Forum  Strona Główna

 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Tekst 2 Latyniny!

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Jadwiga Chmielowska
Site Admin


Dołączył: 02 Wrz 2006
Posty: 3642

PostWysłany: Wto Kwi 20, 2010 12:14 pm    Temat postu: Tekst 2 Latyniny! Odpowiedz z cytatem

Prosze jak ktos zna język by to przetłumaczył:

http://www.echo.msk.ru/programs/code/672377-echo/

Код доступа

Ведущие: Латынина Юлия | Время выхода в эфир: сб, 19:08

Подробнее о передаче

Эфир
Ведущие: Юлия Латынина
Передача: Код доступа

Суббота, 17.04.2010

скачать (10.8 MB)
слушать (47:09)



Комментировать
Коммент.: 284 Активность: [Индекс Активности пользователей показывает отношение числа комментариев к числу прочтений материала. Вы можете повлиять на уровень активности, участвуя в дискуссии] Вопросов: 91 Читали: 28617

Версия для печати
Ю. ЛАТЫНИНА: Добрый день. В эфире Юлия Латынина, «Код доступа». Телефон для смс +7-985-970-4545. Прошла неделя с той минуты, как под Смоленском разбился президент Польши Лех Качиньский и весь самолет. С одной стороны, всё очень просто. Как написано на одном из авиационных форумов пилотом Ершовым, «пилот искал землю ниже высоты принятия решения».



И радует реакция российского руководства, радует нормальная, человеческая реакция, горы цветов у польского посольства, и даже нигде на телевизоре мы в эти дни не видели историка Наталию Нарочницкую, которая опять бы поведала нам что-нибудь про секретные протоколы польских мудрецов, которые секретно что-то делили с Германией. Реакция российского руководства – это такая реакция, которая если бы всегда была по отношению к нашим бывшим сателлитам, то, наверное, не было бы ни газового скандала, ни российско-грузинской войны.

Вообще история этой катастрофы, мне кажется, ее надо начинать лет за двести. И это очень плохо, когда для того, чтобы рассказать о событиях сегодняшнего дня, приходится начинать за двести лет. Потому что когда страны во взаимоотношениях друг с другом вспоминают историю, это очень плохой признак. Россия, Германия не вспоминают для рассказа о современных отношениях, что было во время второй мировой войны. Но как только начинается что-нибудь у Грузии с Осетией, или у евреев с Палестиной, или у русских с поляками, то сразу всё восходит к Смутному времени и разделу Польши какого-нибудь 1773 года.

Кстати говоря, история России и Польши – это история польских разделов и польских восстаний. Причем поляки бунтовали даже гораздо чаще, чем чеченцы, если вы вспомните. Очень часто говорят о польских разделах. Хотелось бы сейчас напомнить о том, что на самом деле раздел Польши 1793 года – это, строго говоря, был не совсем раздел. Ему предшествовала – о чем почти всегда забывают – первая в Европе нормальная революция, демократическая, первая в Европе и вторая в мире после американской.

Когда о Польше говорят как о стране неуправляемой шляхты, которая могла наложить вето на любое решение Сейма, забывают добавить, что в 88 году собрался сейм, который со всем этим покончил, который принял 3 мая 91 года (на полгода раньше чем французская) первую в истории Европы конституцию, нормальную, более или менее демократическую конституцию, и та самая шляхта, которая была недовольна потерей вольности и потерей права вето, она обратилась, в частности, и к России с просьбой наказать революционеров. Как там себе эти товарищи представляли Екатерину Великую в роли установительницы вольности польского дворянства, я не знаю. Но факт заключается в том, что всегда было это в Польше – коллаборационизм, и всегда было другое в Польше – восстания, которые были жестче и продолжительнее, чем любые восстания на Кавказе.

И это всё продолжилось в 20 век с Варшавским восстанием, с советско-польской войной 20-го года, с Катынью. И только одного не было в отношении России к Польше. Россия поляков рубила, ссылала, вешала, привлекала на государеву службу. Она никогда их не ненавидела. Это понятно. Потому что вы никогда не ненавидите тех, кого вы завоевали. Вы ненавидите тех, кто вас завоевал.

С приходом Путина к власти случилась очень странная история. Потому что в действиях России впервые начала проявляться ненависть, именно ненависть к Польше. Появился какой-то странный праздник 4 ноября, который спустя 400 лет после случившихся 4 ноября событий был объявлен Днем примирения и согласия. И связано это было с тем, что типа в этот день то ли выгнали, то ли не выгнали поляков из Кремля. Тоже мне нашли историческую дату освобождения.

Была очень неприятная история, когда Путин обратил внимание на избиения поляками детей российских дипломатов в каком-то польском супермаркете. После этого поляков стали бить по Москве. И в Интернет хлынула волна такой ненависти к полякам, которая, видимо, была связана с тем, что где-то в Кремле нажали на кнопочку. Вот сейчас на эту кнопочку не нажали. И это всё выглядело ужасно. Потому что за несколько месяцев до этого путинского заявления случилась резня в Бороздиновской, где батальон «Восток» убил 12 человек и устроил этническую чистку. И президент Путин не счел нужным среагировать на то, что на территории России убивают российских граждан. Но дети дипломатов, у которых в Польше отняли мобильники, вот это было сочтено подобающим материалом для реагирования.

Конечно, страшнее всего была история с Катынью. Потому что на все попытки поляков добиться правды о Катыни наш сначала Хамовнический, а потом Верховный суд отвечали примерно так же, как отвечают на попытки родных Веры Сидельниковой и Ольги Александриной добиться правды о том, кто же все-таки убил их на Ленинском проспекте. Причем даже и в Европейский суд в Страсбурге была послана Генеральной прокуратурой отписка, из которой следовало, что мы не будем ничего говорить про Катынь, потому что мы вообще не знаем, чтобы там кто-то кого-то убивал. Вот не знают они. Так по сути отписки получалось.

И кроме этого жесткого российского отказа, было такое идеологическое наступление по всем фронтам, которое, во-первых, было связано с попытками доказать, что в Катыни поляков убивали немцы, а не русские. Во-вторых, там им, полякам, и надо, потому что это они создали концлагеря после русско-польской войны, в которых мучились бедные красноармейцы.

Я помню особо интервью «Комсомолки» накануне визита Путина в Польшу, которое дала историк Нарочницкая, которая у нас в Париже способствует дружбе между народами и продвижению образа России. Почему я его помню? Потому что оно вызвало жуткий скандал в Польше. Там было сказано, что эти лагеря послужили прообразом концлагерей, которые устраивали немцы евреям.

Представьте себе, как если бы современное немецкое правительство вдруг стало бы говорить, что да, есть Освенцим, но давайте поспорим, кто его устроил, немцы или англичане. Вот у нас есть свидетельство уважаемого историка, бригаденфюрера СС, что они кормили в концлагерях евреев медом и молоком. А вот у нас еще есть заявление другого известного историка фрау фон Нарочниц, что евреи убивали немецких детей. И давайте устроим научную дискуссию по этому поводу, и всё обсудим, и не будем делать преждевременных выводов, наклеивать ярлыки и так далее.

И вдруг всё это кончилось в один день. Вдруг оказалось, что Путин летит в Катынь вместе с премьером Польши Дональдом Туском и извиняется за то, что произошло. И на вопрос, что же переменилось, ответ очень простой – в Польше нашли сланцевый газ. Т.е. вся стратегия России относительно Европы строилась на том, что у нас есть наш «мирный газопровод», и мы этот «мирный газопровод» и Украине, и Польше, и кому угодно вставим в одно известное место. И вдруг оказалось, что нашего «мирного газопровода» нет и что есть шанс, что Польша может стать экспортером газа.

Тут было принято очень правильное политическое решение. В Польше есть две политические силы – партия Туска и партия Качиньского, которые друг с другом не разговаривают. И для Качиньского, для националиста, кстати, человека, который терял народную популярность, было ясно, что «Право и справедливость» не получит на близящихся президентских выборах большинства, так вот для Качиньского это было делом его внутренних личных убеждений. Он каждый год летал в Катынь с частным визитом. Что произошло?

За три дня до дня памяти Катыни вдруг прилетают туда Путин и Туск. И почему за три дня? Чтобы не взять с собой Качиньского. Потому что было ясно, что на эту встречу Качиньского можно не пригласить, а через три дня он обязательно прилетит сам, и остановить его нет никакой возможности, он всегда летает. Соответственно, это такой пиар, который ясно показывает, кого Россия поддерживает в будущих польских выборах. Посмотрите, как хорошо получается. Качиньский – отчаянный националист, всё время свистел, свистел со своей Катынью, ничего не добился. А вот Дональд Туск, приличный человек, с ним можно разговаривать, вот перед ним извинились. Путин даже вскользь добавил, что как нехорошо поступили с красноармейцами в 20-21-м году и что это была месть. Но он добавил это вскользь, так что даже большинство иностранцев, очарованных этим извинением, не заметили. Собственно, это была такая замечательная пиар-акция. А через три дня прилетал Качиньский, который никому уже был не нужен и не интересен после этой грандиозной, масштабной акции.

И всё было бы хорошо, если бы пилот не стал садиться в туман. Потому что представьте себе не только состояние Качиньского, но и состояние пилота во время этой истории. Есть предыдущая история, когда Качиньский вместе с украинским президентом (там было четыре президента всего) прилетели во время российско-грузинской войны в Тбилиси. Было опасно сажать самолет, им сказали: «Сейчас вас тут, может быть, собьют». И Качиньский велел садиться в Тбилиси с вызовом России. И Качиньский был совершенно прав, со своей президентской точки зрения. А пилот, который был совершенно прав, с точки зрения своей, пилота, посадил самолет в Баку. И тогда был ужасный скандал.

И тогда, и теперь, конечно, не только для Качиньского, но и для всех пассажиров этого злосчастного рейса не было такого природного понятия, как туман. Они считали, что это туман политический. Если бы не трагичность момента, я бы вспомнила старый анекдот про козла. Едут двое ментов по горной дороге, им навстречу едет дама. Дама отворяет окно автомобиля и кричит: «Козел». Менты очень разозлились, но делать было нечего. Дама проехала, они втопили газ и въехали в стоящего за поворотом козла. Вот ничто в жизненном опыте этих милиционеров не подсказывало, что козел может быть настоящий. Иногда козел бывает просто козел, иногда туман бывает просто туман. То, что случилось, это, с одной стороны, дикая случайность. С другой стороны, все случайности являются проявлением каких-то символических закономерностей нескольких столетий истории.

Мне, конечно, очень интересны несколько вещей, которые еще произошли. Сначала была путаница с тем, сколько раз самолет Качиньского заходил на посадку. Сначала нам сказали, что это было четыре раза, потом нам сказали, что это было один раз. Я хочу специально сказать, что здесь не было никакой умышленной нелепицы, никакого умышленного вранья. Потому что самолет, по данным польских же источников, три раза пролетел над аэродромом, не садился, а просто пролетел – пилот примерялся, и на четвертый раз пошел на посадку. Т.е. я обращаю ваше внимание на то, что эта путаница с тем, сколько раз самолет садился, является вполне объяснимой не пиаром и не является умышленной.

Вторая деталь, которая, наоборот, мне страшно не понравилась, это просочившиеся в печать переговоры летчиков с диспетчерами на русском языке, с возмутительными комментариями о том, что, дескать, п&#

_________________
Jadwiga Chmielowska Przewodnicz?ca Oddzia?u Katowice i Komitetu Wykonawczego "Solidarnosci Walcz?cej"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Esse Quam Videri
Weteran Forum


Dołączył: 13 Sty 2008
Posty: 756
Skąd: Tczew

PostWysłany: Sob Kwi 24, 2010 2:56 pm    Temat postu: Julia Łatynina "Kod dostępu" Odpowiedz z cytatem

Julia Łatynina

Kod dostępu


I cieszy reakcja rządu rosyjskiego, cieszy normalna, ludzka reakcja, góry kwiatów przed ambasadą polską, i nawet nigdzie w telewizorze nie widzieliśmy w tych dniach historyk Natalii Narocznickiej, która znowu głosiłaby coś o protokołach mędrców Polski, którzy potajemnie dzielili coś z Niemcami. Rekcja rządu rosyjskiego to taka reakcja, która, gdyby zawsze zachodziła w relacjach z naszymi byłymi satelitami, to z pewnością nie byłoby ani skandalu gazowego, ani wojny rosyjsko-gruzińskiej.

W ogóle historię tej katastrofy, jak sądzę, należy zacząć przed dwustu laty. Już to bardzo źle, gdy po to, aby opowiedzieć o wydarzeniach dnia dzisiejszego, trzeba cofać się o dwieście lat. Kiedy bowiem kraje w swoich wzajemnych stosunkach wspominają historię, to bardzo zły znak. Rosja, Niemcy dla mówienia o współczesnych stosunkach nie przypominają, co było podczas drugiej wojny światowej. Ale gdy tylko zaczyna się coś w Gruzji z Osetią albo u Żydów z Palestyną, albo u Rosjan z Polakami, to od razu wszystko wyprowadza się od czasu zamętu i rozbioru Polski z 1773 [pierwszy rozbiór był już w 1772 r. – przyp. tłum.] roku.

Nawiasem mówiąc historia Polski i Rosji to historia rozbiorów Polski i polskich powstań, przy czym Polacy buntowali się nawet znacznie częściej niż Czeczeni, jeśli pamiętacie. Bardzo często mówi się o rozbiorach Polski. Chciałoby się teraz wspomnieć o tym, że w rzeczywistości rozbiór Polski z 1793 roku to, ściśle mówiąc, nie całkiem był rozbiór. Poprzedziła go – o czym prawie zawsze się zapomina – pierwsza w Europie normalna rewolucja, demokratyczna, pierwsza w Europie i druga w świecie po amerykańskiej.

Kiedy mówi się o Polsce jako o kraju zanarchizowanej szlachty, która mogła nałożyć veto na dowolne postanwienie Sejmu, zapomina się dodać, że w roku
[17]88 zebrał się sejm, który skończył z tym wszystkim, który uchwalił 3 maja [17]91 roku (o pół roku wcześniej niż francuską) pierwszą w dziejach Europy konstytucję, normalną, konstytucję mniej albo bardziej demokratyczną, i ta sama szlachta, która była niezadowolona z utraty wolności i z utraty prawa veta, zwróciła się w szczególności do Rosji z prośbą ukarania rewolucjonistów. Jakże sobie ci towarzysze wyobrażali Katarzynę Wielką w roli ustanowicielki wolności polskiej szlachty, nie wiem. Lecz faktem pozostaje, że to zawsze w Polsce było kolaboracją i zawsze było w Polsce coś innego – powstania, które bywały bardziej srogie i długotrwałe niż jakiekolwiek powstania na Kaukazie.

I to wszystko przeciągnęło się w wiek XX z Powstaniem Warszawskim, z wojną sowiecko-polską roku [19]20-go, z Katyniem. Tylko jednego nie było w stosunku Rosji do Polski. Rosja Polaków rąbała, zsyłała, wieszała, przyciągała do służby państwowej. Nigdy nie nienawidziła ich. To zrozumiałe. Nigdy bowiem nie nienawidzicie tych, których podbiliście. Nienawidzicie tych, którzy was podbili.

Wraz z nadejściem Putina do władzy zdarzyła się bardzo dziwna historia. Dlatego, że w historii Rosji po raz pierwszy zaczęła się przejawiać nienawiść do Polski. Pojawiło się jakieś dziwne święto 4 listopada, które w 400 lat po zdarzeniach z 4 listopada został ogłoszony Dniem Jedności Narodowej. Było to związane z tym, że tego dnia wypędzono albo i nie wypędzono [w rachubę wchodzą różne daty z przełomu października i listopada 1612 r. – przyp. tłum.] Polaków z Kremla. Też mi znaleźli historyczną datę wyzwolenia.

Była bardzo przykra historia, kiedy Putin zwrócił uwagę na bicie dzieci rosyjskich dyplomatów w jakimś polskim supermarkecie. Potem zaczęto bić Polaków w Moskwie. I do internetu lunęła fala takiej nienawiści do Polaków, która widocznie była związana z tym, że gdzieś na Kremlu naciśnięto na przycisk Oto teraz nie naciśnięto na ten przycisk. I to wszystko wyglądało okropnie. Na kilka miesięcy przed tym oświadczeniem Putina zdarzyła się rzeź w Borozdinowską [prawdopodobnie mowa o jednym z epizodów wojny rosyjsko-gruzinkiej latem 2008 r. – przyp. tłum.], gdzie batalion „Wostok” zabił 12 ludzi i zrobił czystkę etniczną. I prezydent Putin nie uznał za potrzebne zareagować na to, że na terytorium Rosji zabija się obywateli rosyjskich. Ale dzieci dyplomatów, którym w Polsce zabrano telefony komórkowe, to zostało uznane za właściwy materiał do reakcji.

Oczywiście, najstraszniejsza była historia z Katyniem. Dlatego, że na wszystkie wysiłki Polaków uzyskania prawdy o Katyniu najpierw nasz sąd rejonowy na Chamownikach [Chamowniki to dzielnica Moskwy - przyp. tłum.], a potem Sąd Najwyższy odpowiedział na przykład tak, jak odpowiadano na wysiłki krewnych Wiery Sidielnikowej i Olgi Aleksandrinej w celu poznania prawdy o tym, kto je zabił na alei Lenina. Przy tym nawet do Trybunału Europejskiego w Strasburgu przez Prokuraturę Generalną została wysłana odpowiedź, z której wynikało, że nie będziemy niczego mówić o Katyniu, ponieważ w ogóle nie wiemy, kto tam kogo zabijał. Nie wiedzą. Tak otrzymywało się niemerytoryczne wykręty.

A oprócz tej rosyjskiej odmowy był także atak ideologiczny na wszystkich frontach, który po pierwsze był związany z usiłowaniami wykazania, że w Katyniu Polaków zabijali Niemcy a nie Rosjanie. Po drugie, im, Polakom, należało się, gdyż to oni po wojnie rosyjsko-polskiej utworzyli obozy koncentracyjne, w których dręczono biednych czerwonoarmistów.

Pamiętam zwłaszcza wywiad [dla] „Komsomołki” w przeddzień wizyty Putina w Polsce, którego udzieliła historyk Narocznickaja, którą mamy w Paryżu dla popierania przyjaźni międzynarodowej i polepszania wizerunku Rosji. Dlaczego to pamiętam? Dlatego, że to spowodowało straszny skandal w Polsce. Tam powiedziano, że te obozy posłużyły jako wzór dla obozów koncentracyjnych, jakie Niemcy zbudowali dla Żydów.

Wyobraźcie sobie, gdyby tak współczesny rząd niemiecki nagle zacząłby mówić, że tak, jest Oświęcim, ale podyskutujmy, kto go zbudował, Niemcy czy Anglicy. Mamy oto świadectwo szanowanego historyka, Brigadenführera SS, że oni karmili w obozach koncentracyjnych Żydów mlekiem i miodem. I oto mamy jeszcze oświadczenie innego znanego historyka, pani von Narotschnitz, że Żydzi zabijali niemieckie dzieci. Zwołajmy zatem konferencję naukową na ten temat, zbadamy wszystko i nie będziemy przedstawiać przedwczesnych wniosków, naklejać etykietek itd.

I nagle wszystko to skończyło się w ciągu jednego dnia. Nagle się okazało, że Putin leci do Katynia razem z premierem Polski Tuskiem i przeprasza za to, co się stało. A na pytanie, co się zmieniło, jest bardzo prosta odpowiedź – w Polsce odkryto gaz łupkowy. To znaczy, że cała strategia Rosji wobec Europy była zbudowana na tym, że mam „pokojowy gazociąg”, i umieścimy ten „pokojowy gazociąg” i Ukrainie, i Polsce, i komu tam jeszcze umieścimy w jednym znanym miejscu. I nagle okazało się, że nie ma naszego „pokojowego gazociągu”, i że jest szansa na to, że Polska może zostać eksporterem gazu.

Tutaj została podjęta bardzo prawidłowa decyzja polityczna. W Polsce są dwie siły polityczne – partia Tuska i partia Kaczyńskiego, które nie rozmawiają ze sobą. I dla Kaczyńskiego, dla nacjonalisty, przy okazji, człowieka, który tracił popularność w narodzie, było jasne, że „Prawo i Sprawiedliwość” nie otrzyma w zbliżających się wyborach większości, toteż dla Kaczyńskiego to było sprawą jego wewnętrznych osobistych przekonań. Rokrocznie latał do Katynia z prywatną wizytą. Co się stało?

Na trzy dni przed dniem pamięci Katynia nagle przylatują tu Putin i Tusk. Dlaczego na trzy dni przed? Ażeby nie wziąć ze sobą Kaczyńskiego. Ażeby było jasne, że można nie zaprosić Kaczyńskiego na to spotkanie, a po trzech dniach on sam oczywiście przyleci, nie będzie sposobu go zatrzymać. Odpowiednio to taki PR, który jasno pokazuje, kogo Rosja popiera w przyszłych polskich wyborach. Zobaczcie, jak ładnie wypadło. Kaczyński – zuchwały nacjonalista, cały czas rezonował, rezonował o swoim Katyniu, niczego nie uzyskał. A oto Donald Tusk, człowiek przyzwoity, z nim można rozmawiać, jego przeprosili. Putin nawet mimochodem dodał, że tak źle postąpiono z czerwonoarmistami w [19]20-21 roku i że to była zemsta. On dodał to tak mimochodem, że nawet większość cudzoziemców, oczarowana przeprosinami, nie zauważyła tego. Właściwie to była taka niepospolita akcja PR-owska. A za trzy dni miał przylecieć Kaczyński, który już nikomu nie był potrzebny i nikogo nie interesował po tej akcji na ogromną skalę.

I wszystko byłoby dobrze, gdyby pilot nie zaczął lądować we mgle. Dlatego, że wyobraźcie sobie nie tylko stan Kaczyńskiego, ale także stan pilota podczas tej historii. Jest wcześniejsza historia, kiedy Kaczyński razem z ukraińskim prezydentem (tam było razem czterech prezydentów) podczas wojny rosyjsko-gruzińskiej przyleciał do Tbilisi. Było niebezpiecznie lądować, powiedziano im: „teraz was tutaj być może zabiją”. I Kaczyński postanowił lądować w Tbilisi prowokując Rosję. Kaczyński rzeczywiście miał rację ze swojego prezydenckiego punktu widzenia. A pilot, który miał całkowitą rację ze swojego, pilota, punktu widzenia, wylądował w Baku. I wtedy był okropny skandal.

I wtedy, i teraz, rzecz jasna, nie tylko dla Kaczyńskiego, ale także dla wszystkich pasażerów tego fatalnego rejsu nie istniało takie naturalne pojęcie jak mgła. Uważali, że to mgła polityczna. Gdyby nie tragiczność momentu, przypomniałabym anegdotę o koźle. Jedzie dwóch gliniarzy gorską drogą, z przeciwnej strony jedzie dama. Dama otwiera okno samochodu i krzyczy "kozioł!". Gliniarze bardzo się rozzłościli, ale nie można było nic zrobić. Dama odjechała, oni wcisnęli gaz i przejechali kozła stojącego za zakrętem. Otóż nic w życiowym doświadczeniu tych milicjantów nie wskazywało, że kozioł może być prawdziwy. Niekiedy kozioł bywa po prostu kozłem, niekiedy mgła bywa po prostu mgłą. To, co się stało, to, z jednej strony, ślepy traf. Z drugiej strony, wszelki przypadki stanowią przejawy pewnych symbolicznych prawidłowości kilku stuleci dziejów.

Mnie, rzecz jasna, bardzo ciekawi kilka rzeczy, które jeszcze nastąpiły. Na początku była niejasność co do tego, ile razy samolot Kaczyńskiego podchodził do lądowania. Najpierw powiedziano nam, że cztery razy, potem powiedziano nam, że jeden raz. Chcę zwłaszcza powiedzieć, że tu nie było żadnej umyślnej bredni, żadnego umyślnego blefu. Samolot bowiem, według polskich źródeł, trzykrotnie przeleciał nad lotniskiem, nie lądował, lecz po prostu przeleciał, pilot przymierzał się, a za czwartym razem podszedł do lądowania. Tzn. zwracam waszą uwagę na to, że ta niejasność co do tego, ile razy samolot lądował, daje się calkowicie wyjaśnić nie PR-em i nie jest rozmyślna.

Drugi szczegół, który, przeciwnie, bardzo mi się nie spodobał, to rozmowy w języku rosyjskim pilotów z obsługą naziemną w postaci przecieków prasowych z oburzającymi komentarzami o tym, że, niby to, piloci źle rozumieli rosyjski i w ogóle wbrew międzynarodowym normom prowadzili rozmowy po rosyjsku, a nie po angielsku. Ponieważ odnośne lotnisko stanowi kawałek betonowej wstęgi, na której nie ma żadnego wyposażenia przystosowanego do lądowania zagranicznego samolotu, oprócz odrębnej radiostacji transmisyjnej, i tam przywożą pracowników obsługi naziemnej, jest całkowicie jasne, że pilot polskiego samolotu właśnie znał i polski, i rosyjski, i angielski, i to znakomicie. Właśnie nasi pracownicy obsługi naziemnej nie znali angielskiego. Jak widać, to była jedna mała figa, którą też pokazano polskiemu prezydentowi. Nikt nie wiedział, że mała figa obróci się, za przeproszeniem, w wielką dupę.

I trzecia sprawa, o której nie słyszłam nigdzie oprócz pierwszego programu naszego radia (i bardzo mnie ciekawi, czy tak było, czy nie). W pierwszym programie naszego radia, gdy zatelefonowali tam piloci, powiedzieli, że kiedy przylatywali tam Putin i Tusk na lotnisko, oprócz tego standardowego, praktycznie nigdzie nie odpowiedniego wyposażenia, dowieziono specjalnie pod Putina jeszcze coś gwałtowniej. Ponieważ śladu tego „gwałtowniej” nie było, kiedy już przylatywał Kaczyński, więc dla mnie, nie-specjalisty, jest bardzo intersującym, czy było tak, czy nie. Logicznie to jest bardzo zrozumiałe. Jeśli lotnisko nie jest na tyle przystosowane, aby lądował na nim samolot dowolnego prezydenta, a przede wszystkim rosyjskiego, albo rosyjskiego premiera, który u nas jest bardziej gwałtowny od prezydenta, to to nie jest prawidłowe. Jeśli tak było, jeśli coś przywieziono, a potem wywieziono, to to również jest drobna figa. I stało się wielkie nieszczęście.



Od tłumacza: sam tekst sprawia wrażenie mówionego bez przygotowania (a nie np. czytanego z kartki), styl odznacza się potocznością. Miejsca moim zdaniem wątpliwe zaznaczyłem kolorem różowym (albo fioletowym). Trudno np. zgodzić się z tezą, że rozliczne okrucieństwa popełniane na Polakach przez Rosję carską i potem bolszewicką obywały się bez nienawiści i dopiero za prezydentury Putina udało się ją w Rosjanach przeciw Polakom wzniecić. (W relacji między narodem zdobywcą a narodem podbitym nienawiść zwykle bywa wzajemna, ale nienawiść do zdobywcy ma jednak inny wydźwięk niż nienawiść do podbitego...) Sugestia, jakoby hitlerowskie obozy koncentracyjne służyły do więzienia i mordowania tam tylko Żydów, pozostawia sporo do życzenia... Zarzekanie się, że po stronie rosyjskiej na pewno nie było rozmyślnej dezinformacji na temat mgły albo ilości prób lądowania prezydenckiego samolotu, znakomicie wpisuje się w (delikatnie to nazywając) stronniczość na rzecz Rosji. Deklaracja dziennikarki, że przypomniałaby anegdotę o koźle, gdyby nie tragiczność momentu, i potem zaraz opowiedzenie jednak tej anegdoty świadczy o zajęciu punktu widzenia "za a nawet przeciw". Natomiast godne uwagi i akceptacji są passusy o konstytucji majowej, o rosyjskim kłamstwie katyńskim, o znaczeniu odkrycia gazu łupkowego, o oddziaływaniu Rosji na wewnętrzną scenę polityczną w Polsce, wreszcie o języku rozmów polskich pilotów z rosyjską obsługą naziemną (wszystkie zaznaczone kolorem zielonym).

_________________
facet wyznaj?cy dewiz? Karoliny Pó?nocnej: Esse Quam Videri


Ostatnio zmieniony przez Esse Quam Videri dnia Nie Kwi 25, 2010 8:32 am, w całości zmieniany 4 razy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Krzysiek
Weteran Forum


Dołączył: 20 Sie 2009
Posty: 240

PostWysłany: Sob Kwi 24, 2010 3:47 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Wielkie dzięki za wysilek wlozony w tlumaczenie. Trzeba zmienic w ostatnim akapicie uzyty dwukrotnie przymiotnik "gwaltowny" i jeden raz "gwaltowniejszy", bo taka interpretacja jest nielogiczna, ale czym zastąpic to nie bardzo wiem.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz dołączać plików na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum