[Grzegorz - Wrocław]

[Jerzy Dąbrowski]

Pan Bielecki jest osobą o dość pokrzywionej moralności. Dla mnie nie jest osobą godną do dyskutowania o miejscu i sposobie upamiętnienia poległych w Smoleńsku.
Bieruta nazywa jedynym prezydentem-uzurpatorem - a o Jaruzelu już zapomniał, aaa!?
Ale przede wszystkim Bielecki chce nam narzucić wyeliminowanie krzyża jako symbolu upamiętniania zmarłych, zabitych, zamordowanych. Symbolu który jest u nas od 1044 lat. Wystarczy przejść się po cmentarzach!
Poza tym Czesław Bielecki akceptuje np. krzyż jako wyraz uznania dla żyjących, w tym dla własnej osoby - w 2006 otrzymał Krzyż Komandorski Polonia Restituta nadany przez Ś.P. Lecha Kaczyńskiego.
Powtórzę jest to dla mnie osoba mało reprezentatywna, zresztą i dziennik "Rzeczpospolita" jest coraz gorszy i podlejszy.

[Grzegorz - Wrocław]

Nie próbowałem przedstawiać Cz.Bieleckiego jako wzorzec, a raczej jako pewien głos ze strony niebliskiej ś.p. Prezydentowi. Zaproponowane przez niego rozwiązanie to jednak pokaźnych rozmiarów pomnik, a nie jakiś erzac w postaci tablicy pamiątkowej. To, że w proponowanym pomniku nie ma krzyża (dla mnie też nie do przyjęcia) jest 'pochodną' autora projektu. Natomiast rozwiązanie zademonstrowane dziś przez obóz miłości nie mieści się na żadnej skali. Tak jak komuniści cichcem, po partyzancku, bo jak stwierdził dziś w telewizji tow. Rolicki (raczej powinien powinien wypowiadać się nt. pomników Lenina niż krzyży) trzeba było tak zrobić, bo inaczej by się nie udało. Cóż to miało się nie udać? Spełnienie pragnień Narodu, czy ciśnięcie w Niego ochłapem? Teraz odbywają się smsowe sondy, w celu potwierdzenia słuszności przyjętego rozwiązania.
Słusznie krzyczano podczas żałosnej 'cremonii odsłonięcia' "Hańba, hańba!". Podobnej szopki nie urządzano chyba jeszcze nigdy. Ale obecne czasy znamionuje mnogość rzeczy niebywałych. Dziś np. podczas homilii w kościele usłyszałem, że po raz pierwszy mieliśmy ostatnio w Warszawie obronę krzyża przez wiernych przed księżmi. A rozpoczęło się w nawiązaniu do czytanej dziś ewangelii (Mt 18,21-) o trudności wybaczania np. tym, którzy ubliżają modlącym się pod krzyżem w Warszawie. Kapłan zaznaczył, że choć na tym warszawskim przykładzie widać jak to może być trudne, to wybaczyć należy, co bynajmniej nie oznacza rezygnacji ze słusznie prowadzonej walki. Wypowiadający te słowa nie winił biednych młodych księży wysłanych tam do wypełnienia niegodnej misji przez swych zwierzchników, choć ja uważam, że można zapytać czy oni nie wiedzą co czynią i że służą za narzędzia walki w złej sprawie.
Co do klasy Rzeczpospolitej polecam http://swkatowice.mojeforum.net/temat-vt10021.html i niestety proces degradacji trwa http://www.pis.org.pl/article.php?id=17538

[Krzysiek]