Forum  Strona Główna

 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

USTAWA KOMBATANCKA

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Tadeusz Świerczewski
Moderator


Dołączył: 12 Wrz 2006
Posty: 505

PostWysłany: Sob Sty 20, 2007 9:41 pm    Temat postu: USTAWA KOMBATANCKA Odpowiedz z cytatem

WARTO ZAPOZNAĆ SIĘ Z NIMI!!!

dwa projekty nowej ustawy kombatanckiej
Dodano: 18-01-2007, 11:54

Pod poniższymi linkami znajdują się dwa projekty ustaw o zaopatrzeniu osób zaangażowanych w działalność niepodległościową w latach 1956 - 1989. Autorem pierwszego z nich jest Janusz Krupski, a drugiego - Maria Dmochowska.

Wszelkie merytoryczne uwagi proszę... [ czytaj więcej ] na stronie SWS

dodał: Krzysiek Markuszewski komentarze [0] | skomentuj | drukuj
PROSZĘ O WSZELKIE UWAGI, WARTO!
Tadeusz Świerczewski
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Maciej
Weteran Forum


Dołączył: 02 Wrz 2006
Posty: 1221

PostWysłany: Sob Sty 20, 2007 9:59 pm    Temat postu: Projekt Dmochowskiej Odpowiedz z cytatem

Opr. Maria Dmochowska

WSTĘPNE TEZY

Ustawa

o osobach represjonowanych za walkę o wolność i niepodległość oraz o prawa człowieka w latach 1956-1989.

Celem ustawy jest zachowanie w pamięci narodowej osób, które w latach 1956-1989 podjęły pokojową walkę o wolność, niepodległość i prawa człowieka z niesuwerenną, komunistyczną władzą, a także częściowe zadośćuczynienie za skutki doznanych represji.

I. Zachowanie pamięci i uhonorowanie zasług

1) Ustanowienie pamiątkowej Odznaki za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa

Człowieka 1956-1989.

2) Ustanowienie pamiątkowej Odznaki: Medalu „Solidarności” (za zasługi w latach

VIII 1980- VI 1989)

Oba te odznaczenia, które można przyznawać jednej i tej samej osobie, powinny mieć charakter podobny do Krzyża Armii Krajowej, który Kapituła przyznaje, wraz z odpowiednią legitymacją, wszystkim żołnierzom SZP- ZWZ- AK oraz Szarych Szeregów, niezależnie od skali ich zasług.

Do obydwu odznak należy powołać Kapituły.

3) Kontynuowanie przyznawania wysokich odznaczeń państwowych – tak jak robi to

Prezydent obecnie – najbardziej zasłużonym

4) Opublikowanie Złotej Księgi Opozycji Antykomunistycznej 1956-1989, w której

zamieszczone zostaną krótkie biogramy osób odznaczonych.


II. Zadośćuczynienie



1) Odszkodowanie (na wniosek pokrzywdzonego)


- Za straty materialne – np. zniszczone lub zabrane mienie, pozostawanie bez pracy

z przyczyn politycznych itd.

- Uszczerbek na zdrowiu – np. wywołany pobiciem, przebywaniem w złych warunkach itp.

- Krzywdy moralne – np. rozsiewanie nieprawdziwych informacji godzących w dobra

osobiste i godność pokrzywdzonego, represje w stosunku do rodziny, rewizje w domu,

zatrzymania na 48 h. itp.

Uwaga:

Odszkodowanie należy przyznawać na możliwie w pełni udokumentowany wniosek pokrzywdzonego. Powinny być brane pod uwagę m. in. dokumenty będące w posiadaniu IPN oraz zeznania świadków.

Do przyznawania odszkodowań Urząd zajmujący się realizacją w/w Ustawy ( może

UdsK i OR ) powinien w porozumieniu z odpowiednimi instytucjami nadrzędnymi powołać komisje.

Odszkodowanie należałoby wypłacać jednorazowo, choć niekoniecznie wszystkie w jednym roku (Budżet!).


2) Obniżenie wieku emerytalnego

Osobom, które przebywały przez czas nieokreślony w latach 1956-1989 w więzieniach lub, na skutek działalności politycznej, społecznej, utraciły zdrowie w stopniu, który był podstawą orzeczenia częściowej niezdolności do pracy należy przyznawać emeryturę, podobnie jak kombatantom - od 55r.ż. kobietom i od 60r.ż. mężczyznom.







3) Obliczanie stażu pracy



- Okresy przebywania w więzieniu (także internowanie), okresy pozostawania bez pracy z

przyczyn politycznych(udokumentowanych) należy liczyć jako okresy składkowe do

emerytury.

- Domniemane wynagrodzenie za te okresy należy wyliczać bądź na podstawie

wcześniejszych zarobków, bądź jako ówczesna średnia krajowa (wybierając tę sumę,

która jest korzystniejsza).

Uwaga:

W ten sposób świadczenia emerytalne będą wyższe.



4) Renty specjalne

W indywidualnych przypadkach należy przyznawać renty specjalne, o ile np. staż pracy był za krótki lub osoba, o której mowa w ustawie, nie potrafiła po 1989 roku m.in. na skutek wcześniejszych przerw w pracy, niedoborów w wykształceniu, trudności w przystosowaniu się do nowych warunków itp. podjąć zatrudnienia.

Renta taka jak sądzę, nie powinna być niższa niż 50% średniej płacy.

5) Specjalny dodatek socjalny

Jeżeli w wyniku działalności polityczno – społecznej w latach 1956-1989 pokrzywdzony ma szczególnie niską emeryturę lub rentę należy rozważyć przyznanie mu specjalnego dodatku socjalnego – do łącznej wysokości świadczenia np. wynoszącej połowę średniej płacy.

_________________
Maciej
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Maciej
Weteran Forum


Dołączył: 02 Wrz 2006
Posty: 1221

PostWysłany: Sob Sty 20, 2007 10:01 pm    Temat postu: Projekt Janusza Krupskiego Odpowiedz z cytatem

Założenia nowelizacji (reformy) prawa kombatanckiego.

I. Cele do osiągnięcia:
- poszerzenie kręgu beneficjentów ustawy, przy zachowaniu jej spójności aksjologicznej (ustawa ma grupować osoby walczące o niepodległość i najciężej represjonowane z powodów politycznych w latach 1939 - 1989),
- uczynienie z prawa kombatanckiego aktu normatywnego będącego elementem polityki historycznej państwa. Polacy rozpoczęli walkę o niepodległość w 1939 r. i zakończyli ją dopiero w 1989 r. Ustawa powinna więc honorować bohaterów tej walki (prowadzonej w różny sposób) oraz – w akcie solidaryzmu – wspomagać ofiary najcięższych represji związanych z walką całego Narodu. Ustawa nie może honorować specjalnymi przywilejami osób, które sprzeniewierzyły się ideałom przyświecającym walce o wolną Polskę.
- oczyszczenie prawa kombatanckiego z przepisów pozwalających zachować honorowe przywileje kombatanckie osobom zaangażowanym w tłumienie niepodległościowych aspiracji Narodu Polskiego,
- zrealizowanie uchwały Sejmu z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie pomocy państwa dla represjonowanych uczestników walk o niepodległość z lat 1944 – 1989, znajdujących się obecnie w bardzo trudnych warunkach materialnych,
- przywrócenie kilku przywilejów, których kombatanci i osoby represjonowane zostali pozbawieni w latach ubiegłych,
- doprecyzowanie nomenklatury identyfikującej beneficjentów ustawy
- zadośćuczynienie oczekiwaniom weteranów i utworzenie specjalnego Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość,

II. Cele te winny być zrealizowane przy przyjęciu założeń:
- punktem wyjścia reformy winna być obowiązująca ustawa kombatancka, gdyż fakt jej obowiązywania przez 15 lat wyklucza dokonanie bardzo głębokich zmian
- środki finansowe winny być kierowane do samych kombatantów czy ofiar represji, a nie członków ich rodzin,
- roszczenia osób represjonowanych przez państwo polskie (PRL) winny być traktowane priorytetowo w stosunku do roszczeń ofiar represji innych państw,
- prawa nabyte przez beneficjentów prawa kombatanckiego w dotychczasowym kształcie winny być chronione,
- nowa ustawa winna być adekwatna do możliwości finansowych państwa.

III. Powyższe cele i założenia determinują następujące propozycje nowych przepisów ustawy kombatanckiej:

1. Wyraźne wyodrębnienie pojęciowe poszczególnych grup beneficjentów ustawy. Ustawa dotyczyłaby: kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914-1945, działaczy opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiar represji systemów totalitarnych.
a) kombatanci
- byłyby nimi osoby, które zbrojnie brały udział w działaniach wojennych lat 1939 – 1945 oraz zbrojnie walczyły o niepodległość po 1944 r. (czyli dzisiejszy art. 1 ust. 2 i art. 2 pkt 4). Nową kategorią kombatantów byłyby osoby, które walczyły zbrojnie z komunistami w Poznaniu w 1956 r.
- utworzyliby Korpus Weteranów Walk o Niepodległość, pod honorowym patronatem Prezydenta RP, mieliby specjalne legitymacje potwierdzające ich status,
- ich uprawnienia pozostałyby generalnie na niezmienionym poziomie – z wyjątkami wskazanymi dalej.
b) uczestnicy walki cywilnej lat 1914 – 1945
- byłyby nimi osoby, które walkę o niepodległość realizowały w formach cywilnych (walka cywilna jest określeniem przyjętym w historiografii). Do tej kategorii nie wchodziłyby żadne inne osoby, które nie są już dzisiaj wymienione w art. 2 ustawy kombatanckiej.
- ich uprawnienia pozostałyby niezmienione w stosunku do stanu obecnego.
c) działacze opozycji wobec dyktatury komunistycznej
- całkowicie nowa kategoria beneficjentów ustawy – wchodziłyby do niej osoby, które w latach 1944 – 1989 prowadziły (poniższe warunki należy spełniać łącznie):
- w sposób zorganizowany lub indywidualnie
- systematyczną
- nielegalną bądź skutkującą dla nich represjami
działalność na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności, respektowania praw człowieka lub wprowadzenia ustroju demokratycznego.
Przepis ten dotyczyłby głównie członków takich organizacji jak Ruch, KOR, ROPCiO, KPN, RMP, Solidarność Walcząca, FMW, Wolne Związki Zawodowe, podziemne struktury Solidarności działające po 1982 r. itp. Do działaczy opozycji nie byłyby jednak zaliczane osoby działające w Solidarności w latach 1980 – 1981, gdyż była ona organizacją legalną (chyba, że były one za tę działalność internowane).
Represjami za działalność legalną, które umożliwiałyby nabycie statusu działacza opozycji byłyby śmierć, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia na czas powyżej siedmiu dni, uprowadzenie, pobyt w więzieniu albo w innym miejscu odosobnienia na mocy skazania lub bez wyroku oraz zwolnienie z pracy
Przepis ten nie dotyczyłby osób represjonowanych przez reżim za czyny, które albo miały charakter jednorazowych aktów (np. udział w demonstracji) albo nie były związane z prowadzeniem działalności niepodległościowej (np. represje za słuchanie RWE czy za ochrzczenie dziecka).
- korzystaliby oni z uprawnień osobistych (niepieniężnych) w takim zakresie, jaki dzisiaj przysługuje innym beneficjentom ustawy kombatanckiej (z wyłączeniem zniżek komunikacyjnych). Ze specjalnego dodatku finansowego, a także zniżek komunikacyjnych, korzystaliby tylko wówczas, kiedy ich dochody kształtowałyby się poniżej pewnego, określonego w ustawie, minimum.
d) ofiary represji systemów totalitarnych
- należałyby do nich osoby najciężej represjonowane z powodów politycznych i narodowościowych w latach 1939 - 1945 lub z powodów politycznych w latach 1944 – 1989. Oprócz tych, którzy dzisiaj są uznawani za osoby represjonowane w świetle ustawy kombatanckiej, za ofiary byłyby uznane osoby przebywające w więzieniach i innych miejscach odosobnienia w latach 1957 – 1989 r. (w tym również osoby internowane); osoby, które wskutek udziału w wystąpieniach wolnościowych lat 1957 – 1989 poniosły śmierć lub doznały rozstroju zdrowia na czas powyżej 7 dni (obecnie podobny przepis obejmuje tylko Powstanie w czerwcu 1956 w Poznaniu oraz wydarzenia w grudniu 1970 r. na Wybrzeżu) albo zostały za udział w tych wystąpieniach dyscyplinarnie zwolnione z pracy.
- do ofiar represji systemów totalitarnych należałoby zaliczyć też tzw. żołnierzy-górników (osoby pracujące przymusowo w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywających rudy uranowe), przymusowo pracujących żołnierzy batalionów budowlanych i osoby wcielone do ponadkontyngentowych brygad Służby Polsce. Obecnie mają swoją specjalną ustawę, ale chcą zrównania z osobami represjonowanymi w rozumieniu ustawy kombatanckiej. Skoro bowiem parlament uznał, iż ich represje miały charakter polityczny, to niezrozumiałym jest różnicowanie ich w prawach z innymi osobami represjonowanymi po 1944 r. z powodów politycznych.
- ofiary represji systemów totalitarnych korzystałyby z tych samych przywilejów co dzisiaj (również z takich przywilejów korzystaliby nowi beneficjenci ustawy z tej kategorii) – z wyjątkiem osób dyscyplinarnie zwalnianych z pracy, które miałyby analogiczne prawa jak działacze opozycji.

2. Przyznanie kombatantom, uczestnikom walki cywilnej i niektórym ofiarom represji systemów totalitarnych prawa do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej i z usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach. Uprawnienie to nie przysługiwałoby jednak wdowom/wdowcom.

3. Umożliwienie działaczom opozycji, kombatantom zaangażowanym w walkę o wolną Polskę po 1944 r., a także osobom represjonowanym z powodów politycznych w latach 1944 – 1989, których dochody są poniżej pewnego minimum, uzyskania specjalnych świadczeń (realizacja uchwały Sejmu).
- świadczenie specjalne byłoby przyznawane, gdy dochód na osobę w rodzinie osoby uprawnionej nie przekraczałby pewnej kwoty (przy osobach samotnie gospodarujących, byłby on nieco wyższy). Kryteria dochodowe muszą być ustalone wyżej niż w ustawie o pomocy społecznej.
- można rozważyć wyrównawczy charakter świadczenia - wówczas jego wysokość zależałaby od różnicy między dochodem a kryterium dochodowym (można również ustalić maksymalną wysokość świadczenia),
- miałoby charakter okresowy (np. 1 rok).
- w związku z tym, że już dzisiaj teoretycznie pomoc socjalna kombatantom jest zadaniem zleconym gminie, to również kwestie związane z przyznawaniem świadczenia i jego wypłacaniem byłyby zadaniem zleconym gminie (gmina ma też stosowny aparat urzędniczy, który umożliwia jej realizację analogicznych zadań przewidzianych w ustawie o pomocy społecznej).
- w kwestiach związanych z przyznawaniem świadczenia (definicji dochodu, obowiązku zwrotu świadczenia, ustalenie właściwości gminy, procedury przyznawania świadczeń itd. stosowane byłyby odpowiednio przepisy ustawy o pomocy społecznej). W związku z tym oprócz dochodu można byłoby badać również sytuację majątkową wnioskodawcy i jeśli wskazywałaby ona, że dana osoba ma jakieś zasoby finansowe lub wartościowe przedmioty majątkowe można by wówczas odmówić świadczenia.


Alternatywnie można cele wskazane w uchwale Sejmu zrealizować jeszcze prościej – podnieść dla pewnych kombatantów i działaczy opozycji z lat 1944 – 1989 progi dochodowe, o których mowa w przypadku niektórych świadczeń w ustawie o pomocy społecznej. Mankamentem tego rozwiązania jest fakt, że dla części kombatantów takie korzystanie wprost z ustawy o pomocy społecznej jest „niehonorowe” i uwłaczające ich poczuciu „specjalnej” pozycji.

4. Umożliwienie uzyskania uprawnień przysługujących inwalidom wojennym przez osoby, które w wyniku pobytu więzieniach powodów politycznych w więzieniach i w innych miejscach odosobnienia w latach 1957 – 1989 zostały inwalidami (takie prawo mają obecnie tylko osoby więzione z powodów politycznych do 1956 r.).

5. Przywrócenie (a w przypadku osób z pkt 4 – nabycie) inwalidom-byłym więźniom hitlerowskich i komunistycznych obozów i więzień prawa do bezpłatnych leków dla ich współmałżonków pozostających na ich wyłącznym utrzymaniu oraz prawa do refundacji składek OC i AC.

6. Wprowadzenie przepisów umożliwiających zawieszanie wypłacania świadczeń dla osób, których uprawnienia kombatanckie – nadane w PRL - nie zostały zweryfikowane po 1991 r. Po weryfikacji taka osoba traciłaby te uprawnienia, albo byłyby one płacone dalej – z wyrównaniem za okres zawieszenia.

7. Uniemożliwienie posiadania uprawnień przewidzianych w ustawie przez osoby, które w ramach służby wojskowej zwalczały organizacje oraz osoby działające na rzecz suwerenności i niepodległości RP. Uprawnień przewidzianych w ustawie nie powinny posiadać również osoby, które dopuściły się tzw. zbrodni komunistycznej przewidzianej w ustawie o IPN. Te przepisy nie będą miały jednak zastosowania do osób, które przeszły już proces weryfikacji uprawnień w latach 1991 – 2006 (ochrona praw nabytych) – a więc miałyby walor głównie symboliczny.

8. Uniemożliwienie posiadania uprawnień przewidzianych w ustawie przez osoby, których jedynym tytułem jest udział w wojnie domowej w Hiszpanii w latach 1936 – 1939 lub służba wojskowa z poboru w okresie 10 maj 1945 r. – 30 czerwca 1947 r. (chyba, że żołnierze ci walczyli w tym czasie z UPA lub Werwolfem – wówczas status kombatanta byłby im należny). Te nowe przepisy nie miałyby zastosowania do osób, które już uzyskały w latach 1997 – 2006 decyzje o potwierdzeniu uprawnień (ochrona praw nabytych) – a więc również ta zmiana miałaby głównie charakter symboliczny .

9. Przyznawanie uprawnień przewidzianych dla wdów/wdowców pozostałych po osobach, o których mowa w pkt 1, tylko takim wdowom/wdowcom, którzy byli współmałżonkami kombatanta czy ofiary represji zarówno w momencie prowadzenia przezeń działalności kombatanckiej lub podlegania represjom oraz w momencie jego śmierci (osoby, którym przyznano status wdowy na podstawie obecnie obowiązujących przepisów, zachowałyby go, niezależnie od tego, czy spełniają te nowe przesłanki). Ratio legis takiego rozwiązania jest chęć pomocy tylko takim wdowom/wdowcom, którzy byli narażeni na niebezpieczeństwo związane z faktem prowadzenia przez współmałżonka działalności kombatanckiej lub niepodległościowej, albo doznały szeroko rozumianego uszczerbku w związku z pobytem współmałżonka w obozie czy więzieniu. Nie ma racjonalnego uzasadnienia by pomoc państwa otrzymywały osoby, które kombatanta poślubiły np. 30 lat po wojnie.

10. Umożliwienie Kierownikowi Urzędu pozbawianie uprawnień kombatanckich osób, w przypadku których pojawiły się nowe dowody (np. w wyniku ustaleń IPN) świadczące o działalności danej osoby np. w komunistycznym aparacie bezpieczeństwa, w sytuacji gdy upłynął już 5 letni okres od wydania decyzji w kwestii uprawnień.

11. Powrót do stanu sprzed 1999 r. i przywrócenie podległości Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych pod Prezesa Rady Ministrów. Jest to stały postulat środowisk kombatanckich (ostatnio Rada do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podjęła jednogłośnie stosowną uchwałę), zaś kolejni premierzy wielokrotnie obiecywali jego realizację. Środowiska kombatanckie uważają, że podległość ministrowi do spraw zabezpieczenia społecznego deprecjonuje ich szczególny, pojmowany w kontekście honoru żołnierskiego, status. Po nowelizacji ustawy o działach Urząd realizowałby politykę państwa wobec kombatantów na zasadach analogicznych jak np. dawny Urząd Służby Cywilnej realizował politykę dot. służby cywilnej.

12. Unieważnienie innych legitymacji i zaświadczeń o uprawnieniach kombatanckich niż te wydane przez UdSKiOR – zapobiegnie to wyłudzaniu różnych świadczeń przez osoby, które nie zwróciły legitymacji po pozbawieniu uprawnień.

13. Zniesienie przepisów pozwalających odebrać uprawnienia kombatanckie dopiero po uprawomocnieniu się decyzji i uregulowanie tej kwestii na zasadach powszechnie obowiązujących (a więc wykonalność decyzji mógłby wstrzymać organ lub sąd administracyjny).

14. Nowelizacje innych ustaw, w których regulowana jest problematyka kombatancka:
- wpisanie „żołnierzy drugiej konspiracji”, którzy zostali inwalidami w wyniku walki z wrogiem lub wskutek pobytu w więzieniu, do ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych - co wykluczy błędną interpretacje przepisów przez niektóre organy rentowe, które zamiast książek inwalidów wojennych wydają im legitymacje osoby represjonowanej,
- umożliwienie członkom rodzin pozostałych po kombatantach zamęczonych w sowieckich łagrach uzyskania stosownych odszkodowań (na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. postulatów uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego).

15. W sprawach innych niż opisane w pkt 1 – 14 zachowanie status quo.

IV. Koszty proponowanych rozwiązań.

Obciążające budżet:
a) zaliczenie do ofiar represji systemów totalitarnych osób internowanych w stanie wojennym Internowanych było 9736 osób, z czego ok. 10 % wyemigrowało, a ok. 5 % zostało tajnymi współpracownikami SB. Biorąc pod uwagę również śmiertelność należy zakładać liczbę ewentualnych uprawnionych na ok. 8 tys.
Maksymalne obciążenie budżetu państwa z tytułu wypłat dodatku kombatanckiego, ryczałtu energetycznego i dodatku kompensacyjnego - 27 mln zł. Suma ta będzie jednak niższa (zwłaszcza w pierwszych latach ustawy), gdyż:
- duża część z internowanych jest jeszcze aktywna zawodowo, a wspomniane wyżej świadczenia mogą otrzymywać tylko emeryci lub renciści,
- pewna część internowanych umarła i ich prawa przejdą na wdowy (jeśli były one ich małżonkami w trakcie internowania) – jednak nie wszystkie z nich są obecnie emerytkami lub rencistkami.
b) zaliczenie do ofiar innych więźniów politycznych lat 1956 – 1989.
- Wg szacunków IPN w Polsce w latach 1957 – 1989 wydano 30 000 orzeczeń w sprawach politycznych. Jednak część z nich było uniewinniających lub wymierzano kary w zawieszeniu (w latach 1982 – 1989 takie orzeczenia stanowiły ok. 50 % orzeczeń zapadłych w procesach politycznych). Dlatego liczbę beneficjentów tego rozwiązania należy szacować na max. 20 000 osób, co obciąży budżet kwotą 67 mln zł.
c) zaliczenie do ofiar represji systemów totalitarnych żołnierzy-górników, żołnierzy batalionów budowlanych i SP – ok. 24 mln zł na wyrównanie świadczeń, zaś wyrównanie świadczeń dla wdów (tylko dla tych, które pozostawały w związku małżeńskim z żołnierzem w czasie jego służby wojskowej) kosztowałyby ok. 0,4 mln zł.
d) koszty świadczenia specjalnego dla osób zaangażowanych w działalność niepodległościową w latach 1944 – 1989 lub osób represjonowanych przez zwolnienie z pracy w wyniku wystąpień wolnościowych (którzy znajdują się w bardzo trudnych warunkach materialnych). Potencjalna liczba beneficjentów – ok. 30 % z 50 000 osób czyli 15 000 osób. Zakładając, że świadczenie specjalne będzie dla nich wynosiło max. 300 zł, to roczne wypłaty z tego tytułu nie będą wyższe niż 54 mln zł.
e) koszty refundacji zniżek OC i AC – 2 mln zł (7 500 osób)
f) koszt przyznania świadczeń osobom kontuzjowanym w wystąpieniach wolnościowych (Czerwiec 76, stan wojenny – Wujek, Lubin 1982) – 1 mln zł (300 osób)
Zyski budżetowe
a) ograniczenie możliwości uzyskania statusu wdowy po kombatancie, uczestniku walki cywilnej i ofierze represji systemów totalitarnych – będzie ono dotyczyło ok. 92 % wdów/wdowców w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów – w przyszłym roku kwota oszczędności wyniosłaby 13,8 mln zł, w kolejnym już ok. 26 mln zł itd.
b) ograniczenie możliwości uzyskania statusu wdowy po żołnierzach-górnikach – będzie ono dotyczyło ok. 92 % wdów/wdowców w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów. Pozwoli to zaoszczędzić 0,8 mln zł w pierwszym roku, 1,5 mln zł w drugim itd.
c) pozbawienie uprawnień ok. 1000 osób (500 kombatantów i 500 wdów), które uniknęły weryfikacji – 2,5 mln zł.

Koszty propozycji Urzędu można szacować na ok. 160 mln zł – i będą co roku maleć o kilkanaście milionów z tytułu zmiany wypłacania świadczeń dla wdów/wdowców po kombatantach. Koszty te nie obejmują kosztów zniżek komunikacyjnych, a także rent oraz bezpłatnych leków dla osób, które w wyniku pobytu w więzieniu w latach 1957 – 1989 zostały inwalidami (będą to pojedyncze przypadki, gdyż warunki pobytu w więzieniach w tych latach były dużo łagodniejsze niż w latach 1944 – 1956).

_________________
Maciej
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Jadwiga Chmielowska
Site Admin


Dołączył: 02 Wrz 2006
Posty: 3642

PostWysłany: Pon Lut 11, 2008 7:53 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Będzie 60 tys. nowych kombatantów z czasów PRL
POLSKA The Times | 9.2.2008 | rubryka: Fakty 24 | strona: 6 | autor: Sylwia Czubkowska

Na obrady rządu trafi w tym miesiącu projekt ustawy o kombatantach, który zdecydowanie rozszerzy pojęcie kombatanta oraz ofiary represji - dowiedziała się "Polska".
Projekt jest rewolucyjny, bo po jego wejściu w życie o status kombatanta i ofiary represji będzie mogło się starać - według Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej - aż 60 tys. osób. Według wyliczeń organizacji kombatanckich chętnych może być jednak nawet ponad 100 tys.
Dotychczas kombatantami mogli zostać byli żołnierze i cywile aktywnie walczący o niepodległość Polski w czasie II wojny światowej, osoby udzielające schronienia Żydom lub poszukiwani przez nieprzyjaciela oraz poszkodowani w czasie walki w Poznaniu w czerwcu 1956 roku i na Wybrzeżu w 1970 roku.
Teraz do obowiązującej ustawy mają być włączeni działacze podziemnej opozycji w PRL do 1989 roku. Mowa tu między innymi o członkach KOR, ROPCiO, podziemnej Solidarności, KPN, Wolnych Związków Zawodowych. Ustawa objęłaby też wszystkich represjonowanych w tym czasie za działalność antykomunistyczną. Nie tylko osoby skazane na więzienie, ale też internowane, pobite lub wyrzucone dyscyplinarnie z pracy.
- Jest jednak warunek: działalność musiała być systematyczna, nielegalna bądź skutkująca represjami -tłumaczy dyrektor Urzędu do Spraw Kombatantów i Ofiar Represji Tomasz Lis. -Za represje uważa się śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia na czas powyżej tygodnia, uprowadzenie, pobyt w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia oraz zwolnienie z pracy. Szykany za demonstracje, słuchanie Radia Wolna Europa czy ochrzczenie dziecka nie uczynią z nikogo kombatanta. Wyłączono też członków Solidarności i Niezależnego Zrzeszenia Studentów z lat 1980-1981, kiedy w obydwu organizacjach znajdowało się ponad 10 mln Polaków.
Status kombatanta to nie tylko zaszczyt. To także comiesięczny dodatek w wysokości 153,19 zł, ryczałt energetyczny wart 111,48 zł, zniżki na przejazdy komunikacją miejską i PKP. Projekt ustawy
przewiduje też specjalne wsparcie w wysokości 400 zł miesięcznie dla osób znajdujących się dziś w złej sytuacji materialnej.
Ale projekt nie tylko otwiera furtki dla nowych kombatantów. Równocześnie zawiera przepisy zabierające
uprawnienia funkcjonariuszom komunistycznego aparatu partyjnego i bezpieczeństwa. Plany te dotyczą około tysiąca osób (500 kombatantów i 500 wdów po kombatantach), które umknęły weryfikacji po 1991 roku. Dodatkowo kierownik Urzędu ds. Kombatantów ma mieć prawo pozbawiania uprawnień osób, w przypadku których pojawią się nowe dowody świadczące o ich zbrodniczej działalności.
Dziś, jeżeli minęło 5 lat od wydania decyzji o nadaniu uprawnień, taka osoba jest nietykalna. - Tu nie tyle chodzi o masową weryfikację statusów, co o sprawiedliwość. Ciężko komuś, kto wyrywał w latach 50. więźniom paznokcie, oddawać honory - wyjaśnia Tomasz Lis. Ten tysiąc odebranych tytułów ma co roku owocować blisko 2,5-milionową oszczędnością. To kropla w morzu wydatków związanych z uposażeniami dla rzeszy nowych kombatantów. Będą oni kosztować co roku minimum 300 mln zł.

_________________
Jadwiga Chmielowska Przewodnicz?ca Oddzia?u Katowice i Komitetu Wykonawczego "Solidarnosci Walcz?cej"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz dołączać plików na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum