nie ma tych kwalifikacji przywódczych i to widać w sposobie działania rządu w niektórych dziedzinach. Równocześnie formułowane są różne stanowiska, choćby w sprawie polityki zagranicznej i tarczy; przed sama wizytą w Moskwie, kiedy Klich i Sikorski z różnych powodów mówili co innego. Moim zdaniem poważnym błędem było w czasie wizyty w Moskwie przed wyborami –terminarz nieszczęśliwy – zaproszenie Putina, o którym wiadomo, że formalnie będzie nikim. To jest sankcjonowanie tego systemu z silnym człowiekiem nieformalnie z tyłu. Kiedy NATO zrobiło podobny błąd, zapraszając kwietniu Putina do Rumunii, amerykanie wyczuwający wagę procedur – bo to jest właśnie demokracja – napisali ostry protest, że nie można, bo to jest traktowanie niższych standardów jako rzeczywistości. Uważam także, że – przecież Tusk jest zawodowym posłem od kilkunastu lat – wiedząc, że ma szansę na władzę, przyprowadził swoją partię nie przygotowaną. Wszyscy oczekiwaliśmy, że tam jednak były projekty kompleksowe, które się rzuca na stół. Popularność jest w jakimś sensie niebezpieczna, bo może uśpić potrzebę zmobilizowania się i działania, a wynika z tego, że wszyscy byli – ja sama zresztą, niezależnie od mojej orientacji politycznej – zmęczeni stylem i brakiem zewnętrznej estetyki w sposobie działania PiS-u, niezależnie od osiągnięć. Jak widać Platforma w wielu dziedzinach wraca do pomysłów PiS-u. retoryka PiS-u była znacznie bardziej populistyczna i demagogiczna niż praktyka. W tej chwili widać kontynuację.

Do jakich pomysłów wraca?

Wraca do niektórych elementów polityki europejskiej, znanie – to, co zrobili prezydent Kaczyński i Fotyga w końcówce – biurokracji europejskiej jako autonomicznego i korzystnego dla nas gracza. Wraca do bardzo silnego akcentowania karty energetycznej, która ma teoretycznie zapobiec zbyt silnej pozycji bilateralnych porozumień Niemcy – Rosja. Profesor Gomułka, wiceminister finansów stwierdził, że właściwie rozpocznie od wprowadzenie w życie planu Gilowskiej, który Platforma wcześniej – zresztą ja także – krytykowała jako zbyt mało radykalny. Widać tutaj, w tych miejscach, gdzie były pomysły radykalnych zwrotów. Myślę tutaj o Pawlaku z tą jego ideą, żeby problem energii rozwiązać inaczej; nie wisieć na mocarstwach, na rurociągach, które wymagają geopolitycznego antyszambrowania, ale wskoczyć w nową, drogą technologię – kompleksowo gazyfikacja węgla.

To był pomysł, Pani zadaniem, Waldemara Pawlaka?

Nie. To były pomysły wielu ludzi, ale to był sztandarowy pomysł Pawlaka jako wicepremiera gospodarki. Minister Bieńkowska od środków europejskich próbowała skoncentrować pieniądze europejskie właśnie między innymi, żeby móc przy ich pomocy dokonać zwrotu, a nie rozpraszać na niepotrzebne drobne inwestycje wszędzie. I to upadło.

(...)

Widać strategię w polityce zagranicznej? Widać pomysł? Widać wizję? Czy nie?

Jeszcze nie. Ale widać jedno – to, że minister Sikorski zdaje sobie sprawę z tego, czym stała się Unia po traktacie. Tożsamość Unii to jest całe pole norm i procedur pozostających wobec siebie często w konflikcie. Każdy kraj wybiera swoją niszę. Tek jego mistrzowski manewr, już po wizycie Tuska, wycofania się z wycofania embarga, pójście krok dalej, pokazało, że wszystkie normy mogą być na różnych poziomach efektywności, jak to się mówi w Unii. On się najszybciej uczy tego nowego kontekstu.

(...)

A czy dostrzega Pani wizję rządu Donalda Tuska, jeśli chodzi o sprawy gospodarcze; że wie, jak stworzyć nowoczesne państwo w Europie?

Nie. Sądzę, że nie i to widać, bo brakuje tego lidership. Można powiedzieć, ze jest coś takiego jak charyzma woli – to, co miał Kaczyński, to znaczy – przyłożyć w jednym kierunku, coś tam osiągnąć. Oczywiście z tego większość się nie udała. Ale kiedy słuchałam, oglądałam w TVN 24 jego konferencję na żywo wczoraj w Świdnicy, kiedy biadolił, jak to brakuje środków, jak to miasteczka podupadają… Pyta go panienka: - Czy Pan był chociaż na rynku? - Przepiękny rynek świdnicki. On przyznaje, że nie. Widać było, że coś w nim zgasło, że pewien typ charyzmy woli łączy się z posiadaniem władzy. Ale Tusk wygląda na zmęczonego i jego ministrowie mają, wydaje się, w swoich dziedzinach więcej projektów. Nie ma niczego scalającego.

Ale te projekty składają się na wizję całego gabinetu Tuska.

Nie. Tusk w momencie, kiedy Pawlak zaczął słabnąć zaatakowany przez sprawę J&S, nie poparł go. Nie poparł Bieńkowskiej, żeby nie rozpraszać tych środków unijnych i zdecydować się na rozpoczęcie wielkiego projektu – energetyka jądrowa, inwestycje czy gazyfikacja… Ale mamy nową sytuację – prawdziwą niezależność. W sprawie służby zdrowia – oglądałam znowu w TVN 24, które podawało w czasie rzeczywistym dramatyczne momenty – „biały szczyt”, siedzą samorządowcy, lekarze, wstaje doktor Radziwiłł i mówi, że przecież jest biała księga. Gdzie są te rozwiązania na dyskutowane problemy? Tusk o tym nie wie, Kopacz o tym nie wie. Potem Tusk się pochyla na samorządowcem i mówi: - dlaczego samorządowcy nie oddłużają? Samorządowiec wstaje i mówi: - bo to jest niemożliwe. To są te absurdy ustawy. Czyli premier, stawiając się w roli arbitra negocjacji, nie zna… to są takie wpadki. To jest niesłychanie dramatyczny moment polskiej transformacji, trudny…

Trudny? Dlaczego?

Są problemy pod presją czasu. Widać w tej chwili błędy tych czterech wielkich reform źle przygotowanych. Dramat polega na tym, że dzisiejsi posłowie i opozycji, i władzy głosowali za nimi. Dzisiejsi eksperci, typu Boni, są współautorami. Widać co się stało z reformą emerytalną. Na końcu tunelu mamy panią Fedak, do której nie mamy zaufania, której pierwszym krokiem było rzucenie na stół tego absurdu: że ponieważ kobiety żyją dłużej, to należy zacząć im wypłacać mniej, jak gdyby nie liczył się czas pracy i składki – coś, co oczywiście Trybunał w Strasburgu obala jako dyskryminację.

Dobrze. Takie pytanie o trzy podstawowe zadania gabinetu Donalda Tuska?

Trzy podstawowe zadania? Przede wszystkim ratyfikacja traktatu.

(...)

Bez referendum?

Bez referendum, oczywiście.

Dobrze, traktat – pierwsze zadanie. Drugie?

To, co się nazywa wydatkami publicznymi w kompleksie reformy zdrowia emerytur; wynegocjowanie obniżenia kosztów, nowy system emerytalny razem z nowymi instytucjami pochłania już 10% oszczędności. To jest horrendalne na tle działania tych samych instytucji – one równocześnie są spętane przepisami i nie mają gdzie inwestować, i mają niesłychanie komercyjną formułę. Myślenie całościowe.

Ale czy jest w rządzie ktoś, kto wie, co powinien zrobić czy nie ma takiej osoby?

Wie Pan, ja nie wiem. Ja się zajmuje antropologią władzy, robię różne inne rzeczy i nie jestem w rządzie. Nie wiem. Problemem jest to, że nie wiemy, bo polityka informacyjna jest zbyt lakoniczna, a problemy są zbyt poważne.

To w takim razie o relacjach wewnątrz władzy. Relacje między Donaldem Tuskiem a Waldemarem Pawlakiem, Platformą Obywatelską a PSL-em to są dwie różne wizje? Czy to jest jedna tożsama wizja, która pcha Polskę do przodu?

Z zainteresowaniem i sympatią patrzyłam na ironiczne elementy w kampanii PSL-u i podobała mi się ta kampania. Pawlak z tymi pomysłami technologicznymi i ze świadomością, że polska gospodarka i gospodarka postkomunistyczna generalnie w innowacyjności cofnęła się. Tylko 12% naszego eksportu zawiera myśl techniczną. Nastąpiła dezindustrializacja i niekorzystna nisza w globalnym podziale pracy. Ma pomysły i jest takim fanatykiem nowych technologii, że gdyby poparł go w tej dziedzinie (np. gazyfikacji) Tusk, być może przestałby być głównie prezesem PSL-u, pozwoliłby na zasadnicze zmiany w KRUS-ie, pozwoliłby na przykład na wejście Polski w coś, co w długim horyzoncie jest super korzystne – Francuzi mają zaproponować niedługo odejście od subsydiowania pewnych odcinków produkcji rolnej – mleka w zamian za zniesienie ograniczeń produkcji. Dla nas to jest możliwość opanowania Europy naszymi produktami. Ale to dotyczy pewnych regionów, wymaga inwestycji i myślenia ponad logika najbliższych wyborów. Sądzę, że gdyby Tusk myślał całością, to dostrzegłby to: - rzucam to i reorientuję tę partię. Ta partia staje się tym, o czym marzyła – partia ogólnonarodową. Uruchamiam, mówiąc o zmianach konstytucyjnych, problem ordynacji, większościowe wybory jednomandatowe, to wycięcie LiD-u i PSL-u, uruchamiam to jako nacisk, negocjuję i uzyskuję wizję, która przekracza moje rządy, ale która popycha Polskę do przodu. A tutaj drepczemy. Niczego się nie załatwi w dwuletniej perspektywie.

Użyła Pani takiego nietypowego dla Salonu Politycznego trybu – „pozwoliłby”, to znaczy – nie pozwoli?

Nie, nie wiem tego.

Po prostu nie wiemy?

Nie wiemy tego. Ale widzę, że Pawlak – słuchałam go chyba wczoraj w ramach prezentacji resortów – nie ma już tego strzelistego, że tak powiem, obsesyjnego… uważam, że rzeczy można zrealizować, jak ma się obsesję w jakimś kierunku. Kwiatkowski, który zbudował porty. Te porty się marnują, bo brakuje kanałów komunikacyjnych, nie wschód – zachód, tylko północ – południe. Wiadomo, że wyprzedzają nas Niemcy. Gdybym była premierem, spojrzałabym na mapę i po prostu myślałabym. On jest posłem od kilkunastu lat i nie wiem, czym się zajmował, bo to jest zawód wymagający ciągłego uczenia się i myślenia w perspektywie lat kilkunastu, a nie skracania horyzontu na przykład przez wrzucanie kandydowania na prezydenta.

(...)

A jakie są Pani życzenia dla Donalda Tuska?

Żeby się wziął w garść, żeby wykrzesał z siebie to lidership. A jeżeli tego nie ma, to żeby się zastanowił, jak stworzyć takie kolektywne lidership w tym rządzie. I długofalowe myslenie o władzy.

Dziękuję bardzo za rozmowę. Gościem Salonu Politycznego Trójki była pani profesor Jadwiga Staniszkis."

* salopol-22.02..mp3 (7,72 MB)

Więcej:
http://www.polskieradio.pl/trojka/salon/

Witja · Weteran Forum Dołączył: 23 Paź 2007 Posty: 5319

http://www.dziennik.pl/opinie/article127795/Nie_wierze_w_tysiac_dni_rzadu_Donalda_Tuska.html

Socjolog, Jadwiga Staniszkis dla DZIENNIKA

piątek 22 lutego 2008 01:18
"Nie wierzę w tysiąc dni rządu Donalda Tuska

Im bliżej setnego dnia rządu Donalda Tuska - tym więcej komentarzy o blaskach i cieniach tego gabinetu. Dla mnie samej kluczem do oceny rządu Tuska jest fakt, że od swego pierwszego dnia wydawał się on zaczynać wszystko od zera, stosując przy słynna socjolog, Jadwiga Staniszkis.

Największym grzechem tego rządu pozostaje jego grzech pierworodny: niewykorzystanie dorobku gabinetu cieni, jaki tworzył Jan Rokita, i ewidentny brak przygotowanych zawczasu kompleksowych projektów w poszczególnych dziedzinach. Wrażenie zaskoczenia przejęciem władzy spotęgowały przypadkowe, nieprzygotowane wcześniej kandydatury poszczególnych ministrów. Wiele resortów przejęły wcale nie te osoby, które miesiącami przygotowywały się do podjęcia zadań, obserwowały, co się dzieje w poszczególnych dziedzinach, opracowywały rozwiązania ustawowe.

Ten początkowy chaos oznaczał nie tylko stratę czasu, ale też dowodził, jak mało odpowiedzialną opozycją w minionych dwóch latach była Platforma Obywatelska. W kilku sprawach, po wielomiesięcznym krytykowaniu rządów PiS, musiała przyznać mu rację i wracała do tamtych rozwiązań - chociażby w kwestii reformy finansów publicznych.

W ciągu tych stu dni zdarzało się też, że jeden minister wyciągał z rękawa pomysły bez znajomości kontekstu sytuacji regulowanej w innych resortach. Tak było np. z postulowaną aktywizacją zawodową kobiet po 50. roku życia przy nieznajomości zasad regulacji emerytur przewidzianych dla tej grupy w nowym systemie. Całość sprawia więc wrażenie szokującego nieprzygotowania PO do władzy.

(...)

Zaniechania, kompromisy

Z kolei w dziedzinie finansów oglądaliśmy szumne zapowiedzi reform zderzone z późniejszym stwierdzeniem o konieczności kontynuowania - niewystarczających w moim przekonaniu - reform Zyty Gilowskiej. Powtarzające się obietnice wielkich zmian, po których nie zostaje wiele, są poważną rysą na wizerunku tego rządu. Podobnie było przecież z Centralnym Biurem Antykorupcyjnym, które miało być siedliskiem bezprawia i o którym minister Pitera stworzyła krytyczny raport. Kiedy zaś przyszło co do czego, Mariusz Kamiński pozostał na stanowisku. Dla ludzi podejrzliwych - a takich jest w Polsce wielu - jest to sygnał, że szef CBA uzbierał już tyle haków na PO, że może się czuć bezpieczny. To są oczywiście wyłącznie przypuszczenia, ale kładą się na tej ekipie cieniem.

W najbliższej mi dziedzinie szkolnictwa wyższego muszę z przykrością odnotować obniżenie nakładów na naukę. Minister Kudrycka ma rację - nasze uniwersytety i instytuty nie wymuszają większego wysiłku badawczego i nie doceniają najlepszych. Ale trudno oczekiwać jakościowej poprawy przy takiej siatce płac, w której pełny profesor dostaje najwyżej 4 tysiące zł netto. To oczywiście powoduje, że musi szukać innych źródeł zarobku, a to z kolei odbija się negatywnie na jego pracy naukowej. Cały system, w którym doktorantów dobiera się pod tym jedynie kątem, by zapełnili lukę po asystentach, jest systemem chorym. Mogę więc pochwalić minister Kudrycką, że chce kompleksowo zreformować polską naukę. Niepokojący jest jednak przechył w drugą stronę - chociażby zapowiedź subsydiowania szkół prywatnych, które niestety w wielu wypadkach nie spełniają standardów i żyłują jedynie aspiracje studentów, niewiele oferując im w zamian.

Społeczna równia pochyła

Wreszcie dochodzimy do służby zdrowia, w której nie udało się zapobiec katastrofie. Rząd Tuska, nie posiadając własnych propozycji, nie sięgnął też do wypracowanych wcześniej rozwiązań, takich jak powstała w 2005 roku biała księga. Co więcej, istnieją przecież prace wielu zespołów ekspertów, które pokazują, że tak złożonego systemu funkcjonującego w wielu wymiarach: cywilnoprawnym, rynkowym, administracyjnym, samorządowym - nie da się uzdrowić odgórnie. Jedyną drogą normalizacji jest przepuszczenie składek przez konkurujące ze sobą publiczne i prywatne zakłady ubezpieczeń, które na rynek będzie dopuszczać państwo. Ubezpieczalnie, konkurując ze sobą, od dołu uszczelnią system opieki zdrowotnej, wypracują koszyk i cennik usług, wreszcie zaoferują swoim klientom "piętrowe" ubezpieczenia. Dawno już zostało stwierdzone, że państwo nie jest w stanie tego zrobić.

Trudno się więc dziwić frustracji uczestników białego szczytu, skoro nowy rząd znów szuka innych, mniej wydajnych rozwiązań. Zresztą podczas białego szczytu sam premier Tusk stawiający się w roli negocjatora wykazał się nieznajomością tematu, kiedy zwrócił się do jednego z samorządowców ze słowami, że to oni powinni oddłużać szpitale. Ów odpowiedział, że obecna ustawa właśnie uniemożliwia takie działania. Dla premiera niewiedza okazała się kompromitująca. Polska pozostaje więc z problemem dramatycznego braku lekarzy specjalistów - brakuje ich już blisko 30 tysięcy. Grozi nam zapaść, a nic nie rokuje poprawy. To jest prawdziwy dramat, z którym ten rząd na razie zupełnie sobie nie radzi.

W tej chwili najtrudniejszym resortem jest jednak Ministerstwo Pracy. Palący problem dokończenia reformy emerytalnej, zapaść ZUS i zbyt wysokie koszty funduszy emerytalnych - to wszystko wymaga innowacyjnych posunięć. Tymczasem resort oddano ludowcom, bez pewności co do kompetencji pani minister Fedak. Od razu doszło do nieporozumień w kwestii emerytur dla kobiet, od razu też łatwo było o wrażenie tymczasowości działań resortu - to bardzo zły sygnał.

Zderzenie z rzeczywistością

Dobrze z kolei oceniam nowe porządki w ministerstwach gospodarki Waldemara Pawlaka i rozwoju regionalnego Ewy Bieńkowskiej. Myślę jednak, że ich aspiracje były wyższe niż realne możliwości - oboje ministrowie zdają się przeżywać bolesne zderzenie z rzeczywistością, a premier Tusk niedostatecznie bronił ich koncepcji wyjściowych, co jeszcze raz wskazuje, że ten rząd cierpi na brak jednolitego przywództwa.

(...)

Pułapka popularności

Szczególnym niebezpieczeństwem dla tego rządu jest jego popularność. Ludzie rzeczywiście odpoczywają dziś po nerwówce, jaką serwował codziennie rząd PiS, mimo że zaczęli sobie zdawać sprawę z sensowności niektórych działań tamtej ekipy. Wyborcy odpoczywają i za ten spokój dają kredyt zaufania premierowi Tuskowi. Ale popularność nie oznacza skuteczności. Ludzie jeszcze nie zauważają, jak bardzo nieprzygotowana do rządzenia była Platforma. Dla zdyscyplinowania rządu brakuje także regularnych, cotygodniowych informacji o postępie w poszczególnych dziedzinach, których naprawę Platforma obiecała. UEFA co tydzień zamierza monitorować postęp przygotowań do Euro 2012 - takie samo prawo śledzenia poczynań rządu mają obywatele. Ze strony rządu brakuje jednak sensownej polityki informacyjnej. Bez niej zaś rząd Tuska robi wrażenie gabinetu coraz bardziej skracającego horyzont swoich zamierzeń i coraz mocniej dostosowującego się jedynie do bieżących problemów.

Uderza bowiem brak prowadzenia już dziś dyskusji o wyzwaniach przyszłości. Wiadomo już np., że w czasie prezydencji francuskiej w Unii Europejskiej - za pół roku - otwarta zostanie na forum unijnym propozycja selektywnego odchodzenia od subsydiowania rolnictwa z jednoczesnym znoszeniem ograniczeń produkcji np. mleka. Dla Polski w dłuższej perspektywie jest to szalenie opłacalne, możemy stać się bardzo konkurencyjnym producentem nabiału, ale skok nie nastąpi od razu. Najpierw rolnicy będą musieli pogodzić się z odebraniem dopłat i zainwestować w produkcję. PSL oczywiście będzie przeciwko, bo w pierwszej chwili wyborcy wiejscy przestraszą się tych zmian. Jest wiele tego typu problemów, które wymagają długiego cyklu przygotowań i powinny już dziś być podejmowane. Polsce grozi, że znów najważniejsze decyzje zapadać będą w pośpiechu wobec naglących terminów i na gruncie czysto politycznym, pod presją nadchodzących wyborów. Znów stracimy szansę rozwoju przez to, że kolejny rząd pracuje z myślą o bardzo krótkim horyzoncie czasowym.

Nie podejmuję się więc prognozowania dokonań tego rządu za kolejne 900 dni, po tysimącu dni od omentu zaprzysiężenia. Donald Tusk już dziś wygląda na śmiertelnie zmęczonego minioną setką. Kiedy fotografowie łapią go bez uśmiechu na twarzy, wygląda na człowieka starego i wyczerpanego. Jeżeli jeszcze będzie chciał kandydować na prezydenta w 2010 roku, będzie musiało dojść do zmian personalnych. Tak czy owak nie wierzę w tysiąc dni tego rządu."

Jadwiga Staniszkis

Mirek Lewandowski · Weteran Forum Dołączył: 16 Wrz 2007 Posty: 635

Niewłaściwe powiązania między politykami PO/PSL a biznesem, które nasuwają podejrzenia korupcyjne.

Piszę tak asekuracyjnie, gdyż nikt nikogo za rękę nie złapał. Sprawa wydaje sie jednak być oczywista.

Informacje medialne dot. powiązań między PO a kancelarią Pociej, Dubois i wspólnicy

Marek-R · Weteran Forum Dołączył: 15 Wrz 2007 Posty: 1476

Czy to jeszcze kogoś dziwi?. Jedna grupa trzymająca władzę z SLD odeszła - przyszła druga. Różnica jest taka, że tamci mieli zachmurzone twarze, a ci mają oblicza pełne miłości i zaufania. Zawsze to przecież lepiej być rolowanym przez kogoś, kogo oblicze wyraża bezgraniczną miłość do rolowanego. Wystarczy prześledzić od początku działalność tych ludzi i innych związanych z nimi ideowo. Z czyjej pomocy korzystali, w jaki sposób będąc członkami poszczególnych rządów "rozdysponowywali" majątek narodowy, w czyich apartamentach rezydowali - i wszystko jasne. A przedstawiciele szanownej palestry- cóż - u ich jak widać obowiązują takie "normy etyczne". Jakie środowisko takie normy.

Marek Radomski - Rada Oddziałowa SW - Jelenia Góra.

Grzegorz - Wrocław · Moderator Dołączył: 09 Paź 2007 Posty: 4333

Czy może być coś lepszego do firmowania ciemnych spraw styku biznes-polityka jak posadzenie na stołek wicepremiera od gospodarki pana Waldka. Jego bezmimiczna twarz nie zdradzi żadnego przekrętu. Dyskrecja zagwarantowana. Zdjęcie kary prawie 500mln złotych nastąpiło bez mrugnięcia okiem.

Mirek Lewandowski · Weteran Forum Dołączył: 16 Wrz 2007 Posty: 635

Błędy Tuska w polityce zagranicznej - cd
(polityka wobec Ukrainy

Andrzej Werter · Weteran Forum Dołączył: 15 Paź 2006 Posty: 181

Błędy czy konsekwentna polityka?Sukces czy porażka rządu?Osłabianie polskiej polityki, cofanie nas z pozycji lidera na wschodzie, niejasna polityka wobec Moskwy, wewnątrz Unii- sprowadzanie nas do roli posłusznego państewka. Ja odbieram to jako konsekwentną politykę. Realizację nieujawnianych celów. Po p. Tusku i jego Platformie nie spodziewałem się niczego dobrego i nie zawiodłem się. A co się dzieje z szeroko pojętą sprawiedliwością? A co z mediami? To wszystko składa się w całość. Wraca stare. Restauracja IIIRP.
Nam to przeszkadza. Nas to boli.Nasze sukcesy są ich porażkami a ich sukcesy naszymi porażkami! To już nie bariera, to przepaść.

Mirek Lewandowski · Weteran Forum Dołączył: 16 Wrz 2007 Posty: 635

Marek-R · Weteran Forum Dołączył: 15 Wrz 2007 Posty: 1476

Mirek Lewandowski · Weteran Forum Dołączył: 16 Wrz 2007 Posty: 635

Tadeusz Świerczewski · Moderator Dołączył: 12 Wrz 2006 Posty: 505

Witaj Mirku, napisałeś jaki jest Twój cel: