|
|
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
Autor |
Wiadomość |
Maciej Weteran Forum
Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221
|
Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:00 pm Temat postu: |
|
|
208.Meldunki bieżące opracowywane są przez pracowników wywiadu po
realizacji określonych przedsięwzięć operacyjnych, wymagających
udokumentowania. Należą do nich meldunki z realizacji różnych operacji
wywiadowczych, jak: werbunki, spotkania agenturalne, wymiany, przerzuty
nielegałów, podróże operacyjne, a także sprawozdania z przebiegu szkolenia
agentów, realizacji przedsięwzięć z za kresu łączności wywiadowczej i innych
czynności, wynikających z pracy operacyjnej. Przełożony, zlecający
przeprowadzenie danego przedsięwzięcia wywiadowczego, może określać
każdorazowo treść, formę i zakres meldunku.
209.Wszystkie czynności i przedsięwzięcia operacyjne, wykonywane przez
komórki i ogniwa wywiadu, powinny być udokumentowane. Dokumentację
operacyjną należy prowadzić w sposób zwięzły, jasny, przejrzysty i estetyczny.
Powinna ona stanowić pomoc w działalności operacyjnej, a zwłaszcza w jej
planowaniu oraz odtwarzaniu faktów, przebiegu zdarzeń i sytuacji, jak
również służyć do celów analityczno-statystycznych i informacyjnych. Do
dokumentów operacyjnych zalicza się wszystkie dokumenty posiadające
bezpośredni związek z działalnością wywiadowczą oraz dokumenty dotyczące
wydatków z funduszu operacyjnego.
210.Dokumenty operacyjne dzieli się na:
Strona 271 z 374
??dokumenty pisemne (informacje, pisma operacyjne, raporty, wnioski,
meldunki, notatki służbowe, plany pracy i plany realizacji różnych
przedsięwzięć operacyjnych, analizy operacyjne, sprawozdania itp.);
??operacyjne karty ewidencyjne;
??dokumenty graficzne (plany, rysunki, zdjęcia, filmy);
??informacje zarejestrowane na taśmach magnetofonowych, płytach i innych
nośnikach informacji.
Dokument powinien być opracowany w określonej formie, w myśl
przyjętych w Pionie Operacyjnym zasad i normatywów dokumentacji
operacyjnej.
211. W celu jednolitego opracowywania, ewidencjonowania i przechowywania
dokumentacji operacyjnej, w komórkach Pionu Operacyjnego prowadzi się
teczki spraw operacyjnych, które dzielą się na następujące grupy:
??teczki rezydentur i grup wywiadowczych;
??teczki personalne i teczki pracy aparatu wywiadowczego (nielegałów,
nielegalnych pracowników wywiadu, agentów, kurierów nielegalnych,
współpracowników i personelu pomocniczego oraz osób pozostających w
rozpracowaniu);
??teczki obiektów zainteresowania wywiadowczego;
??teczki spraw związanych z planowaniem pracy i sprawozdawczością;
??teczki materiałów o sytuacji wywiadowczej i działalności obcych
kontrwywiadów;
??teczki materiałów dotyczących rezerwowych systemów łączności
wywiadowczej;
??teczki spraw finansowych;
??teczki rozkazów, zarządzeń i instrukcji operacyjnych;
??teczki innych spraw, których prowadzenie wynika z potrzeb działalności
operacyjnej.
Oddziały operacyjne prowadzą ponadto niezbędne dzienniki ewidencyjne,
rejestry, opisy oraz operacyjne książki obrotu finansowego i materiałowego. Jako
zasadę generalną przyjmuje się, że dokumenty dotyczące określonej sprawy
powinny być zawarte w jednej teczce.
212.Szczegółowe zasady obiegu, rejestracji oraz prowadzenia i przechowywania
Strona 272 z 374
dokumentacji operacyjnej, łącznie z przechowywaniem jej w archiwum, regulują
instrukcje, odpowiednie zarządzenia i wytyczne Szefa Zarządu II Sztabu
Generalnego.
213.Pełną dokumentację operacyjną prowadzi się i przechowuje wy łącznie w
Centrali. W ogniwach terenowego aparatu wywiadowczego za granicą prowadzi
się i przechowuje jedynie te dokumenty, które są niezbędne dla ciągłości
pracy wywiadowczej. Zasady przechowywania i zabezpieczania dokumentacji
wywiadowczej za granicą reguluje "Instrukcja o zasadach prowadzenia,
przechowywania i zabezpieczenia dokumentacji i materiałów oraz
zabezpieczenia pomieszczeń w attachatach wojskowych i rezydenturach w krajach
kapitalistycznych".
214.Jednym z warunków sprawnego i skoordynowanego działania komórek
operacyjnych jest jednolicie prowadzona ewidencja osobowa. Powinna ona
umożliwiać szybkie, dokładne i wszechstronne wyszukiwanie i opracowywanie
materiałów, a w szczególności informacji o osobach, faktach i zdarzeniach,
które stanowiły lub stanowią przedmiot zainteresowania operacyjnego.
215.Ewidencję osobową prowadzi się w kartotece operacyjnej Zarządu II
Sztabu Generalnego. Przed dokonaniem czynności operacyjnych w stosunku do
określonej osoby, oficer prowadzący sprawę zobowiązany jest sprawdzić czy
nie jest lub czy nie pozostawała ona w przeszłości w zainteresowaniu innej
komórki (jednostki operacyjnej). Identyczne sprawdzenia należy dokonywać w
kartotekach, operacyjnych MSW i Szefostwa WSW. Szczegółowe zasady pro
wadzenia kartoteki operacyjnej określa ,,Instrukcja o pracy karto teki
operacyjnej Zarządu II Sztabu Generalnego WP".
216.W kartotece operacyjnej rejestruje się:
1)Wszystkich pracowników Zarządu II Sztabu Generalnego WP zarówno
wojskowych, jak i cywilnych, aktualnie pracujących, zwolnionych z pracy lub
przeniesionych do rezerwy. Za rejestrację pracowników Zarządu II Sztabu
Generalnego WP odpowiedzialny jest Wydział Kadr Zarządu II.
2)Nielegałów, nielegalnych pracowników wywiadu, agentów, oso by wchodzące
w skład pomocniczego aparatu agenturalnego.
3)Wywiadowców oraz osoby wchodzące w skład aparatu pomoc niczego
Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego.
Strona 273 z 374
4)Współpracowników zagranicznego aparatu wywiadowczego, aparatu krajowego,
wykorzystywanych do zadań stałych, do raźnych i jednorazowych, w tym także
kapitanów i 1 oficerów Polskiej Marynarki Handlowej, pozyskiwanych , do
współpracy w ramach zorganizowanego systemu.
5)Kontakty pracowników Zarządu II Sztabu Generalnego WP na terenie kraju,
wykorzystywane stale lub doraźnie do zabezpieczenia różnych przedsięwzięć
operacyjnych.
6)Osobowe źródła zdobywania informacji i materiałów wywiadowczych w
państwach zainteresowania wywiadowczego.
7)Kontakty operacyjne pracowników zagranicznego aparatu wywiadowczego
pod przykryciem, w tym również kontakty z interesującymi nas osobami w
korpusie dyplomatycznym.
8)Ujawnionych kadrowych pracowników obcych służb specjalnych oraz osoby
będące na usługach tych służb.
9)Obywateli państw kapitalistycznych, którzy powinni być ujęci w kartotece
operacyjnej, w tym także te osoby, które w przyszłości mogą być obiektem
naszego zainteresowania.
10)Pracowników biur, sekcji (oddziałów) łącznikowych sztabów generalnych armii
państw zainteresowania wywiadowczego.
217. W Biurze ,,C" MSW rejestruje się wszystkich obywateli PRL, będących w
zainteresowaniu operacyjnym Zarządu II Sztabu Generalnego WP. Decyzję o
rejestrowaniu w Biurze "C" MSW obco krajowców podejmuje szef odnośnego
oddziału operacyjnego, a w stosunku do agentów - Zastępca Szefa Zarządu II ds.
Operacyjnych.
R o z d z i a ł V
ŁĄCZNOŚĆ WYWIADOWCZA
218.Jednym z istotnych warunków powodzenia w pracy operacyjnej jest posiadanie
sprawnie działającej, niezawodnej, tajnej, szybkiej i ciągłej łączności wywiadowczej,
organizowanej dla utrzymywania kontaktów wywiadowczych pomiędzy Centralą a
aparatem wywiadowczym w terenie oraz wewnątrz sieci i rezydentur
wywiadowczych.
219.Za organizację łączności z rezydenturami i samodzielnymi pracownikami za granicą
Strona 274 z 374
.odpowiedzialne są kierunkowe oddziały operacyjne, natomiast za organizację
łączności wewnątrz rezydentur - rezydenci.
Dobrze zorganizowana łączność wywiadowcza powinna przede wszystkim zapewnić
bezpieczne i stałe przekazywanie informacji i materiałów wywiadowczych do
Centrali. W tym celu łączność powinna być wielokanałowa, to znaczy, że z każdą
rezydenturą, ogniwem, czy samodzielnym pracownikiem wywiadu powinny działać
co najmniej dwa niezależne od siebie kanały łączności.
220. Podstawowymi zasadami organizowania łączności wywiadowczej są:
??pełna konspiracja stosowanych metod, sposobów i środków;
??operatywność, polegająca na szybkim i terminowym przekazywaniu informacji i
materiałów wywiadowczych w relacji aparat zdobywający - Centrala i odwrotnie;
??niezawodność i pewność, gwarantujące bezpieczne dotarcie przesyłanych
informacji i materiałów do adresata w każdych warunkach oraz w stanie
wykluczającym możliwość penetracji obcych KW;
??ciągłość, zapewniająca funkcjonowanie łączności bez przerw i zakłóceń.
221. Łączność wywiadowcza dzieli się na:
??łączność osobową;
??łączność bezosobową.
222. Łączność osobowa polega na organizowaniu bezpośrednich, zakonspirowanych i
posiadających odpowiednią legendę spotkań pomiędzy dwoma pracownikami
wywiadu. Spotkania wywiadowcze organizuje się zwykle w celu:
??przeprowadzenia przeszkolenia zawerbowanego pracownika aparatu
agenturalnego;
??postawienia zadań, udzielenia instruktażu i wytycznych, otrzymania informacji
wywiadowczych, przekazania ocen pracy i omówienia innych problemów,
wynikających z działalności wywiadowczej;
??przeprowadzenia kontroli pracy, wychowywania i sprawdzenia agenta, przekazania
mu odpowiednich środków materiałowych i finansowych itp.
223. Spotkania wywiadowcze przeprowadza się w zawczasu wybranych
i sprawdzonych miejscach oraz w uzgodnionych wcześniej terminach. Organizujący
spotkanie obowiązany jest ustalić drogi dojścia i odejścia od miejsca spotkania, a
także przewidzieć system sygnalizacji i sposób zabezpieczenia spotkania przed
penetracją obcych organów kontrwywiadowczych. Organizując spotkanie
Strona 275 z 374
wywiadowcze, należy zawsze brać pod uwagę aktualną sytuację wywiadowczą w
rejonie planowanego miejsca spotkania oraz możliwości nieskrępowanego udziału w
spotkaniu zainteresowanych osób. Przygotowanie spotkania obejmuje również
przewidywane miejsce i czas spotkania rezerwowego, w przypadku nie dojścia do
spotkania zasadniczego w pierwszym terminie.
W działalności wywiadowczej stosuje się również tak zwane spotkania błyskawiczne,
organizowane jedynie w celu szybkiego przejęcia materiałów. Organizowanie tego
rodzaju spotkań wymaga precyzyjnego opracowania sposobu, miejsca i czasu
przeprowadzenia operacji.
224. Łączność bezosobowa polega na organizowaniu kontaktów wywiadowczych i
wymianie korespondencji bez osobistego spotykania się zainteresowanych osób. W
tym celu wykorzystuje się:
??elementy łączności schowkowej;
??systemy sygnalizacyjne;
??łączność radiową;
??adresówki;
??łączność alarmową.
225. Łączność schowkową organizuje się w celu przejęcia materiałów
wywiadowczych od aparatu zdobywającego, przekazywania korespondencji, a także
do zaopatrywania rezydentur i samodzielnych pracowników wywiadu w środki
materiałowo-finansowe.
Schowki powinny odpowiadać następującym wymogom:
??zapewniać możliwość przechowania określonego materiału przez niezbędny okres, z
wyeliminowaniem ryzyka przypadkowego znalezienia go przez osoby postronne lub
też możliwości zaginięcia, względnie uszkodzenia materiału;
??umożliwiać łatwe odnalezienie schowka przez osobę znającą jego lokalizację z
zasady tylko z opisu;
??zapewniać możliwość złożenia lub podjęcia materiału w sposób skryty;
??posiadać dogodne drogi dojścia i odejścia;
??zapewnić naturalne uzasadnienie przebywania w rejonie schowka osób
korzystających z niego.
226. Systemy sygnalizacyjne stosuje się w łączności wywiadowczej w celu
przekazywania zainteresowanym pracownikom wywiadu określonych sygnałów
Strona 276 z 374
oznaczających na przykład ostrzeżenie o grożącym niebezpieczeństwie, o nie
znalezieniu w schowku złożonych materiałów wywiadowczych, wywołaniu na
spotkanie w trybie alarmowym itp. W sygnalizacji wywiadowczej stosuje się
następujące formy i sposoby:
??sygnalizację graficzną, w postaci różnego rodzaju umownych znaków graficznych,
umieszczanych w określonym miejscu i czasie;
??sygnalizację przedmiotową, obejmującą wystawianie w określonym miejscu i
czasie umownych przedmiotów;
??sygnalizację przez odpowiednie działanie, to jest wykonywanie czynności, których
znaczenie jest zrozumiałe tylko dla osoby odbierającej sygnał;
??sygnalizację techniczną, polegającą na przekazywaniu umownych sygnałów przy
pomocy technicznych środków świetlnych, dźwiękowych itp.
Systemy sygnalizacyjne powinny być nieskomplikowane i łatwe do zapamiętania, a
równocześnie jednoznacznie zrozumiałe dla osób odbierających.
227. Łączność radiową stosuje się w celu przesyłania zaszyfrowanych lub
zakodowanych radiogramów, zawierających informacje wywiadowcze i meldunki do
Centrali oraz zadania, polecenia i wytyczne Centrali dla aparatu terenowego.
Dwustronną łączność radiową w okresie pokoju wykorzystuje się w zasadzie do
prowadzenia korespondencji między Centralą a aparatem wywiadowczym działającym
z pozycji przykrycia, w oparciu o oficjalny system łączności służby zagranicznej
PRL.
Z aparatem nielegalnym, w okresie pokoju, organizuje się w zasadzie jednostronną
łączność radiową (poza dwustronnymi seansami treningowymi) - od Centrali do
pracowników terenowych. Dwustronną, agenturalną łączność radiową uruchamia się
w okresie zagrożenia i wojny, wykorzystując w tym celu specjalny sprzęt nadawczoodbiorczy
(szybka telegrafia), pozwalający na przesyła nie korespondencji w bardzo
krótkim czasie, co zabezpiecza przed spelengowaniem pracujących radiostacji.
228. Adresówki wykorzystuje się do przesyłania korespondencji wywiadowczej,
zakamuflowanej w normalnych przesyłkach pocztowych. Tą drogą można przesyłać
krótkie informacje wywiadowcze, zadania, polecenia, sygnały uprzedzające o
zagrożeniu, wywołujące na spotkania, wymiany itp. Najczęściej stosowanymi
sposobami utajniania korespondencji, przesyłanej na adresówki, są tajnopisy lub umowne
frazy oraz odpowiednio kamuflowana mikrofotografia (kropki). Treść informacji,
Strona 277 z 374
sporządzona przy użyciu tajnopisu lub wykonana w postaci kropki, w niektórych
przypadkach może być przesyłana wyłącznie po uprzednim jej zaszyfrowaniu.
Chodzi tu o takie dane, jak: nazwiska i adresy pracowników aparatu
wywiadowczego, miejsca ich pracy, terminy i miejsca operacji oraz inne szczegóły,
mogące doprowadzić do dekonspiracji w wypadku ujawnienia korespondencji przez
obcy kontrwywiad.
229. Łączność alarmowa stanowi integralną część systemu łączności wywiadowczej z
określonym ogniwem aparatu agenturalnego. Łączność alarmowa służy do:
??powiadamiania o grożącym niebezpieczeństwie;
??zapewnienia ciągłości łączności w wypadku zerwania lub zlikwidowania
zasadniczych kanałów łączności;
??pilnego przekazania zadań, informacji lub materiałów wywiadowczych.
W łączności alarmowej wykorzystuje się sygnalizację graficzną i przedmiotową,
telefony, radio, schowki, adresówki itp.
230. Wybór form i sposobów łączności wywiadowczej zależy przede wszystkim od
zadań realizowanych przez danego agenta, jego przy gotowania wywiadowczego,
lojalności oraz warunków jego pracy.
Miejsca spotkań, punkty błyskawicznej wymiany materiałów, schowki i sygnałówki
nie powinny być wykorzystywane więcej niż 1-2 razy.
Systemy i środki łączności wywiadowczej powinny być systematycznie wzbogacane i
ulepszane.
231. W łączności pomiędzy Centralą a aparatem zagranicznym, działają cym pod
przykryciem, stosuje się następujące kanały łączności, funkcjonujące równolegle:
??dyplomatyczną pocztę kurierską dla przesyłania zasadniczej, tajnej poczty
wywiadowczej;
??łączność radiową i dalekopisową MSZ dla przekazywania pilnej - korespondencji;
??pocztę kapitańską dla przesyłania korespondencji jawnej - zgodnie z obowiązującymi
przepisami Departamentu Łączności MSZ.
Powyższe kanały łączności, stosowane w odniesieniu do aparatu wywiadowczego,
działającego na terytorium potencjalnych naszych przeciwników, mogą funkcjonować
jedynie w okresie pokojowym. W czasie wojny powyższe kanały łączności mogą być
stosowane tylko z rezydenturami, działającymi na terenie państw neutralnych.
Strona 278 z 374
232. W łączności pomiędzy Centralą a nielegalnymi rezydenturami lub samodzielnie
działającymi pracownikami wywiadu stosuje się zwykle następujące formy łączności:
??łączność osobową - spotkania wywiadowcze, przeprowadzane przez nielegalnych
kurierów z pracownikami aparatu agenturalnego (spotkania przeprowadza się z
zasady na terenie krajów trzecich);
??łączność bezosobową - systemy schowków, obsługiwane przez kurierów i
łączników;
??adresówki w kraju i za granicą;
??punkty kontaktowe;
??łączność radiową, głównie jednostronną.
233. Dokumentację systemów łączności poszczególnych rezydentur lub samodzielnych
pracowników aparatu agenturalnego przechowuje się w teczkach pracy,
prowadzonych w kierunkowych oddziałach operacyjnych. Systemy łączności z cenną
agenturą podlegają zatwierdzeniu przez Zastępcę Szefa Zarządu ds. Operacyjnych,
natomiast z pozostałą agenturą - przez starszych inspektorów Pionu Operacyjnego.
234.Łączność wywiadowczą wewnątrz rezydentury organizuje rezydent, który jest
odpowiedzialny za jej sprawne funkcjonowanie. Formy i sposoby łączności,
stosowane wewnątrz rezydentur, zależą głów nie od charakteru rezydentury, jej zadań
oraz potrzeb i możliwości.
235.W rezydenturach aparatu wywiadowczego, pracującego pod przy kryciem
zagranicznych placówek oficjalnych, podstawową i często jedyną formą łączności
wewnętrznej są kontakty osobiste rezydenta i jego zastępcy z podległymi
pracownikami. Kontakty te powinny być jednak organizowane w taki sposób, aby
posiadały zawsze naturalne i nie budzące zastrzeżeń uzasadnienie wobec osób
postronnych. Odnosi się to do wszelkich kontaktów z kadrowymi pracownikami
wywiadu pracującymi pod przykryciem i współpracownika mi. Kontakty operacyjne
należy organizować w warunkach zabezpieczających przed podsłuchem i obserwacją
obcego kontrwywiadu.
236.W niektórych państwach zainteresowania wywiadowczego pracownicy aparatu
działającego z pozycji przykrycia realizują także za dania z zakresu utrzymywania
łączności z aparatem agenturalnym. W tych wypadkach w łączności z agenturą stosuje
się odpowiednio opracowane systemy łączności osobowej i bezosobowej.
Strona 279 z 374
Stały nadzór nad pracownikami aparatu pod przykryciem ze strony obcych organów
kontrwywiadowczych nakazuje ograniczać kontakty osobowe z agenturą do niezbędnego
minimum. Należy natomiast szerzej stosować i stale doskonalić sposoby utrzymywania
kontaktów bezosobowych, które powinny stanowić podstawową formę łączności z
agenturą.
237.W rezydenturach agenturalnych stosuje się w zasadzie takie same formy i
sposoby łączności, jak pomiędzy Centralą wywiadu a rezydenturami agenturalnymi
(nielegalnymi), z wyjątkiem łączności radiowej.
238.Jakkolwiek dobrze zakonspirowane rezydentury agenturalne są mniej narażone na
przeciwdziałanie organów KW, stosowane wewnątrz nich systemy łączności muszą
zapewniać całkowite bezpieczeństwo wszystkim pracownikom określonego ogniwa
aparatu nie legalnego. Osiąga się to przez ścisłe przestrzeganie zasad konspiracji
wywiadowczej.
R o z d z i a ł VI
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
239. W zakresie działalności wywiadowczej Pion Operacyjny współpracuje i
współdziała z niektórymi krajowymi instytucjami państwowymi, a przede
wszystkim z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych (głównie z Departamentem I i II),
Szefostwem Wojskowej Służby Wewnętrznej i jego terenowymi jednostkami
operacyjnymi, Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Ministerstwem Handlu
Zagranicznego i GM i podległymi mu centralami oraz z innymi instytucjami
wojskowymi i cywilnymi.
Zakres i formy współpracy Zarządu II Sztabu Generalnego WP z odpowiednimi
instytucjami państwowymi określają zawarte dwu stronne porozumienia w tym
zakresie.
240.Do utrzymywania bezpośrednich kontaktów służbowych z odpowiednimi jednostkami
operacyjnymi MSW, Szefostwa WSW oraz innymi, współdziałającymi z Zarządem II
Sztabu Generalnego WP instytucjami państwowymi, upoważnieni są oficerowie
Pionu Operacyjnego, na podstawie decyzji Zastępcy Szefa Zarządu II ds.
Operacyjnych.
241.Rezydenci aparatu zagranicznego, działającego pod przykryciem, obowiązani są do
ścisłej współpracy i współdziałania z rezydentami Departamentu I MSW, pracującymi
Strona 280 z 374
pod przykryciem polskich placówek zagranicznych. Zasady i formy współpracy
rezydentów za granicą określa odrębna instrukcja, obowiązująca przedstawicieli wyżej
wymienionych służb wywiadowczych.
242.Pion Operacyjny Zarządu II Sztabu Generalnego WP realizuje szereg
przedsięwzięć specjalnych w odniesieniu do osób pozostających w jego
zainteresowaniu operacyjnym. Do ważniejszych przedsięwzięć należy zaliczyć:
??kontrolę korespondencji;
??podsłuch w lokalach;
??podsłuch rozmów telefonicznych;
??przeprowadzanie ustaleń i wywiadów środowiskowych; - organizowanie i
prowadzenie obserwacji zewnętrznej.
243. Przedsięwzięcia powyższe realizowane są przez oddziały Pionu Operacyjnego
przy współdziałaniu i pomocy odpowiednich służb operacyjnych MSW i Szefostwa
WSW, na podstawie określonych przepisów i uprawnień.
Decyzję na zastosowanie wyżej wymienionych przedsięwzięć specjalnych podejmuje
Zastępca Szefa Zarządu II ds. Operacyjnych.
244. W celu ułatwienia kontaktowania się z interesującymi wywiad osobami i
instytucjami oraz dla zachowania konspiracji, oficerowie Zarządu II Sztabu
Generalnego WP, prowadzący pracę operacyjną na terenie kraju, mają prawo
posługiwania się osobistymi dokumentami operacyjnymi, do których należą:
??legitymacja pracownika polskiego wywiadu wojskowego;
??operacyjny dowód osobisty;
??legitymacja funkcjonariusza MO;
??operacyjne legitymacje służbowe pracowników różnych instytucji państwowych;
??inne pomocnicze dokumenty wywiadowcze.
245.Osobiste dokumenty operacyjne wykorzystywane są przede wszystkim do
przedstawiania się podczas kontaktów z osobami rozpracowywanymi, w kontaktach
służbowych z instytucjami i urzędami w wypadkach, kiedy posługiwanie się
własnymi dokumentami nie jest celowe lub niewskazane. Operacyjne legitymacje
służbowe różnych instytucji mogą być wykorzystywane również przy przejazdach
państwowymi środkami lokomocji, podczas dokonywania meldunków w hotelach i
Strona 281 z 374
w innych sytuacjach, podyktowanych względami wykonywanych zadań
służbowych. Operacyjnych dokumentów osobistych nie wolno wykorzystywać w celach
nie związanych z wykonywaniem zadań operacyjnych. Szczegółowe zasady
posługiwania się dokumentami operacyjnymi określone są w odrębnych przepisach.
246.Na pokrycie kosztów, związanych z prowadzeniem działalności wywiadowczej w
kraju i za granicą, Pion Operacyjny Zarządu II Sztabu Generalnego WP dysponuje
złotowym i dewizowym funduszem operacyjnym. Rozchodowanie funduszu odbywa
się na podstawie budżetów poszczególnych komórek organizacyjnych Pionu i zgodnie z
obowiązującymi przepisami finansowymi. Osoba podejmująca decyzję w sprawach
wydatków finansowych powinna każdorazowo uwzględniać ich celowość i potrzebę
racjonalnego gospodarowania funduszem.
Strona 282 z 374
Aneks nr 3
1. "Organizacja bezpiecznej i niezawodnej łączności agenturalnej w relacji agent - Centrala w
obecnie istniejącej sytuacji."
W obecnie istniejącej sytuacji, kiedy istnieje duża izolacja kraju praktycznie nie jest
możliwe utrzymywanie łączności agenturalnej dotychczasowymi metodami. Wprowadzony
stan wojenny spowodował z jednej strony blokadę naszych granic i praktycznie całkowite
ograniczenie poruszania się osób w relacji zagranica - kraj. Wykluczyło to możliwość
wykorzystywania łączników i kurierów nielegalnych, a ponadto odcięło od kraju tą agenturę,
która z różnych względów służbowych czy prywatnych /rodzinnych/ okresowo przyjeżdżała
do kraju. Wprowadzone przez władze restrykcje w odniesieniu do usług pocztowych
wykluczają w znacznym stopniu możliwości korzystania z korespondencji listowej jako
formy przesyłania wiadomości agenturalnych.
Na powyższą sytuację nakłada się zwiększone zainteresowanie sprawami polskimi
przez rządy państw zachodnich, co obok różnego rodzaju deklaracji politycznych i restrykcji
gospodarczych występuje w formie ograniczenia swobody poruszania się pracowników
polskich placówek oraz zwiększonej kontroli wszelkich kanałów kontaktowania się osób z
państw zachodnich z Polską.
W tej sytuacji istnieje pilna potrzeba wypracowania nowych metod bezpiecznej i
niezawodnej łączności agenturalnej gwarantującej nam możliwość kontaktowania się z
agenturą w sytuacji podobnej do obecnej lub w jeszcze większej izolacji.
Nie ulega wątpliwości, że w sytuacji narastającego napięcia międzynarodowego
występującego między państwami obu bloków /systemów politycznych/ i nawrotu atmosfery
zimnej wojny jedyną drogą zapewniającą utrzymanie sprawnie działającej łączności będzie
posiadanie jednej lub kilku aktywnie pracujących ekspozytur Centrali zorganizowanych na
terytorium państw neutralnych - trzecich, nie włączonych w sposób trwały do żadnego z
bloków.
Państwa te muszą gwarantować względną swobodę kontaktów zagranicznych /wjazdy,
wyjazdy, korespondencja, telefony/ i poruszania się po własnym terytorium osobom
posiadającym różne paszporty i obywatelstwa.
Ponadto państwa te winny być położone możliwie blisko od Polski oraz terenów
działania naszej agentury, a przede wszystkim winny gwarantować stosunkowo pewna i łatwą
komunikację.
Strona 283 z 374
Biorąc pod uwagę aktualną sytuacje w Europie do państw, które mogą spełniać
powyższe założenia w mniejszym, lub większym stopniu i mogą być brane pod uwagę
można zaliczyć: Finlandię, Szwecję, Austrię, Szwajcarię, Jugosławię, Liban oraz inne
państwa Afryki Północnej w zależności od ich przyszłych powiązań politycznych.
W kilku z w/w państw /2-4/ Zarząd II winien posiadać swoje ekspozytury
działające pod postacią wszelkiego rodzaju przedsiębiorstw handlowych, produkcyjnych
i usługowych.
Przedsiębiorstwa te, mając swoje przedstawicielstwa w państwach naszego
zainteresowania wywiadowczego, ułatwiałyby utrzymywanie łączności z agenturą
działającą na terenie tych państw.
Do realizacji tego przedsięwzięcia należy wykorzystać powstające w wielkiej
ilości przedsiębiorstwa polsko-polonijne oraz mające powstać na terenie Polski w
najbliższym czasie /po uchwaleniu przez sejm w kwietniu br. odpowiednich ustaw/
przedstawicielstw /oddziałów/ firm zagranicznych.
Aktualnie na terenie kraju działa ponad 100 firm polsko-polonijnych lub
polonijnych. Z liczby tej co najmniej kilkanaście z uwagi na swój charakter
organizacyjny oraz prowadzoną działalność można by wykorzystywać do celów
łączności wywiadowczej. Problem ten jest w trakcie badania i rozpracowywania przez
sekcję „N” Oddziału VIII.
Aby firma polonijna mogła być brana pod uwagę jako element w organizowaniu
łączności wywiadowczej musi ona spełniać następujące zasadnicze warunki:
1. Być częścią firmy /oddziałem/ działającej za granicą w co najmniej
jednym z interesujących nas państw lub posiadać własne oddziały w co
najmniej jednym kraju Europy zachodniej;
2. Mieć taki profil działalności, aby była możliwość stałej komunikacji na
linii zagranica-kraj /wyjazdy ludzi, korespondencja, telefon, telex,
transport towarów itp./;
3. Zatrudniać zarówno w kraju, jak i w oddziałach zagranicznych osoby z
Polski.
W celu wykorzystania już istniejących i nowopowstających firm polonijnych dla
potrzeb łączności wywiadowczej należy:
dokonać pełnego rozeznania zasad działania tych instytucji;
Strona 284 z 374
- wytypować firmy spełniające w najwyższym stopniu nasze potrzeby;
- mieć przygotowanych pracowników kadrowych wywiadu, których
kwalifikacje będą umożliwiały uzyskanie zatrudnienia w interesującej
nas firmie.
Zbieraniem informacji na powyższy temat zajmuje się będący na kontakcie sekcji
„N” nasz współpracownik, który ma dostęp do całości spraw z racji wykonywanej
pracy. Ze wstępnych ustaleń wynika, że np. istnieją na terenie Polski firmy, które mają
główną siedzibę w Berlinie Zachodnim, a oddziały w RFN. Taki układ terytorialny byłby
korzystny do zabezpieczania łączności na teren RFN, a może i inne państwa zachodniej
Europy.
Ponadto przedstawiciel jednej z brytyjskich firm jest w trakcie załatwiania zgody na
otwarcie na terenie Polski przedsiębiorstwa o szerokim profilu, zajmującego się m.in.
eksportem różnorodnych usług /załatwiono już m.in. wysłanie do RFN pierwszych grup
spawaczy i innych fachowców/. Firma będzie się zajmowała zatrudnianiem ludzi za granicą,
wysyłając ich na paszportach prywatnych z pominięciem Polservice.
Na dyrektora regionalnego tej firmy brytyjski właściciel rekomenduje naszego
współpracownika. Dałoby to nam całkowity dostęp do działalności firmy i pozwoliłoby w
pewnym stopniu wpływać na oferowany przez nią profil usług, korzystny z punktu widzenia
wywiadowczego.
Powyższe działania oczywiście będą tylko półśrodkami, krokami zmierzającymi
do stworzenia poza krajem faktycznych ekspozytur działających na bazie różnych
przedsiębiorstw handlowych, usługowych i produkcyjnych. Chodzi głównie o to, aby
poprzez prywatne firmy polsko-polonijne i polsko-zagraniczne wyjść poza granicę kraj,
uzyskać pewne doświadczenie i bazę działania.
Po stworzeniu w ten sposób bazy do samodzielnego działania, przygotowaniu
pewnej ilości osób z niezbędnym doświadczeniem zawodowym będziemy w stanie
otworzyć własne /zarządowe/ przedsiębiorstwa handlowo-usługowe spełniające rolę
naszych ekspozytur.
Oczywiście należy się liczyć z koniecznością zainwestowania pewnych sum
pieniędzy przy organizowaniu tych przedsiębiorstw, jednakże po rozwinięciu przez nie
działalności będą się one utrzymywały same, a nawet w pewnych wyjątkowo
sprzyjających sytuacjach mogą przynosić dochód.
Strona 285 z 374
Aby osiągnąć pozytywne rezultaty w tej dziedzinie niezbędna jest stała,
systematyczna i długofalowa działalność przez okres 5 - 10 lat.
Cały problem wymaga szczegółowego rozpracowania i zbadania. Wymaga to dosyć
dużego zaangażowania szeregu osób przez dłuższy czas, jednakże uważam, że w aktualnej
sytuacji międzynarodowej i przy jej tendencjach rozwojowych w przyszłości, powyższe
rozwiązania mogą być jednym ze sposobów zabezpieczenia kierowaniem naszą agenturą i
utrzymywaniem z nią łączności.
W celu uzyskania w miarę szybko pozytywnych wyników w tym zakresie należy
zespolić wysiłki wszystkich oddziałów Pionu Operacyjnego w kierunku zebrania
maksymalnych informacji na temat działalności powstających w Polsce firm obcych i w
miarę możliwości dążyć do zatrudniania w nich naszych pracowników kadrowych lub
współpracowników.
Inną z form zabezpieczenia łączności może być uzyskanie przedstawicielstwa firmy
zagranicznej na teren Polski przez naszego człowieka. Wydaje się, że szereg naszych
oficerów, którzy nabyli odpowiedniego doświadczenia zawodowego w czasie pracy pod
przykryciem mogłoby się podjąć reprezentowania jednej lub kilku firm zachodnich na terenie
Polski. Takie ustawienie dawałoby im uzasadnioną swobodę wyjazdów zagranicznych przy
okazji których mogliby spełniać rolę kurierów lub łączników.
Pewne fakty wskazują na to, że szereg osób zajmujących się handlem bronią lub
sprzętem specjalnym gotowe byłoby mieć w Polsce swego stałego przedstawiciela. Fakt ten
wymaga dokładnego zbadania i rozpracowania m.in. przy pomocy naszych oficerów
zatrudnionych w różnych instytucjach przykrycia.
Powyższe opracowanie nie daje gotowej recepty na łączność w relacji agent-Centrala,
do natychmiastowego wprowadzenia. Przedstawia ono pewne propozycje do rozpracowania i
wprowadzenia w życie z myślą o perspektywicznym rozwoju kierowania pracą agenturalną z
pozycji nielegalnych.
kmdr por. A. Król
1.03.1982 r.
wydruk. w 1 egz. -a/a
wyk. i druk. AK
DEWM nr. 061
Strona 286 z 374
2. Notatka Służbowa płk. J.Szatana:
Dotyczy: organizacji dodatkowych kanałów łączności agenturalnej w relacji agent - Centrala
I. Wykorzystanie działalności przedsiębiorstw zagranicznych /polonijnych/
rozprowadzających paczki do przekazywania materiałów i informacji wywiadowczych.
Utworzenie na terenie Polski społecznej organizacji zrzeszającej handlowców i
przemysłowców krajowych i zagranicznych "Inter Polcom" przyczyniło się do powstania w
szeregu krajów polonijnych organizacji gospodarczych różnego charakteru. Sytuacja
kryzysowa w Polsce nie zahamowała tego procesu, lecz dała nowy impuls w tworzeniu się
między innymi firm dostawczych, głównie towarów w obrocie niehandlowym
/dopuszczonych do obrotu wewnętrznego bez cła/. (...) op. cit. s.......
3. Plan ten bardzo szybko zaczęto realizować. W końcu 1983 r. powstaje oddział Y a już w
sprawozdaniu z realizacji zadań za rok 1985 czytamy:
" - przeszkolono i przygotowano do pracy wywiadowczej oraz skierowano pod przykrycie
por. T. Taracha. Po odbyciu niezbędnej praktyki handlowej i umocnieniu legendy oraz maski
przykrycia zostanie przerzucony do Libanu w charakterze pracownika ekspozytury, zgodnie z
planem organizacji ekspozytury "Midas". Poprzez "Pilnego" nawiązano kontakt z
handlowcem arabskim "A" i dokonano wstępnych ustaleń dot. zatrudnienia por. Taracha w
Libanie;
- zakończono plasowanie ppłk. Garbarczuka na terenie Włoch, rozpoczęto przygotowanie do
zorganizowania firmy zagranicznej w celu stworzenia podstaw do utworzenia
przedstawicielstwa handlowego tej firmy w krajach arabskich. Nawiązano kontakt i dokonano
wstępnych ustaleń z handlowcem włoskim C. Muti dot. organizacji firmy w celu
wykorzystania jego kontaktów dla organizacji ekspozytury "MAT" w Maroku lub Tunezji.
Ppłk. Garbarczuk aktualnie przygotowuje plan założenia firmy zagranicznej;
-rozpracowano i zwerbowano NPW "SWABER" oraz rozpoczęto jego szkolenie i
przygotowywanie przerzutu do Szwecji. Jednocześnie prowadzono rozpracowywanie
warunków i możliwość założenia firmy usługowej lub handlowej w Szwecji, pod kątem
przygotowań do organizacji ekspozytury "GUSTAW".;
Strona 287 z 374
- rozpracowano, pozyskano i rozpoczęto szkolenie współpracowników "BRZOZA" i
"STAL", uplasowano ich w CHZ mając na uwadze ich przyszłe wykorzystanie (po
ewentualnym ukadrowieniu) jako pracowników ekspozytur (są to młodzi handlowcy po
ukończonych studiach w SGPIS, posiadający bardzo dobre przygotowanie językowe);
poprzez działalność handlową ppłk. Garbarczuka rozpoczęto pozyskiwanie
pozabudżetowych dochodów finansowych, celem wykorzystania ich w przyszłości przy
organizacji ekspozytur wywiadowczych. Łącznie w 1985 r. uzyskano ok. 9000 dol. USA, z
czego 6000 wpłacono do kasy Zarządu, pozostałe zostaną wpłacone z początkiem przyszłego
roku (po wpłynięciu końcowych wpłat" (Teczka spraw oddziału Y, IPN 00704/61/3)
4. Sprawa reorganizacji wywiadu była wyraźnie rozstrzygnięta poza służbą a ankieta miała
raczej za zadanie wprowadzić koncepcję do obiegu oficerów operacyjnych, zapoznać ich z nią
i uwiarygodnić realizację. Przekonuje o tym fakt, że podczas dyskusji większość szefów
oddziałów wypowiadała się przeciwko koncepcji oparcia łączności na sieci tajnych
ekspozytur powstałych ze spółek wskazując na oczywiste słabości takiej koncepcji z punktu
widzenia bezpieczeństwa łączności. Nie ma też pewności czy przesądziła o tym inna często
wskazywana przyczyna jaką miała być konieczność reorganizacji ze względu na rozpoznanie
kadry wywiadowczej i sposobu działania wywiadu na skutek ucieczek tak dobrze
poinformowanych oficerów jak płk. Sumiński, który miał wywieźć listę agentów wywiadu
wojskowego czy płk. Kulkliński. Wg. żołnierza oddziału Y Andrzeja Bekiera, który zeznawał
na ten temat w 2004 r. przed BBW, dominacja oddziału Y była skutkiem ograniczenia, a
następnie likwidacji pracy operacyjnej na odcinku niemieckim i anglosaskim.
"...działalność polskiego wywiadu (lata 70. do końca lat 80.) opierała się o tzw. trzy struktury
podporządkowania działań operacyjnych na zachodzie Europy. Pierwsza obejmowała układ
francuski - Francję, państwa Beneluksu, Włochy, Hiszpanię i pozostałe południowe państwa
europejskie. Druga to układ niemiecki - RFN, Austria, Szwajcaria i państwa skandynawskie.
Trzeci to układ amerykański - USA, Wielka Brytania i pozostałe państwa
anglojęzyczne...afera FOZZ według wiedzy płk. "B" opiera się na spółkach, firmach, bankach
oraz osobach, które w tamtym czasie przebywały w Luksemburgu lub Francji i były związane
z polskim handlem zagranicznym. Powiązania tego typu zaczęły się pojawiać na początku
1988 r. kiedy w Zarządzie II SG, gen. Misztal wspólnie z innymi decydentami wywiadu
wypracowali nową metodę przekazywania informacji wywiadowczych do kraju. Polegała ona
na odciążeniu ataszatów wojskowych od działań typowo wywiadowczych (przekazywania
Strona 288 z 374
informacji wywiadowczych i materiałów do kraju) i oparciu tej formy przekazywania
informacji na spółki i firmy o kapitale polskim, które powstawały na bazie polskich central
handlu zagranicznego, z wykorzystaniem osób (współpracowników wywiadu i agentów).
Takie działania wydawały się wówczas uzasadnione, gdyż w przypadku wpadki nie można
było bezpośrednio pociągnąć do odpowiedzialności pracowników i oficerów polskich
ataszatów wojskowych w okresie gdy zmieniał się układ polityczny w Europie. Na bazie tej
koncepcji pod koniec lat 80. utworzono wydział Y, który zajmował się prowadzeniem
polskiej agentury na zachodzie. Jednak głównym celem takich zmian było wykorzystanie
istniejącej agentury dla celów wywiadu. W krótkim czasie wydział (sic!- KW) Y został
wewnętrznie opanowany przez układ francuski. Osoby, które były niewygodne w tworzeniu
spółek i firm, nie chciały się podporządkować przyjętej koncepcji działań pseudo
wywiadowczych lub wyrażały wątpliwości co do zgodność takich działań z zadaniami
wywiadu były usuwane z tego wydziału." Teczka żołnierza WSI - Zenon Klamecki, zeznania
Andrzeja Bekiera, s.132-133).
Bekier świadomie, lub przez niewiedzę wprowadzał BBW w błąd. Oddział Y powstał nie w
drugiej połowie lat 80-ych a 1 11 1983 r. Zapewne Bekier utożsamił powstanie oddziału z
momentem zdominowania go przez "układ francuski" (p. Teczka spraw oddziału Y m.in. k.
8/5, IPN 0074/61.)
Strona 289 z 374
Aneks nr 4
1987.09.24.
[pieczątka:
TAJNE
Mjr mgr Wojciech POLAK]
02 LUT. 2001
Podpis nieczytelny
Notatka służbowa
Dot. możliwości prowadzenia działalności wywiadowczej przez Wydział IV-VI Zespołu IV
Centralnego Zarządu Inżynierii
Od dnia 1-go sierpnia br. pełnić zacząłem obowiązki naczelnika Wydziału IV - VI Zespołu
Centralnego Zarządu Inżynierii MHZ, wydziału którego zadaniem jest prowadzenie
działalności reeksportowej oraz zakupy sprzętu, urządzeń i technologii embargowych,
zamawianych przez różne resorty i instytucje państwowe oraz transfer urządzeń i technologii
embargowych do ZSRR (na postawie podpisanego wieloletniego porozumienia o współpracy
i współdziałaniu pomiędzy CZInż i GIU ZSRR).
Zadania i obowiązki
1. Kierowanie pracą Wydziału w zakresie organizacyjnym, merytorycznym i dyscyplinarnym.
Strona 290 z 374
2. Organizowanie i rozwijanie działalności akwizycyjnej, importowo - eksportowej w
zakresie wyrobów finalnych i części zamiennych będących w kompetencji Wydziału,
prowadzenie rozmów i negocjacji handlowych z kontrahentami krajowymi i zagranicznymi.
3. Zapewnienie podległym pracownikom możliwości pełnego wykorzystania ich kwalifikacji
zawodowych, predyspozycji osobistych i czasu pracy. Otoczenie szczególną opieką
pracowników nowoprzyjętych do wydziału.
4. Opracowywanie, parafowanie i przedstawienie do podpisu dyrekcji korespondencji
wysyłanej zagranicę.
5. Wystawienie i przedstawienie do zatwierdzenia wniosków wyjazdowych na pracowników
wydziału udających się w delegację służbową w kraju lub zagranicą.
6. Prowadzenie bieżącej miesięcznej i kwartalnej ewidencji wydziału z działalności
handlowej.
Uprawnienia:
1.Podejmowanie decyzji w sprawach organizacyjnych, merytorycznych i dyscyplinarnych
kierowanego wydziału.
2. Podpisywanie korespondencji w sprawach handlowych, produkcyjnych i finansowych,
kierowanych do instytucji wewnątrz kraju do szczebla z-ców dyr. zakładów; oraz za granicę
w sprawach bieżących Wydziału.
3. Podpisywanie kontraktów i korespondencji handlowej na wyjazdach zagranicznych wg
ustaleń w "Instrukcji wyjazdowej".
Zadaniem Wydziału jest współpraca ze specjalistami CZInż, MHZ, MON, NBP, Banku
Handlowego, C.Hartwig, LOT, Zagranicznymi Attachatami Handlowymi w Polsce, MSW,
Zrzeszeniami Wytwórców Sprzętu, dyrektorami zakładów produkcyjnych w zakresie
reeksportu sprzętu specjalnego, importu urządzeń i technologii embargowych oraz sterowanie
operacjami i transakcjami barterowymi i kompensacyjnymi, będącymi w gestii Wydziału.
Do zadań Wydziału należy również realizacja transakcji importowych wg zapotrzebowania
odbiorców krajowych w zakresie sprzętu wojsk lądowych, lotniczych, marynarki woj. sprzętu
bezpieczeństwa i elektroniki, realizacja transakcji import - export na wszystkie wyroby
produkcji nie polskiej wg zapotrzebowań klientów z KS-ów i KK, nawiązywanie kontaktów z
agentami, firmami brokerskimi, consultingowymi, spedycyjnymi, liniami lotniczymi i
żeglugowymi itp. oraz ich weryfikacja pod kątem korzyści handlowych i bezpieczeństwa w
realizowanych transakcjach,
Z w/w zakresu działalności Wydziału wypływają jego możliwości w zakresie dostaw sprzętu
specjalnego oraz embargowego, które to możliwości bazują przede wszystkim na
Strona 291 z 374
wypracowanych z agentami oraz firmami zachodnimi, będącymi dostawcami w/w sprzętu.
Kontakty Wydziału bazują na układach, czysto nieformalnych, z obywatelami Austrii, RFNu,
Włoch, Jugosławii, W. Brytanii, Francji, Szwecji, Szwajcarii, oraz sporadycznie z innymi
krajami kapitalistycznymi (Hiszpania, Izrael, Portugalia, Brazylia).
Wypracowany przez Wydział zysk (różnica pomiędzy ceną zakupu i zbytu pomniejszoną o
koszty własne) oscyluje w granicach około 300.000 - 350.000 - USD rocznie.
50% tej kwoty może być wykorzystane przez CZInż do poprawy warunków pracy biurowej
(zakupy kopiarek f-my MITA teleksów elektron., mikrokomputerów ze stacjami dysków
drukarkami i oprzyrządowaniem towarzyszącym). Ważnym elementem w pracy Wydziału
może stać się współpraca z Ministerstwem Handlu Zagranicznego Ukrainy, z którym
zawarliśmy kontrakt na dostawę 8 taśm z oprogramowaniem źródłowym i konstrukcyjnym
IBM na kwotę 770.000 USD. Kontrakt został zrealizowany, programy dostarczone przez
amerykańskich i francuskich pośredników i przekazane stronie radzieckiej
Odbiór należnej kwoty odbył się we Lwowie (1.09.87), gdzie zainkasowałem 430.000
USD a poprzednio w Moskwie (1.06.87) po wręczeniu programów (przed ich sprawdzeniem)
wręczono 120.000 USD.
W dniu 29.09.87 jadę na kolejne spotkanie z Rosjanami celem odbioru 220.000 USD i
następnych zamówień (przekazaliśmy 18 ofert na sprzęt elektroniczny, wojskowy i programy)
na realizację dostaw. Zysk Wydziału z tej transakcji wynosi 270.000 USD.
Następnym ważnym kierunkiem jest kierunek koreański (KRLD) skąd otrzymaliśmy
zapytanie ofertowe na dostawę stacji radiolokacyjnej f-my THOMPSON typ ADOUR II
(wartość transakcji ok.6.000.000 USD) oraz mikroprocesorów (1.000.000 DM), którą to
ofertę przekazaliśmy już stronie koreańskiej. Koreańczycy postawili do naszej dyspozycji
bogaty asortyment amunicji artyleryjskiej, czołgowej moździerzowej (130 mm, 115 mm, 100
mm, 122mm 122 GRAD, 120 mm itp.) do dalszej sprzedaży z uzgodnioną prowizją w
wysokości 5% od wartości kontraktu. Postawione do dyspozycji ilości wynoszą nie mniej niż
100.000 szt w każdym asortymencie. Opisane wyżej transakcje są przykładowymi, mogącymi
zobrazować zakres naszej działalności oraz rząd wielkości kwot w których obraca się
Wydział.
Prowadzimy szeroką akcję rozpoznawania środowisk pośredników oraz pozyskiwania
nowych dostawców i odbiorców.
Ciekawym kontaktem wydaje się przedstawiciel firmy ISTROMEXA, Jacob Minsky i Zui
TROYNA z TEL - AVIVU, którzy podjęli się dostarczenia embargowej elektroniki firmy
Strona 292 z 374
TADIRAN oraz umożliwienia kontaktu z decydentami w dostawach amunicji i uzbrojenia z
Izraela.
W/w są w kontakcie telefonicznym z naszym biurem i proponują spotkanie w Paryżu
(październik), którego celem byłoby omówienie zasad i warunków współpracy i działania na
rynkach trzecich. Interesująco wygląda również nowy kontakt z firmą SCORPION
INTERNATIONAL SERVICES S.A. z Panamy.Przedstawiciel firmy z biura w Atenach
Constantin Dafemon zainteresowany jest zakupami sprzętu specjalnego, którego dostawę
chcemy zaproponować MHZ Ukrainy (karabinki AK - 74 - 20.000 szt + 30 mln amunicji).
Wnioski: Praca na stanowisku Naczelnika Wydziału pozwala na:
a) wykorzystywać zajmowane stanowisko do pracy typowniczo - werbunkowej, realizowanej
przez Centralę, dawanie naprowadzeń, sterowanie prowizjami itp.
b)- przy okazji realizacji dużych transakcji domaganie się od dostawców dodatkowych ofert
wraz z opisami technicznymi, dokumentacja itp. na sprzęt i urządzenia będące w
zainteresowaniu Centrali.
c)- realizowania zleconych przez Centralę zakupów sprzętu, urządzeń, technologii i
dokumentacji
d) - wykorzystywanie wyjazdów służbowych do realizacji innych zadań (zleconych przez
Centralę), w kraju docelowym.
e)-proponuję wykorzystanie placówek krajowych do zebrania informacji o potencjalnych
dostawcach sprzętu embargowego, przekazać je do Wydziału co ułatwi rozpracowanie osób
będących w zainteresowaniu Centrali i umożliwi uatrakcyjnienie współpracy poprzez
realizację korzystnych finansowo kontraktów. Wiodąca pozostanie w tym układzie Centrala
na wniosek której Wydział podejmie kontakt z człowiekiem i umożliwi podpisanie kontraktu
bądź listu prowizyjnego.
f) przekazywanie do Centrali wzorców sprzętu, programów źródłowych i operacyjnych,
będących przedmiotem transakcji celem ich skopiowania. Dążyć do przekazywania sprzętu,
urządzeń i technologii przez Warszawę, celem ich zaprezentowania w Centrali (np. stacja
ADOUR II) przed przekazaniem odbiorcy zagranicznemu).
g)otrzymywanie stałych naprowadzeń z Centrali na sprzęt i urządzenia wchodzące do
eksploatacji i produkcji celem szybkiego reagowania na ewentualne potrzeby rynku i
stawianie nowych zadań nowym agentom. Umożliwi to również sprawdzenie ich możliwości
i ich selekcję. _________________ Maciej |
|
Powrót do góry |
|
|
Maciej Weteran Forum
Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221
|
Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:03 pm Temat postu: |
|
|
WIRAKOCZA
Teczka personalna Wirakocza, nr 044/87, spis akt IPN nr 00464, poz. 93.
Strona 293 z 374
Aneks nr 5
Warszawa, dnia 1989.02.27
MINISTER
WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ
Z ZAGRANICĄ
Mgr inż. DOMINIK JASTRZĘBSKI
w miejscu
[pieczątka:
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
Dominik Jastrzębski]
Akceptuję
Podpis nieczytelny
Informuję Obywatela Ministra, że w ramach Centralnego Zarządu Inżynierii MWGZ
działa w Zespole IV/II obszar płatniczy/ Wydział reeksportu sprzętu specjalnego. Działalność
Wydziału obejmuje również import embargowy dla resortów Obrony Narodowej, Spraw
Wewnętrznych i innych instytucji i przedsiębiorstw działających na rzecz obronności kraju.
W dotychczasowej swej działalności Wydział realizował również zamówienia importowe
zlecone przez kontrahentów zagranicznych.
Prowadzona przez Wydział reeksportu działalność ma szczególny charakter. Z istoty
tego obrotu towarowego wynika, że powinien on być prowadzony z zachowaniem pełnej
poufności a wypełnienie niezbędnych warunków dla tego rodzaju działalności wymaga
nowych niekonwencjonalnych metod organizacyjno - prawnych.
Aby spełnić te wymogi CZI proponuje przekształcenie Wydziału reeksportu w Spółkę
prawa handlowego, posiadającą koncesję na prowadzenie handlu zagranicznego w zakresie
towarów rynkowych, pod przykryciem których prowadzona będzie działalność handlowa
asortymentem towarowym pozostającym w kręgu zainteresowań dotychczasowego Wydziału.
Utworzenie Spółki umożliwiłoby przejęcie przez nią do realizacji transakcji
niewygodnych dla CZI, pozwoliłoby na pełne wykorzystanie zagranicznych kontaktów
Strona 294 z 374
Wydziału oraz ich dalszą rozbudowę i mogłoby przyczynić się do pozyskania nowych źródeł
zakupów i dostaw, wykorzystywanych tak przez CZI jak i przez Spółkę.
Chciałbym nadmienić, że wypracowany przez Wydział zysk w 1988r zamknął się
kwotą 500 tys. USD przy trzyosobowej obsadzie personalnej.
Partnerem w Spółce byłby Wojewódzki Związek Kółek i Organizacji Rolniczych,
który oprócz lokalu dla Spółki, wniósłby swoje kontakty w krajowej sieci dystrybucji i obrotu
produktów rolnych, maszyn i urządzeń oraz surowców dla rolnictwa.
Cześć lokalu jest obecnie wykorzystywana przez Wydział reeksportu na bazie
odrębnego porozumienia CZI MWGZ z WZKiOR /telefony, telex, telefax/.
Wydzielenie środków w wysokości ok.100 mln zł jako kapitału zakładowego
zapewniłoby pomyślny start Spółki, a niewielkie koszty własne, dobra i skuteczna sieć
dotychczasowych kontaktów z kontrahentami zagranicznymi oraz zwiększająca się liczba
zamówień rokuje nadzieje na jej dalszy rozwój.
Mając powyższe na uwadze proszę Obywatela Ministra o akceptację propozycji.
[podpis nieczytelny]
Mgr inż. Włodzimierz Seweryński
Teczka personalna Wirakocza, nr 044/87, spis akt IPN nr 00464, poz. 93.
Strona 295 z 374
Aneks nr 6
1988.09.30
Informuję, że w nawiązaniu do przedłożonego Dyr.Gen.CZI projektu utworzenia Spółki z o.o.
proponuję rozważenie wejścia JW. 3362 w skład w/w Spółki jako udziałowca z ramienia
MON. Udział w pracach Spółki, oprócz korzyści wymienionych w końcowym fragmencie
Zał. Nr 1 daje JW. 3362 szereg możliwości wykorzystania jej do własnych, specyficznych
celów.
Spółka daje możliwości:
a) operatywnego prowadzenia pracy typowniczo - werbunkowej, opracowania
kandydatów do dalszego wykorzystania wg potrzeb;
b) właściwego przykrycia pracowników dając im możliwości szybkiego kontaktu z
zagranicą poprzez środki łączności wykorzystywane przez Spółkę (telefony, telex,
telefax) oraz możliwości natychmiastowego wyjazdu poza granice PRL celem
wykonania zleconych zadań przy zachowaniu legendy pracy dla Spółki
c) uzyskanie środków złotowych i wolnodewizowych z możliwością ich wykorzystania
na potrzeby JW. 3362
d) udostępnienie wszystkich kanałów dostaw i współudział w imporcie
wysokoembragowej techniki do Polski;
e) wykorzystanie wszystkich namiarów uzyskiwanych z delegatur krajowych celem
wykorzystania ich do prowadzenia działalności
f) plasowanie pracowników kadrowych i współpracowników w filiach spółki
rozlokowanych poza granicami PRL oraz biurach przedstawicielskich firm obcych
pozostających w stałej kooperacji ze spółką.
g) Przygotowanie bazy informacyjnej i środków materialnych do tworzenia głęboko
zakonspirowanych rezydentur działających w okresie "W".
Teczka personalna Wirakocza, nr 044/87, spis akt IPN nr 00464, poz. 93.
Strona 296 z 374
Aneks nr 7
Aneks do protokołu kontroli przeprowadzonej
w Banku Handlowym International w Luxemburgu z dn. 24 lipca 1992 r.
k. 5.:
Dodaje się część VII do protokołu w brzmieniu:
Na podstawie rejestru posiedzeń Komitetu Kredytowego BHI ustalono, że pod pozycją 212
znajduje się zapis sporządzony 9 02 1988 r. o następującej treści:
"Akredytywa otwarta na zlecenie ABI w związku z umową BATAX-ABI w sprawie otwarcia
kasyna w Warszawie.
Wyrażono zgodę na otwarcie przez BHI na zlecenie ABI w/w akredytywy wg. tekstu
przekazanego przez ABI. Akredytywa zabezpieczona jest blokadą 1 mln USD na r-ku ABI w
BHI. Płatność z akredytywy może nastąpić po akceptacji wszystkich prezentowanych
dokumentów przez ABI lub BATAX (w przypadku jego upoważnienia przez ABI)".
W rejestrze akredytyw otwartych przez BHI znajduje się pod nr. 5900/956 wykreślono zapis
dotyczący akredytywy na rzecz Crest Menagment na kwotę 1 mln USD z terminem ważności
8.01.1989
Jak wynika z dokumentacji dot. w/w akredytywy zlecenie jej otwarcia przekazała firma ABI -
American Business Investment z Chicago.
W piśmie z 10 lutego 1988 r. (att. Mr G. Żemek, L. Kempnerski) stanowiącym zał. nr 68 do
aneksu.
Jak wynika z załączonego do pisma projektu tekstu akredytywy jej zleceniodawcą miał być p.
Wiktor Kubiak.
W dokumentacji dotyczącej omawianej sprawy znajduje się korespondencja pomiędzy BHI i
Standard Bank N.Y. w sprawie warunków potwierdzenia w/w akredytywy przez Standard
Bank.
Kończą się one uzgodnieniem przekazania przez ASBI do Standard Charterem Bank kwoty 1
mln USD w celu uzyskania potwierdzenia akredytywy przez ten bank.
Na podstawie wniosku o otwarcie rachunku w BHI stwierdzono, że w dn. 15.08 1987 r. firma
ABI otworzyła w BHI r-k nr 50023
Z danych bilansowych wynika, że na dzień 31 12 87 saldo w/w rachunku wyniosło USD
5.914.030,1 a na dzień 31 12 1988 wyniosło USD 258.061,36, a ponadto firma posiadała
depozyt w wysokości USD 518.492,84 na okres 30.9.88 - 2.01.89.
Strona 297 z 374
Z wydruków komputerowych dot. księgowań dokonanych w danym miesiącu na
poszczególnych r-kach wynika, iż w 1988 r. z r-ku 50023 zostały dokonane m.in. transfery:
USD 1.000.000, - z wal. 22.02.88 - na r-k Mellon Bank
USD 2.200.000,- z wal. 24.03.88 --------------------------
USD 1.000.000, z wal. 31.03.88 - na ----------------------
Dokumentacji dot. w/w transferów do dnia zakończenia kontroli nie odnaleziono.
Niniejszy aneks został sporządzony w 2 egzemplarzach, które po odczytaniu podpisano.
( ) Dyrektor Generalny Włodzimierz Leszczyński,
Luksemburg, 1992-07-28
W aktach znajduje się też notatka z 23 08 1988 zapisana na papierze firmowym
(Bank Handlowy International S.A. Luxemburg):
NOTATKA
Bank Handlowy International SA w Luksemburgu został poinformowany przez firmę Batax o
zawarciu kontraktu z CHZ Metronem na dostawę urządzeń i materiałów w kwocie USD
5.000.000,- oraz że kontrakt ten przewiduje dostawy towarowe na rzecz CHZ Metronem na
warunkach kredytu, który ma bzć gwarantowany przez bank Handlowy w warszawie SA.
Bank handlowy Intermnational SA został także poinformowany przez firmę Batax o
udzieleniu przez Bank Handlowy w Warszawie SA stosownej promesy na rzecz CHZ
Metronem.
W związku z powyższym i po spełnieniu podanych warunków, Bank Handlowy International
w Luksemburgu wyraża gotowość sfinansowania powyższego kredytu z tym, że szczegółowe
warunki zostaną uzgodnione dodatkowo.
Bank Handlowy International SA
Luxemburg
(-) podpis nieczytelny.
Dokumentacja zawiera też pismo Dino Matingsa, prezesa American Business Incest z
Chicago datowane na 11 feb. `88 do pp. Grzegorza Żemka i Ludwika Kempnerskiego z
BHI o otwarcie akredytywy "as they relate to the investment in the Joint Venture (Warsaw
casino)." oraz kopię listu kredytowego na rzecz Wiktor Kubiak Siriusgatan 10 S-22357
LUND (BUYER/NOTIFY) na sumę 1.000.000 USD pod warunkiem: "Presentation of a
Strona 298 z 374
copy of the notarized Polish joint venture deed between LOT Polish airlane and the
partnership, relating to the Warsaw casino ( )."
Strona 299 z 374
Aneks nr 8
Nr wych. 0993/PO-Y/89 TAJNE
Notatka służbowa
Dotyczy: zmiany miejsca zatrudnienia
W dniu wczorajszym (31.01.1989) zadzwonił do mnie wiceminister finansów J. Sawicki
prosząc o wybranie się do niego na "pogawędkę". Rozmowa trwała ok. 2 godziny - brał w
niej udział J. Sawicki i w ostatniej części odchodzący wiceminister (zatwierdzony na wyjazd
do Helsinek) A. Dorosz.
Obydwu panów znam z uczelni i sporadycznych, wieloletnich kontaktów towarzyskich.
W czasie rozmowy padła propozycja, abym zgodził się objąć kierownictwo nowo tworzonej
przez Ministerstwo Finansów instytucji o charakterze domu bankowego która nazywać się ma
Funduszem Obsługi zadłużenia PRL - i której statut i ustawę o jej powołaniu została
zatwierdzona przez sejm.
Instytucja pomyślana jest jako samodzielna jednostka gospodarcza, która będzie prowadzić
działalność na bazie dochodów uzyskiwanych w części z dotacji państwowych w części z
własnej organizacji finansowej i gospodarczej.
Kwoty dotacji - 1 bilion złotych z przeznaczeniem na zakup dewiz na przetargach.
Instytucja może tworzyć banki za granicą, wchodzić w spółki w kraju i za granicą oraz robić
wszystkie w tym niekonwencjonalne operacje bankowe m.in. takie jakie robiłem w
Luksemburgu.
Statut daje tyle możliwości, że gdyby rzeczywiście powierzono mi jej prowadzenie, przy
odrobinie szczęścia mógłbym "wydusić" z polskiego długu dodatkowo ok. 500 mln dolarów
rocznie.
Warunki: niekonwencjonalne działania, dobry zespół specjalistów. Uzyskałem wstępnie
zgodę - i zacząłem się do sprawy przygotowywać. Dla nas sprawa jest szalenie interesująca -
daje bardzo szeroki wachlarz możliwości działania organizacji spraw finansowych kontaktów
itp. itd.
W dniu 1.02.1989 r. podjąłem kontakt z Ministrem Sawickim gdzie wspólnie z Ministrem
Wróblewskim odbyliśmy rozmowę. Wyłożyłem moje koncepcje rozwoju instytucji. Podczas
spotkania poinformowano mnie, że zostałem zaakceptowany jako sekretarz/Dyrektor
Strona 300 z 374
generalny Funduszu Obsługi Zadłużenia - od 20.02.1989 r. z pensją i na prawach
podsekretarza stanu.
Dopisek ręczny czarnym atramentem:
W załączeniu - Ustawa Funduszu Obsługi zadłużenia za zgodność z rękopisem "DIK"
i zielona pieczątka oraz podpis:
płk. Dypl. Zenon Klamecki
oraz dopisek niebieskim długopisem:
zwrócić Dikowi
i niżej:
Z powyższego wynika, że "DIK" będzie posiadał w dalszym ciągu możliwości wyjazdów za
granicę, będziemy mogli więc ewentualnie wykorzystać go sporadycznie do wykonywania
pomocniczych zadań [ostatnie słowo nieczytelne - przyp. KW]
[podpis nieczytelny]
89/02/07
wg: IPN 00704/16, teczka pracy "DIK", t. III, k. 3-4
Strona 301 z 374
Aneks nr 9
Zeznania Grzegorza Żemka
Sąd Okręgowy w Warszawie sygn. akt VIIIK37/98 t. IV, akta tajne
Przesłuchanie Grzegorza Żemka
"Odpowiedzialnym z ramienia II Zarządu Sztabu Generalnego WP za lokowanie agentów w
sferze mediów był Ryszard Pospieszyński, najpierw pracownik Komitetu Centralnego ZPR, a
później dyrektor generalny Filmu Polskiego. Ja dostałem od służb specjalnych wojskowych
zadanie po konsultacjach z Pospieszyńskim aby znaleźć za granicą firmę, która mogłaby
pełnić rolę "konia trojańskiego", to znaczy która mogłaby służyć do wprowadzenia agentów
na obszar na Zachodzie, w dziedzinie mediów. Był to rok 1987.
Jedyną firmą zagraniczną w dziedzinie mediów, którą znałem była firma należąca do Jana
Wejherta, ulokowana w Irlandii, na obszarze doków portowych, które stanowiły wydzielony
w Irlandii obszar tzw. "raju podatkowego". Mechanizmy działań tego raju podatkowego były
analogiczne do tych, które funkcjonowały na Guernsey.
Firma ta nazywała się Cantal , a później zmieniono jej nazwę na I.T.I. Ta firma finansowała
się z kredytów banku handlowego International w Luksemburgu.
Zapytałem służb wojskowych czy mogę podjąć kontakt z Wejhertem. Otrzymałem wówczas
informację, że on już współpracuje ze służbami wojskowymi, więc będzie to proste. W tym
czasie byłem dyrektorem Departamentu Kredytów w BHI. Poznałem w czasie tych rozmów z
Weihertem jego współpracowników m.in. Marcina Waltera. Zasugerowali mi, że jeżeli jest
potrzeba zorganizowania - znalezienia przykrycia dla agentów działających w dziedzinie
mediów i ich finansowanie, to najlepiej stworzyć międzynarodowy koncern z udziałem
Filmu Polskiego. Chodziło jednak nie tylko o zaangażowanie renomy kinematografii polskiej,
a także bazy produkcyjnej filmów animowanych w Bielsku-Białej. Przekazałem te sugestie
do wojska, ale postawiłem warunek że jeżeli mam się tym zająć to muszę dostać ludzi którzy
znają się na mediach i byliby w stanie taki koncern zorganizować. Służby wskazały mi
obywatela kanadyjskiego Cohena , imienia jego zapomniałem, który miał się zająć
organizacją tego koncernu. Cohen powiedział mi, że podejmuje się takiej organizacji i będzie
podsyłał mi odpowiednich ludzi. W związku z tym pojawiły się w BHI, u mnie takie osoby
jak Grauso , Bosurgi , De Rudder. Osoby te złożyły mi biznesplan dotyczący zakupu firmy
SEPP. Te osoby stworzyły firmę Amalge Match, celem przygotowania organizacji zakupu
SEPP. Ten biznesplan przekazałem do WSI oraz Wejchertowi, do oceny.
Strona 302 z 374
Otrzymałem pozytywne oceny. Firma była znana i miała pozytywny standing. W związku z
tym zaproponowałem tym osobom, które przedstawiły biznesplan, żeby wystąpiły do BHI z
wnioskiem o udzielenie kredytu na zakup SEPP. Wniosek taki został złożony, a ja go
odrzuciłem z uwagi na to, że ż firma Amalga Match nie miała żadnego standingu
finansowego. Zaproponowałem aby o kredyt wystąpiła inna firma , którą podrzuciłoby
wojsko , a która miałaby standing wystarczający do przeprowadzenia tej operacji. Okazało
się, że w Brukseli istnieje taka firma , znana już wywiadowi wojskowemu i współpracująca z
nim o nazwie Group Weinfeld. Któryś z panów z Amalga Match skontaktował mnie z
Weinfeldem i dalsze dyskusje na temat zakupu SEPP prowadziłem już z Weinfeldem a nie z
osobami , które reprezentowały firmę Amalga Match. W czasie gdy trwały te rozmowy
wróciłem do kraju to znaczy do banku Handlowego w Warszawie. Było to na przełomie roku
1988/89. Nie wysyłałem do Weinfelda korespondencji jako pracownik B.H. w Warszawie , a
w aktach są pisma , które rzekomo były przeze mnie w tym czasie do Weinfelda wysłane.
Uważam, że te pism zostały spreparowane albo przez Weinfelda albo przez kogoś innego,
kto mu je dał w tym celu aby wykazać ciągłość mojej współpracy z Weinfeldem, także w
okresie gdy po powrocie z BHI pracowałem w B.H. Później wskażę te pisma.
Przyznaję jednak, że przez cały czas miałem naciski ze służb specjalnych czy to ze strony
Pospieszyńskiego żeby jak najszybciej zorganizować ten koncern medialny na zachodzie. W
związku z tym rozpoczęła się pierwsza faza tworzenia tego koncernu; muszę przyznać że
trochę "na wariackich papierach". (...)
Chcę przypomnieć, że w końcu 1988 r. z konta W.K. Nebeling, tj. zaszyfrowanego konta
wojskowego w banku International w Luksemburgu (BIL) dokonywano wypłat na konto pana
Weinfelda, oznaczone Group Weinfeld, nie pamiętam w tej chwili w jakim banku. Mnie
zlecono żebym takie wpłaty przekazywał jako dysponent konta. Wiem, że kwoty
przekazywane we frankach belgijskich Weinfeld zamieniał na dolary i przekazywał do
Attachatu Wojskowego w Brukseli. Będąc już dyrektorem FOZZ-u też dokonywałem takich
operacji , a nawet osobiście zamieniałem pieniądze i zanosiłem do Attachatu Wojskowego
przy Ambasadzie Polskiej w Brukseli. Attache był Wojciech Myszak. Chcę sprecyzować
wyglądało to tak, że ja przekazywałem do Weinfelda pieniądze z konta wojskowego w BIL a
on przywoził mi czek na franki belgijskie. Ja je zamieniałem na dolary i zanosiłem do
Attachatu. Wynikało to stąd, że wojsko rozliczało się tylko w dolarach. Informacje o których
mówię zawierają również dokumenty w aktach tajnych na k. 113,116. W późniejszym okresie
czasu Weinfeld szantażował służby wojskowe , że ujawni operacje gotówkowe prowadzone
przez wojsko na terenie Belgii. (...)
Strona 303 z 374
W tym czasie trwały poszukiwania możliwości finansowania tego zakupu oraz
przygotowanie związanych z tym projektem umów. Kiedy już zostałem dyrektorem FOZZU
zwyciężyła koncepcja, że zakup SEPP nastąpi z tzw. "czarnej kasy" central handlu
zagranicznego, to znaczy z pieniędzy, które FOZZ pozyska w formie depozytów tych central.
Zakup SEPP umożliwiłoby zlecenie jednej z jego agend wykup zadłużenia Polski przy
założeniu, że cena zakupu zadłużenia według cen rynkowych , będzie równa 20.000.000 USD
czyli nastąpi za kwotę wyższą niż wydatki na zakup SEPP. Zadłużenie to skupowane byłoby
za pośrednictwem firmy utworzonej przez SEPP, dla której przyjęto roboczą nazwę SEPP
Finance. Dyrektorem tej firmy miał być szwajcarski bankier o nazwisku Trebendt, który
przedstawił mi program zakupu zadłużenia z banku Solomon Brothers. FOZZ przekazał w
ramach szeregu umów, które zawarł z Group Weinfeld 15.500.000 USD, uzyskując w zamian
akcje SEPP.
Strona 304 z 374
Aneks nr 10
Informacje na temat kursów organizowanych przez GRU i KGB
W materiałach zgromadzonych w sprawie "GWIAZDA" zawarte są sprawozdania
uczestników kursów specjalistycznych organizowanych w ZSRR w latach 70-tych i 80-tych
dla żołnierzy wojskowych służb specjalnych PRL. Na podstawie tych szczątkowych
informacji można prześledzić i scharakteryzować zarówno same szkolenia (w tym ich
podział, tematykę) jak i polskich uczestników oraz rozwój ich kariery zawodowej (tylko
jednakże w odniesieniu do małej cząstki uczestników kursów). Mamy relacje, które dotyczyły
tej grupy osób, nie wiemy co było z pozostałymi, wiadomo, że było ich ponad 250. W ujętych
w notatce kursach uczestniczyło ponad sto oficerów z PRL.
Kursy w Moskwie organizowane były przez GRU (dla oficerów Zarządu II Sztabu
Generalnego) oraz przez KGB (dla oficerów WSW). Osobną kategorią kursów były te
organizowane poza Moskwą, w jednostkach wojskowych, głównie dotyczyły łączności
specjalnej, urządzeń radioelektronicznych. Inną grupą szkoleń były kursy w Petersburgu
(Leningradzie) dla oficerów Marynarki Wojennej (należy pamiętać, że Flota Radziecka miała
swój własny wywiad operujący w basenie Morza Bałtyckiego, w tym w głównych polskich
portach: Gdańsku, Gdyni i Świnoujściu).
I. Kursy organizowane przez GRU
1. Kursy całoroczne:
- 28-08-1974 do 25-06-1975 r.
30-09-1976 do 24-06-1977 r.
- 29-08-1978 do 27-06-1979 r.
- 30-08-1979 do 25-06-1980 r.
- 07-09-1980 do 25-06-1981 r.
- 29-08-1981 do 24-06-1982 r.
- 31-08-1982 do 25-06-1983 r.
- 09-1988 do 06-1989 r.
2. Program rocznych kursów GRU:
Strona 305 z 374
a) S zkolenie operacyjne: rola i miejsce wywiadu wojskowego (dalej WW), sposoby i metody
pracy werbunkowej (praktyczne określanie stopnia przydatności obiektów do wykonania
określonych zadań operacyjnych), kierowanie agenturą, planowanie pracy operacyjnej,
legendowanie i przenikanie na teren obiektów w celu wykonania zadań operacyjnych
zapobieganie dekonspiracji, rozpoznanie pracy kontrwywiadów państw NATO,
psychologia pracy operacyjnej, praca z aparatem pomocniczym (nieagenturalnym), praca
z nielegałami, łączność agenturalna, łączność operacyjna: schowki, sygnałówka, wymiana
błyskawiczna, łączność radioelektroniczna, zabezpieczenie operacji wywiadowczych.
Podstawy funkcjonowania i zadania WW na różnych szczeblach dowodzenia (elementy
wywiadu cywilnego).
b) S zkolenie informacyjne: sposoby zdobywania i opracowywania informacji
wywiadowczych, planowanie tych działań, ocena uzyskanych materiałów.
c) W ywiad radioelektroniczny: główne elementy składowe, charakterystyka, zasady użycia
broni elektronicznej w państwach NATO, zasady prowadzenia wojny radioelektronicznej.
d) Organizacja SZ państw NATO.
e) O rganizacja i metody pracy AWO: zadania, siły, środki organizacyjne, prowadzenie pracy
AWO, charakterystyczne cechy pracy werbunkowej, zasady jej prowadzenia, sposoby
rozpracowywania i werbowania agentów, przerzut agentury, rodzaje i formy łączności,
rola AWO w operacjach armii - frontu.
f) P raca mobilizacyjna: organizacja, planowanie.
g) Język obcy.
h) T echnika specjalna: fotografia, wywoływanie filmów, praktyczne wykonywanie
kamuflaży.
3. Kursy dwumiesięczne:
- 1983 r. od 29-06 do 28-08
- 1987 r. od 01-07 do 25-08
- 07-1989 do 08-1989 r.
4. Cel kursów dwumiesięcznych:
Strona 306 z 374
Zebranie przez organizatorów doświadczeń z zakresu prowadzenia pracy operacyjnej od
uczestników kursu, w praktyce zdaniem uczestników organizatorzy nie byli skłonni
przekazywać słuchaczom swoich najnowszych doświadczeń.
a) Szkolenia prowadzone w grupie, najmniejszą grupa narodowa. Zajęcia obowiązkowe,
niedopuszczalne zwolnienia z zajęć. Wykłady w godzinach 9-13.30, później nauka
własna.
Zajęcia w tym samym budynku co kwatery (na niższych piętrach), tam też biblioteka
tajna i pracownie. Budynek zlokalizowany w pobliżu stacji metra "Oktjabrskoje Pole",
kasyna i skrzyżowania ulic Marszałka Bierutowa i Narodnoje Połczew.
Każdą grupę narodową prowadził starszy wykładowca (nie podawano nazwisk).
Stałymi wykładowcami byli jedynie oficerowie z techniki specjalnej, pozostali się zmieniali.
Każdy z kursantów miał przydzielony nr ewid. (np. 10501 - dziesiąty kurs, piąta grupa, nr
ewid. 1).
Na początku kursu opiekun grupy indywidualnie zbierał dane nt. kursantów (dane
personalne, czas pracy w WW, doświadczenie w pracy za granicą, znajomość języków,
propozycje wykorzystania po kursie).
b) W 11 przypadkach na 34 żołnierzy ZII SG, po powrocie z kursu GRU w Moskwie
przechodzili oni do służby poza wojskiem (SPW), od min. pół roku nawet do 6 lat. W
materiałach brak danych na temat zakresu obowiązków oraz miejsca pracy w okresie
SPW.
c) Żołnierze z AWO mieli pierwszeństwo w uczestnictwie w kursach GRU, żołnierze po
przejściu do komórek AWO właściwie od razu wysyłani byli do Moskwy. W materiałach
pojawiają się również 2 nazwiska oficerów z oddziału Y.
d) Absolwenci kursów GRU obejmowali stanowiska w attachatach wojskowych na
najważniejszych, z punktu widzenia geopolityki zainteresowań wywiadu ZSRR,
placówkach PRL. Zarówno przed jak i po 1990 r. oficerowie szkoleni przez GRU
wyjeżdżali na placówki do: USA, Wlk. Brytanii, Kanady, RFN, Włoch, Danii, Szwecji,
Austrii. Przed 1990 r. odnotowano wyjazdy do: Francji, Holandii, Finlandii, Szwajcarii,
Norwegii, Turcji, Syrii, Libanu, Algierii, Egiptu, Chin, Korei i na Kubę. Po 1990 r.
Strona 307 z 374
pojawiły się nowe kierunki: Białoruś, Ukraina, Litwa, Grecja, Rumunia, Chorwacja,
Serbia, Izrael, Japonia. Oficerowie AWO wyjeżdżali do Francji, Wlk. Brytanii i Holandii
(przed 1990 r.) oraz do Szwecji, Kanady i na Białoruś (po 1990 r.). Oficerowie oddziału Y
wyjeżdżali do Algierii (przed 1990 r.) oraz do Wlk. Brytanii (po).
II. Kursy organizowane przez KGB
1. Daty kursów opisanych w materiałach:
- 09-1980 do 06-1981 r.
- 31-08-1982 do 25-06-1983 r.
- 09-09-1985 do 7-03-1986 r.
- 09-1986 do 06-1987 r.
- 09-1987 do 06-1988 r.
2. Program kursów KGB:
Wykładane przedmioty (zakodowane oznaczenia składające się z liter SD - specjalna
dyscyplina - oraz cyfr):
SD-1 - przygotowanie taktyczno operacyjne - płk Ryżkow,
SD-2 - kontrwywiad (50 godzin) - ujawnianie rezydentur działających z pozycji placówek
dyplomatycznych - płk Aleksander Siemionowicz Naryszkin,
SD-3 - kontrwywiad wojskowy, całokształt problemów - płk Worobiew,
SD-4 - kryminalistyka (50 godzin) - płk Iwancow,
SD-5 - walka z dywersją ideologiczną przeciwnika (64 godziny) - płk Aleksander
Aleksandrowicz Szywerskij,
SD-9 - Historia organów bezpieczeństwa ZSRR,
SD-11A - prawo administracyjne ZSRR,
SD-11B - prawo międzynarodowe,
SD-12 - psychologia, pod kątem pracy operacyjnej,
SD-17 - organizacja i zarządzanie w pracy KW.
3. O rganizacja kursów:
Strona 308 z 374
Lokalizacja - budynek Fakultetu Zagranicznego Akademii KGB ul. Chawska, okolice
stacji metra Szbałowskaja, adres pocztowy 113 162 Moskwa, n/a 680 CCCP, budynek
mieszkalny czteropiętrowy, połączony z budynkiem szkolnym, całość otoczona wysokim
betonowym murem. Obok Polaków: Węgrzy, Czesi, Bułgarzy (kursy kilkumiesięczne) oraz
Wietnamczycy, Mongołowie, Kubańczycy (kilkuletnie). Zdaniem uczestników wykładowcy
byli bardziej zainteresowani uzyskaniem informacji na tematy operacyjne i rozwiązania
stosowane w Polsce niż na przekazywanie konkretnej wiedzy. Równolegle do kursów dla
żołnierzy WSW odbywały się odrębne kursy dla oficerów SB.
4. Z abezpieczenie kursów:
a) Zarówno sami uczestnicy kursów jak i oficerowie bezpieczeństwa w Ambasadzie PRL w
Moskwie przyznają, że Rosjanie zabezpieczali operacyjnie pobyt żołnierzy-kursantów w
czasie pobytu w ZSRR. Zarówno sale wykładowe jak i pokoje kursantów zabezpieczone
były techniką specjalną (w pokojach były pojedyncze kontakty elektryczne, bez prądu!).
Ważną rolę pełnili tłumacze grupy, ich zadaniem było utrzymywanie stałego kontaktu, nie
tylko w czasie zajęć ale przede wszystkim "zżywanie" się z grupą i wspólne spędzanie
czasu po zajęciach (byli z tego rozliczani przez przełożonych).
b) Wśród oficerów WP przebywających na akademiach wojskowych w ZSRR była
prowadzona praca operacyjna przez oficerów KW (z WSW) delegowanych służbowo do
Moskwy. Nie zajmowano się natomiast kadrą WP przebywającą na kursach czy
szkoleniach. W latach 1980-1992 na akademiach w ZSRR przebywało 800 oficerów WP,
natomiast około 3000 żołnierzy zawodowych ukończyło różne szkolenia. W tym okresie
obowiązki oficerów KW pełnili: kmdr Wójcik, kmdr Krupa i płk Kubicki. Wymienieni
posiadali OZI na każdej akademii wojskowej w ZSRR (pozyskiwani wśród kadry WP, w
kraju lub już w ZSRR). Praca operacyjna prowadzona była za wiedzą KGB i przy jej
pomocy. KGB znała agenturę wykorzystywaną przez KW na terenie ZSRR, była przez
KGB kontrolowana. Były również przypadki wykorzystywania tej agentury przez KGB w
stosunku do ob. ZSRR (za zgodą szefa WSW). KGB podejmowało próby werbunków
oficerów WP, zwłaszcza pod koniec ich pobytów na uczelni.
c) Prowadzono wzajemną wymianę informacji, gł. w sprawach naruszeń przepisów celnych.
Poza oficjalną sferą kontaktów, KGB prowadziła inwigilację polskich słuchaczy
Strona 309 z 374
akademii. Szukano zwłaszcza osób "zaangażowanych" politycznie, "handlarzy" -
oficerów łamiących przepisy celno-skarbowe, "kobieciarzy", na ostatnie dwie grupy
zbierano materiały kompromitujące.
5. O ceny i wnioski:
??Należy zauważyć, iż zmiana kierunków geograficznych w wyjazdach na placówki
oficerów polskiego WW po 1990 r. nie odzwierciedla zainteresowań polskiej polityki
zagranicznej a w tym priorytetów działalności Wywiadu WSI po zmianach
geopolitycznych po 1989 r.
??Dużo większe możliwości przeanalizowania działalności oficerów AWO i Y szkolonych
przez GRU mógłby dać wgląd w ich teczki pracy z okresu pobytu na placówkach oraz za
czas pełnienia SPW.
??Osoby szkolone przez GRU były przygotowywane do prowadzenia pracy wywiadowczej i
były rozpatrywane jako element aparatu wywiadowczego ukierunkowanego na kraje
NATO.
??KGB szkoliło aparat bezpieczeństwa, którego celem było z jednej strony zapewnienie
bezpieczeństwa funkcjonujących jednostek radzieckich, a z drugiej umożliwienie
prowadzenia interesów biznesowych.
Strona 310 z 374
Aneks nr 11
Program i wykładane przedmioty kursu KGB
Na podstawie zapisków z kursu KGB płk Eugeniusza Lendziona (09-1988 do 06-1989)
odtworzono program i wykładane przedmioty.
I. T eoria radzieckiego kontrwywiadu (przedmiot oznaczony CD-IA), wykładowcą
był płk Wiktor Panflowicz, cykl szkolenia obejmował 76 godzin. W ramach tego
przedmiotu omawiano następujące zagadnienia:
1. Aktualne problemy teorii i praktyki radzieckiego KW w warunkach przebudowy.
2. Obiektywne przesłanki pierestrojki, rola KW, zadania dla pracy oficera KW z TW.
3. System środków walki z działalnością wywiadowczą przeciwnika.
4. Operacja kontrwywiadowcza, gra kontrwywiadowcza (przygotowanie, kierowanie,
podział).
5. Praca z agenturą jako gł. środek działania radzieckiego KW.
6. Kryteria opracowania, doboru, pozyskania agenta do określonych działań, podział
uzyskanych informacji.
7. Problematyka spotkań z agentem, kierowanie jego pracą, rozliczanie z zadań.
8. Ujawnienie działalności wywiadowczej przeciwnika oraz organizacja rozpoznania.
9. Obserwacja tajna i jej podział na: osobową, kontrobserwację, radioobserwację.
10. Przeszukanie kontrwywiadowcze, cel, sposób przeprowadzania i dokumentacji.
11. Rozpracowanie operacyjne i sposób jego prowadzenia.
12. Kombinacja operacyjna, rodzaje i cechy.
13. Eksperyment operacyjny, cel i sposób realizacji.
14. Prawo administracyjne w zakresie zabezpieczenia działalności organów
bezpieczeństwa państwa.
15. Walka z "dywersją ideologiczną" tu m.in. "właściwości operacyjnego poszukiwania
autorów i kolporterów antysocjalistycznych anonimowych materiałów".
16. Organizacja i rola organów bezpieczeństwa w walce z terroryzmem.
II. K ryminalistyka (symbol SD-4), zagadnienia:
Strona 311 z 374
1. Organizowanie śledztwa w sprawach zbrodni, współdziałanie oddziałów operacyjnych
i śledczych.
2. Taktyka przesłuchiwania.
III. Problemy walki Kontrwywiadu Wojskowego z działalnością s.s. przeciwnika
skierowanej przeciwko SZ (symbol SD-3A), prowadzącym wykłady był ppłk
Adolf Adolfowicz Daszkiewicz (z pochodzenia Litwin). Zagadnienia:
1. Przebudowa służb KW w okresie pierestrojki, zadania, rola i miejsce organów KW w
zabezpieczeniu SZ ZSRR w sytuacji odtajnienia i dostępu do niektórych stref osób
postronnych.
2. Zadania organów rozpoznania: poszukiwanie dróg dotarcia, działalność
profilaktyczna, doskonalenie sieci agenturalnej.
3. Walka KW z działalnością s.s. przeciwnika, plasowanie TW w tych służbach.
4. Zarządzanie w Kontrwywiadzie Wojskowym, planowanie działalności Wydziałów
WSW.
5. Koordynacja i współdziałanie w działalności organów KW, działania poza granicami
kraju, agentura zagraniczna, zakres współpracy służb KW krajów socjalistycznych.
15-12-1988 odbyła się "konferencja naukowo-partyjna" na temat współdziałania KW
PRL i KW ZSRR oraz innych krajów socjalistycznych.
6. Praca informacyjno-analityczna w organach KW.
7. Problemy formowania i organizowania pracy z aparatem agenturalnym. Rola i zadania
oficera, ocena jego pracy przez przełożonych. Analiza stylu kierowania agenturą
(autorytarny, demokratyczny, mieszany).
IV. F ormy i metody działania WW przeciwnika (symbol SD-6). Wykładowcą był
Iwan Fiedorowicz Fiedosiejew. Zagadnienia:
1. Działalność wywrotowa w odniesieniu do ZSRR, cechy tej działalności, sposoby jej
zwalczania ("nie ważne środki, ważny jest cel, każdy sposób jest dobry").
2. Zniszczenie systemu socjalistycznego głównym celem działania s.s. KK, służby
narzędziem organów politycznych tych państw, informacja "że francuskie rezydentury
głębokiego przykrycia nie działają po przykryciem ambasad lecz pod przykryciem
Strona 312 z 374
różnych firm a ich działania ukierunkowane są na ujawnianie działalności wojskowej,
miejsc przebywania przywódców i miejsc rozmieszczenia broni atomowej".
3. Formy, metody działalności "wywrotowej" ukierunkowane na "rozbicie jedności
KDL"
4. Rozpoznanie działań specjalnych przeciwnika, rola dywersji.
5. Rola dezinformacji.
6. Wywiad agenturalny, łączność z agenturą.
7. Wywiad techniczny.
8. Służby specjalne przeciwnika: omawiano USA, GB, RFN, Francja, Japonia, Izrael.
V. K ontrwywiad (symbol SD-2). Zagadnienia:
1. Rozpracowanie rezydentur, ambasad KK działających w Moskwie pod oficjalnym
przykryciem. Zapobieganie ich działalności.
VI. O rganizacja i zarządzanie w pracy KW (symbol SD-17). Zagadnienia:
1. Zarządzanie w KW, podejmowanie decyzji kierowniczych, problemy planowania,
organizacji i koordynacji działań, etc.
VII. P sychologia operacyjna (symbol SD-12), wykładowcą b. marynarz, kmdr ppor.
VIII. H istoria KGB (symbol SD-9), wykładowcą gen. KGB (bdb.)
IX. (bez nazwy, symbol SD-3B), tematyka kontrwywiadu wojskowego, zagadnienia:
1. Zadania organów kontrwywiadu wojskowego w czasie wojny.
2. Minowanie jako działalność dywersyjna, omówienie materiałów wybuchowych.
3. Walka KW z działalnością wywrotową przeciwnika (w tym z działalnością
agenturalną).
4. Podstawowe przedsięwzięcia walki wojskowej z grupami dywersyjnorozpoznawczymi
(GDR).
5. Działania bojowe ugrupowań powstańczych, kanały łączności agenturalnej,
wykrywanie i kontrola łączności radiowej grup powstańczych.
Strona 313 z 374
6. Działania wywiadowcze grup partyzanckich.
7. Działalność dywersyjna grup operacyjnych organów bezpieczeństwa.
8. Dywersyjna działalność przeciwnika na tyłach naszych wojsk.
9. Działalność kontrwywiadowcza w warunkach bojowych.
10. Organizacja działalności w Oddziale WSW armii i dywizji w sytuacji bojowej.
Strona 314 z 374
Aneks nr 12
Odpowiedzi absolwenta kursu KGB z lipca 1988 r. płk W.K. na wybrane punkty "Pytajnika
dla absolwenta kursu GRU w byłym ZSRR"
Odpowiedź na pkt 12 pytajnika - Czy w trakcie kursu nastąpiła zmiana osób
funkcyjnych? Jeżeli tak, to jakie były powody zmiany i kto o nich decydował?
"Nie było takiej zmiany formalnej. Jedynie po aferze ppłk H., któremu celnicy zatrzymali
worek obuwia adidas, został on powoli odsunięty od dowodzenia i rolę szefa kursu
nieformalnie pełnił ppłk C, sam H. bowiem bardzo się rozpił."
Odpowiedź na pkt 15 pytajnika - Jaki był przedmiotowy zakres szkolenia? Krótka
charakterystyka poszczególnych przedmiotów.
"Kurs obejmował przedmioty operacyjne czyli struktury, formy i metody działania liczących
się obcych służb specjalnych. Przedmioty prawne czyli prawo karne w obrębie przepisów
dotyczących szpiegostwa, terroryzmu, sabotażu itp., prawo procesowe i prawo wojenne.
Ponadto naukowy komunizm, politologia, historia i rozwój służb specjalnych oraz WF i język
rosyjski na poziomie IIO.
Zdania na temat kursu wśród słuchaczy były rozbieżne z tego względu, iż traktowano nas jak
osoby początkujące. Część z nas irytowało, że zaczynaliśmy wszystko od podstawowych
pojęć operacyjnych tj. "współpracownik" przez sprawę operacyjną i inne zagadnienia
merytoryczne. Nastawienie wykładowców było zwykle takie, że ukierunkowywali zajęcia na
uzyskanie informacji, jak poszczególne zagadnienia operacyjne rozwiązuje polska służba
kontrwywiadu. Stronili zaś od podawania nam konkretnych własnych rozwiązań i
sprowadzali je książkowych modeli.
Zajęcia prowadzili zwykle dwaj wykładowcy z czego jeden rozumiał i mówił po polsku, lecz
starał nie włączać się w tok zajęć. Sala wykładowa była na podsłuchu bo wystarczyła krótka
nieobecność wykładowcy np. spóźnienie a już przybywał ktoś z komendy kursu, aby
sprawdzić dlaczego nie odbywają się zajęcia."
Odpowiedź na pkt 23 pytajnika - Czy inne osoby z polskiej grupy były odwiedzane
przez gości z kraju? Jeżeli tak, to kto, kiedy i przez kogo? Czy organizatorzy kursu
wiedzieli o tym fakcie?
Strona 315 z 374
"Zdarzył się przypadek przybycia po południu do naszego internatu Szefa Oddziału WSW lub
zastępcy z Kielc, który był w Moskwie turystycznie i wszedł przez biuro przepustek aby
odwiedzić polskich kursantów i przypomnieć sobie czas swojego pobytu na kursie. Już po pół
godziny przybył do internatu oficer dyżurny aby wylegitymować go i sprawdzić jak dotarł na
obiekt. Upewniło nas to, że pokoje nasze są podsłuchiwane. Potwierdzaliśmy to później kilka
razy "witając się" z fikcyjnym niespodziewanym gościem. Pewnym się stało, że gdy padały
słowa, jak tu wszedłeś przez biuro przepustek, co robisz w Moskwie, po chwili pokój nasz
wizytował oficer dyżurny.
To był jedyny przypadek wizyty na obiekcie Akademii. Pamiętam, że chyba każdy z naszych
oficerów spotykał się przynajmniej raz z jakimiś znajomymi z Polski, którzy przyjeżdżali
turystycznie do Moskwy. Były to spotkania na lotnisku czy dworcu kolejowym. Szczegółów
jednak nie pamiętam. Wiem, że o tych faktach raczej nie zawiadamiano organizatorów kursu
ale też nie ukrywano tego faktu. Ja sam spotkałem się na dworcu z kolegą płk J. który miał w
Moskwie przesiadkę w drodze na poligon rakietowy w Kazachstanie. Wraz z grupą kadry
stanowił poligonową grupę przygotowawczą POW. Wyposażył mnie wówczas w karton
polskich konserw wojskowych, które były czymś bezcennym w rosyjskiej beznadziei
egzystencjalnej z tamtego okresu."
Odpowiedź na pkt 25 pytajnika - czy znane są Panu zdarzenia, w których inni polscy
uczestnicy kursu lub osoby ich odwiedzające naruszyli przepisy kraju przyjmującego -
karne, celne, porządkowe, wynikające z regulaminu kursu, itp.? Jeżeli tak, to proszę
podać okoliczności tych zdarzeń.
"Przepisy celne rażąco naruszył jedynie ppłk W.H., który na granicy w Brześciu zatrzymany
został z workiem obuwia "Adidas" w którym było kilkadziesiąt dziecięcych par. Celnicy po
skontrolowaniu, wyprosili nas z przedziału i zajęli się tylko nim. Sprawa nabrała posmaku
afery, którą próbował zatuszować w Moskwie przez rosyjskie dowództwo kursu. Robili to
wspólnie z ppłk C., który tuszował ją w kraju i spowodował, że Rosjanie z Brześcia oddali
zatrzymany worek przedstawicielom naszej służby przybyłym z Warszawy lub Legionowa.
Po tym fakcie ppłk H. rozpił się jeszcze bardziej - do tego stopnia, że nie chodził na zajęcia i
spał często w pokoju. Szefem kursu nieformalnie został ppłk. C.
Strona 316 z 374
Był także przypadek usiłowania sprzedaży przez mjr D. obuwia w supermarkecie w trakcie,
którego był zatrzymany przez cywilną milicję. Porzucił jednak buty i zbiegł ścigany przez
kilka ulic.
Ppłk D. wywołał także skandal międzynarodowy, kiedy rozżalony ze względu na
nieotrzymanie awansu płakał i wyzywał przełożonych a w końcu wyrysował szubienicę i
powiesił na niej zdjęcie Szefa WSW gen. BUŁY. Szubienicę zaś powiesił na ogólnodostępnej
tablicy ogłoszeń.
Zatrzymywano także w mieście naszych oficerów ze względu na opilstwo. Jak pamiętam
milicja zatrzymała w metro pijanego kmd. por. J. i jeszcze kogoś po kolejnym pijaństwie.
Problem pijaństwa był dużym problemem naszej grupy. Praktycznie nie pijącymi byłem ja i
ppłk A. i w oczach radzieckich towarzyszy byliśmy ludźmi niepewnymi, którym nie należy
ufać. Przyzwolenie dla pijaństwa z ich strony szybko wciągało naszych oficerów.
Usprawiedliwiało to nieobecności na zajęciach po całonocnej balandze i wpadki z alkoholem
na mieście. Była grupa tj.: ppłk J., ppłk. P, kmdr por. J., ppłk J, którzy pili strasznie od piątku
po zajęciach do poniedziałku rano. Kurs w tym czasie stawał się międzynarodową meliną
opanowaną przez lubiących alkohol kursantów różnych narodowości. Działy się wówczas
dantejskie sceny, śpiewy, płacze, bicie, rozbijanie sprzętu.
Ratunkiem była ucieczka z internatu na miasto. Ponieważ dostawaliśmy z Akademii wielkie
ilości biletów na imprezy sportowe, kulturalne, do teatrów i muzeów uciekając przed piciem
zaliczałem sam lub z ppłk A. wszystkie cyrki, teatry, kina, imprezy sportowe itd."
Odpowiedź na pkt 28 pytajnika - Czy w trakcie pobytu na kursie spotkał się Pan z
symptomami operacyjnego rozpoznawania polskiej grupy przez służby specjalne kraju
pobytu? Jeżeli tak, to proszę opisać wszystkie takie fakty.
Pobyt na kursie w Moskwie był pełen oznak świadczących o inwigilacji polskiej grupy tj.:
- stała świadomość podsłuchu w salach mieszkalnych potwierdzona naszą zabawą w
wywoływanie oficera dyżurnego (fakt opisany w pkt 23);
- stałe monitorowanie przebiegu zajęć w salach lekcyjnych;
- doskonała znajomość sytuacji w polskiej grupie np. powieszenie gen. BUŁY czy przebieg
pijaństw itp.;
- pytania dyżurnych tłumaczy o niektóre typowo polskie znaczenia wyrazów, które po
wyjaśnieniu jak ustaliliśmy padały w konkretnym dniu czy konkretnym pokoju."
Strona 317 z 374
Odpowiedź na pkt 29 pytajnika - Czy w trakcie pobytu na kursie prowadzono z Panem
lub innymi osobami z polskiej grupy indywidualne rozmowy? Jeżeli tak, to kto je
prowadził, z kim, w jakim miejscu i czego dotyczyły?
"Rozmów indywidualnych ze mną nie prowadzono. Tego typu rozmowami nazwać można
wezwania dowódcy i sekretarza polskiego kursu razem lub oddzielnie do komendy kursu lub
Akademii. Wiązały się one zwykle z jakimiś powodami, które później nam oni
komunikowali. Najczęściej indywidualnie wołany był mjr K. sekretarz, mniej, ppłk C. Ich
kontakty z S. i jego zastępca uznać można za zażyłe, często kończące się opijaniem różnego
rodzaju drobnych skarg i donosów wykładowców na naszą grupę. Oni również zdzierali z nas
największy haracz alkoholowy z przydziału wódki jaki dawała nam ambasada polska.
Pijaństwo i nieobecność na zajęciach było bezkarne m.in. dlatego, że gdy my byliśmy na
lekcjach S. który zawsze wiedział o nieobecności przychodził do śpiącego i razem wypijali
coś na kaca. Robił to zwykle z K., C., H., lub J. O czym wówczas rozmawiali nie wiadomo.
Jako niepijący traktowany byłem jako "niepewny politycznie" i nigdy nie korzystałem z
leniuchowania po przepiciu kosztem zajęć."
Strona 318 z 374
Aneks nr 13
Lista oficerów WSI, którzy byli na studiach/kursach w krajach b. ZSRR, NRD, Czechosłowacji, Węgrzech i Białorusi
l.p. stopień nazwisko imię miejsce
kursu/studiów rodzaj kursu/studiów kurs/studia data ukończenia
1. kpt. * JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 81
2. płk * TADEUSZ ZSRR GRU kurs sierpień 83
3. kpt. * ZENON ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp.
Radioelektronicznego AR
* kwiecień 85
4. ppłk ADAMCZYK ROMAN ZSRR KGB kurs lipiec 88
5. ppłk ADAMCZYK KRZYSZTOF WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 91
6. płk ANDRZEJEWSKI MICHAŁ ZSRR KGB kurs sierpień 81
7. płk ARCZYŃSKI JANUSZ ZSRR KGB kurs sierpień 80
8. płk BAŁUCH ADAM ZSRR WAK kurs marzec 83
9. płk BARTKOWIAK HENRYK ZSRR GRU kurs czerwiec 80
10. ppłk BASIŃSKI PAWEŁ ZSRR GRU kurs lipiec 87
11. ppłk BAZYLAK STANISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 86
12. kpt. BĄK JAN ZSRR GRU kurs czerwiec 79
13. kpt. BĄK * ZSRR KGB kurs sierpień 81
14. płk BEKIER MACIEJ ZSRR GRU kurs sierpień 87
15. płk BIAŁEK ADAM ZSRR KGB kurs marzec 85
16. płk BIEGAŃSKI STANISŁAW ZSRR WAK kurs sierpień 82
17. płk BIERNAT ZYGMUNT ZSRR GRU kurs sierpień 87
18. ppłk BISAGA JAN ZSRR KGB kurs czerwiec 89
19. płk BŁASZCZAK MARIAN ZSRR Akademia Wojskowa im. Kujbyszewa studia lipiec 80
20. płk BŁASZCZAK MARIAN ZSRR GRU kurs czerwiec 82
21. kpt. BOBEK JANUSZ ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków
Międzyn.
studia * 80
22. płk BOCIANOWSKI RYSZARD ZSRR KGB kurs marzec 82
23. płk BOCZEK WALDEMAR ZSRR KGB kurs marzec 84
Strona 319 z 374
24. płk BOJCZUK WŁADYSŁAW ZSRR WAK kurs sierpień 79
25. mjr BOLEWSKI RYSZARD ZSRR GRU kurs * 84
26. por. BONIECKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs czerwiec 81
27. ppłk BOROWSKI WIESŁAW ZSRR GRU kurs sierpień 83
28. płk BORTNOWSKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs kwiecień 83
29. płk BORYSZCZYK ROMUALD ZSRR GRU kurs sierpień 85
30. por. BRAULIŃSKI MAREK ZSRR GRU (Akademia Wojskowo-
Dyplomatyczna)
czerwiec 80
31. płk BRODA KRZYSZTOF ZSRR Akademia Wojskowo-Polityczna studia sierpień 89
32. płk BRYLONEK ALEKSANDER ZSRR KGB kurs sierpień 81
33. płk BUDZIK ZDZISŁAW ZSRR Uczelnia Wojskowa we Władimirze kurs marzec 82
34. ppłk BUGAJNY JACEK ZSRR KGB kurs sierpień 81
35. płk BURY WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 84
36. płk CEMPA EUGENIUSZ ZSRR AKADEMIA MW studia sierpień 88
37. ppłk CHOPTOWY KAZIMIERZ ZSRR KGB kurs grudzień 86
38. por. CHUDECKI JAN ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp.
Radioelektronicznego AR
* kwiecień 85
39. ppłk CIBULLA JAN ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna
AR
kurs lipiec 78
40. ppłk CICHOCKI MAREK ZSRR KGB kurs czerwiec 89
41. płk CIEŚLAK IRENEUSZ ZSRR KGB kurs marzec 86
42. płk CUKIERSKI KAZIMIERZ ZSRR Akademia Dyplomatyczna kurs sierpień 80
43. płk CZAPLIŃSKI MAREK ZSRR KGB kurs lipiec 88
44. płk CZERWONKA WŁADYSŁAW ZSRR * kurs sierpień 83
45. płk CZUB STANISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 76
46. płk CZYŻYK JULIAN ZSRR GRU kurs czerwiec 76
47. kpt. CZYŻYKOWSKI TOMASZ ZSRR GRU kurs czerwiec 79
48. ppłk DANIŁOWICZ WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 82
49. płk DĄBROŚ LUCJAN ZSRR KGB kurs marzec 86
50. mjr DĄBROWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81
51. płk DEMSKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs czerwiec 81
Strona 320 z 374
52. płk DOLATA WŁADYSŁAW ZSRR WSKBP kurs marzec 83
53. ppłk DOMAGALSKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs grudzień 86
54. mjr DOROZ MAREK BIAŁORUŚ Białoruski Instytut Mechanizacji
Rolnictwa
szkoła
średnia
lipiec 84
55. kpt. DRAGUN JANUSZ ZSRR KGB kurs marzec 86
56. płk DRÓŻDŻ HENRYK ZSRR Centrum Doskonalenia Oficerów kurs sierpień 84
57. płk DRÓŻDŻ HENRYK ZSRR GRU kurs sierpień 89
58. płk DUDA EDWARD ZSRR GRU kurs sierpień 89
59. ppłk DUDYS HENRYK ZSRR KGB kurs kwiecień 88
60. gen. bryg. DUKACZEWSKI MAREK ZSRR GRU kurs * 89
61. płk DUNAL HENRYK ZSRR GRU kurs lipiec 86
62. kmdr DZIUBIŃSKI RYSZARD ZSRR GRU kurs lipiec 83
63. płk FERENZ BOGDAN ZSRR * kurs sierpień 73
64. mjr FERENZ ARKADIUSZ CZECHOSŁOWACJA Akademia Wojsk. CzAL studia lipiec 92
65. mjr FRANCUZ BOGDAN ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp.
Radioelektronicznego AR
* kwiecień 85
66. kpt. FRĄSZCZAK RYSZARD ZSRR KGB kurs marzec 86
67. mjr FRONCZAK MIROSŁAW ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 91
68. płk GAJEWSKI BONIFACY ZSRR GRU kurs sierpień 89
69. płk GAPYS WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 76
70. płk GAPYS WŁADYSŁAW NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 86
71. ppłk GAWEŁ MARIAN ZSRR KGB kurs marzec 86
72. kontradm. GŁOWACKI KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs sierpień 85
73. ppłk GŁOWICKI MAREK ZSRR WAK studia czerwiec 76
74. ppłk GŁÓWKA STANISŁAW ZSRR GRU (KGB?) kurs lipiec 87
75. ppłk GOSZCZYCKI TOMASZ * * * * 87
76. mjr GÓRA * ZSRR KGB kurs sierpień 81
77. kmdr GÓRECZNY IRENEUSZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 82
78. mjr GREGORCZYK BRONISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 77
79. płk GRODZICKI PAWEŁ ZSRR KGB kurs * 82-83
80. płk GRODZKI PAWEŁ ZSRR GRU kurs sierpień 83
81. płk GRYSS WOJCIECH ZSRR KGB kurs sierpień 77
Strona 321 z 374
82. płk GRYZ JERZY ZSRR MGIMO * *
83. płk GWIZDAŁA WŁADYSŁAW ZSRR KGB kurs sierpień 81
84. ppłk HAGEMAJER ANDRZEJ ZSRR GRU kurs sierpień 83
85. gen.bryg. HARMOZA ROMAN ZSRR ASG studia czerwiec 80
86. ppłk HARYSZYN JAN ZSRR KGB kurs lipiec 88
87. ppłk HELUSZKA WIESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88
88. * HOŁDYS CZESŁAW ZSRR GRU (nie ukończył) kurs czerwiec 82
89. gen. bryg. IZYDORCZYK BOLESŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 80
90. płk JANKOWSKI JERZY ZSRR KGB kurs marzec 84
91. ppłk JANKOWSKI WIESŁAW ZSRR KGB kurs kwiecień 84
92. płk JANKOWSKI JERZY ZSRR KGB kurs lipiec 88
93. płk JANUCHTA ROMAN ZSRR Wyższa Szkoła KGB kurs październik 89
94. płk JANUS ANDRZEJ ZSRR Akademia Wojskowa im. Malinowskiego studia czerwiec 78
95. płk JANUS STEFAN ZSRR GRU kurs sierpień 87
96. płk JANUS ANDRZEJ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia marzec 88
97. płk JANUS ANDRZEJ ZSRR GRU kurs sierpień 89
98. płk JAROSŁAWSKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs lipiec 88
99. płk JAROSZUK E. ZSRR KGB kurs * 89
100. kpt. JARZĄBEK TADEUSZ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 91
101. płk JESIONOWSKI JANUSZ CZECHY Akademia Wojskowa CzAL studia lipiec 90
102. płk JURGIELEWICZ STANISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 79
103. płk KALINA LECH ZSRR KGB kurs czerwiec 81
104. kmdr KARCZEWSKI CZESŁAW ZSRR GRU kurs sierpień 89
105. ppłk KARSKI TADEUSZ ZSRR WAK studia marzec 83
106. płk KASPEREK JAN ZSRR * kurs kwiecień 82
107. płk KASTELIK MARIAN ZSRR GRU kurs sierpień 83
108. płk KENDZIOREK ZDZISŁAW NRD Akademia Wojskowa NAL studia * 76
109. płk KENDZIOREK ZDZISŁAW ZSRR KGB kurs * 85
110. płk KĘPA MARIAN ZSRR KGB kurs marzec 82
111. płk KĘPA MARIAN ZSRR KGB kurs październik 89
112. ppłk KIEPAS BOGDAN ZSRR KGB kurs marzec 86
Strona 322 z 374
113. ppłk KLEMBA JERZY ZSRR GRU (Akademia Wojskowo-
Dyplomatyczna)
czerwiec 80
114. płk KLIMEK TOMASZ ZSRR GRU kurs czerwiec 87
115. płk KLISOWSKI ZBIGNIEW ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Pedagogiczny studia czerwiec 83
116. ppłk KŁOCZEWSKI MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 77
117. płk KOBACKI JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 80
118. mjr KOCHAŃSKI WACŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88
119. płk KOCZKOWSKI MIECZYSŁAW ZSRR KGB kurs marzec 82
120. płk KOLASA KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs sierpień 83
121. mjr KOPACKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs sierpień 81
122. płk KOŚLA PIOTR ZSRR WAK studia sierpień 77
123. płk KOWALIK RYSZARD ZSRR KGB kurs kwiecień 86
124. ppłk KOWALSKI WIESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88
125. mjr KOZIELEWSKI JERZY ZSRR WAK studia czerwiec 89
126. ppłk KOZIELSKI * ZSRR GRU kurs czerwiec 89
127. ppłk KOZŁOWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 77
128. płk KOZŁOWSKI HENRYK ZSRR GRU kurs sierpień 87
129. płk KOŻUCHOWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 81
130. ppłk KRAJEWSKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs czerwiec 77
131. ppłk KRAJEWSKI TADEUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 89
132. płk KRAWCZYK ANDRZEJ ZSRR * kurs grudzień 83
133. płk KRUŻEL ANDRZEJ ZSRR GRU kurs sierpień 80
134. kpt. KRZYŻANOWSKI GRZEGORZ ZSRR Państwowy Insytytut Kultury Fizycznej w
Kijowie
studia czerwiec 93
135. kpt. KUCHTA JERZY ZSRR KGB kurs marzec 86
136. ppłk KUCZYŃSKI ZYGMUNT ZSRR KGB kurs czerwiec 89
137. mjr KUJAWA BOGDAN ZSRR KGB kurs marzec 86
138. płk KULITA MIECZYSŁAW ZSRR KGB kurs marzec 83
139. ppłk KUWIK STANISŁAW ZSRR KGB kurs czerwiec 89
140. płk LENDZION EUGENIUSZ ZSRR KGB kurs * 89
141. płk LEŚIŃSKI JAN ZSRR WAK kurs sierpień 82
142. płk LEŚNIOWSKI TADEUSZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 80
143. płk LEŚNIOWSKI TADEUSZ ZSRR GRU kurs sierpień 87
Strona 323 z 374
144. gen.bryg. LEWANDOWSKI ANDRZEJ ZSRR ASG SZ studia lipiec 92
145. kmdr LEWICKI RYSZARD ZSRR Akademia Dyplomatyczna kurs sierpień 89
146. płk LIPERT CEZARY ZSRR GRU kurs sierpień 85
147. mjr LIS JERZY WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 91
148. ppłk LISAK KRZYSZTOF ZSRR GRU kurs styczeń 88
149. płk LISIAK MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 83
150. ppłk LISTOWSKI JERZY ZSRR KGB kurs marzec 86
151. płk LOREK KAZIMIERZ ZSRR KGB kurs marzec 82
152. płk LUDWICHOWSKI STANISŁAW ZSRR KGB kurs czerwiec 75
153. płk ŁĄCZYŃSKI WIT ZSRR GRU kurs sierpień 89
154. płk ŁUCZKIEWICZ ROBERT ZSRR GRU kurs sierpień 89
155. płk MAJEWSKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs sierpień 87
156. płk MARKOWSKI KAZIMIERZ ZSRR WAK studia sierpień 68
157. płk MARZĘDA WŁODZIMIERZ ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp.
Radioelektronicznego AR
kurs kwiecień 85
158. płk MATUSZAK TADEUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 82
159. płk MAZURKIEWICZ ARTUR ZSRR GRU kurs czerwiec 80
160. płk MĄKA DOBROSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 77
161. płk MĄKA DOBROSŁAW ZSRR GRU kurs sierpień 89
162. płk MICHALSKI GRZEGORZ ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków
Międzyn.
studia * 86
163. gen. bryg. MIKA HENRYK ZSRR Akademia Wojskowego im. Frunzego studia grudzień 86
164. płk MIKOŁAJCZYK CZESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 87
165. gen. bryg. MIKRUT CZESŁAW ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im.
Woroszyłowa
studia czerwiec 88
166. mjr MOSKAŁA JERZY WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 96
167. mjr MOSSAKOWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81
168. płk MUSIAŁEK TADEUSZ ZSRR KGB kurs * 86
169. ppłk NABOŻNY STANISŁAW ZSRR KGB kurs marzec 82
170. ppłk NAPIERAŁA MAREK ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp.
Radioelektronicznego AR
* kwiecień 85
Strona 324 z 374
171. ppłk NAWIEŚNIAK JACEK ZSRR KGB kurs marzec 86
172. kpt. NOWACZYK LESŁAW ZSRR KGB kurs marzec 86
173. płk NOWAK MAREK NRD Akademia Wojskowa NAL studia czerwiec 83
174. płk NOWAK MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 87
175. płk NOWAKOWSKI MAREK ZSRR KGB kurs luty 85
176. ppłk OBOLEWICZ ZBIGNIEW CZECHY Akademia Wojskowa CzAL studia lipiec 87
177. gen. bryg. OLESIAK MARIAN ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna
AR
kurs lipiec 75
178. gen. bryg. OLESIAK MARIAN ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im.
Woroszyłowa
kurs * 82
179. por. OPALIŃSKI JANUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 77
180. kmdr por. OSAKIEWICZ * ZSRR KGB kurs sierpień 81
181. mjr OZETOWICZ (?) * ZSRR KGB kurs sierpień 81
182. płk PACIOREK WOJCIECH ZSRR WAŁ studia lipiec 73
183. ppłk PACKO WIESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88
184. płk PARASZCZUK JÓZEF ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp.
Radioelektronicznego AR
* wrzesień 90
185. płk PASTERNAK ZENON ZSRR KGB kurs marzec 84
186. płk PATER JERZY ZSRR GRU (nie ukończył) kurs sierpień 87
187. płk PELCZAR WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 79
188. ppłk PIARS STANISŁAW WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia sierpień 93
189. płk PIENIAK JANUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 76
190. płk PIERZAK ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs luty 86
191. płk PIĘTA MAREK ZSRR * kurs sierpień 70
192. ppłk PIWOŃSKI RYSZARD ZSRR KGB kurs marzec 84
193. płk POKRZEWNICKI ANDRZEJ ZSRR Akademia Dyplomatyczna studia czerwiec 84
194. płk POLKOWSKI KRZYSZTOF ZSRR GRU kurs czerwiec 84
195. płk POPŁAWSKI JERZY ZSRR KGB kurs marzec 84
196. ppłk POTEMPSKI STANISŁAW ZSRR KGB kurs marzec 82
197. mjr PROCELEWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81
198. ppłk PRZELASKOWSKI WITOLD ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia lipiec 90
199. płk PRZEPIÓRKA MARIAN ZSRR KGB kurs marzec 82
Strona 325 z 374
200. płk PUCHAŁA ZYGMUNT CZECHOSŁOWACJA Akademia Wojskowa CzAL studia * 88
201. płk PUCHTA JANUSZ ZSRR GRU kurs sierpień 83
202. ppłk RADZEWICZ EDMUND ZSRR KGB kurs czerwiec 81
203. ppłk RAK PIOTR ZSRR KGB (GRU?) kurs czerwiec 83
204. płk REMBACZ BOGDAN ZSRR Krasnodarska Wyższa Szkoła Oficerska kurs czerwiec 88
205. * REMBIESA WOJCIECH ZSRR GRU kurs czerwiec 82
206. mjr RODZEWICZ * ZSRR KGB kurs sierpień 81
207. płk ROMAŃSKI KAZIMIERZ ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków
Międzyn.
studia marzec 83
208. płk ROSOWSKI JAN ZSRR WAK kurs sierpień 80
209. * ROSTKOWSKI JANUSZ ZSRR Akademia Wojskowo-Polityczna studia sierpień 89
210. płk RUDNICKI EDWARD ZSRR GRU kurs sierpień 82
211. płk RUDNICKI EDWARD ZSRR GRU kurs sierpień 87
212. ppłk RUDZIŃSKI ZBIGNIEW ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna
AR
kurs lipiec 87
213. kmdr por. RUSSJAN JERZY NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 83
214. kmdr por. RUSSJAN JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 87
215. kmdr.
ppor.
RYGIEL JACEK ZSRR Akademia Marynarki Wojennej studia lipiec 92
216. płk RZĄSOWSKI WOJCIECH ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia sierpień 82
217. płk RZEPECKI JERZY ZSRR KGB kurs czerwiec 81
218. płk SABAK ZBIGNIEW CZECHOSŁOWACJA Akademia Wojskowa CzAL studia czerwiec 86
219. gen. SACZONEK WŁADYSŁAW ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im.
Woroszyłowa
* grudzień 82
220. płk SADOWSKI ROMUALD ZSRR KGB kurs marzec 85
221. płk SAŁBUT JANUSZ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 91
222. płk SAŁBUT JANUSZ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego kurs *
223. płk SEJ JERZY ZSRR GRU kurs sierpień 87
224. płk SIEJEK JERZY ZSRR WSKBP studia marzec 83
Strona 326 z 374
225. kpt. SINICA JAN ZSRR KGB kurs luty 86
226. ppłk SIWANOWICZ RYSZARD ZSRR GRU kurs czerwiec 83
227. gen. dyw. SŁOWIŃSKI JERZY ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia lipiec 76
228. gen. dyw. SŁOWIŃSKI JERZY ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im.
Woroszyłowa
studia lipiec 84
229. ppłk SMAZA STEFAN ZSRR GRU kurs czerwiec 76
230. ppłk SNARSKI KRZYSZTOF ZSRR KGB kurs marzec 85
231. płk SOBKOWSKI JAN ZSRR GRU kurs sierpień 83
232. ppłk SOLAK JANUSZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia wrzesień 86
233. płk SOSNOWSKI RYSZARD ZSRR GRU kurs sierpień 83
234. płk STALUSZKA WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs CZERWIEC 75 /
CZERWIEC 85?
235. ppłk STANISZEWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 77
236. kpt. STAŃCZAK * ZSRR KGB kurs sierpień 81
237. ppłk STASIEWICZ KRZYSZTOF ZSRR GRU kurs czerwiec 89
238. ppłk STOCKI JERZY ZSRR Centrum Doskonalenia Oficerów kurs kwiecień 84
239. płk SURDYK KRZYSZTOF ZSRR WAA * luty 78
240. ppłk SZAJERKA WIESŁAW ZSRR WSKBP-RM kurs marzec 84
241. ppłk SZAŁACIŃSKI ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs lipiec 88
242. ppłk SZLAKOWSKI WOJCIECH ZSRR GRU kurs czerwiec 89
243. płk SZOŁUCHA MICHAŁ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 84
244. płk SZOŁUCHA MICHAŁ ZSRR GRU kurs czerwiec 87
245. płk SZOSTEK JÓZEF ZSRR KGB kurs marzec 83
246. ppłk SZUBA TADEUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 82
247. płk SZUBERT JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 86
248. ppłk SZULIK WALDEMAR ZSRR GRU kurs czerwiec 82
249. płk SZYŁŁO ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs sierpień 87
250. płk ŚLIWIŃSKI TADEUSZ ZSRR KGB kurs marzec 83
251. ppłk ŚWIDER JÓZEF ZSRR KGB kurs lipiec 84
252. mjr ŚWIDER * ZSRR KGB kurs sierpień 81
253. płk TARGIŃSKI EDWARD ZSRR KGB kurs marzec 84
Strona 327 z 374
254. kmdr por TOMASZEWICZ RYSZARD ZSRR GRU kurs lipiec 79
255. gen.bryg. TOPCZAK ALEKSANDER ZSRR 1SG SZ studia wrzesień 86
256. płk TRATKIEWICZ ANDRZEJ NRD Akademia Wojskowa NAL studia październik 90
257. płk TWARDOWSKI WIESŁAW ZSRR WAK studia czerwiec 78
258. gen. bryg. TYSZKIEWICZ ANDRZEJ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 79
259. gen. bryg. TYSZKIEWICZ ANDRZEJ ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im.
Woroszyłowa
studia lipiec 90
260. płk UBYCH TADEUSZ WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 87
261. kpt. URODA ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs marzec 86
262. ppłk WALCZAK LECH ZSRR KGB kurs marzec 85
263. ppłk WĘGRZYŃSKI GRZEGORZ ZSRR KGB kurs marzec 85
264. płk WILUŚ JERZY ZSRR KGB kurs marzec 85
265. płk WINNICKI RYSZARD ZSRR KGB kurs czerwiec 79
266. ppłk WIŚNIEWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 89
267. płk WITASZCZYK KAZIMIERZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 86
268. płk WITKOWSKI MAREK ZSRR GRU kurs sierpień 85
269. płk WOJTCZAK TADEUSZ ZSRR KGB kurs marzec 83
270. kpt. WOJTKUN CZESŁAW ZSRR KGB kurs luty 86
271. płk WOLAK JAN ZSRR Akademia Wojskowa im. Kujbyszewa studia lipiec 86
272. płk WOŁOSZYK MACIEJ ZSRR KGB kurs marzec 87
273. płk WOROŻBIT ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs lipiec 80
274. płk WOŹNIAK MACIEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 79
275. płk WOŹNIAK RYSZARD NRD Akademia Wojskowa NAL studia sierpień 81
276. płk WYSOCKI MAREK ZSRR GRU kurs lipiec 75
277. ppłk WYSOKOWICZ MAREK ZSRR KGB kurs lipiec 87
278. ppłk ZABŁOCKI MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 87
279. płk ZADORA JERZY * * * *
280. mjr ZAKRZEWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81
281. ppłk ZAWADZKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81
282. ppłk ZAWADZKI KRZYSZTOF ZSRR KGB kurs lipiec 87
283. płk ZAWILIŃSKI KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs czerwiec 81
Strona 328 z 374
284. płk ZAWILIŃSKI KRZYSZTOF ZSRR KGB kurs lipiec 87
285. płk ZAWILIŃSKI KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs sierpień 89
286. płk ZIELIŃSKI WŁADYSŁAW ZSRR WSKBP kurs marzec 83
287. płk ZIĘTKIEWICZ ANDRZEJ ZSRR KGB kurs czerwiec 83
288. ppłk ZINKIEWICZ JAN ZSRR KGB kurs LUTY 82 / MARZEC
86?
289. mjr ZIULECKI (?) * ZSRR KGB kurs sierpień 81
290. * ZMYJ KRZYSZTOF ZSRR Akademia Wojskowo-Polityczna studia sierpień 89
291. gen. dyw. ŻAK STANISŁAW ZSRR Akademia Dyplomatyczna * luty 63
292. gen.bryg. ŻARSKI ZDZISŁAW ZSRR * kurs marzec 73
293. gen.bryg. ŻARSKI ZDZISŁAW ZSRR ASG kurs sierpień 63
294. płk ŻYŁOWSKI ZDZISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 78
295. płk ŻYREK EMIL ZSRR KGB kurs marzec 85
Strona 329 z 374
Aneks nr 14
Dokumenty z akt Stowarzyszenia Oficerów Młodych
Strona 330 z 374
Strona 331 z 374
Strona 332 z 374
Aneks nr 15
"ZATWIERDZAM" TAJNE
[Szef Oddziału 4 Egz. poj.
płk mgr Janusz BOGUSZ
20.08.92r
podpis nieczytelny]
Uwagi na ostatniej stronie
dokumentu.
NOTATKA SŁUŻBOWA
dotycząca ujawniania informacji o Wojskowych Służbach Informacyjnych w
środkach masowego przekazu.
Od początku 1992 roku w środkach masowego przekazu pojawiły się informacje o
Wojskowych Służbach Informacyjnych. Informacje takie ukazały się głównie w dzienniku
"Nowy Świat", "Ekspres Wieczorny" i ostatnio w dwóch rozpowszechnionych numerach
czasopism "Honor i Ojczyzna".
Artykuły o WSI zamieszczane w czasopismach mają wspólne cele, a mianowicie:
1. Ukazanie WSI jako organizacji skompromitowanej, nomenklaturowej, zdradzieckiej i
nie służącej interesom Polski.
2. Lansowanie opinii, że WSI są strukturą niekompetentną, zdegenerowaną i niezdolną
do działań wywiadowczych i kontrwywiadowczych.
3. Wykazanie, że WSI są agendą służb specjalnych b. ZSRR.
4. Pokazanie, że kolejni szefowie WSI są ludźmi każdorazowo skompromitowanymi i
karierowiczami.
5. Stawianie zarzutu, że WSI są na usługach Urzędu Prezydenta, a występują przeciwko
rządowi.
6. Inspirowanie do generalnych zmian personalnych i organizacyjnych w WSI.
Strona 333 z 374
7. Próba i usiłowanie wywołania waśni i wzajemnych oskarżeń między służbą wywiadu i
kontrwywiadu.
Wiodącym autorem artykułów o WSI jest Jerzy SZANIAWSKI, a ostatnio płk rez.
Stanisław DRONICZ. Jednak istotne artykuły pod względem szczegółowości zawartych w
nich danych ukazywane są jako listy lub opracowania anonimowych oficerów wywiadu,
kontrwywiadu lub Sztabu Generalnego.
Analiza treści informacji i styl ich redagowania wskazuje na _________________ Maciej |
|
Powrót do góry |
|
|
Maciej Weteran Forum
Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221
|
Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:06 pm Temat postu: |
|
|
Dla zrealizowania powyższych celów planuję wykonać następujące czynności:
1. Zebrać w miarę możliwości wyczerpujące dane o fundacji "MYŚL" wydającej
czasopismo "Honor i Ojczyzna", a pozwalającej określić z jakimi ugrupowaniami
jest związane i jakie ma kierunki prowadzenia propagandy wobec WP.
Wykonuje: ppłk Lonca
Termin: do
dn.31.08.1992r.
2. Ustalić skład osobowy redakcji "Honor i Ojczyzna" celem wytypowania tych osób,
które mogą mieć związki personalne z aktualnymi i byłymi pracownikami WSI, a
mogące łącznikować przekazywanie informacji o WSI.
Wykonuje: ppłk Lonca
Termin: do
dn.31.08.1992r.
3. Wykorzystując kontakty operacyjne wśród dziennikarzy wojskowych dążyć do
ustalenia cywilnych dziennikarzy specjalizujących się w problematyce wojskowej, a
szczególnie starających się o dostęp do informacji o WSI z zamiarem
kompromitowania tych służb.
Wykonuje: ppłk Lonca
Termin: do
dn.31.10.1992r.
4. Po ustaleniu interesujących nas redakcji i dziennikarzy, którzy dążą do uzyskiwania
niejawnych informacji o WSI dla celów propagandowych wystąpić z wnioskami o
Strona 335 z 374
zastosowanie P.S. celem rozpoznania zakresu interesujących ich informacji, celu
ich uzyskania i sposobu ich uzyskania w WSI.
Wykonuje: ppłk Lonca
Termin: do
dn.31.10.1992r.
5. Bazując na wynikach rozmów operacyjnych i kontaktach służbowych z
pracownikami WSI określić komórki organizacyjne i środowiska, gdzie istnieją
motywy i przesłanki do ujawniania wiadomości niejawnych dla środków masowego
przekazu lub innych środków propagandowych.
Wykonuje: ppłk Lonca + ofic. OB WSI
Termin: do
dn.31.10.1992r.
6. Dokonać analizy treści ukazujących się artykułów o WSI pod kątem wypracowania
prawdopodobnych cech identyfikacyjnych domniemanego autora będącego źródłem
przecieku informacji o WSI do środków masowego przekazu.
Wykonuje: ppłk Lonca+ ofic. OB WSI
Termin: w miarę ukazywania się art.
7. Osoby z wyłonionych komórek organizacyjnych i środowiska według kryteriów z
punktu 5 poddać weryfikacji do uzupełnienia przedsięwzięcia z punktu 6, a wobec
tak wyłonionych osób podjąć stosowne przedsięwzięcia operacyjne celem ustalenia
sprawcy ujawnienia wiadomości niejawnych o WSI.
8. Niezależnie od czynności w punktach 2 - 7 bazując na wiedzy o redakcji
czasopisma "Honor i Ojczyzna" wypracować koncepcję ewentualnego nawiązania
kontaktu operacyjno - poznawczego z płk rez. Stanisławem Droniczem celem
zjednania go do WSI, poznania jego poglądów i zamiarów propagandowych wobec
WSI, jego zapotrzebowania na informacje o WSI włącznie z poznaniem jego
kontaktów z pracownikami WSI.
Wykonuje: ppłk Lonca
Strona 336 z 374
Termin: do
dn.30.09.1992r.
Warszawa, dn.18.08.1992r. St. Oficer Oddziału Bezpieczeństwa
WSI
ppłk Ryszard LONCA
[podpis nieczytelny]
Pan ppłk Lonca
ad.pkt.1: Niezależnie od czynności rozpoznawczych podjętych przez nas we własnym
zakresie (przy wykorzystaniu legendy oferty handlowej) przygotować zadanie na ustalenie dla
ZZT
ad. pkt. 2.: Po ustaleniu osób zatrudnionych w redakcji "H i O" - zebrać o nich bliższe dane i
dokonać sprawdzeń operacyjnych. Być może znajdziemy dotarcie operacyjne?
ad. pkt. 6: Podjąć próbę wypracowania prawdopodobnych cech identyfikacyjnych autora,
źródła informacji, artykułów na podstawie analizy już opublikowanych informacji o WSI.
Do realizacji przedsięwzięć w pkt. 5, 6 i 7 włączy się mjr Niedziałkowski.
[ppłk mgr Janusz Bogusz]
podpis nieczytelny
20.08.92r.
Strona 337 z 374
Aneks nr 16
Zidentyfikowane osoby współpracujące niejawnie z żołnierzami WSI w
zakresie działań wykraczających poza sprawy obronności państwa i
bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP
Marek BARTKOWIAK
Plasował osoby związane z WSI w firmach. Jako prawnik brał udział w pracach nad
projektem ustawy reprywatyzacyjnej.
Andrzej BILIK
Dziennikarz, redaktor naczelny "Dziennika Telewizyjnego", ambasador w Algierii. Głównym
jego zadaniem była praca typowniczo-werbunkowa.
Zdzisław BOBIATYŃSKI
Zastępca dyrektora departamentu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. W
roku 1992 udzielał WSI informacji nt. Ośrodka Studiów Wschodnich.
Michał GÓRSKI
Pracownik PKN Orlen (2004 - 2005), kancelarii prawniczej White & Case (2005), BUMAR
Sp. z o.o. (2005 - 2006), sekretarz Ambasady RP w Rzymie od sierpnia 2006.
Maciej GÓRSKI
Jako dziennikarz na zlecenie Szefa WSI K. Malejczyka realizował zadania związane z
kształtowaniem wizerunku Sił Zbrojnych w środkach masowego przekazu. Wiceprezes PAI.
Ambasador.
Grzegorz GRABOWSKI
Prowadził działalność typowniczą w Banku Rozwoju Eksportu .
Andrzej GROTH
Profesor historii. Wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego.
Strona 338 z 374
Zdzisław GRZELAK
Wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego, dyrektor Ośrodka Łączności z Cudzoziemcami
Absolwentami Polskich Szkół Wyższych. Zajmował się typowaniem i werbowaniem
cudzoziemców absolwentów polskich uczelni oraz cudzoziemców pracujących w polskich
uczelniach.
Grzegorz HOŁDANOWICZ
Dziennikarz. Oferował oficerom WSI łamy "Raportu".
Andrzej HOSZARD
Jako dyrektor firmy przeładunkowej Nord Technik brał udział w przeładunkach ropy
naftowej w związku z tzw. aferą paliwową.
Anna Grażyna JAROCH
Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego"
(1995-1997).
Marek JĘDRYS
Dyplomata. Realizował zadania związane z wpływaniem na ambasadora w kierunku
pożądanym przez WSI. Pomagał plasować wskazane osoby na placówkach
dyplomatycznych.
Marek Tomasz KACPROWICZ
Pracując w Impexmetalu przekazywał informacje z zakresu działalności spółki i osób w niej
zatrudnionych. Podejmował się plasowania w spółce osób wskazanych przez WSI.
Adam KAPICA
Jako wiceprezes ZUS nadzorował kontrakt z Prokomem.
Piotr KARPIŃSKI
Pracownik Biura Klubu Parlamentarnego SLD (sekretarz Komisji Gospodarki i
Infrastruktury) w latach 2003 - 2005. WSI podejmowało działania mające na celu
uplasowanie go w strukturze MSZ.
Strona 339 z 374
Andrzej KIŃSKI
Monitorował środowisko dziennikarskie. Na łamach prowadzonego miesięcznika "Nowa
Technika Wojskowa" zamieszczał materiały prasowe o charakterze lobbingu związanego z
kontraktem na kołowe transportery opancerzone "Rosomak".
Borys KISLER
Jako dyrektor Kredyt Banku utworzył oddział w Gdyni w celu ustanowieniu swojego oficera
prowadzącego dyrektorem.
Krzysztof KLASA
Pracownik Impexmetalu w 1991 r. Na skutek poparcia przez WSI został szefem BRH w
Hadze.
Jarosław KOCISZEWSKI
Korespondent "Życia Warszawy", "Rzeczpospolitej" PR, TVP, IAR. Rozpracowywał
podmioty gospodarcze.
Kazimierz KOTASIAK
Przekazywał WSI informacje związane z działalnością spółki Elektrim na terenie kraju.
Marcin KRZYSZYCHA
Dziennikarz gazety "Express Fakty" oraz pracownik Stowarzyszenia Wspólnota Polska, a
następnie Kancelarii Senatu RP. Dostarczał wywiadowi wojskowemu informacji
dotyczących funkcjonowania Kancelarii Senatu.
Jan KULISZ
Wieloletni pracownik departamentu kadr w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Pracownik
polskiej placówki dyplomatycznej w Casablance blisko współpracujący z Piotrem
Nurowskim ps. Tur.
Andrzej LEDWOCH
Dziennikarz PAP (1989-1991), "Trybuny Ludu" (1991), "Nowej Europy" (1991-1994),
następnie "Super Expresu" i "Gazety Bankowej". Zamieszczał artykuły mające kształtować
wizerunek WSI wg. tez przygotowanych przez oficerów Służb i przez nich autoryzowane.
Strona 340 z 374
Jan LITWIŃSKI
Pracownik LOT przekazujący informacje z zakresu działalności spółki i jej struktury
organizacyjnej. Po skandalu o charakterze korupcyjnym skierowany do Air Polonia.
Andrzej MACENOWICZ
Jako członek Zarządu PKN Orlen konsultował z oficerami "preferencje" WSI w zakresie
dostaw ropy dla koncernu. Oferował im możliwość umieszczania wskazanych osób w spółce.
Andrzej MADERA
Dziennikarz "Nowin" i "Ładu". Jako Prezes Zarządu "Nafty Polskiej" zawarł dwie umowy
prywatyzacyjne z niemiecką firmą POC AG.
Marek MAGOWSKI
Komendant Straży Miejskiej w Warszawie. Prowadził działalność typowniczo-werbunkową.
Grzegorz MICUŁA
Dziennikarz "Gromady. Rolnik Polski". Współdziałał w rozpracowywaniu mniejszości
narodowych w Polsce.
Edward MIKOŁAJCZYK
Dziennikarz, pracownik koncernu ITI. Typował dziennikarzy do współpracy z WSI.
Tadeusz MRÓWCZYŃSKI
Brał udział w operacji przejęcia przez WSI spadku po bezpotomnie zmarłym obywatelu
Kanady pochodzącym z Polski.
Andrzej MUSZYŃSKI
Pracownik sekretariatu Urzędu Rady Ministrów.
Andrzej NIERYCHŁO
Dziennikarz "ITD", "Kuriera Polskiego", "Pulsu Biznesu". Współpracował z WSI od roku
1983. Brał udział w próbach wykorzystania na rzecz WSI struktur medialnych
organizowanych przez Z. Solorza.
Strona 341 z 374
Jerzy Marek NOWAKOWSKI
Pracownik Ośrodka Studiów Międzynarodowych Senatu RP. Dyrektor Programu V
Polskiego Radia. Zastępca redaktora naczelnego "Wprost". Dokonywał analiz sytuacji w
organizacjach pozarządowych i partiach politycznych, charakteryzował przywódców PiS i
PO.
Piotr NUROWSKI
Dyplomata. Współpracownik Z. Solorza. Kształtował program "Polsatu" zgodnie z
wytycznymi przekazywanymi przez gen. Malejczyka.
Maciej PACUŁA
Pracownik naukowy Instytutu Dziennikarstwa UW. Wskazywał WSI studentów w celach
werbunkowych.
Tadeusz PAWLAK
W 1999 r. instruowany przez oficerów WSI by zataić wieloletnią współpracę z Zarządem II
w ankiecie bezpieczeństwa osobowego. W 2002 r. po złożeniu fałszywego oświadczenia
lustracyjnego mianowany ambasadorem w Mińsku.
Sławomir PRZĄDA
Dziennikarz Teleexpressu, Polskiego Radia i TV. Współtworzył grupę dziennikarzy
realizujących zadania informacyjne na korzyść WSI. Podjął działania na rzecz utworzenia
Biura Prasy i Reklamy mającego zatrudniać osoby wskazane przez WSI. Rozpracowywał
rynek prasy, radia i TV.
Tomasz ROMANIUK
Pracując w LOT przekazywał informacje dotyczące prywatyzacji spółki, a także zestawienia
personelu zatrudnionego w placówkach zagranicznych.
Robert RZESOŚ
Jako dyrektor techniczny Centrum Finansowo - Bankowego pośredniczył w rozmowach z
inwestorami zamierzającymi lokować przedstawicielstwa w budynku KC. Pośredniczył w
zdobywaniu programów komputerowych o przeznaczeniu biurowym.
Strona 342 z 374
Ireneusz SEKUŁA
W 1970 r. został przeszkolony na kursie AWO w ośrodku szkolenia Zarządu II. W 1973 r.
przeszkolony w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji rezydenta AWO.
Rafał Edward STEFFEN
Prezes Polskiej Agencji Informacyjnej SA, doradca Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu
Leasingowego SA. Dyrektor Gabinetu Ministra Szefa Rządowego Centrum Studiów
Strategicznych Lecha Nikolskiego.
Milan SUBOTIĆ
Dziennikarz TVP ("Panorama"), Dyrektor programowy TVN.
Jan SUWIŃSKI
Jako pracownik w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą informował WSI o
wszelkich zmianach prawno organizacyjnych dotyczących wydawania koncesji na
prowadzenie działalności handlowej z zagranicą
Jarosław SZCZEPAŃSKI
Jako dziennikarz TVP (zastępca dyrektora TAI) informował WSI o planach w zakresie zmian
personalnych co do zagranicznych korespondentów TVP. Po opuszczeniu Telewizji
oferował WSI gotowość infiltracji "Rzeczpospolitej" lub "Wprost", bądź "innej związanej z
jego profesją instytucji".
Andrzej SZELĄG
Dyrektor Centrum Obsługi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Stanisław Jan SZUMSKI
Zwerbowany w 1977 roku. Jako pracownik Towarzystwa "Polonia" w latach 70-tych i 80-
tych rozpracowywał środowisko polonii amerykańskiej.
Jerzy TEPLI
Dziennikarz, korespondent PR i TV, współtwórca powołanego przez WSI "Przeglądu
Międzynarodowego".
Strona 343 z 374
Henryk WĄSIKOWSKI
Opracował dla WSI koncepcję stworzenia prywatnego centrum działań gospodarczych w
Polskiej Strefie Stabilizacyjnej w Iraku.
Andrzej WENDRYCHOWICZ
Organizował spółkę Dom Polski, która obok działalności biznesowej miała zapewniać
możliwość plasowania wskazanych osób.
Jacek WOJNAROWSKI
Pracownik Polservice. Od 1986r. przebywał jako przedstawiciel tej firmy w Iraku, gdzie
zajmował się problematyką związaną z irackim przemysłem zbrojeniowym. W 1991r. był
dyrektorem naczelnym Fundacji Solidarności im. Batorego
Jakub WOLSKI
W latach 90-91 pracując w MSZ typował kandydatów, m.in.. spośród redaktorów "Wolnej
Europy". Konsultant MSZ w Radzie Europy.
Grzegorz WOŹNIAK
Dziennikarz TVP.
Redaktor utworzonego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego".
Daniel WÓJTOWICZ
Dziennikarz "Przeglądu Tygodniowego", "Sztandaru Młodych". W 1983r. Jako jedyny
dziennikarz "Sztandaru Młodych" otrzymał akredytację w centrum prasowym obsługującym
wizytę papieża w Polsce. Otrzymał wówczas zadania typownicze. Wykorzystywany do
rozpracowania środowiska dziennikarskiego. Od kwietnia 1985 r. w Wydziale Prasy KC
PZPR
Stanisław WYROŻEMSKI
Pośrednik w handlu sprzętem specjalnym. Oskarżony o zawarcie fikcyjnej umowy w
związku z dostawą uzbrojenia do Birmy. Planowano wystąpienie do Prokuratora
Generalnego RP w sprawie uchylenia aresztu.
Strona 344 z 374
Bogusław ZALEWSKI
Dyrektor Międzynarodowych Targów Poznańskich.
Zarejestrowany jako współpracownik Zarządu II Sztabu Generalnego.
Jan ZAŁUSKA
Przedsiębiorca (dyrektor PZ Carpatia, pełnomocnik firmy Riedrich). Przekazywał WSI
ustalony procent zysków z zarządzanych firm. Zawarł z WSI umowę na udzielenie mu
pożyczki.
Andrzej ZAWISTOWSKI
Pracownik Bumar-u. Po okresie pracy dyplomatycznej tworzył struktury koncernu
tytoniowego Reynolds Tobbaco w Polsce.
Maciej ZIĘBA
Wykładowca KUL. Obecnie pracownik samorządowy Urzędu Wojewódzkiego.
W roku 1995 zarejestrowany jako współpracownik.
Oficerowie WSI uplasowani poza wojskiem i skierowani do działań, które
wykraczały poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił
Zbrojnych RP
Janusz BRODNIEWICZ
Dyrektor w Fundacji Kultury oraz współtwórca spółki Dom Polski. Jako pracownik TVP
informował WSI o sytuacji w telewizji publicznej.
Władysław DANIŁOWICZ
Wieloletni pracownik Zarządu II Sztabu Generalnego. W roku 1999 skierowany został pod
przykrycie do MSZ.
Edyta MALUTA - GĘSIOR
Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego".
Mariusz MARCZEWSKI
Strona 345 z 374
Sekretarz komisji sejmowej ds. służb specjalnych 1996.
Edward WOJTULEWICZ
Od 1989 r. dyrektor generalny Impexmetalu (kierował pracą G. Żemka - "Dika"), zatrudniał
w Impexmetal oficerów pod przykryciem.
Tomasz WRÓBEL
Dyrektor biura marketingu klienta korporacyjnego PKO BP.
Strona 346 z 374
Aneks nr 17
Informacja dot. Szefa WSI w latach 1992-1994 gen. dyw. B. Izydorczyka
Gen. dyw. Bolesław Izydorczyk (s. Władysława, ur. 09.10.1943 r.) karierę w służbach
specjalnych rozpoczął w 1978 r., gdy przeszedł z Zarządu Służb Technicznych MON do
służby w pionie informacyjnym Zarządu II Sztabu Generalnego WP. W sierpniu 1979 r.
został skierowany na 10 - miesięczny kurs wywiadowczy zorganizowany przez sowieckie
GRU przy Akademii Dyplomatycznej w Moskwie. Tam trafił wraz z 6 - osobową grupą
oficerów WP pełniąc jednocześnie funkcję dowódcy grupy polskich słuchaczy. Z racji funkcji
jaką pełnił na wspomnianym kursie utrzymywał znacznie szersze kontakty z oficerami
radzieckimi niż inni uczestnicy kursu. M.in. brał udział w odprawach z kadrą kursu i na
bieżąco informował o sytuacji w grupie polskich słuchaczy. W charakterystyce sporządzonej
przez Rosjan na zakończenie kursu określono osobę B. Izydorczyka w następujących sposób:
„jako dowódca grupy szkoleniowej, odpowiedzialnie realizował nałożone na niego
obowiązki. Utrzymywał ścisłe kontakty z sekretarzem organizacji partyjnej i dowództwem
pododdziału”. B. Izydorczyk nie ukrywał przed kolegami, że „imponują bliższe niż innych
słuchaczy kontakty z oficerami radzieckimi”310. W trakcie trwania kursu Rosjanie
przeprowadzili z B. Izydorczykiem kilka rozmów, które w ocenie wielu oficerów WSI mogły
mieć charakter werbunkowy. Ze strony sowieckiej rozmowy te prowadził najpierw oficer
wywiadu w stopniu podpułkownika - były rezydent wywiadu w Londynie, a następnie oficer
kontrwywiadu również w stopniu podpułkownika. B. Izydorczyk po powrocie do kraju nie
poinformował swoich przełożonych o treści prowadzonych z nim prze Rosjan rozmów.
Kluczową kwestią jest jednak charakter odbytego w trakcie wspomnianego kursu
przeszkolenia. Cykl zajęć w ramach tego kursu obejmował szeroką wiedzę odnośnie
prowadzenia pracy wywiadowczej w państwach zachodnich. W szczególności słuchacze
kursu szkoleni byli z form i metod pracy wywiadu w państwach będących członkami NATO.
Program szkolenia obok tematyki stricte wywiadowczej zawierał dużą ilość zajęć
politycznych, w trakcie których słuchaczom cyt.: „wpajano wrogość do państw będących
członkami Paktu Północnoatlantyckiego”.
310 TOK B. Izydorczyka, Charakterystyka mjr B. Izydorczyka z dnia 25.06.1980 r. - sporządzona przez kmdr Bragina
(tłumaczenie z rosyjskiego), k. 26- 27.
Strona 347 z 374
Po powrocie do kraju został skierowany do pracy w pionie operacyjnym Zarządu II
Sztabu Generalnego WP. Już jednak po dwóch latach - w 1982 r. został skierowany na
placówkę do USA, gdzie pełnił funkcję z-cy attache przy Ambasadzie PRL w Waszyngtonie.
Objęcie tej funkcji w powszechnej ocenie jego kolegów uznane zostało wówczas za olbrzymi
awans zawodowy B. Izydorczyka, zwłaszcza, że uchodził za osobę o nikłym doświadczeniu
wywiadowczym. Już wówczas jego błyskotliwa kariera zawodowa wskazywała na to, że
posiada on "możnych protektorów". Po powrocie do kraju we wrześniu 1984 r. powrócił do
pracy w Zarządzie II SG WP. W marcu 1989 r. został szefem Misji Obserwatorów UNTAG z
ramienia ONZ w Namibii. Po powrocie do kraju w lutym 1990 r. został szefem Zarządu XV
Sztabu Generalnego WP. Z chwilą powstania WSI objął obowiązki Szefa Zarządu Wywiadu
WSI, a następnie od czerwca 1992 r. do marca 1994 r. Szefa WSI. Cieszył się względami
Prezydenta L. Wałęsy i utrzymywał bardzo bliskie stosunki z Ministrem w Kancelarii
prezydenta - M. Wachowskim (bywał u niego kila razy w tygodniu). W latach 1994 - 1997
był kolejno attache przy Ambasadach RP w Waszyngtonie i Ottawie. Po powrocie do kraju w
roku 1997 został szefem Misji Obserwatorów UNTAG (ONZ) w Tadżykistanie. Zarówno
podczas misji w Namibii jak i Tadżykistanie zetknął się z oficerami wywiadu sowieckiego
GRU.
W 2000 roku jego kariera w służbach specjalnych a zwłaszcza jego domniemane
związki ze służbami specjalnymi b. ZSRR były przedmiotem zainteresowania BBW WSI w
ramach prowadzonej sprawy o krypt. "GWIAZDA" oraz w ramach postępowania
sprawdzającego w związku z ubieganiem się przez B. Izydorczyka o wydanie poświadczenia
bezpieczeństwa. W ramach prowadzonych spraw oficerowie BBW odbyli wielokrotne
rozmowy z B. Izydorczykiem w trakcie których poruszane były wątki dotyczące jego pobytu
na kursie GRU w Moskwie i dotyczące jego późniejszymi kontaktów z oficerami sowieckimi.
Efekt tych rozmów określony został następująco: „Gen dyw. B .Izydorczyk w sposób
ogólnikowy, powierzchowny i odbiegający od rzeczywistości odniósł się do odpowiedzi na
pytania, które dotyczyły pobytu na kursie GRU w Moskwie. Nie udzielił tez wyczerpujących
wyjaśnień odnośnie pobytu na wymienionym kursie w czasie prowadzonych z nim rozmów,
odmawiając udzielenia informacji lub zasłaniając się niepamięcią [ ]”311. Całościowa ocena
materiału dot. B. Izydorczyka jaką dokonało BBW stwierdzała m.in.: „Analiza całego
materiału [ ] skłania nas do stwierdzenia, iż gen. dyw. Izydorczyk celowo może ukrywać
fakty związane z okresem pobytu w Moskwie. Brak wyczerpujących odpowiedzi ich
311 APS dot. B. Izydorczyka, Pismo Szefa WSI płk T.Rusaka do Ministra MON -B. Komorowskiego z dnia 21 VI 2000 r., k.
29-34.
Strona 348 z 374
ogólnikowość i schematyzm a także stwierdzone przypadki podawania nieprawdy oraz
wyraźna niechęć przy wyjaśnianiu kwestii związanych z w/wym. zagadnieniami stwarzają
wątpliwości co do jego szczerości wobec służby Ochrony Państwa”312. Podkreślenia wymaga
również fakt, że B. Izydorczyk początkowo dwukrotnie odmówił poddania się badaniom
poligraficznym, a wówczas gdy zdecydował się im poddać, wyniki tych badań w aspekcie
zadanych pytań o związki ze służbami sowieckimi były dla niego niekorzystne313. Wszystkie
wspomniane wątpliwości pogłębiał fakt, że jak ustalono w ramach prowadzonej standartowo
osłony kontrwywiadowczej gen. Izydorczyk w lecie 1992 r. spotkał się w Zakopanem z
rezydentem służb rosyjskich, w okolicznościach, "które jednoznacznie wskazywały na
spotkanie wywiadowcze"(świadkiem tego spotkania był szef Oddziału KW w Krakowie - płk
M. Wolny)314. Pomimo jednak zaistnienia wielu negatywnych przesłanek zebranych w toku
prowadzonego w roku 2000 r. przez BBW postępowania sprawdzającego szef WSI - gen. T.
Rusak wskutek jak sam stwierdził "nacisków szefa MON - Ministra B. Komorowskiego"
wydał gen. B. Izydorczykowi certyfikat bezpieczeństwa NATO do dokumentów NATO
oznaczonych klauzulą „ściśle tajne” (Cosmic Top Secret i Cosmic Top Secret Atomal)315.
Dzięki temu gen B.Izydorczyk wyjechał do Brukseli, gdzie objął funkcję Dyrektora
Partnership Coordination Cell (PCC) w Mons. Przebywał tam do 2003 r. mając dostęp do
informacji stanowiących najwyższe tajemnice NATO.
Przebieg kariery gen. B. Izydorczyka wskazuje że w trakcie pełnienia służy w jednostkach
WP realizujących zadania wywiadowcze miał on "protektorów" dzięki którym mógł on
obejmować funkcje co do pełnienia których nie miał ani odpowiedniego doświadczenia ani
kwalifikacji (z-ca attache obrony w USA, szef Misji w Namibii i Tadżykistanie, szef Zarządu
Wywiadu WSI, Szef WSI, attache obrony w USA i Kanadzie, Dyrektor PCC w ramach NATO).
Wszystkie wymienione funkcje wiązały się zazwyczaj z wykonywaniem zadań wobec państw
NATO bądź w ramach NATO. A zatem jego działalność była ściśle zbieżna z jego
pierwotnym przeszkoleniem wywiadowczym, jakie odbył w ramach kursu GRU. Ewidentną
stwierdzoną cechą gen. B. Izydorczyka jako pracownika służb specjalnych WP były jego
obawy przed dogłębnym wyjaśnieniem jego związków ze służbami b. ZSRR i jego kontaktów
z oficerami tych służb. Zebrane w trakcie prowadzonych przez pion BBW postępowań
(osłony kontrwywiadowczej, postępowania sprawdzającego) oraz w ramach sprawy o krypt.
"GWIAZDA" informacje odnośnie osoby gen. B. Izydorczyka wskazywały na bardzo
312 Tamże.
313 APS dot. B. Izydorczyka, Sprawozdanie z badania z dnia 31.07.2000 r., k. 44-47.
314 TOK, Notatka służbowa dot. gen. B. Izydorczyka z dnia 08.09.1999 r.
315 APS dot. B. Izydorczyka, Notatka Szefa Wydziału Ochrony JW. 3362 - płk. S. Mańczyńskiego z dnia 16.08.2000 r., k. 55.
Strona 349 z 374
poważne poszlaki o jego rzeczywistym powiązaniu ze służbami sowieckimi. W szczególności
poszlaki te wzmocniła uzyskana w ramach prowadzonej osłony kontrwywiadowczej
informacja o spotkaniu gen. B. Izydorczyka z rezydentem wywiadu sowieckiego w
Zakopanem w 1992 r. "Wątpliwości" te nie miały jednak wpływu na jego zawodowa karierę,
która rysuje się jako bardzo spójna i konsekwentna. Jej ukoronowaniem było objecie funkcji
Dyrektora PCC w ramach NATO i możliwość dostępu do najbardziej chronionych tajemnic
NATO.
Strona 350 z 374
Aneks nr 18
1.12.1992 r. Dyrektywa MON do działalności operacyjno-rozpoznawczej KW WSI
W celu dostosowania działalności służbowej KW do aktualnych potrzeb wynikających z
interesu obronności państwa i uprawnienia jej działalności ustalam:
punkt 3
W zakresie realizowanych zadań służba KW swoją działalność operacyjno-rozpoznawczą
prowadzi wśród żołnierzy i pracowników wojska, osób związanych z produkcją
zbrojeniowa i handlem uzbrojeniem, żołnierzy i pracowników obcych sił zbrojnych
przebywających na terenie Polski oraz innych osób podejmujących działania przeciwko
obronności państwa.
punkt 5 ppkt. 6 lit. b
Służba KW prowadzi działania operacyjno-rozpoznawcze poprzez:
- osłonę KW licencji technologii wojskowych, tajemnicy państwowej, przemysłu
zbrojeniowego oraz handlu zagranicznego uzbrojeniem.
punkt 7
Finansowaniu działalności KW służy fundusz operacyjny oraz środki finansowe
uzyskiwane w wyniku działalności operacyjnej KW. Poszczególne wydatki i dochody nie
podlegają kontroli organów poza resortowych.
W podpisie J. ONYSZKIEWICZ
Teczka kontroli problemowej "F" tom I, k. 160-164
Strona 351 z 374
Aneks nr 19
Notatka służbowa dot. realizacji przedsięwzięć związanych ze sprzedażą uzbrojenia
Melduję, że podczas realizacji przedsięwzięć operacyjnych na Kierunku Wschodnim
uzyskaliśmy informację za pośrednictwem źródła „Wirakocza”, że poprzez Estonię istnieje
możliwość sprzedaży do Sudanu następującego sprzętu wojskowego amunicji:
152 mm nabój artyleryjski z pociskiem HE - 10 000 szt.
(proponowana cena jednostkowa - 80 $)
122 pocisk rakietowy „GRAD” - 10 000 szt.
(cena jednostkowa - 300 $)
73 mm ciężki granatnik ppanc. SPG-9 - 5 szt.
(cena jednostkowa - 7 000 $)
Granat ppanc. PG-9 - 10 000 szt.
(cena jednostkowa - 50 $)
Wyrzutnik BM-21 - 10 szt.
23 mm armata plot. ZSU 23-2 na podwoziu samochodowym - 2 szt.
Łączna wartość kontraktu - około 5 mln $.
Kontrakt byłby zrealizowany za pośrednictwem firmy naszego wieloletniego
współpracownika ps. „Tytus”.Jego firma - spółka z o.o. „STEO” prosperuje bardzo dobrze a
zajmuje się handlem sprzętem ppoż, na który posiada odpowiednie licencje.
Celem realizacji tego przedsięwzięcia należy wystąpić do Ministerstwa Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą o zgodę na jednorazową koncesję na sprzedaż w/w sprzętu.
Z oświadczenia „Wirakoczy” wynika, iż w przypadku pomyślnej realizacji transakcji nasza
firma otrzymałaby prowizję w wysokości około 150-200 tys. $.
Jednocześnie melduję, że po pomyślnej realizacji transakcji zamierzam wystąpić z wnioskiem
o wykorzystanie „Tytusa” i „Wirakoczy” do utworzenia spółki - firmy zajmującej się
handlem sprzętem „S”. Warunki założenia w/w spółki i zasady jej funkcjonowania
przedstawię oddzielnej notatce.
Proszę o wyrażenie zgody na realizację powyższego przedsięwzięcia.
Szef Zarządu II DWSI
płk mgr Konstanty Malejczyk
Drukowano w 1 egz.
Wyk. i druk. - KM
04.10.1993 roku
Teczka sprawy operacyjnego zabezpieczenia "M.", tom I część 2, k. 13-14
Strona 352 z 374
Aneks nr 20
MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
SZEFOSTWO WOJSKOWYCH SŁUŻB INFORMACYJNYCH
ZARZĄD KONTRWYWIADU
Nr...... Warszawa, dnia ................. 19........ r. TAJNE
Egz. nr 2
SZEF
WOJSKOWYCH SŁUŻB INFORMACYJNYCH
Pan płk mgr inż. Bolesław Izydorczyk
dot. również Jeremiasz Barański316
MELDUNEK
Melduję Panu Pułkownikowi, że z posiadanych informacji wynika, iż
płk Jerzy KRUCZKOWSKI s. Zygmunta i Ireny, ur.
8.11.1940 r. w Pabianicach, ostatnio na stanowisku
starszego specjalisty wykazu przejściowego do etatu
Sztabu OCK od 1.04.1992 do 31.03.1993 roku, zam. w
Warszawie przy ul. Złotej Wilgi 10 m 2,
jest członkiem zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się przemytem papierosów,
alkoholu i narkotyków do RP oraz nielegalnym handlem bronią. Grupę tę rozpracowuje Biuro
ds. Przestępczości Gospodarczej Komendy Głównej Policji.
Według danych biura, 7 października 1991 roku płk Jerzy Kruczkowski był organizatorem
transportu przemyconego alkoholu do nielegalnej rozlewni w Krasnymstawie, która w tym
dniu została zlikwidowana przez miejscową policję. Aresztowano cztery osoby, ale płk K.
zdołał zbiec, unikając zatrzymania. ponadto dokonywał i dokonuje sprawdzeń w Komendzie
Głównej Straży Granicznej dotyczących ewentualnych zastrzeżeń co do transportów
podejrzanych o przemyt, prowadzonych rozpracowaniach itp.
316 Dopisek ręczny
Strona 353 z 374
W listopadzie 1991 roku UOP poinformował Oddział KW IC MON, że policja
kryminalna RFN przysłała im telex, z którego wynikało, iż do Ambasady tego państwa w
Warszawie zgłosili się płk Jerzy KRUCZKOWSKI (występował w mundurze) i Jeremiasz
BARAŃSKI, oferując współdziałanie w poszukiwaniu na terenie Polski skradzionych w
Niemczech samochodów. Stwierdzili, że mają stosowne powiązania ze służbami specjalnymi,
lecz nie określili jednak o jakie służby chodzi (płk Jerzy K. do 1978 roku był szefem
Wydziału Informatyki b. Szefostwa WSW).
Rozmowę ze strony niemieckiej prowadził Robert SCHULTZ - przedstawiciel firmy
ubezpieczeniowej HUK - VERBAND z Hamburga, która to firma ma nieformalną zgodę
polskiego MSW na prowadzenie działalności w Polsce.
Zapytanie strony niemieckiej miało na celu potwierdzenie, czy rzeczywistością są to
przedstawiciele służb specjalnych RP.
Z danych UOP wynika, że niektórzy przedstawiciele firmy HUK są podejrzewani o
działalność wywiadowczą.
Wniosek
W świetle powyższych informacji, proponuję317 wobec płka Jerzego
KRUCZKOWSKIEGO podjąć318 aktywną kontrolę operacyjną w celu ustalenia rzeczywistego
charakteru jego powiązań ze światem przestępczym i cudzoziemcami.
[pieczątka]
ZASTĘPCA SZEFA
Zarządu III Szefostwa
Wojskowych Służb Informacyjnych
kmdr mgr Kazimierz Głowacki
[podpis nieczytelny]
92.08.05
płk Andrzej Bortnowski 5.08.92 r.319
317 przekreślone ołówkiem
318 przekreślone ołówkiem. Dopisano ołówkiem "podjęto"
319 Dopisek ręczny
Strona 354 z 374
Aneks nr 21
ZAŁĄCZNIK NR 1
Czesław Dzemidok, Marek Stejblis
Doradcy prawni.
Poufne
Przejęcie firmy za długi.
Niniejsze opracowanie przedstawia podstawowe (bazowe) modele przejęcia
(wchłonięcia) firmy przez jej wierzycieli lub inwestorów, jej współwłaścicieli. Modele
posiadają różne warianty, tym niemniej, należy zaznaczyć, że wszystkie rozwiązania odnoszą
się do podejścia czysto ekonomicznego, co w przypadku omawianej przez nas firmy może
okazać się trudne w realizacji z punktu widzenia znaczenia tej firmy dla gospodarki kraju, a
także jej znaczenia politycznego, należy od samego początku założyć, że do gry włączy się
(już się włączył) cały aparat państwa, włącznie ze służbami specjalnymi. W związku z tym
zaproponowane rozwiązanie może służyć głównie "rozmiękczeniu" partnera, tak aby przyszłe
wzajemne stosunki bardziej odpowiadały inwestorom. Oczywiście jest to, że realizacja celu,
jakim jest przejęcie (wykup pakietu kontrolnego akcji) firmy za długi jest, z prawnego punktu
widzenia, procedurą w pełni możliwą w realizacji.
Oprócz tego, sprzyja temu obecna sytuacja finansowa firmy (RG).
Należy podkreślić, że rozwiązanie to jest czysto teoretyczne, ponieważ dla jego
opracowania praktycznego, z jego najdrobniejszymi szczegółami, konieczne jest
zaznajomienie się z kontraktami, wiążącymi inwestora z dłużnikiem, struktura zadłużenia,
termin opłaty, a także istniejące zabezpieczenia kontraktów.
I. Wariant wchłonięcia firmy drogą bankructwa.
Już istnieją precedensy. Najbardziej tego wymownym przykładem jest bankructwo
Werfii Siecinskiej, dla której zaraz po ogłoszeniu przez Sąd bankructwa, rozpoczęto
poszukiwania inwestora strategicznego. Należy jednak pamiętać, że bankructwo
związane jest z przerwaniem opłaty długów, a nie z finansowymi wynikami bankruta.
Strona 355 z 374
W przypadku wyżej wymienionej firmy (RG) proponuje się
przeprowadzenie następujących kroków:
1. Stworzenie przez wierzyciela na terytorium Polski firmy córki lub, co
wydaje się z politycznego punktu widzenia lepszym rozwiązaniem, w roli wierzyciela
(inwestora) powinna występować polska firma, z polskim kapitałem.
2. Inwestor może sprzedać polskiej firmie, należące do niego
zobowiązania kredytowe firmy (RG), przedsięwzięcie to powinno zostać
przeprowadzone w taki sposób, aby nie wzbudzić podejrzeń co do pochodzenia źródła
kapitału - można stworzyć cały system zabezpieczeń (ubezpieczenia), pozwalającego
przeprowadzić całą operację.
Kredytodawca (inwestor) nie powinien pozbywać się wszystkich zobowiązań
kredytowych (należących do niego zobowiązań kredytowych, jakie ma wobec niego
firma). Wystarczająca będzie takich ilości, która umożliwi zwrócenie się do sądu w
sprawie o bankructwo firmy dłużnika. Jednocześnie można przystąpić do skupu
zobowiązań kredytowych od innych firm kredytodawców. Operację tę powinna
przeprowadzić firma lub nawet kilka firm. W tej fazie operacji jest rekomendowana
daleko posunięta ostrożność. Należy wykorzystać do tego celu spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością - w aktach sądowych (dokumentach rejestrowych) figurują
udziałowcy firmy, którzy nie są powiązani ze sobą od strony wspólnego kapitału.
Koordynację działań, a także pełną dyspozycyjność i odpowiednie bezpieczeństwo
można, zapewnić dzięki systemowi kontraktowych i finansowych ubezpieczeń. Jest to
na tyle korzystne, że ubezpieczenia te podlegają klauzuli tajemnicy handlowej i nie
powinny być ujawnione organom podatkowym (sprawdzającym). Drugim
zabezpieczeniem (ubezpieczeniem) jest odpowiednio stworzony system kredytowania,
z terminami zwrotu dłuższymi niż rok.
3. Polska osoba prawna, będąca właścicielem części zobowiązań kredytowych, zwraca
się do odpowiedniego sądu ze zgłoszeniem bankructwa dłużnika. W czasie
prowadzenia procedury bankructwa, główny wierzyciel (inwestor - kredytodawca)
przedstawia swoje roszczenia sędziemu-komisarzowi. Jeszcze przed ogłoszeniem
decyzji o bankructwie istnieje szansa podpisania ugody pomiędzy bankrutem, a
wierzycielem, po wykupieniu odpowiedniej ilości zobowiązań kredytowych taka
ugoda może zostać podpisana z jednym kredytodawcą, pomimo tego, że jest kilka
podmiotów prawnych (którzy występują jako kredytodawcy). Ugoda może opierać się
na tym, że zobowiązania kredytowe (RG) mogą zostać zamienione na akcje bankruta,
Strona 356 z 374
akcje te otrzymują odpowiedni kredytodawcy. Pozycja nowych akcjonariuszy będzie
zależeć od wielkości zobowiązań kredytowych zamienionych na akcje firmy (RG).
Należy pamiętać, że sąd nie może odmówić zatwierdzenia ugody (pomiędzy
dłużnikiem, a wierzycielem - inwestorem), jeśli umowa ta zabezpiecza
zadośćuczynienie roszczeniom kredytodawców i nie jest sprzeczna z prawem. Sąd
może nie zgodzić się na podpisanie ugody między bankrutem, a wierzycielem, w
następujących przypadkach:
A) jeśli bankrut w ciągu ostatnich 5 lat zwracał się już do sądu z wnioskiem o
bankructwo;
B) jeśli bankrut już raz podpisał umowę dotyczącą procedury bankructwa lub
porozumienie o kompromisie;
C) jeśli bankrut nie prowadził ewidencji księgowej, w formie w jakiej był
zobowiązany ją prowadzić, lub robił to nieprawidłowo;
D) jeśli bankrut nie złożył w obowiązującym go terminie wniosku o bankructwo;
E) jeśli bankrut odmówił współpracy przy ustaleniu wartości majątku, zgłoszonego w
procedurze bankructwa;
4. Po zakończeniu całej operacji, co do realizacji zabezpieczeń (ubezpieczeń), można
przystąpić do stworzenia holdingu.
II. Wariant przejęcia firmy poprzez restrukturyzację długów
W mojej ocenie, realizacja tego wariantu jest bardziej skomplikowana. Przejęcie firmy
poprzez restrukturyzację zobowiązań kredytowych należy rozpatrywać przynajmniej
w dwóch wariantach. Pierwszy z nich to restrukturyzacja zobowiązań kredytowych
właściciela firmy (tzn., polskiego Ministra Skarbu).
Oczywiście, podobnie jak i przy przejęciu firmy (RG) poprzez
bankructwo, przejęcie firmy poprzez restrukturyzację jej zobowiązań dłużniczych
wymaga stworzenia całej siatki osób prawnych, a także systemu zabezpieczeń
ubezpieczeń).
1. Przejęcie firmy poprzez restrukturyzację długów może odbyć się
poprzez podpisanie porozumienia. Z oświadczeń o zawarciu porozumienia powinien,
tak naprawdę, wystąpić dłużnik, jednak istnieją możliwości prawne zmuszające
dłużnika do złożenia takiego wniosku w sądzie (jeśli nie chce zrobić tego
dobrowolnie). Powodem mogą być trudności w spłacie długów, a nie finansowe
Strona 357 z 374
wyniki dłużnika. Biorąc pod uwagę aspekt polityczny, należy działać za
pośrednictwem polskich firm. Ja osobiście, poprzez to pojęcie, rozumiem firmy
zarejestrowane w Polsce. Nie bez znaczenia jest i to, kto jest udziałowcem w tych
firmach. Jeśli nie będą to polskie firmy, to ich oficjalne siedziby nie mogą znajdować
się w tak zwanych rajach podatkowych.
2. Kredytodawca może rozpocząć działania mające na celu
zabezpieczenie (ubezpieczenie) swoich żądań kredytowych, na przykład, będzie to
zabezpieczenie w formie (depozytu) akcji, należących do dłużnika, wynikające z
poręczenia udzielonego przez akcjonariuszy (Ministerstwo Skarbu, Nafta Polska).
Jeśli kredyt nie zostanie spłacony, poręczyciele (Ministerstwo Skarbu, Nafta Polska)
przekazują akcje dłużnika kredytodawcom, w celu zaspokojenia och roszczeń. Biorąc
pod uwagę charakter firmy (RG) całość operacji powinna zostać przeprowadzona za
pośrednictwem polskich firm. Ten sposób przejęcia (wchłonięcia) firmy jest zbliżony
do wariantu przejęcia firmy za długi jej akcjonariuszy (udziałowców).
3. Istnieje także możliwość zamiany długów na kapitał akcyjny. Ta
forma jest o tyle korzystna, że cała operacja ogranicza się tylko do firmy i jej
kredytodawców (wierzycieli).
4. Można także przejąć (wchłonąć) firmę, będącą zabezpieczeniem
długów współwłaścicieli tej firmy (jak w przypadku firmy PGNiGe i "Gazpromu").
Zadłużenie może powstać w sposób bezpośredni (na przykład, współwłaściciel dzieli
się zadłużeniem z zainteresowaną osobą, a zabezpieczeniem tej transakcji są akcje lub
udziały w interesującej nas firmie***, potem wystarczy tylko zażądać zabezpieczenia
w akacjach interesującej nas firmy.
Wszystkie sposoby, które zostały tu przedstawione, powinny zostać uprzednio
bardzo szczegółowo przeanalizowane z punktu widzenia istniejących zobowiązań***. Te
zobowiązania mogą także występować poza granicami (poza granicami tego państwa, firmy),
jednak podstawowym warunkiem w omawianym tu przypadku jest to, aby wszystkie
posiadały gwarancje głównego współwłaściciela/akcjonariusza interesującej nas firmy (tzn.,
państwa). Należy także mieć na uwadze możliwość obejścia procedur przetargowych dzięki
pozycji kredytodawcy. Podane, bardzo ogólne rozwiązania, wskazują możliwości jakie daje
umiejętne wykorzystanie pozycji kredytodawcy.
Czesław Dzeminok _________________ Maciej |
|
Powrót do góry |
|
|
Maciej Weteran Forum
Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221
|
Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:08 pm Temat postu: |
|
|
Strona 358 z 374
Przetłumaczył: A. W. Załącznik do pisma z 22.11.2004 r. dot. oceny sytuacji
operacyjnej krypt. "Z" -"P" t. I, k. 28-30
Aneks nr 22
k. 58 "P" t. I
TEZY
dla Ministra Obrony Narodowej w sprawie wykorzystywania infrastruktury wojskowej
Marynarki Wojennej do magazynowania i przepompowywania materiałów
ropopochodnych na rzecz prywatnych przedsiębiorców.
W ramach bieżącej działalności Wojskowe Służby Informacyjne uzyskały następujące
dane dotyczące wykorzystywania infrastruktury wojskowej Marynarki Wojennej do
magazynowania i przepompowywania materiałów ropopochodnych na rzecz prywatnych
przedsiębiorców:
1. W latach 1992-2001 Komenda Portu Wojennego (KPW) w Gdyni zawarła osiem umów na
przeładunek i składowanie paliw z następującymi przedsiębiorcami:
??PHU "ARION" sp. z o.o. z siedzibą w Sochaczewie przy ul. Senatorskiej 8/92;
??PUM "SHIP SERVICE" z siedzibą w Szczecinie przy ul. Przejazd 1;
??"SOG Energy Polska Ltd" z siedzibą w Szczecinie przy ul. Miecha 24;
??"OKTAN ENERGY V/L SERVICE S.C." z siedzibą w Szczecinie przy ul.
Jagiellońskiej 39B;
??"BMG PETROTRADE POLAND" sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie przy ul.
Jagiellońskiej 39B;
2. Powyższe umowy dotyczyły sposobu i warunków wykorzystania rurociągu MW (z portu
Wojennego Gdynia do 35 Składnicy Materiałów Pędnych i Smarów w Dębogórzu) do
przeładunku materiałów pędnych z tankowców zaopatrujących ww. firmy.
3. Na terenie wymienionej składnicy ww. firmy dzierżawiły dwa zbiorniki, w których
magazynowano zakupione środki mps.
Strona 359 z 374
4. Całość czynności związanych z realizacją ww. umów odbywała się pod nadzorem osób
funkcyjnych z tych firm, natomiast zabezpieczenie techniczne realizowała kadra MW
otrzymując z tego tytułu, za pośrednictwem KPW, stosowne wynagrodzenie.
5. Z niepotwierdzonych informacji, zebranych przez WSI wynika, że materiały mps
rozładowywane w Porcie Wojennym w Gdyni, po przetłoczeniu do Składnicy, były
mieszane z innymi produktami mps w celu poprawienia właściwości chemicznych. Z
tankowców pobierany był olej opałowy, który w wynajętych zbiornikach był mieszany z
paliwem lotniczym, dzięki czemu uzyskiwano produkt parametrami zbliżony do oleju
napędowego. Podczas tych prac na terenie Składnicy przebywali przedstawiciele Rafinerii
Czechowice, którzy nadawali temu produktowi "klasę", zatwierdzali ważność badań
laboratoryjnych oraz wyrażali zgodę na jego dystrybucję w następstwie, czego paliwo to,
cysternami kolejowymi, trafiało do dystrybutorów ww. rafinerii.
6. WSI zgodnie z rozdziałem kompetencyjnym całość zebranych informacji dotyczących
powyższej działalności przekazały do Centralnego Biura Śledczego.
7. W 2000 r. w KPW Gdynia została przeprowadzona przez Departament Kontroli MON
kontrola w wyniku, której zakazano dalszego podpisywania umów na dokonywanie
przeładunków środków mps na rzecz prywatnych przedsiębiorców.
8. WSI nie wykorzystują w sektorze paliwowym oficerów oddelegowanych, nie mają
wiedzy o zatrudnianiu tam byłych oficerów WSI jak również nie korzystają z pomocy
zatrudnionych tam osób.
k. 222 "P" t. I
TEZY
na przesłuchanie przez Sejmową Komisję Śledczą ds. PKN Orlen SA
1. Zasadnicza działalność PKN Orlen SA nie należała i nie należy do ustawowych
kompetencji WSI, jako wojskowej służby specjalnej.
2. WSI, w okresie mojego kierowania, nie były i nie są wykorzystywane do nielegalnych
nacisków na organy wymiaru sprawiedliwości.
3. WSI nie uczestniczyły w zatrzymaniu prezesa Andrzeja Modrzejewskiego.
4. Zgodnie z przepisami ustawy o WSI (art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. d), służby te realizują zadanie
rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw podlegających orzecznictwu
sądów wojskowych w zakresie szeroko rozumianego obrotu paliwami w jednostkach
Strona 360 z 374
organizacyjnych Sił Zbrojnych RP, w innych jednostkach nadzorowanych przez Ministra
Obrony Narodowej, a także w innych jednostkach wykonujących zamówienia na potrzeby
obronności państwa lub Sił Zbrojnych RP. W tym zakresie WSI współpracują i wspierają
działania innych organów, w tym w szczególności prokuratury wojskowej i Żandarmerii
Wojskowej.
5. WSI nie są w żaden sposób związane z aferą paliwową, czy też działalnością tak zwanej
mafii paliwowej. Tego typu powiązania sugerowane przez niektórych świadków
zeznających przed Komisją, są gołosłownymi, prywatnymi opiniami nie znajdującymi
żadnego odzwierciedlenia dowodowego w faktach i dokumentach.
6. Nie jest nowym i nieznanym zjawiskiem podszywanie się wielu osób "pod flagę" wojska,
a w szczególności wojskowych służb specjalnych. WSI nie są w stanie zapobiec
sytuacjom, gdy ktoś dla uwiarygodnienia swojego stanowiska, jego ochrony, bądź nadania
mu odpowiedniej wagi, powołuje się na wyimaginowane powiązania z tymi służbami, ich
zainteresowanie sprawą lub osobą, czy wręcz przedstawia się jako żołnierz tych służb,
choć w rzeczywistości tak nie jest. Sytuacje takie są umacniane przez sensacyjne
dziennikarstwo, epatujące określeniami o rzekomej "wszechmocy" i "wszechobecności"
ludzi z wojskowych służb specjalnych. Z drugiej strony, jeżeli w pojedynczym przypadku,
konkretnej osobie, która w przeszłości była związana z tymi służbami, stawiany jest
zarzut, nie można z tego przypadku wywodzić tezy o uwikłaniu WSI w działalność
przestępczą.
k. 340-341 "P" t. I
TEZY
W ramach bieżącej działalności Wojskowe Służby Informacyjne uzyskały następujące
dane o nieprawidłowościach występujących w obszarze obrotu produktami naftowymi a
mających związek z resortem ON:
1. Fakty docierania grup przestępczych zajmujących się obrotem paliwami do składów
paliwowych pozostających w dyspozycji MON celem ich wykorzystywania do
przechowywania i mieszania (uzdatniania) paliw.
2. Wykorzystywanie przez podmioty cywilne uzdatniające paliwo, pustych składów
znajdujących się na terenach zamkniętych WP, do fałszowania parametrów jakościowych
produktów naftowych.
Strona 361 z 374
3. Wykorzystywanie uprawnień Szefostw Wojskowych Przewozów Kolejowych do
priorytetowego traktowania kolejowych transportów paliwa realizowanych dla prywatnych
przedsiębiorców.
4. Wykorzystywanie bocznic kolejowych pozostających w dyspozycji WP do ukrywania
przed organami kontroli skarbowej faktycznych końcowych odbiorców przewożonego paliwa
(na bocznicach następowała zmiana dokumentów przewozowych, a paliwo z nowymi
dokumentami było rozprowadzane przez fikcyjnych przedsiębiorców).
Fakt, iż przytoczone wyżej czynności odbywały się na zamkniętych terenach wojskowych
skutkowało brakiem jakichkolwiek kontroli ze strony uprawnionych organów cywilnych.
5. Wykorzystywanie istniejących przepisów dotyczących przechowywania paliw (związanych
z procesami utleniania) do uzyskiwania niezależnych korzyści materialnych.
6. Występowanie nieprawidłowości w organizacji procedur przetargowych na dostawy
produktów paliwowych dla potrzeb MON skutkujących faworyzowaniem poszczególnych
przedsiębiorców i częstokroć realizacją zakupów po zawyżonych cenach.
W trakcie realizowania czynności operacyjnych-rozpoznawczych ustalono, że firma
International Bussines Contact Sp. z o.o. z Poznania, należąca do obywatela Ukrainy
Aleksandra Woznego sporządziła dla rosyjskiej firmy AO "STOUZ" z Moskwy, należącej do
b. szefa KGB gen. Bondarenki analizę ekonomiczną Rafinerii Gdańskiej przed jej
prywatyzacją, uwzględniającą różne aspekty jej przejęcia przez konsorcja paliwowe
wywodzące się z państw b. ZSRR. Z dokonanej wstępnej analizy rosyjskojęzycznych
materiałów wynika, że rosyjskie podmioty gospodarcze opracowały, a następnie wdrożyły do
realizacji program strategiczny mający na celu przejęcie planowanych do restrukturyzacji
polskich rafinerii oraz przedsiębiorstw kompleksu energetycznego. O powyższym fakcie
Wojskowe Służby Informacyjne poinformowały Przewodniczącego Gruszkę, a także ABW, z
którą nawiązano współdziałanie operacyjne.
Strona 362 z 374
Aneks nr 23
Lista oficerów Oddziału Y
l.p. stopień nazwisko imię imię ojca rok
ur. miejsce kursu/studiów rodzaj kursu/studiów data
ukończenia
1. mjr BARSKI RYSZARD * * brak danych o
przeszkoleniu * *
2. płk BEKIER MACIEJ SZCZEPAN 1949 ZSRR GRU sie 87
3. płk BIERNAT ZYGMUNT JAN 1944 ZSRR GRU sie 87
4. kpt BOBEK JANUSZ EDWARD 1955 ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków
Międzyn. cze 05
5. płk BOGUSZ JERZY HENRYK 1951 brak danych o
przeszkoleniu * *
6. mjr BOLEWSKI RYSZARD ANDRZEJ 1950 ZSRR GRU cze 05
7. ppłk CIBULLA JAN KLEMENS 1952 ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna AR lip 78
8. płk DĘBSKI JAN HENRYK ZYGMUNT 1950 brak danych o
przeszkoleniu * *
9. płk DUNAL HENRYK JAN 1937 ZSRR GRU lip 82
10. płk FRANKOWSKI ANDRZEJ FRANCISZE
K 1947 brak danych o
przeszkoleniu *
11. ppłk GARBARCZU
K JERZY * * brak danych o
przeszkoleniu * *
12. st. sierż. GARDZIEL RYSZARD JÓZEF 1953 brak danych o
przeszkoleniu *
13. kmdr GAWLICZEK PIOTR HERBERT 1954 brak danych o
przeszkoleniu * *
Strona 363 z 374
14. kontrad
m. GŁOWACKI KAZIMIERZ LUCJAN 1940 ZSRR GRU sie 85
15. ppłk GŁOWICKI MAREK ROMAN 1947 ZSRR WAK czerwiec 76
16. płk GRYZ JERZY ZYGMUNT 1949 ZSRR MGIMO *
17. ppłk JAGIEŁŁO ANDRZEJ WŁADYSŁA
W 1948 brak danych o
przeszkoleniu *
18. płk KARAŚ ROMAN JÓZEF 1955 brak danych o
przeszkoleniu * *
19. płk KASPRZYCKI WŁODZIMIER
Z
WŁADYSŁA
W 1951 brak danych o
przeszkoleniu * *
20. płk KĘDZIERSKI EDWARD * * brak danych o
przeszkoleniu *
21. płk KLAMECKI ZENON STANISŁAW 1947 brak danych o
przeszkoleniu * *
22. ppłk KOMAŃSKI ZBIGNIEW JAN 1961 brak danych o
przeszkoleniu * *
23. płk KORPAK TOMASZ TADEUSZ 1958 * * *
24. płk KOWALSKI MIECZYSŁAD TADEUSZ 1949 * * *
25. płk KRYSZCZUK MICHAŁ JAN 1949 brak danych o
przeszkoleniu *
26. płk KUCIA J * * brak danych o
przeszkoleniu *
27. płk LIPERT CEZARY CEZARY 1949 ZSRR GRU sie 85
28. kmdr LEWICKI RYSZARD WŁADYSŁA
W 1938 ZSRR Akademia Dyplomatyczna sierpień 89
29. płk ŁADA KRZYSZTOF CZESŁAW 1948 brak danych o
przeszkoleniu * *
30. płk MACKIEWICZ MAREK JÓZEF 1947 brak danych o
przeszkoleniu * *
31. gen.
bryg. MALEJCZYK KONSTANTY KAZIMIERZ 1943 brak danych o
przeszkoleniu * *
32. płk MICHALSKI GRZEGORZ FRANCISZE
K 1960 ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków
Międzyn. cze 05
33. płk MICHALSKI HENRYK PAWEŁ 1945 brak danych o
przeszkoleniu * *
Strona 364 z 374
34. por MILEWSKI T * brak danych o
przeszkoleniu *
35. kpt ROMAŃSKI KAZIMIERZ WŁADYSŁA
W 1957 ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków
Międzyn. mar 83
36. płk ROSIAK ZBIGNIEW ZYGMUNT 1953 brak danych o
przeszkoleniu * *
37. ppłk SIWANOWICZ RYSZARD WIESŁAW 1950 ZSRR GRU cze 83
38. ppłk SODUŁ JERZY * * brak danych o
przeszkoleniu * *
39. mjr SOSNOWSKI RYSZARD TADEUSZ 1949 ZSRR GRU sie 83
40. płk SPODAR JERZY FRANCISZE
K 1952 brak danych o
przeszkoleniu * *
41. płk SURDYK KRZYSZTOF STANISŁAW 1952 ZSRR WAA lut 78
42. ppłk SZUBA TADEUSZ STANISŁAW 1948 ZSRR GRU cze 82
43. płk SZYMAŃSKI LECH ZBIGNIEW 1951 brak danych o
przeszkoleniu * *
44. por. TARACH TADEUSZ EDWARD 1955 brak danych o
przeszkoleniu * *
45. płk TOLARCZYK WIESŁAW WŁADYSŁA
W 1955 brak danych o
przeszkoleniu * *
46. ppłk TOMANEK ANDRZEJ STEFAN 1952 brak danych o
przeszkoleniu * *
47. kmdr por TOMASZEWIC
Z RYSZARD JAN 1937 ZSRR GRU lip 79
48. płk TUREK ANDRZEJ JAN 1953 brak danych o
przeszkoleniu * *
49. ppor. WALAROWSKI K * * brak danych o
przeszkoleniu * *
50. mjr WAZYŃSKI TADEUSZ ROMAN 1946 brak danych o
przeszkoleniu * *
Strona 365 z 374
51. płk WITKOWSKI MAREK WACŁAW 1946 ZSRR GRU sie 85
52. płk WOROŻBIT ZBIGNIEW MIKOŁAJA 1942 ZSRR KGB lip 80
53. płk ZADORA JERZY KAZIMIERZ 1953 brak danych o
przeszkoleniu * *
54. płk ŻYŁOWSKI ZDZISŁAW ANTONI 1940 ZSRR GRU cze 78
Strona 366 z 374
Aneks nr 24
Notatka na temat płk. Aleksandra Makowskiego
Płk dr Aleksander Makowski (ur. 7.02.1951) - w latach 1972-1990 funkcjonariusz
Departamentu I MSW:
? 1972-1975 - Wydział I (amerykański) Departamentu I MSW
? 1975-1976 - studia podyplomowe na Harvard School of Law (pod legendą doktoranta
Instytutu Nauk Prawnych PAN - w ramach wymiany naukowej), interesował się
wówczas centralą CIA;
? 1 XI 1976-28 II 1978 - II Sekretarz Stałego Przedstawicielstwa PRL przy ONZ w
Nowym Jorku, przeszedł do pracy w sekretariacie ONZ;
? VI 1985-1988 - Naczelnik Wydziału XI Departamentu I MSW;
? 1988-1990 - pracownik Ambasady PRL w Rzymie;
? 1990 - zwolniony z MSW;
? X 1992 r. -współpracownik Zarządu I UOP (wywiad) do 2001 r.;
? przez cały okres od 1990 r. związany z służbami cywilnym i wojskowymi RP (chwali
się tym, że jest wykorzystywany jako ekspert i konsultant);
? 1990-1995 pracownik Inter Comerce Sp. z o.o.;
? 1995-1998 pracownik Impart Sp. z o.o.;
? w 1997 r., kiedy premier Jerzy Buzek chciał powołać Jacka Merkla na Ministra
Transportu i kiedy pojawiły się głosy, że współpracował on z SB, Makowski został
poproszony przez premiera o wyjaśnienia. Certyfikat niewinności wystawiał
Makowski Merklowi kilkakrotnie (m. in. w 1991 r. kiedy Merkel stracił funkcję
ministra w Kancelarii Prezydenta RP);
? 1998-2000 pracownik Inter Comerce Sp. z o.o.;
? od 2000 r. współwłaściciel i pracownik Konsalnet S.A. (wspólnie m. in. z Andrzejem
Arendarskim i byłym szefem UOP Jerzym Koniecznym);
? od VIII 2003 Prezes Zarządu Instytutu Bezpieczeństwa Biznesu Sp. z o.o. (firma
należąca do grupy Konsalnet, przewodniczącym Rady Naukowej jest prof. Jerzy
Konieczny);
Strona 367 z 374
? wiele z biznesowych przedsięwzięć realizuje wspólnie z Rudolfem Skowrońskim,
który założył Polską Korporację Handlową (m. in. wspólnie z "FMT", spółką należącą
do Grzegorza Żemka). Był (jest?) członkiem do rady nadzorczej PKH;
? bliskimi współpracownikami Makowskiego w biznesie są ludzie PRL-owskiej
dyplomacji i służb specjalnych odpowiedzialni za szpiegowanie w USA: Wiesław
Bednarz (następca Makowskiego w Wydziale XI Dep. I MSW) - Prezes Zarządu
Konsalnet S.A., Absolwent Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, w latach 1980-84
sekretarz Ambasady RP w Waszyngtonie, w latach 1989-92 konsul w Konsulacie
Generalnym RP w Nowym Jorku; Tomasz Banaszkiewicz (Dep. I MSW) -
Wiceprezes Zarządu Konsalnet S.A., absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, w
latach 1987-91 konsul w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Współpracuje
też ze Sławomirem Petelickim, który był jego zastępcą w Wydziale XI;
? niedawno w prasie było głośno o tym, że firma Makowskiego Konsalnet S.A.
obsługuje i pomaga Centrum Informacji Aferalnej Andrzeja Leppera;
? Makowski uchodzi obecnie za specjalistę od spraw terroryzmu, rzadko występuje w
mediach, ale publikuje w prasie (m. in. w "Tygodniku Powszechnym"); przedstawia
się jako zaufany człowiek Amerykanów, a na dowód pokazuje dokumenty CIA dot.
operacji antyterrorystycznych w Pakistanie sami Amerykanie zdecydowanie się odeń
odcinają podkreślając, że jest niewiarygodny a informacje pochodzące od niego są
niepewne. Jest to zarówno oficjalne stanowisko CIA jak i najpoważniejszych
ekspertów takich jak Romerstein i Rowny związanych obecnie ze Szkołą J.
Lenczowskiego.
Informacje ogólne:
? płk Aleksander Makowski był jednym ze zdolniejszych oficerów SB. Na przełomie lat
70. i 80. jego pracą interesowali się osobiście kolejni ministrowie spraw
wewnętrznych i najważniejsze osoby w państwie: m. in. Stanisław Kowalczyk, gen.
Mirosław Milewski, gen. Czesław Kiszczak, gen. Władysław Pożoga i gen. Wojciech
Jaruzelski;
? płk Aleksander Makowski zasłynął przede wszystkim jako Naczelnik Wydziału XI
Departamentu I MSW (powstał w styczniu 1978 r.) - przeznaczony był do walki z
"dywersją ideologiczną", po wprowadzeniu stanu wojennego zyskał nową formułę
(był jakby jednocześnie wywiadem i kontrwywiadem) stając się, obok Biura Studiów
MSW, "okrętem flagowym" MSW. W latach 80-tych Wydział XI Dep. I MSW
prowadził działania na terenie państw zachodnich (głównie Europa Zachodnia,
Strona 368 z 374
Skandynawia i USA) oraz kraju (zwłaszcza w Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu,
Szczecinie i Poznaniu);
? bezpośrednim przełożonym płk. Aleksandra Makowskiego był gen. Władysław
Pożoga, a efekty pracy Wydziału XI Dep. I przekazywano bezpośrednio KGB;
? płk Aleksander Makowski osobiście nadzorował takie sprawy jak:
? rozpracowanie Biura Brukselskiego "Solidarności", w którym plasował swoją
agenturę (m. in. Zdzisława Pietkuna ps. "Irmina" - działacz RMP, szef
gabinetu politycznego Aleksandra Halla w rządzie T. Mazowieckiego);
? poprzez rozpracowanie kanałów łączności pomiędzy organizacjami
polonijnymi i emigracyjnymi przedstawicielstwami "S" próbował dotrzeć do
centrali CIA dążąc w ten sposób do doprowadzenia do takiej sytuacji, że
łącznikiem pomiędzy CIA a krajem (chodziło o odbiór i przerzut pieniędzy dla
podziemnej "S") będzie osobowe źródło informacji MSW (podobno realizacja
tego przedsięwzięcia nie w pełni się powiodła);
? rozpracowanie TKK i kanałów przerzutu sprzętu i pieniędzy (pomocny okazał
się przede wszystkim TW ps. "Irmina");
? prowadził działania zmierzające do przejęcia kontroli nad informatycznym
system łączności pomiędzy częścią TKK (grupa Jacka Merkla) a Brukselą
(Jerzym Milewskim);
? przynajmniej od 1987 r. prowadził dialog operacyjny z Jackiem Merklem,
który odpowiadał za finanse i łączność TKK z Brukselą;
? w 1986 r. płk. Makowski przejął na kontakt (to częsta praktyka Wydziału XI
Dep. I MSW) Grażynę Trzosowską TW ps. "Sara Virtanen", działaczkę RMP i
"S" z Gdańska, którą w 1982 r. Wydział III KW MO w Gdańsku pozyskał do
współpracy, a która okazała się tzw. źródłem manewrowym, docierając szybko
i zyskując sympatię Jacka Kuronia, Adama Michnika a przede wszystkim
Janusza Onyszkiewicza. W 1988 r. została wysłana do Kanady;
znał kulisy i sumy przekazywanych pieniędzy przez Ambasadę USA w
Warszawie Bronisławowi Geremkowi, Jackowi Kuroniowi i Januszowi
Onyszkiewiczowi;
? na przełomie 1984/1985 płk. Makowski był zaangażowany (choć sam w nich
nie uczestniczył) w organizacje spotkań i rozmów Jacka Kuronia z gen.
Kiszczakiem w MSW przy ul. Rakowieckiej (legenda - wezwania na
przesłuchania);
Strona 369 z 374
? 1987/1988 zaangażował się w projekt "okrągłego stołu", co polegać miało na
eliminacji "radykalnych" działaczy podziemia z tzw. głównego nurtu opozycji.
Działania operacyjne Wydziału XI zmierzały w takim kierunku, by stało się
rękoma znanych i szanowanych działaczy podziemia;
? w 1988 r. uznał, że wszystko jest już przygotowane i "poukładane", powrócił
więc do "dyplomacji" i wyjechał na placówkę do Rzymu;
? interesował się i nadzorował proces niszczenia dokumentacji Wydziału XI
Dep. I (w IPN znajduje się mikroskopijna część tej dokumentacji). W związku
z tą sprawą publicznie pozwala sobie na słowa krytyki pod adresem gen.
Pożogi, który wyniósł i sprywatyzował sporą część materiałów Wydziału XI, i
czasem publikuje dokumenty Wydziału XI (np. w książkach Henryka
Piecucha).
Obsada Wydziału XI Dep. I MSW (powstał w styczniu 1978 r.) - przeznaczony był do
walki z dywersją ideologiczną, jak też w latach 80-tych prowadził działania na terenie:
??Sławomir Lipkowski (1978-1981)
??Czesław Jackowski (1981-1982)
??Henryk Bosak (1982-1985)
??Aleksander Makowski (1985-1988)
??Wiesław Bednarz (1988-1989)
??Tadeusz Chętko (1989-1990) - potem Chętko został pierwszym
konsulem generalnym w Zagrzebiu (w nowopowstałej Chorwacji).
Amerykanie ostrzegają przed kontaktami z Aleksandrem Makowskim, którego uznają
za bardzo niebezpieczną postać, która w okresie zimnej wojny wyrządziła Stanom
Zjednoczonym wiele szkód. _________________ Maciej |
|
Powrót do góry |
|
|
Maciej Weteran Forum
Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221
|
Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:10 pm Temat postu: |
|
|
Strona 370 z 374
Wykaz ważniejszych i częściej używanych skrótów
ABW - Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
AR - Armia Radziecka / Armia Rosyjska
AWO - Agenturalny Wywiad Operacyjny
AWS - Agenturalny Wywiad Strategiczny
BAW - Biuro Attachatów Wojskowych
BBW - Biuro Bezpieczeństwa Wewnętrznego
BGŻ - Bank Gospodarki Żywnościowej
BZ - Brygada Zmechanizowana
CAW - Centralne Archiwum Wojskowe
CBI - Centralny Bank Informacji
CBT - Centrum Bezpieczeństwa Teleinformatycznego
CFE - [Traktat o ograniczeniu] sił konwencjonalnych w Europie
CIA - Centralna Agencja Informacyjna [USA]
CZInż. - Centralny Zarząd Inżynierii
CZT - Centrum Zabezpieczenia Technicznego
DW - Dywizja Zmechanizowana
FMW - Federacja Młodzieży Walczącej
FR - Federacja Rosyjska
GRU - Główny Zarząd Wywiadu [wojskowy wywiad ZSRR / Federacji Rosyjskiej]
GZP - Główny Zarząd Polityczny [[Ludowego] Wojska Polskiego]
HiO - "Honor i Ojczyzna"
IC MON - Instytucje Centralne Ministerstwa Obrony Narodowej
IPN - Instytut Pamięci Narodowej
JW - jednostka wojskowa
KC - Komitet Centralny
KG - Komenda Główna / Komendant Główny
KGB - Komitet Bezpieczeństwa Państwowego [ZSRR]
KGP - Komenda Główna Policji
KK - Kodeks Karny
KP - Komisariat / Komenda Policji
KPN - Konfederacja Polski Niepodległej
KPP - Komenda Powiatowa Policji
Strona 371 z 374
KRLD - Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna / Korea Północna
KW - kontrwywiad
KWP - Komenda Wojewódzka Policji
LDZ - Lubuska Dywizja Zmechanizowana
LK - lokal kontaktowy
LWP / WP - [Ludowe] Wojsko Polskie
MKiS - Ministerstwo Kultury i Sztuki
MON - Ministerstwo / Minister Obrony Narodowej
MSP - Ministerstwo Skarbu Państwa
MSW - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
MSZ - Ministerstwo Spraw Zagranicznych
MW - Marynarka Wojenna
MWGzZ - Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
NAL - Narodowa Armia Ludowa [NRD]
NATO - Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego
NBP - Narodowy Bank Polski
NIK - Najwyższa Izba Kontroli
NN - nieznany
NRD - Niemiecka Republika Demokratyczna
NSZZ - Niezależny Samorządny Związek Zawodowy
ON - obrony narodowej
ONZ - Organizacja Narodów Zjednoczonych
OPK - Obrona Powietrzna Kraju
OPP - oficer pod przykryciem
OWP - Organizacja Wyzwolenia Palestyny
OZ - osoba zaufana
OZI - osobowe źródło informacji
PAI - Polska Agencja Informacyjna
PAIZ - Polska Agencja Inwestycji Zagranicznych
PAP - Polska Agencja Prasowa
PC - Porozumienie Centrum
PG - przestępczość gospodarcza
PGW - Północna Grupa Wojsk [Armii Radzieckiej / Rosyjskiej]
PiS - Prawo i Sprawiedliwość
Strona 372 z 374
p.k./pk - pod kryptonimem
PKN - Polski Koncern Naftowy
PO - Platforma Obywatelska
POW - Pomorski Okręg Wojskowy
PRL - Polska Rzeczpospolita Ludowa
PZ - Pułk Zmechanizowany
PZPR - Polska Zjednoczona Partia Robotnicza [komunistyczna]
RB - Rada Bezpieczeństwa [ONZ]
RdR - Ruch dla Rzeczpospolitej
RFN - Republika Federalna Niemiec
RP - Rzeczpospolita Polska
RSW - Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza "Prasa-Książka-Ruch" ["Ruch"]
RUSW - Rejonowy Urząd Spraw Wewnętrznych
SA/S.A. - spółka akcyjna
SB - Służba Bezpieczeństwa [PRL]
SG - Sztab Generalny
SKW - Służba Kontrwywiadu Wojskowego
SLD - Sojusz Lewicy Demokratycznej
SOR - Sprawa Operacyjnego Rozpracowania
SOS - Sprawa Operacyjnego Sprawdzenia
SOW - Sprawa Operacyjnego Wyjaśnienia
SOW/ŚOW - Śląski Okręg Wojskowy
SOZ - Sprawa Operacyjnego Zabezpieczenia
SP - Sprawa Problemowa
SPW - służba poza wojskiem
STASI - służba bezpieczeństwa NRD
SWW - Służba Wywiadu Wojskowego
SZ - Siły Zbrojne
TKK - Tymczasowa Komisja Koordynacyjna [NSZZ "Solidarność"]
TOK - Teczka Ochrony Kontrwywiadowczej
TPPR - Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
TV - telewizja
TVN - telewizja TVN
TVP - Telewizja Polska
Strona 373 z 374
TW - tajny współpracownik
UE - Unia Europejska
UKS - Urząd Kontroli Skarbowej
UOP - Urząd Ochrony Państwa
USA - Stany Zjednoczone Ameryki Północnej
USD - dolar amerykański
WAT - Wojskowa Akademia Techniczna
WKS - Wojskowy Klub Sportowy
WLiOP - Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej
WNP - Wspólnota Niepodległych Państw
WOPlot. - Wojska Obrony Przeciwlotniczej
WOW - Warszawski Okręg Wojskowy
WP / LWP - [Ludowe] Wojsko Polskie
WS/WSP - współpracownik
WSG - Wrocławski Sąd Garnizonowy
WSI - Wojskowe Służby Informacyjne
Wpisz - Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania im. L. Koźmińskiego
WSW - Wojskowa Służba Wewnętrzna
ZIOTP - Zakład Inwestycji Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego
ZETO - Zakład Elektronicznej Techniki Obliczeniowej
ZNP - Związek Nauczycielstwa Polskiego
ZNTK - Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego
ZSiA - Zarząd Studiów i Analiz
ZSRR - Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
ZUR - Zakład Usług Remontowych
ZWW - Zarząd Wywiadu Wojskowego
ZSRR/ZSRR - Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich/Sowieckich
ŻW - Żandarmeria Wojskowa
Strona 374 z 374
=-----------------------------------
PRZEWODNICZĄCY KOMISJI WERYFIKACYJNEJ ANTONI MACIEREWICZ
Raport o działaniach żołnierzy i pracowników WSI
Aneks nr 16
Zidentyfikowane osoby współpracujące niejawnie z żołnierzami WSI w zakresie działań wykraczających poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP
Marek BARTKOWIAK
Plasował osoby związane z WSI w firmach. Jako prawnik brał udział w pracach nad projektem ustawy reprywatyzacyjnej.
Andrzej BILIK
Dziennikarz, redaktor naczelny "Dziennika Telewizyjnego", ambasador w Algierii. Głównym jego zadaniem była praca typowniczo-werbunkowa.
Zdzisław BOBIATYŃSKI
Zastępca dyrektora departamentu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. W roku 1992 udzielał WSI informacji nt. Ośrodka Studiów Wschodnich.
Michał GÓRSKI
Pracownik PKN Orlen (2004-2005), kancelarii prawniczej White&Case (2005), BUMAR Sp. z o.o. (2005-2006), sekretarz Ambasady RP w Rzymie od sierpnia 2006.
Maciej GÓRSKI
Jako dziennikarz na zlecenie szefa WSI K. Malejczyka realizował zadania związane z kształtowaniem wizerunku Sił Zbrojnych w środkach masowego przekazu. Wiceprezes PAI. Ambasador.
Grzegorz GRABOWSKI
Prowadził działalność typowniczą w Banku Rozwoju Eksportu.
Andrzej GROTH
Profesor historii. Wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego.
Zdzisław GRZELAK
Wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego, dyrektor Ośrodka Łączności z Cudzoziemcami Absolwentami Polskich Szkół Wyższych. Zajmował się typowaniem i werbowaniem cudzoziemców absolwentów polskich uczelni oraz cudzoziemców pracujących w polskich uczelniach.
Grzegorz HOŁDANOWICZ
Dziennikarz. Oferował oficerom WSI łamy "Raportu".
Andrzej HOSZARD
Jako dyrektor firmy przeładunkowej Nord Technik brał udział w przeładunkach ropy naftowej w związku z tzw. aferą paliwową.
Anna Grażyna JAROCH
Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego" (1995-1997).
Marek J˘DRYS
Dyplomata. Realizował zadania związane z wpływaniem na ambasadora w kierunku pożądanym przez WSI. Pomagał plasować wskazane osoby na placówkach dyplomatycznych.
Marek Tomasz KACPROWICZ
Pracując w Impexmetalu, przekazywał informacje z zakresu działalności spółki i osób w niej zatrudnionych. Podejmował się plasowania w spółce osób wskazanych przez WSI.
Adam KAPICA
Jako wiceprezes ZUS nadzorował kontrakt z Prokomem.
Piotr KARPIŃSKI
Pracownik Biura Klubu Parlamentarnego SLD (sekretarz Komisji Gospodarki i Infrastruktury) w latach 2003-2005. WSI podejmowały działania mające na celu uplasowanie go w strukturze MSZ.
Andrzej KIŃSKI
Monitorował środowisko dziennikarskie. Na łamach prowadzonego miesięcznika "Nowa Technika Wojskowa" zamieszczał materiały prasowe o charakterze lobbingu związanego z kontraktem na kołowe transportery opancerzone "Rosomak".
Borys KISLER
Jako dyrektor Kredyt Banku utworzył oddział w Gdyni w celu ustanowienia swojego oficera prowadzącego dyrektorem.
Krzysztof KLASA
Pracownik Impexmetalu w 1991 r. Na skutek poparcia przez WSI został szefem BRH w Hadze.
Jarosław KOCISZEWSKI
Korespondent "Życia Warszawy", "Rzeczpospolitej" PR, TVP, IAR. Rozpracowywał podmioty gospodarcze.
Kazimierz KOTASIAK
Przekazywał WSI informacje związane z działalnością spółki Elektrim na terenie kraju.
Marcin KRZYSZYCHA
Dziennikarz gazety "Express Fakty" oraz pracownik Stowarzyszenia Wspólnota Polska, a następnie Kancelarii Senatu RP. Dostarczał wywiadowi wojskowemu informacji dotyczących funkcjonowania Kancelarii Senatu.
Jan KULISZ
Wieloletni pracownik depart amentu kadr w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Pracownik polskiej placówki dyplomatycznej w Casablance blisko współpracujący z Piotrem Nurowskim ps. "Tur".
Andrzej LEDWOCH
Dziennikarz PAP (1989-1991), "Trybuny Ludu" (1991), "Nowej Europy" (1991-1994), następnie "Super Expresu" i "Gazety Bankowej". Zamieszczał artykuły mające kształtować wizerunek WSI wg tez przygotowanych przez oficerów Służb i przez nich autoryzowane.
Jan LITWIŃSKI
Pracownik LOT przekazujący informacje z zakresu działalności spółki i jej struktury organizacyjnej. Po skandalu o charakterze korupcyjnym skierowany do Air Polonia.
Andrzej MACENOWICZ
Jako członek Zarządu PKN Orlen konsultował z oficerami "preferencje" WSI w zakresie dostaw ropy dla koncernu. Oferował im możliwość umieszczania wskazanych osób w spółce.
Andrzej MADERA
Dziennikarz "Nowin" i "Ładu". Jako prezes Zarządu "Nafty Polskiej" zawarł dwie umowy prywatyzacyjne z niemiecką firmą POC AG.
Marek MAGOWSKI
Komendant Straży Miejskiej w Warszawie. Prowadził działalność typowniczo-werbunkową.
Grzegorz MICUŁA
Dziennikarz "Gromady. Rolnik Polski". Współdziałał w rozpracowywaniu mniejszości narodowych w Polsce.
Edward MIKOŁAJCZYK
Dziennikarz, pracownik koncernu ITI. Typował dziennikarzy do współpracy z WSI.
Tadeusz MRÓWCZYŃSKI
Brał udział w operacji przejęcia przez WSI spadku po bezpotomnie zmarłym obywatelu Kanady pochodzącym z Polski.
Andrzej MUSZYŃSKI
Pracownik sekretariatu Urzędu Rady Ministrów.
Andrzej NIERYCHŁO
Dziennikarz "ITD", "Kuriera Polskiego", "Pulsu Biznesu". Współpracował z WSI od roku 1983. Brał udział w próbach wykorzystania na rzecz WSI struktur medialnych organizowanych przez Z. Solorza.
Jerzy Marek NOWAKOWSKI
Pracownik Ośrodka Studiów Międzynarodowych Senatu RP. Dyrektor Programu V Polskiego Radia. Zastępca redaktora naczelnego "Wprost". Dokonywał analiz sytuacji w organizacjach pozarządowych i partiach politycznych, charakteryzował przywódców PiS i PO.
Piotr NUROWSKI
Dyplomata. Współpracownik Z. Solorza. Kształtował program "Polsatu" zgodnie z wytycznymi przekazywanymi przez gen. Malejczyka.
Maciej PACUŁA
Pracownik naukowy Instytutu Dziennikarstwa UW. Wskazywał WSI studentów w celach werbunkowych.
Tadeusz PAWLAK
W 1999 r. instruowany przez oficerów WSI, by zataić wieloletnią współpracę z Zarządem II w ankiecie bezpieczeństwa osobowego. W 2002 r. po złożeniu fałszywego oświadczenia lustracyjnego mianowany ambasadorem w Mińsku.
Sławomir PRZĄDA
Dziennikarz Teleexpressu, Polskiego Radia i TV. Współtworzył grupę dziennikarzy realizujących zadania informacyjne na korzyść WSI. Podjął działania na rzecz utworzenia Biura Prasy i Reklamy mającego zatrudniać osoby wskazane przez WSI. Rozpracowywał rynek prasy, radia i TV.
Tomasz ROMANIUK
Pracując w LOT, przekazywał informacje dotyczące prywatyzacji spółki, a także zestawienia personelu zatrudnionego w placówkach zagranicznych.
Robert RZESOŚ
Jako dyrektor techniczny Centrum Finansowo-Bankowego pośredniczył w rozmowach z inwestorami zamierzającymi lokować przedstawicielstwa w budynku KC. Pośredniczył w zdobywaniu programów komputerowych o przeznaczeniu biurowym.
Ireneusz SEKUŁA
W 1970 r. został przeszkolony na kursie AWO w ośrodku szkolenia Zarządu II. W 1973 r. przeszkolony w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji rezydenta AWO.
Rafał Edward STEFFEN
Prezes Polskiej Agencji Informacyjnej SA, doradca prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Leasingowego SA. Dyrektor Gabinetu ministra szefa Rządowego Centrum Studiów Strategicznych Lecha Nikolskiego.
Milan SUBOTIĆ
Dziennikarz TVP ("Panorama"), dyrektor programowy TVN.
Jan SUWIŃSKI
Jako pracownik w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą informował WSI o wszelkich zmianach prawno-organizacyjnych dotyczących wydawania koncesji na prowadzenie działalności handlowej z zagranicą.
Jarosław SZCZEPAŃSKI
Jako dziennikarz TVP (zastępca dyrektora TAI) informował WSI o planach w zakresie zmian personalnych co do zagranicznych korespondentów TVP. Po opuszczeniu telewizji oferował WSI gotowość infiltracji "Rzeczpospolitej" lub "Wprost" bądź "innej związanej z jego profesją instytucji".
Andrzej SZELĄG
Dyrektor Centrum Obsługi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Stanisław Jan SZUMSKI
Zwerbowany w 1977 roku. Jako pracownik Towarzystwa "Polonia" w latach 70. i 80. rozpracowywał środowisko polonii amerykańskiej.
Jerzy TEPLI
Dziennikarz, korespondent PR i TV, współtwórca powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego".
Henryk WĄSIKOWSKI
Opracował dla WSI koncepcję stworzenia prywatnego centrum działań gospodarczych w Polskiej Strefie Stabilizacyjnej w Iraku.
Andrzej WENDRYCHOWICZ
Organizował spółkę Dom Polski, która obok działalności biznesowej miała zapewniać możliwość plasowania wskazanych osób.
Jacek WOJNAROWSKI
Pracownik Polservice. Od 1986 r. przebywał jako przedstawiciel tej firmy w Iraku, gdzie zajmował się problematyką związaną z irackim przemysłem zbrojeniowym. W 1991 r. był dyrektorem naczelnym Fundacji Solidarności im. Batorego.
Jakub WOLSKI
W latach 1990-1991, pracując w MSZ typował kandydatów m.in. spośród redaktorów "Wolnej Europy". Konsultant MSZ w Radzie Europy.
Grzegorz WOŹNIAK
Dziennikarz TVP. Redaktor utworzonego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego".
Daniel WÓJTOWICZ
Dziennikarz "Przeglądu Tygodniowego", "Sztandaru Młodych". W 1983 r. Jako jedyny dziennikarz "Sztandaru Młodych" otrzymał akredytację w centrum prasowym obsługującym wizytę papieża w Polsce. Otrzymał wówczas zadania typownicze. Wykorzystywany do rozpracowania środowiska dziennikarskiego. Od kwietnia 1985 r. w Wydziale Prasy KC PZPR.
Stanisław WYROŻEMSKI
Pośrednik w handlu sprzętem specjalnym. Oskarżony o zawarcie fikcyjnej umowy w związku z dostawą uzbrojenia do Birmy. Planowano wystąpienie do prokuratora generalnego RP w sprawie uchylenia aresztu.
Bogusław ZALEWSKI
Dyrektor Międzynarodowych Targów Poznańskich.
Zarejestrowany jako współpracownik Zarządu II Sztabu Generalnego.
Jan ZAŁUSKA
Przedsiębiorca (dyrektor PZ Carpatia, pełnomocnik firmy Riedrich). Przekazywał WSI ustalony procent zysków z zarządzanych firm. Zawarł z WSI umowę na udzielenie mu pożyczki.
Andrzej ZAWISTOWSKI
Pracownik Bumaru. Po okresie pracy dyplomatycznej tworzył struktury koncernu tytoniowego Reynolds Tobbaco w Polsce.
Maciej ZIĘBA
Wykładowca KUL. Obecnie pracownik samorządowy Urzędu Wojewódzkiego. W roku 1995 zarejestrowany jako współpracownik.
Oficerowie WSI uplasowani poza wojskiem i skierowani do działań, które wykraczały poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP:
Janusz BRODNIEWICZ
Dyrektor w Fundacji Kultury oraz współtwórca spółki Dom Polski. Jako pracownik TVP informował WSI o sytuacji w telewizji publicznej.
Władysław DANIŁOWICZ
Wieloletni pracownik Zarządu II Sztabu Generalnego. W roku 1999 skierowany został pod przykrycie do MSZ.
Edyta MALUTA-GĘSIOR
Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego".
Mariusz MARCZEWSKI
Sekretarz komisji sejmowej ds. służb specjalnych 1996.
Edward WOJTULEWICZ
Od 1989 r. dyrektor generalny Impexmetalu (kierował pracą G. Żemka - "Dika"), zatrudniał w Impexmetalu oficerów pod przykryciem.
Tomasz WRÓBEL
Dyrektor biura marketingu klienta korporacyjnego PKO BP.
*Zacytowany fragment Raportu znajduje się na
s. 338-346 tego dokumentu.
=-== _________________ Maciej |
|
Powrót do góry |
|
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz dołączać plików na tym forum Możesz ściągać pliki na tym forum
|
Załóż bezpłatnie forum phpbb2 lub phpbb3 na Forumoteka.pl
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|