Forum  Strona Główna

 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

NOWY PROJEKT USTAWY KOMBATANCKIEJ (opubl. 10.12.2008)Rządowy

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
slako
Weteran Forum


Dołączył: 06 Maj 2008
Posty: 269

PostWysłany: Sob Gru 20, 2008 5:52 pm    Temat postu: NOWY PROJEKT USTAWY KOMBATANCKIEJ (opubl. 10.12.2008)Rządowy Odpowiedz z cytatem

Jaki będzie ostateczny wynik ustawy po pracach w komisji dopiero poznamy po rozpatrzeniu trzech projektów ustaw
a więc tego poniżej + druk 818 poselskigo PiS + druk 1510 ( o zadośćuczynieniu rodzinom wystąpień wolnościowych w latach 1956 -1983


ponieważ ten projekt jest najmniej znany, trzeba przygotować treści poprawek , proszę o przekazanie uwag do 10.01 2009.

Proszę o lobbowanie na rzecz ustawy u posłów listę , tych najważniejszych podaję poniżej.
Proszę o przekazywanie informacji na temat rozmów z posłami i kontrolowanie ich obietnic.





Projekt
z dnia 23 września 2008r.
USTAWA
z dnia ........


o uprawnieniach kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914 – 1945, działaczy
opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiar represji systemów
totalitarnych 1)


Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej uznają szczególne zasługi dla Polski tych
wszystkich obywateli polskich, którzy walczyli o suwerenność i niepodległość Ojczyzny, nie
szczędząc Ŝycia i zdrowia na polach walki zbrojnej - w formacjach Wojska Polskiego, armii
sojuszniczych, a takŜe w podziemnych organizacjach niepodległościowych, w działalności
cywilnej i opozycyjnej, z naraŜeniem na represje.
Sejm i Senat stwierdzają, Ŝe władze III Rzeszy Niemieckiej, Związku
Socjalistycznych Republik Radzieckich i komunistyczny aparat władzy w Polsce są winne
cierpień zadanych wielu obywatelom Państwa Polskiego ze względów narodowościowych,
politycznych i religijnych. Spowodowały one śmierć wielu milionów, a dla wielu stały się
przyczyną trwałej utraty zdrowia.
Uczestnikom walk o suwerenność i niepodległość Polski oraz ofiarom represji
systemów totalitarnych naleŜy się głęboki szacunek wszystkich rodaków oraz szczególna
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych
i wojskowych oraz ich rodzin, ustawę z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, ustawę z
dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za niewaŜne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność
na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, ustawę z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego
transportu zbiorowego, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 17
grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustawę z dnia 24 lipca 1999 r. o
szczególnych zasadach, warunkach i trybie mianowania na wyŜsze stopnie wojskowe Ŝołnierzy uczestniczących
w walkach o wolność i niepodległość Polski podczas II wojny światowej i w okresie powojennym, ustawę z dnia
21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, ustawę z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach
rodzinnych, ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych, ustawę z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach paszportowych oraz ustawę z dnia 16 listopada
2006 r. o świadczeniu pienięŜnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań
wojennych.
2
troska i opieka ze strony instytucji państwowych, jednostek samorządu terytorialnego i
organizacji społecznych.
Dla oddania naleŜnej czci, szacunku i sprawiedliwości wszystkim tym pokoleniom,
które walczyły i działały na rzecz wolnej i suwerennej Polski w czasie I i II wojny światowej
oraz w okresie sprawowania w Polsce władzy przez komunistów, przyczyniając się do
odzyskania przez Polskę niepodległości,
oddając hołd wszystkim tym, którzy na róŜnych frontach walczyli o wolną Polskę,
a którzy po zakończeniu wojny, wierni swym ideałom, pozostali na obczyźnie, nie mogąc
powrócić do zniewolonej Ojczyzny,
oddając hołd Ŝołnierzom polskim, którzy po zakończeniu wojny pozostali na ziemiach
naleŜących w przeszłości do Państwa Polskiego, by dalej słuŜyć sprawie Narodu Polskiego,
uznając, Ŝe bohaterska walka zbrojna i cywilna Polaków o wolność podczas II wojny
światowej miała swoją kontynuację w szerokim oporze społecznym wobec dyktatury
komunistycznej, bohaterskich wystąpieniach wolnościowych w latach 1956, 1968, 1970,
1976 i 1980, szczególnie zaś w działalności opozycyjnej mającej swe uwieńczenie w ruchu
„Solidarność”, który doprowadził ostatecznie do odzyskania przez Polskę niepodległości,
przyczyniając się do upadku komunizmu w Europie i na świecie,
uznając, Ŝe wyŜej wymienione formy działalności były realizacją Testamentu Polski
Walczącej,
uznając za symboliczne objęcie jednym aktem prawnym zaangaŜowanych w walkę
o niepodległość Ojczyzny oraz ofiar represji systemów totalitarnych,
Sejm i Senat uchwalają, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady przyznawania uprawnień:
1) kombatantom,
2) uczestnikom walki cywilnej lat 1914 – 1945, działaczom opozycji wobec
dyktatury komunistycznej oraz ofiarom represji systemów totalitarnych, zwanym
dalej „innymi osobami uprawnionymi”
3
- jeŜeli posiadają obywatelstwo polskie lub posiadały je w okresie prowadzenia
działalności kombatanckiej, walki cywilnej, działalności opozycyjnej, bądź w okresie
podlegania represjom systemów totalitarnych.
2. Uprawnienia przysługujące kombatantom i innym osobom uprawnionym obejmują:
1) uprawnienia pracownicze;
2) uprawnienia emerytalno - rentowe;
3) pomoc socjalną i inne uprawnienia.
3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 2, nie przysługują osobie, która:
1) w okresie wojny 1939-1945 kolaborowała z hitlerowskim okupantem;
2) pełniła słuŜbę w armii niemieckiej lub zadeklarowała odstępstwo od narodowości
polskiej, jeŜeli potem nie brała udziału w walce o niepodległość Polski;
3) w latach 1939-1941 kolaborowała z radzieckimi władzami okupacyjnymi;
4) w okresie od września 1939 r. do końca 1956 r. słuŜyła w Ludowym Komisariacie
Spraw Wewnętrznych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (NKWD) albo
w innych organach represji Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR)
działających przeciwko Narodowi i Państwu Polskiemu;
5) w latach 1944-1956:
a) była zatrudniona, pełniła słuŜbę lub funkcję w strukturach urzędów bezpieczeństwa,
SłuŜby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a takŜe w nadzorujących je
komórkach jednostek zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób
działających na rzecz suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego, chyba, Ŝe
przedłoŜy dowody, Ŝe do wymienionych organów została skierowana przez
organizacje niepodległościowe lub była przez te organizacje zwerbowana w celu
udzielenia im pomocy,
b) była zatrudniona, pełniła słuŜbę lub funkcję w jednostkach organizacyjnych lub na
stanowiskach związanych ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub
skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości Państwa
Polskiego:
- w organach prokuratury i prokuraturze wojskowej,
- w sądownictwie powszechnym lub wojskowym,
- w słuŜbie więziennej
chyba, Ŝe przedłoŜy dowody, Ŝe do wymienionych słuŜb i organów została
skierowana przez organizacje niepodległościowe lub była przez te organizacje
zwerbowana w celu udzielenia im pomocy,
4
c) była zatrudniona, pełniła słuŜbę lub funkcję w aparacie bezpieczeństwa publicznego
poza strukturami urzędów bezpieczeństwa, SłuŜby Bezpieczeństwa lub Informacji
Wojskowej, jeŜeli podczas i w związku z tą działalnością wykonywała zadania
śledcze lub operacyjne związane bezpośrednio ze zwalczaniem organizacji oraz osób
działających na rzecz suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego,
d) była funkcjonariuszem organów, jednostek organizacyjnych bądź wszelkich innych
struktur Polskiej Partii Robotniczej lub Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, do
których właściwości rzeczowej, terenowej i centralnej naleŜał nadzór nad
instytucjami, o których mowa w lit. a i b, bądź nad zadaniami, o których mowa w lit.
c;
6) uchybiła godności obywatela polskiego, wykorzystując władzę otrzymaną od instytucji
stosujących represje do ciemięŜenia współwięźniów;
7) uchybiła godności obywatela polskiego, donosząc władzom komunistycznym
o osobach, o których mowa w art. 2, 3, 5 i art. 6 ust. 1;
8) dopuściła się zabójstwa lub innej zbrodni wobec osób cywilnych w okresie do dnia 31
grudnia 1956 r., w związku z działalnością kombatancką, za co została skazana
prawomocnym wyrokiem sądu;
9) pełniąc w latach 1944 – 1956 słuŜbę wojskową brała udział w zwalczaniu organizacji
oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego;
10) dopuściła się zbrodni określonych w art. 2 i 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r.
o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424, z późn. zm.2));
11) współpracowała z organami bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów
(Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.3)).
Art. 2. Kombatantami są osoby, które prowadziły działalność polegającą na:
1) uczestniczeniu, w ramach polskich formacji i organizacji wojskowych w I wojnie
światowej, w powstaniach narodowych i walkach o odzyskanie lub utrzymanie
terytoriów Państwa Polskiego,
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U . z 2007 r. Nr 64, poz. 432, Nr 83,
poz. 561, Nr 85, poz. 571 i Nr 140, poz. 983.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 83, poz. 561, Nr 85,
poz. 571, Nr 115, poz. 789, Nr 165, poz. 1171 i Nr 176, poz. 1242.
5
2) pełnieniu słuŜby wojskowej w Wojsku Polskim, w polskich formacjach wojskowych
przy armiach sojuszniczych lub przy Armii Czerwonej podczas działań wojennych
prowadzonych na wszystkich frontach w okresie wojny 1939-1945,
3) pełnieniu w okresie wojny 1939-1945 słuŜby w polskich podziemnych formacjach i
organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach
partyzanckich, których cele nie były wymierzone w suwerenność, niepodległość
i integralność terytorialną Państwa Polskiego,
4) pełnieniu w okresie wojny 1939-1945 słuŜby wojskowej w armiach sojuszniczych, a
takŜe w innych niŜ polskie formacjach i organizacjach antyhitlerowskiego ruchu oporu,
które nie prowadziły działań przeciwko ludności polskiej i polskim podziemnym
formacjom wojskowym lub organizacjom niepodległościowym,
5) pełnieniu słuŜby w polskich podziemnych formacjach wojskowych lub organizacjach
niepodległościowych na terytorium Państwa Polskiego w jego granicach przed dniem 1
września 1939 r. oraz w granicach powojennych w okresie od wkroczenia armii ZSRR
do końca 1956 r., jeŜeli były to formacje lub organizacje stawiające sobie za cel
niepodległość i suwerenność Państwa Polskiego,
6) uczestniczeniu w walkach, w ramach słuŜby w Wojsku Polskim lub SłuŜbie Ochrony
Kolei, z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu,
7) uczestniczeniu w latach 1944-1945 w obronie ludności polskiej przed ukraińskimi
nacjonalistami w ramach tzw. Niszczycielskich Batalionów („Istriebitielne Bataliony”)
w województwach: lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim Państwa
Polskiego w jego granicach przed dniem 1 września 1939 r.,
8) zaokrętowaniu w charakterze członków załóg na statku bandery polskiej lub bandery
sojuszniczej, przeznaczonym do działań wojennych w okresie wojny 1939-1945,
9) uczestniczeniu we wrześniu 1939 r. w walkach o zachowanie suwerenności
i niepodległości Państwa Polskiego w zmilitaryzowanych słuŜbach państwowych,
10) zbrojnym uczestniczeniu w walkach z oddziałami wojska i funkcjonariuszami aparatu
bezpieczeństwa w trakcie wystąpienia o wolność i suwerenność Państwa Polskiego w
Poznaniu w czerwcu 1956 r., skutkującym zatrzymaniem przez organy bezpieczeństwa
- zwaną dalej „działalnością kombatancką”.
Art. 3. Uczestnikami walki cywilnej lat 1914 – 1945, zwanymi dalej „uczestnikami
walki cywilnej”, są osoby, które prowadziły działalność polegającą na:
6
1) pełnieniu funkcji cywilnych we władzach powstań narodowych oraz w administracji
podziemnego Państwa Polskiego w okresie wojny 1939-1945;
2) prowadzeniu zorganizowanego i profesjonalnego tajnego nauczania dzieci i
młodzieŜy w okresie wojny 1939-1945;
3) dawaniu schronienia osobom narodowości Ŝydowskiej lub innym osobom, za których
ukrywanie w okresie wojny 1939-1945, ze względu na ich narodowość lub działalność na
rzecz suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego - groziła kara śmierci;
4) uczestniczeniu w latach 1914-1945 w walkach o polskość Śląska, Wielkopolski,
Ziemi Lubuskiej, Gdańska, Pomorza i Ziemi Kaszubskiej oraz Warmii i Mazur, a takŜe
innych ziem zagarniętych przez zaborców.
Art. 4. Do okresów działalności kombatanckiej, o której mowa w art. 2, lub walki
cywilnej, o której mowa w art. 3, zalicza się równieŜ okres przebywania:
1) w niewoli lub obozach internowanych oraz w obozach podległych Głównemu
Zarządowi do Spraw Jeńców Wojennych i Internowanych (GUPWI) NKWD, a od marca
1946 r. Ministerstwu Spraw Wewnętrznych (MWD) ZSRR i obozach podległych
Wydziałowi Obozów Kontrolno-Filtracyjnych NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR,
spowodowanego działalnością kombatancką, o której mowa w art. 2;
2) w hitlerowskich więzieniach, obozach koncentracyjnych i ośrodkach zagłady oraz
w innych miejscach odosobnienia, w których warunki pobytu nie róŜniły się od warunków w
obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich
władz bezpieczeństwa, a takŜe w więzieniach i poprawczych obozach pracy oraz
poprawczych koloniach pracy podległych Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii
Poprawczych (GUŁag) NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, a takŜe w więzieniach lub
innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski, spowodowanego działalnością,
o której mowa w art. 2 i 3.
Art. 5. 1. Działaczami opozycji wobec dyktatury komunistycznej, zwanymi dalej
„działaczami opozycji”, są:
1) osoby będące przez co najmniej 12 miesięcy aktywnymi członkami nielegalnych
organizacji istniejących w okresie od dnia 31 grudnia 1956 r. do dnia 4 czerwca 1989 r.,
których cele zmierzały do odzyskania niepodległości, suwerenności lub respektowania praw
człowieka;
7
2) osoby, które w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 4 czerwca 1989 r. prowadziły
w sposób zorganizowany systematyczną, inną niŜ kombatancka, trwającą co najmniej 12
miesięcy, zagroŜoną odpowiedzialnością karną, działalność na rzecz odzyskania
niepodległości, suwerenności lub respektowania praw człowieka.
2. Za nielegalne organizacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie uznaje się organizacji
niezaleŜnego ruchu związkowego i niezaleŜnego ruchu studenckiego w okresie od dnia 31
sierpnia 1980 r. do dnia ich rejestracji przed dniem 13 grudnia 1981 r.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii
Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu oraz Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych,
wykaz nielegalnych organizacji istniejących w okresie od dnia 31 grudnia 1956 r. do dnia 4
czerwca 1989 r., których cele zmierzały do odzyskania niepodległości, suwerenności lub
respektowania praw człowieka, a ich członkowie byli działaczami opozycji, mając na uwadze
wyniki badań oraz wiedzę historyczną na temat tych organizacji.
Art. 6. 1. Za ofiary represji systemów totalitarnych uznaje się:
1) osoby, które w okresie wojny 1939 – 1945 i w okresie powojennym przebywały:
a) z przyczyn politycznych, narodowościowych, religijnych lub rasowych:
- w hitlerowskich więzieniach, obozach koncentracyjnych i ośrodkach zagłady,
- w innych miejscach odosobnienia, w których warunki pobytu nie róŜniły się od
warunków w obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w
dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa,
- w innych miejscach odosobnienia, w których pobyt dzieci do lat 14 miał charakter
eksterminacyjny, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich
władz bezpieczeństwa,
b) z przyczyn narodowościowych lub rasowych w gettach,
c) z przyczyn politycznych, religijnych lub narodowościowych:
- w więzieniach oraz poprawczych obozach pracy i poprawczych koloniach pracy
podległych Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych (GUŁag)
NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR,
- na przymusowych zesłaniach i deportacji w ZSRR,
d) w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Państwa Polskiego na
mocy wyroków wydanych w latach 1944-1989, na podstawie przepisów wydanych
przez władze polskie, przez sądy powszechne, wojskowe i specjalne albo w latach
8
1944-1989 bez wyroku, jednorazowo na okres dłuŜszy niŜ 48 godzin - za działalność
polityczną bądź religijną, inną niŜ kombatancka, związaną z walką o suwerenność,
niepodległość lub respektowanie praw człowieka,
e) w ośrodkach internowania na podstawie art. 42 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r.
o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1982 r. Nr 3, poz. 18 oraz z 1989 r.
Nr 34, poz. 178) za działalność związkową lub polityczną związaną z walką
o niepodległość i suwerenność;
2) osoby, które jako dzieci zostały odebrane rodzicom w celu poddania eksterminacji lub w
celu przymusowego wynarodowienia;
3) osoby, które brały udział w latach 1956 – 1989 w zbiorowych wystąpieniach
wolnościowych na rzecz odzyskania przez Państwo Polskie suwerenności,
niepodległości i respektowania praw człowieka i w związku z tym, na skutek działania
wojska, milicji i innych funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, poniosły śmierć,
doznały uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia na okres dłuŜszy niŜ siedem dni;
4) Ŝołnierzy zastępczej słuŜby wojskowej, którzy w latach 1949-1959 byli przymusowo
zatrudniani w kopalniach węgla, kamieniołomach oraz w zakładach pozyskiwania i
wzbogacania rud uranowych;
5) Ŝołnierzy z poboru w 1949 r., którzy byli wcieleni do ponadkontyngentowych brygad
„SłuŜba Polsce” i przymusowo zatrudnianych w kopalniach węgla i kamieniołomach;
6) Ŝołnierzy przymusowo zatrudnianych w batalionach budowlanych w latach 1949-1959;
7) osoby, które w latach 1956 – 1989 brały udział w zbiorowych wystąpieniach
wolnościowych na rzecz odzyskania przez Państwo Polskie suwerenności,
niepodległości i respektowania praw człowieka i w związku z tym zostały z nimi
rozwiązane umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
2. Za ofiary represji systemów totalitarnych nie uwaŜa się Ŝołnierzy Korpusu
Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Wojsk Ochrony Pogranicza odkomenderowanych w 1956
roku do kopalń węgla bez selekcjonowania politycznego określonego kategorią zastępczej
słuŜby wojskowej oraz Ŝołnierzy, którzy w ramach werbunku ochotniczego zawarli umowę o
pracę w górnictwie węglowym.
Art. 7. Prezes Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu
opinii Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu oraz Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych, wykaz:
9
1) obozów koncentracyjnych,
2) miejsc odosobnienia, w których warunki pobytu nie róŜniły się od warunków w
obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji
hitlerowskich władz bezpieczeństwa,
3) miejsc odosobnienia, w których pobyt dzieci do lat 14 miał charakter
eksterminacyjny, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich
władz bezpieczeństwa,
4) więzień, poprawczych obozów pracy i poprawczych kolonii pracy podległych
Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych NKWD, a od marca 1946 r.
MWD ZSRR
- w których okresy przebywania zalicza się do okresów działalności kombatanckiej,
walki cywilnej lub osoby tam przebywające były ofiarami represji systemów
totalitarnych, mając na uwadze wyniki badań oraz wiedzę historyczną na temat tych
miejsc.
Art. 8. Okresy prowadzenia działalności i podlegania represjom, o których mowa w art.
2 – 5 oraz w art. 6 ust. 1, ustala się w miesiącach. W przypadku braku danych do ustalenia
takiego okresu, przyjmuje się okres w wymiarze 1 miesiąca.
Rozdział 2
Uprawnienia pracownicze
Art. 9. 1. Okresy prowadzenia działalności i podlegania represjom, o których mowa w
art. 2 - 5 oraz w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3-7 - zalicza się, na wniosek kombatanta i innej osoby
uprawnionej, do okresu zatrudnienia, od którego zaleŜy przyznanie lub wysokość świadczeń
przysługujących pracownikom od pracodawcy.
2. W razie zbiegu okresów prowadzenia działalności i podlegania represjom z innymi
okresami, które na mocy odrębnych przepisów umoŜliwiają przyznanie lub wpływają na
wysokość świadczeń przysługujących pracownikom od pracodawcy, zaliczeniu podlega
tylko jeden okres - dłuŜszy lub wybrany przez kombatanta lub inną osobę uprawnioną.
10
Art. 10. 1. Pozostającym w zatrudnieniu kombatantom i innym osobom uprawnionym
zwiększa się przysługujący im urlop wypoczynkowy o 5 dni roboczych.
2. Zwiększenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeŜeli kombatant lub inna
osoba uprawniona korzysta z urlopu w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych w
ciągu roku.
Art. 11. 1. Rozwiązanie stosunku pracy z kombatantem i inną osobą uprawnioną w
okresie 2 lat przed osiągnięciem wieku uprawniającego do wcześniejszego przejścia na
emeryturę, o którym mowa w art. 15, moŜe nastąpić po uprzednim uzyskaniu zgody
starosty.
2. Nie jest wymagana zgoda starosty w przypadku kombatantów i innych osób
uprawnionych:
1) zajmujących kierownicze stanowiska obsadzane w drodze powołania;
2) które spełniają warunki wymagane do uzyskania emerytury;
3) z którymi zostaje rozwiązany stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy
pracownika.
Rozdział 3
Uprawnienia emerytalno - rentowe
Art. 12. 1. Ofiarom represji systemów totalitarnych, które stały się niezdolne do pracy
w związku z pobytem w miejscach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, przysługują
świadczenia pienięŜne i inne uprawnienia przewidziane w przepisach ustawy z dnia 29 maja
1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych i ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr
9, poz. 87, z późn. zm.4)), zwanej dalej „ustawą o inwalidach wojennych”, z wyłączeniem
uprawnienia określonego w art. 23b tej ustawy.
2. Uprawnienia określone w Rozdziale 3 ustawy o inwalidach wojennych, na zasadach
określonych w tej ustawie, przysługują członkom rodzin pozostałym po osobach, o których
mowa w ust. 1, pobierających w chwili śmierci rentę z tytułu niezdolności do pracy.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 181, poz. 1515,
z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 210, poz. 2036, z 2004 r. Nr 121, poz. 1264, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135
i Nr 281, poz. 2779, z 2005 r. Nr 10, poz. 65 oraz z 2007 r. Nr 82, poz. 559.
11
3. Świadczenia pienięŜne i inne uprawnienia przewidziane w przepisach ustawy
o inwalidach wojennych, na zasadach określonych w tej ustawie przysługują, równieŜ
Ŝołnierzom, którzy stali się niezdolni do pracy w związku z zatrudnieniem, o którym mowa
w art. 6 ust. 1 pkt 4-6.
Art. 13. 1. Za niezdolność do pracy pozostającą w związku z pobytem w miejscach, o
których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, lub zatrudnieniem, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4-
6, uwaŜa się niezdolność do pracy będącą następstwem zranień, kontuzji bądź innych
obraŜeń lub chorób powstałych w związku z tym pobytem lub zatrudnieniem.
2. Związek zranień, kontuzji bądź innych obraŜeń lub chorób z pobytem w miejscach,
o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, a takŜe związek niezdolności do pracy z takim
pobytem, ustala lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub komisja lekarska
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Związek zranień, kontuzji bądź innych obraŜeń lub chorób z zatrudnieniem w
miejscach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4-6, ustala wojskowa komisja lekarska.
4. Stopień niezdolności do pracy, datę jej powstania oraz związek niezdolności do
pracy z zatrudnieniem w miejscach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4-6, ustala lekarz
orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, na podstawie orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej.
Art. 14. 1. Dokumentem potwierdzającym uprawnienia do świadczeń pienięŜnych i
innych uprawnień przysługujących osobom, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 3, jest
legitymacja osoby represjonowanej wystawiona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
2. Legitymacja osoby represjonowanej podlega z dniem śmierci ofiary represji
systemów totalitarnych anulowaniu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, tryb wydawania i anulowania legitymacji osoby represjonowanej,
dokumenty wymagane do wydania legitymacji osoby represjonowanej oraz wzór
legitymacji osoby represjonowanej, kierując się koniecznością zapewnienia sprawnego
postępowania przy wydawaniu legitymacji osób represjonowanych.
Art. 15. Kombatanci i inne osoby uprawnione urodzeni przed dniem 1 stycznia 1949 r.
mogą, na swój wniosek, przejść na emeryturę po osiągnięciu 55 lat przez kobietę i 60 lat
12
przez męŜczyznę, jeŜeli mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat
dla kobiety i co najmniej 25 lat dla męŜczyzny.
Art. 16. 1. Kombatantom, uczestnikom walki cywilnej oraz ofiarom represji systemów
totalitarnych, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, pobierającym
emeryturę lub rentę albo uposaŜenie w stanie spoczynku bądź uposaŜenie rodzinne
przysługuje dodatek kombatancki w wysokości 163,15 zł miesięcznie.
2. Dodatek kombatancki przysługuje równieŜ kombatantom, uczestnikom walki
cywilnej oraz ofiarom represji systemów totalitarnych, z wyłączeniem osób, o których
mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, którzy łącznie spełniają następujące warunki:
1) nie mają prawa do świadczeń rentowych lub emerytalnych ani prawa do uposaŜenia w
stanie spoczynku albo uposaŜenia rodzinnego;
2) nie osiągają dochodów z tytułu pracy, pozarolniczej działalności gospodarczej
podlegającej ubezpieczeniu społecznemu lub z tytułu działalności rolniczej
podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu rolników;
3) osiągnęły wiek 55 lat kobiety i 60 lat męŜczyźni.
3. W razie zbiegu prawa do kilku świadczeń o charakterze emerytalno-rentowym lub
zbiegu prawa do uposaŜenia w stanie spoczynku albo uposaŜenia rodzinnego z prawem do
świadczeń o charakterze emerytalnym lub rentowym, przysługuje tylko jeden dodatek
kombatancki.
4. Osobie uprawnionej jednocześnie do dodatku kombatanckiego, dodatku z tytułu
tajnego nauczania na podstawie odrębnych przepisów, a takŜe dodatku z tytułu pracy
przymusowej po dniu 1 września 1939 r., określonego w przepisach ustawy z dnia 20
grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291, Nr
67, poz. 411 i Nr 70, poz. 416), przysługuje tylko jeden z tych dodatków - wyŜszy lub
wybrany przez zainteresowanego.
5. Kwota dodatku kombatanckiego ulega podwyŜszeniu przy zastosowaniu wskaźnika
waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym jest przeprowadzona waloryzacja.
6. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza, w formie komunikatu, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, co najmniej na 7 dni
roboczych przed najbliŜszym terminem waloryzacji, naleŜną od tego terminu kwotę dodatku
kombatanckiego.
13
Art. 17. 1. Kombatantom, uczestnikom walki cywilnej oraz ofiarom represji systemów
totalitarnych, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, którzy nie mają
prawa do emerytury, renty, uposaŜenia w stanie spoczynku lub uposaŜenia rodzinnego i nie
posiadają niezbędnych środków utrzymania, moŜe być przyznana w drodze wyjątku:
1) emerytura, jeŜeli osiągnęli wiek: 55 lat kobieta i 60 lat męŜczyzna;
2) renta z tytułu niezdolności do pracy, jeŜeli została stwierdzona u nich całkowita
niezdolność do pracy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do członków rodzin pozostałych po
kombatantach, uczestnikach walki cywilnej oraz ofiarach represji systemów totalitarnych, z
wyłączeniem osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, jeŜeli spełniają warunki wymagane
do uzyskania renty rodzinnej.
3. Emerytury i renty w drodze wyjątku przyznaje Prezes Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych odpowiednio w wysokości najniŜszej emerytury, renty z tytułu niezdolności do
pracy lub renty rodzinnej określonej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn.
zm.5)), zwanej dalej „ustawą o emeryturach i rentach z FUS”.
4. Do emerytur i rent przyznanych w drodze wyjątku, o których mowa:
1) w ust. 1 - przysługuje dodatek pielęgnacyjny na zasadach określonych w
przepisach ustawy o emeryturach i rentach z FUS i dodatek kombatancki;
2) w ust. 2 - przysługuje dodatek pielęgnacyjny i dodatek dla sieroty zupełnej, na
zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
5. W razie śmierci osób, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje zasiłek pogrzebowy
na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
Art. 18. 1. W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie, realizowanych przez
właściwe organy rentowe, mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o emeryturach i
rentach z FUS.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach, o których mowa w art. 16 i 17, kierując się
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 99,
poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr
236, poz. 2355, z 2005 r. Nr 167, poz. 1397 i Nr 169, poz. 1412 i 1421, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 208,
poz. 1534, z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 82, poz. 558, Nr 191, poz. 1368 i poz. 1369 i Nr 200 poz. 1445 oraz z
2008 r. Nr 67, poz. 411.
14
koniecznością zapewnienia stosownej dokumentacji niezbędnej do sprawnego ustalania
prawa do dodatku kombatanckiego oraz emerytur i rent przyznawanych w drodze wyjątku.
Rozdział 4
Pomoc socjalna i inne uprawnienia
Art. 19. Kombatanci i inne osoby uprawnione, z wyłączeniem osób, o których mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 7, korzystają z pierwszeństwa do opieki środowiskowej w miejscu
zamieszkania, w uzyskaniu miejsc w domach pomocy społecznej, w szczególności w
domach przeznaczonych dla kombatantów.
Art. 20. 1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym, znajdującym się w trudnej
sytuacji materialnej oraz w związku z zaistnieniem zdarzeń losowych, moŜe być przyznana
pomoc pienięŜna.
2. Pomoc pienięŜna moŜe być równieŜ przyznana na częściowe pokrycie kosztów
zakupu wózka inwalidzkiego, sprzętu rehabilitacyjnego, przedmiotów ortopedycznych,
środków pomocniczych, dostosowanie pomieszczeń mieszkalnych do rodzaju inwalidztwa
oraz opłacanie pomocy pielęgnacyjnej.
3. Pomoc pienięŜną w pierwszej kolejności przyznaje się osobom wymagającym takiej
pomocy, które ukończyły 70 lat.
4. Pomoc pienięŜna przysługuje równieŜ wdowom lub wdowcom - emerytom,
rencistom, osobom pobierającym uposaŜenie w stanie spoczynku, uposaŜenie rodzinne lub
inwalidom, pozostałym po kombatantach, uczestnikach walki cywilnej oraz ofiarach represji
systemów totalitarnych.
Art. 21. 1. Pomoc pienięŜna moŜe być przyznana, jeŜeli:
1) dochód osoby samotnie gospodarującej nie przekracza kwoty odpowiadającej 250 %
kryterium dochodowego określonego w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o
pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728), zwanej dalej „ustawą o pomocy
społecznej”;
2) dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 250 % kryterium
dochodowego, określonego w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej;
3) zachodzi konieczność zakupu sprzętu rehabilitacyjnego ułatwiającego Ŝycie osobie
całkowicie niezdolnej do pracy i do samodzielnej egzystencji – w przypadku gdy dochód na
15
osobę nie przekracza kwoty odpowiadającej 400% kryterium dochodowego określonego w
art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej;
4) osoba pobiera rentę inwalidy wojennego lub wojskowego - w przypadku gdy dochód
na osobę nie przekracza kwoty odpowiadającej 400% kryterium dochodowego określonego
w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej.
2. Pomoc pienięŜna jest przyznawana w formie:
1) pomocy doraźnej - jednorazowej:
a) w przypadku trudnej sytuacji materialnej, takŜe w razie zaistnienia zdarzeń
losowych - do wysokości 200 % kryterium dochodowego określonego w art. 8 ust. 1 pkt 1
ustawy o pomocy społecznej,
b) na częściowe pokrycie kosztów:
- zakupu wózka inwalidzkiego, sprzętu rehabilitacyjnego, przedmiotów
ortopedycznych i środków pomocniczych ułatwiających pracę i Ŝycie,
- dostosowania pomieszczeń mieszkalnych do rodzaju inwalidztwa
do wysokości 400% kryterium dochodowego określonego w art. 8 ust. 1 pkt 1
ustawy o pomocy społecznej,
2) pomocy okresowej - do wysokości 150% kryterium dochodowego określonego
w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, miesięcznie, w szczególności na:
a) zaspokojenie potrzeb bytowych i ochronę zdrowia w przypadku długotrwałej
choroby powodującej wzrost kosztów utrzymania, zakupu leków, środków opatrunkowych
oraz dojazdów do zakładów opieki zdrowotnej na zabiegi medyczne i rehabilitacyjne,
b) usługi pielęgnacyjne niezbędne ze względu na wiek i stan zdrowia,
c) opłacenie lektora dla ociemniałych kombatantów będących inwalidami wojennymi,
którzy wykonują pracę zawodową lub społeczną.
3. Pomoc pienięŜną w formie okresowej wypłaca się do czasu ustania przyczyn, które
stanowiły podstawę jej przyznania, jednak nie dłuŜej niŜ do końca terminu określonego w
decyzji przyznającej tę pomoc.
Art. 22. 1. Pomoc pienięŜna, o której mowa w art. 20, moŜe być przyznana na wniosek
kombatanta, innej osoby uprawnionej, wdowy lub wdowca - emeryta, rencisty, osoby
pobierającej uposaŜenie w stanie spoczynku, uposaŜenie rodzinne lub inwalidy, pozostałych
po kombatantach, uczestnikach walki cywilnej oraz ofiarach represji systemów
totalitarnych, ich przedstawiciela ustawowego lub innej osoby, za ich zgodą.
16
2. Wniosek o przyznanie pomocy pienięŜnej składa się w ośrodku pomocy społecznej
właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których mowa w art. 20 ust. 1 i 4.
W przypadkach osób pobierających rentę inwalidy wojennego wniosek składa się w Związku
Inwalidów Wojennych RP lub Związku Ociemniałych śołnierzy RP.
3. Wniosek o przyznanie pomocy pienięŜnej powinien wskazywać cel, na który pomoc
pienięŜna będzie przeznaczona.
4. Do wniosku o przyznanie pomocy pienięŜnej dołącza się:
1) kserokopię:
a) zaświadczenia o uprawnieniach wydanego przez Kierownika Urzędu do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych, zwanego dalej „Kierownikiem
Urzędu” lub
b) zaświadczenia o uprawnieniach wydanego przez Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej w okresie od dnia 24 stycznia 1991 r. do dnia 1 sierpnia 1991 r., lub
c) zaświadczenia potwierdzającego prowadzenie działalności opozycyjnej lub
rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, o których
mowa w art. 5 i art. 6 ust. 1 pkt 7;
2) zgodę osoby, o której mowa w ust. 1;
3) dokumenty potwierdzające sytuację rodzinną i materialną oraz stan zdrowia, a w
szczególności:
a) kserokopię orzeczenia o inwalidztwie, o niezdolności do pracy lub o
niepełnosprawności albo stopniu niepełnosprawności,
b) kserokopię dowodu wypłaty emerytury lub renty,
c) kserokopię nakazu płatniczego podatku rolnego oraz zaświadczenie z urzędu
gminy o ogólnej wielkości gospodarstwa rolnego w hektarach
przeliczeniowych,
d) zaświadczenie o uczęszczaniu do szkoły lub szkoły wyŜszej oraz o
otrzymywanym stypendium,
e) zaświadczenie pracodawcy o wysokości wynagrodzenia za pracę,
f) zaświadczenie powiatowego urzędu pracy o braku moŜliwości zatrudnienia,
wysokości pobieranego zasiłku dla bezrobotnych lub o braku uprawnień do
zasiłku,
g) oświadczenie o wysokości dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.
17
5. Kserokopie dokumentów potwierdza za zgodność z oryginałem notariusz, instytucja,
która wydała dokument lub przyjmujący wniosek pracownik ośrodka pomocy społecznej lub
związków, o których mowa w ust. 2.
Art. 23. 1. Działaczom opozycji oraz osobom, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7,
przysługuje świadczenie specjalne w wysokości 300 zł miesięcznie, jeŜeli:
1) dochód osoby samotnie gospodarującej nie przekracza kwoty odpowiadającej 150 %
kryterium dochodowego określonego w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej;
2) dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 150 % kryterium
dochodowego określonego w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej.
2. Świadczenie specjalne przyznaje się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, jej
przedstawiciela ustawowego lub innej osoby, składany za zgodą tej osoby w ośrodku pomocy
społecznej właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby.
3. Do wniosku o przyznanie świadczenia specjalnego dołącza się kserokopię
zaświadczenia Kierownika Urzędu, potwierdzające prowadzenie działalności opozycyjnej lub
rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, o których mowa w art. 5
i art. 6 ust. 1 pkt 7. Przepis art. 22 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
4. Świadczenie specjalne przyznaje się na okres 12 miesięcy, począwszy od miesiąca, w
którym został złoŜony wniosek.
5. Kwota świadczenia specjalnego ulega podwyŜszeniu przy zastosowaniu wskaźnika
waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym jest przeprowadzona waloryzacja.
Art. 24. Do spraw związanych z przyznawaniem pomocy pienięŜnej na zasadach, o
których mowa w art. 21 i 22 oraz z przyznawaniem świadczenia specjalnego, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 6 pkt 3, 10, 14 i 16, art. 8 ust. 3 - 6 i ust. 9 - 13, art. 10 ust. 1, art.
11 ust. 1, art. 12 i 13, art. 100, art. 101 ust. 2, 3, 6 i 7, art. 104 i 105, art. 106 ust. 3-6, art. 107,
art. 109 i art. 110 ust. 7 i 8 ustawy o pomocy społecznej.
Art. 25. 1. Kombatantom, innym osobom uprawnionym oraz wdowom lub wdowcom -
emerytom, rencistom, osobom pobierającym uposaŜenie w stanie spoczynku, uposaŜenie
rodzinne lub inwalidom, pozostałym po kombatantach, uczestnikach walki cywilnej oraz
ofiarach represji systemów totalitarnych, na ich wniosek, w szczególnie uzasadnionych
przypadkach Kierownik Urzędu moŜe przyznać pomoc pienięŜną na innych warunkach, niŜ
określone w art. 21 ust. 1 i 2.
18
2. Do wniosku o przyznanie pomocy pienięŜnej dołącza się stanowisko kierownika
ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których
mowa w ust. 1, zwanego dalej „kierownikiem”.
3. Stanowisko kierownika powinno zawierać informacje o sytuacji rodzinnej,
materialnej oraz o pomocy udzielanej osobom, o których mowa w ust. 1, przez ośrodek
pomocy społecznej, a takŜe opinię co do zasadności przyznania pomocy pienięŜnej.
4. W przypadku złoŜenia wniosku bez stanowiska Kierownik Urzędu występuje do
kierownika o jego przesłanie.
5. Kierownik jest obowiązany przekazać stanowisko Kierownikowi Urzędu
w terminie 30 dni od dnia otrzymania wystąpienia.
6. O przyznaniu pomocy pienięŜnej Kierownik Urzędu informuje kierownika.
7. Przepisów ust. 2-6 nie stosuje się do wniosków składanych przez osoby zamieszkałe
poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 26. 1. Ofiarom represji systemów totalitarnych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt
4, przymusowo zatrudnianym w zakładach pozyskiwania i wzbogacania rud uranowych
przysługuje jednorazowo odszkodowanie w wysokości:
1) 22.200 zł - jeŜeli orzeczono na stałe inwalidztwo I grupy lub całkowitą niezdolność do
pracy oraz do samodzielnej egzystencji;
2) 15.850 zł - jeŜeli orzeczono na stałe inwalidztwo II grupy lub całkowitą niezdolność do
pracy;
3) 9.510 zł - w pozostałych przypadkach.
2. Jednorazowe odszkodowanie przyznaje i wypłaca na wniosek ofiary represji systemów
totalitarnych Prezes Państwowej Agencji Atomistyki.
3. Do wniosku o jednorazowe odszkodowanie dołącza się kserokopię zaświadczenia
Kierownika Urzędu, potwierdzającego rodzaj i okres przymusowego zatrudnienia w ramach
zastępczej słuŜby wojskowej, w latach 1949 – 1959, w zakładach pozyskiwania i
wzbogacania rud uranowych. Przepis art. 22 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 27. Do postępowania w sprawie pomocy pienięŜnej, świadczenia specjalnego oraz
jednorazowego odszkodowania stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. -
Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.6)).
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz.
1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524.
19
Art. 28. Kombatantom i innym uprawnionym osobom, z wyjątkiem niepobierających
świadczenia specjalnego działaczy opozycji i osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7,
przysługuje ulga w wysokości 50% przy przejazdach środkami komunikacji miejskiej.
Art. 29.1. Kombatantom, uczestnikom walki cywilnej oraz ofiarom represji systemów
totalitarnych, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, będącymi
emerytami, rencistami, osobami niezdolnymi do pracy lub pobierającymi uposaŜenie w stanie
spoczynku albo uposaŜenie rodzinne przysługuje:
1) ulga w wysokości 37% przy przejazdach w komunikacji krajowej, na podstawie biletów
jednorazowych:
a) środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w klasie 1 i 2 pociągów
osobowych i pospiesznych oraz w klasie 2 pociągów innych niŜ osobowe i
pospieszne,
b) środkami publicznego transportu zbiorowego autobusowego w komunikacji zwykłej
i przyspieszonej;
2) dodatek kompensacyjny w wysokości 15% dodatku kombatanckiego miesięcznie;
3) ryczałt energetyczny w wysokości 115,27 zł miesięcznie.
2. Ulga i świadczenia, o których mowa w ust.1, przysługują równieŜ:
1) kombatantom, uczestnikom walki cywilnej oraz ofiarom represji systemów totalitarnych,
z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, które łącznie spełniają
następujące warunki:
a) nie mają prawa do świadczeń rentowych lub emerytalnych ani prawa do uposaŜenia
w stanie spoczynku albo uposaŜenia rodzinnego,
b) nie osiągają przychodów z tytułu zatrudnienia, słuŜby, innej pracy zarobkowej albo
pozarolniczej działalności, podlegających obowiązkowi ubezpieczenia społecznego
oraz nie prowadzą działalności rolniczej podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu
społecznemu rolników,
c) osiągnęły wiek: 55 lat kobieta i 60 lat męŜczyzna;
2) wdowom lub wdowcom pozostałym po kombatantach, uczestnikach walki cywilnej oraz
ofiarach represji systemów totalitarnych, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 6 ust. 1
pkt 7, którzy są emerytami, rencistami, inwalidami lub pobierają uposaŜenie w stanie
spoczynku albo uposaŜenie rodzinne.
20
3. W przypadku zbiegu prawa do więcej niŜ jednego świadczenia emerytalnego,
rentowego, uposaŜenia w stanie spoczynku lub uposaŜenia rodzinnego przysługuje jeden
dodatek kompensacyjny i jeden ryczałt energetyczny.
4. Osoba uprawniona do ulgowego przejazdu w klasie 2 pociągów innych niŜ osobowe i
pospieszne na podstawie biletów jednorazowych korzystająca z przejazdu w klasie 1 jest
obowiązana do uiszczenia dopłaty w wysokości stanowiącej róŜnicę między naleŜnością za
pełnopłatny przejazd w klasie 1 a naleŜnością za pełnopłatny przejazd w klasie 2.
5. Kwota ryczałtu energetycznego ulega podwyŜszeniu przy zastosowaniu wskaźnika
waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym jest przeprowadzona waloryzacja.
6. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje
dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów osób, o
których mowa w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem potrzeby identyfikacji osób uprawnionych do
ulg.
Art. 30.1. Dodatek kombatancki, ryczałt energetyczny, dodatek kompensacyjny
przysługujące osobom otrzymującym:
1) emeryturę lub rentę, wypłacają organy i jednostki wypłacające emeryturę lub rentę;
2) uposaŜenie w stanie spoczynku albo uposaŜenie rodzinne, wypłacają jednostki
wypłacające te uposaŜenia.
2. W przypadku, gdy osoby pobierające uposaŜenie w stanie spoczynku lub uposaŜenie
rodzinne są uprawnione takŜe do pobierania emerytury lub renty, świadczenia, o których
mowa w ust. 1, wypłaca właściwy organ rentowy.
Art. 31. 1. Dodatek kombatancki, ryczałt energetyczny i dodatek kompensacyjny
osobom, o których mowa w art. 16 ust. 2, wypłaca na ich wniosek, kwartalnie w trzecim
miesiącu kwartału terenowa jednostka organizacyjna Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
właściwa ze względu na miejsce zamieszkania tych osób, a w przypadku osób
zamieszkałych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej jednostka organizacyjna Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych wskazana przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Wniosek powinien zawierać:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
21
3) adres zamieszkania;
4) numer ewidencyjny PESEL, a w przypadku jego braku, numer innego dokumentu
potwierdzającego toŜsamość;
5) adres lub numer rachunku bankowego, na które ma być doręczana lub dokonywana
wypłata;
6) oświadczenie o niepobieraniu:
a) emerytury, renty, uposaŜenia w stanie spoczynku lub uposaŜenia rodzinnego,
b) dodatku kombatanckiego, ryczałtu energetycznego oraz dodatku kompensacyjnego,
c) świadczenia pienięŜnego przysługującego na podstawie odrębnych przepisów z tytułu
pracy przymusowej lub innych represji;
7) oświadczenie o nieosiąganiu przychodów z tytułu zatrudnienia, słuŜby, innej pracy
zarobkowej albo pozarolniczej działalności, podlegających obowiązkowi ubezpieczenia
społecznego oraz nie prowadzą działalności rolniczej podlegającej obowiązkowemu
ubezpieczeniu społecznemu rolników.
3. Do wniosku dołącza się kserokopię zaświadczenia o uprawnieniach wydanego przez
Kierownika Urzędu lub przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w okresie od dnia 24
stycznia 1991 r. do dnia 1 sierpnia 1991 r. Przepis art. 22 ust. 5 stosuje się
odpowiednio.
Art. 32. 1. Wnioski o nadanie odznaczeń upamiętniających:
1) działalność na rzecz niepodległości i suwerenności Państwa Polskiego,
2) zasługi osób, które z naraŜeniem Ŝycia, zdrowia lub wolności ukrywały i ratowały
osoby ścigane przez okupacyjne władze niemieckie lub sowieckie, a takŜe przez
polskie władze okresu powojennego do 1989 r. z powodu ich działalności na rzecz
suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego oraz z przyczyn
narodowościowych, religijnych i rasowych,
3) zasługi osób, które brały udział we wszelkich formach oporu społecznego wobec
dyktatury komunistycznej, takŜe innych niŜ działalność określona w art. 6
- przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, z własnej inicjatywy lub na wniosek
stowarzyszeń zrzeszających kombatantów, uczestników walki cywilnej, działaczy opozycji i
ofiary represji systemów totalitarnych, Minister Obrony Narodowej lub Kierownik Urzędu, na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień ministra właściwego do spraw zagranicznych
do przedstawiania wniosków o nadanie tych odznaczeń.
22
Art. 33. Dzień 1 września jest Dniem Weterana.
Rozdział 5
Podmioty realizujące zadania
Art. 34. 1. Kierownik Urzędu jest centralnym organem administracji rządowej.
2. Nadzór nad Kierownikiem Urzędu sprawuje minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego.
3. Kierownika Urzędu powołuje Prezes Rady Ministrów spośród osób wyłonionych w
drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego. Prezes Rady Ministrów odwołuje Kierownika Urzędu.
4. Stanowisko Kierownika Urzędu moŜe zajmować osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była karana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
6) posiada co najmniej 6 letni staŜ pracy, w tym co najmniej 3 letni staŜ pracy na stanowisku
kierowniczym;
7) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw naleŜących do właściwości Urzędu do
Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, zwanego dalej „Urzędem”.
5. Informację o naborze na stanowisko Kierownika Urzędu ogłasza się przez
umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu oraz w
Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno
zawierać:
1) nazwę i adres Urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem pracy wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
23
7) informację o metodach i technikach naboru.
6. Termin, o którym mowa w ust. 5 pkt 6, nie moŜe być krótszy niŜ 10 dni od dnia
opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów.
7. Nabór na stanowisko Kierownika Urzędu przeprowadza zespół, powołany przez
ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, liczący co najmniej 3 osoby,
których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku
naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania
zadań na stanowisku, na które przeprowadzany jest nabór oraz kompetencje kierownicze.
8. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 7, moŜe być
dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada
odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
9. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 8, mają obowiązek zachowania w
tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie
naboru.
10. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niŜ trzech kandydatów, których
przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego.
11. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1) nazwę i adres Urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór oraz liczbę kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niŜ trzech najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w
ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
12. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w
Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres Urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
24
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z
późn. zm.7)) albo informację o niewyłonieniu kandydata.
13. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
14. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, określi organizację Urzędu do
Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, mając na uwadze konieczność zapewnienia
sprawnej i kompetentnej realizacji zadań na rzecz kombatantów i innych osób
uprawnionych.
Art. 35.1. Przy Kierowniku Urzędu działa Rada do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych, zwana dalej „Radą”, jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach
objętych działaniem Kierownika Urzędu.
2. Członkowie Rady są powoływani przez Kierownika Urzędu spośród kandydatów
przedstawionych przez stowarzyszenia i organizacje kombatantów, uczestników walki
cywilnej, działaczy opozycji oraz ofiar represji systemów totalitarnych.
3. Kadencja Rady trwa 4 lata.
4. Kierownik Urzędu moŜe odwołać członka Rady w trakcie trwania kadencji po
zasięgnięciu opinii Rady.
5. W przypadku odwołania bądź śmierci członka Rady Kierownik Urzędu, w trybie
określonym w ust. 2, powołuje na jego miejsce nowego członka Rady.
6. W skład Rady wchodzi 16 członków, którzy pełnią swoją funkcję społecznie.
7. Kierownik Urzędu określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb pracy Rady.
Art. 36. Do zadań Kierownika Urzędu naleŜy w szczególności:
1) współdziałanie z organami administracji rządowej i organami samorządu terytorialnego,
organizacjami społecznymi, stowarzyszeniami kombatantów i innych osób uprawnionych w
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122,
z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z
1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i
Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r.
Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr
115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr
52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr
11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz.
1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870,
Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157,
poz. 1316 i Nr 172, poz. 1438, z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 164, poz. 1166, z 2007 r. Nr 80, poz. 538, Nr 82,
poz. 577 i Nr 181, poz. 1287 oraz z 2008 r. Nr 116, poz. 731 i Nr 163, poz. 1012.
25
celu organizowania pomocy socjalnej oraz opieki zdrowotnej dla kombatantów i innych osób
uprawnionych oraz członków ich rodzin;
2) organizowanie współpracy zagranicznej z rządowymi organami do spraw kombatantów i
ofiar wojny, organizacjami kombatanckimi za granicą oraz uczestniczenie w pracach
międzynarodowych organizacji kombatanckich;
3) prowadzenie badań socjologicznych w środowiskach kombatantów i innych osób
uprawnionych;
4) podejmowanie inicjatyw i realizacja zadań związanych z kultywowaniem i
upowszechnianiem tradycji walk o niepodległość i suwerenność Państwa Polskiego oraz
pamięci o ofiarach wojny i okresu powojennego;
5) wydawanie decyzji w sprawie prowadzenia działalności określonej w art. 2 i 3 lub
okoliczności, o których mowa w art. 4-6 ust. 1, oraz decyzji w sprawie weryfikacji uprawnień
kombatantów lub innych osób uprawnionych oraz wydawanie odpowiednich zaświadczeń
osobom, którym przyznane zostały te uprawnienia;
6) współuczestniczenie w przygotowywaniu projektów aktów prawnych w sprawach
dotyczących kombatantów i innych osób uprawnionych;
7) podział środków finansowych na pomoc pienięŜną;
8) przyznawanie pomocy pienięŜnej w trybie art. 25.
Art. 37. 1. Do zadań wojewody naleŜy w szczególności realizacja działań
zmierzających do integracji środowisk kombatantów i innych osób uprawnionych i
koordynacji ich działań.
2. Wojewoda współdziała przy realizacji swoich zadań z organizacjami społecznymi
oraz stowarzyszeniami zrzeszającymi kombatantów i inne osoby uprawnione.
3. Do wypełniania zadań określonych w ust. 1 wojewoda moŜe, w porozumieniu z
Kierownikiem Urzędu, powołać pełnomocnika.
Art. 38. Do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez
gminę naleŜy ustalanie prawa i wypłata pomocy pienięŜnej, o której mowa w art. 20, oraz
świadczenia specjalnego, o którym mowa w art. 23.
Art. 39. Do zadań Związku Inwalidów Wojennych RP oraz Związku Ociemniałych
śołnierzy RP naleŜy ustalanie prawa oraz wypłata pomocy pienięŜnej, o której mowa w art.
20, osobom pobierającym rentę inwalidy wojennego.
26
Art. 40. Na wniosek działacza opozycji oraz ofiary represji systemów totalitarnych:
1) prezes sądu okręgowego potwierdza okoliczność, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1
lit. d, w przypadku przebywania na podstawie wyroku w więzieniu lub innym miejscu
odosobnienia na terytorium państwa polskiego jednorazowo na okres dłuŜszy niŜ 48
godzin;
2) Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu potwierdza okoliczności, o których mowa:
a) w art. 5 ust. 1,
b) w art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. d, w przypadku przebywania bez wyroku w więzieniu lub
innym miejscu odosobnienia na terytorium Państwa Polskiego jednorazowo na okres
dłuŜszy niŜ 48 godzin,
c) w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 7.
Rozdział 6
Zasady orzekania o uprawnieniach
Art. 41. 1. Uprawnienia określone w ustawie przysługują kombatantowi i innej osobie
uprawnionej, która uzyska decyzję Kierownika Urzędu potwierdzającą prowadzenie
działalności określonej w art. 2 i 3 lub okoliczności, o których mowa w art. 4-6 ust. 1, i brak
przesłanek, o których mowa w art. 1 ust. 3 i art. 6 ust. 2.
2. Wniosek o potwierdzenie działalności lub okoliczności, o których mowa w ust. 1,
składa się do Kierownika Urzędu.
3. Do wniosku dołącza się opinię stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju
działalności lub represji.
4. Stowarzyszenie jest obowiązane wydać opinię bez względu na fakt członkostwa
kombatanta lub innej osoby uprawnionej w tym stowarzyszeniu.
5. Opinia stowarzyszenia nie jest wymagana w przypadku, gdy wydawane są decyzje i
zaświadczenia o uprawnieniach wdów i wdowców – emerytów, rencistów, inwalidów, osób
pobierających uposaŜenie w stanie spoczynku albo uposaŜenie rodzinne, pozostałych po
kombatantach, uczestnikach walki cywilnej oraz ofiarach represji systemów totalitarnych a
zmarły małŜonek lub małŜonka posiadał potwierdzone uprawnienia.
27
6. W postępowaniu w sprawach osób, o których mowa w ust. 5, Kierownik Urzędu nie
jest związany rozstrzygnięciem w sprawie małŜonka lub małŜonki tej osoby.
7. Kierownik Urzędu po potwierdzeniu działalności lub okoliczności, o których mowa
w ust. 1, wydaje odpowiednie zaświadczenie.
8. Do postępowania w sprawie potwierdzenia działalności lub okoliczności, o których
mowa w ust. 1 stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania
administracyjnego.
9. W przypadku gdy wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub
nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane Kierownikowi Urzędu, nie mają
zastosowania terminy określone w przepisie art. 146 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.-
Kodeks postępowania administracyjnego.
Rozdział 7
Źródła i sposób finansowania niektórych świadczeń
Art. 42. 1. Wydatki na:
1) pomoc pienięŜną i świadczenie specjalne, wraz z kosztami ich obsługi, które mogą
wynosić do 5 % otrzymanej dotacji na te świadczenia,
2) świadczenia, o których mowa w art. 12 i 17, dodatek kombatancki, ryczałt
energetyczny i dodatek kompensacyjny wraz z odsetkami za opóźnienie w ustaleniu
prawa do nich lub ich wypłaty oraz koszty obsługi,
3) upamiętnianie i popularyzowanie historii walki o niepodległość i suwerenność, a takŜe
represji wojennych oraz okresu powojennego, w tym na działalność dokumentacyjną i
wydawniczą
- są realizowane ze środków budŜetu państwa.
2. Środki na upamiętnianie i popularyzowanie historii walk o niepodległość i
suwerenność, a takŜe represji wojennych oraz okresu powojennego, mogą otrzymywać takŜe,
na podstawie umów i porozumień zawartych z dysponentem części budŜetowej -
Kierownikiem Urzędu - jednostki samorządu terytorialnego oraz podmioty inne niŜ
28
określone w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności poŜytku
publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.8) ).
3. Do wyłaniania podmiotów, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio
przepisy działu II rozdziału 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności poŜytku
publicznego i o wolontariacie.
4. Gmina jest obowiązana do przedstawiania, za pośrednictwem wojewody, ministrowi
właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego sprawozdań rzeczowo-finansowych o
zadaniach z zakresu świadczeń specjalnych zrealizowanych ze środków budŜetu państwa.
5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, wzory i sposób sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych o zadaniach
z zakresu świadczeń specjalnych zrealizowanych ze środków budŜetu państwa, uwzględniając
terminy i sposób ich przedstawiania, mając na uwadze potrzebę ujednolicenia
przekazywanych informacji.
Rozdział 8
Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe
Art. 43. W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych
i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm.4)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
„Art. 6a. Inwalidą wojennym jest równieŜ osoba, która została zaliczona do jednej
z grup inwalidów wskutek inwalidztwa powstałego w związku z działaniami wojennymi
lub mającymi charakter wojennych, w czasie pełnienia słuŜby w polskich podziemnych
formacjach wojskowych lub organizacjach niepodległościowych na terytorium Państwa
Polskiego w jego granicach przed dniem 1 września 1939 r. oraz w granicach
powojennych, w okresie od wkroczenia armii Związku
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
slako
Weteran Forum


Dołączył: 06 Maj 2008
Posty: 269

PostWysłany: Sob Gru 20, 2008 5:57 pm    Temat postu: UZASADNIENIE DO USTAWY KOMBATANCKIEJ Odpowiedz z cytatem

UZASADNIENIE
Projekt ustawy o uprawnieniach kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914
– 1945, działaczy opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiar represji
systemów totalitarnych jest zgodny z „ZałoŜeniami nowelizacji prawa kombatanckiego”,
przyjętymi przez Radę Ministrów w dniu 27 marca 2007 r. Został opracowany na bazie
ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego. Liczne zmiany dokonane w obecnie
funkcjonujących przepisach nie pozwalają ograniczyć się jedynie do nowelizacji
obowiązującej ustawy: zmienia się jej tytuł, preambuła oraz wprowadzane są istotne zmiany
w zakresie podmiotowym i przedmiotowym.
Przedkładany projekt zmierza do osiągnięcia kilku celów.
Przede wszystkim zakłada znaczne poszerzenie kręgu beneficjentów w stosunku do
obecnie obowiązującej ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego, poprzez objęcie przepisami nowej ustawy osób
walczących o niepodległość i suwerenność Polski oraz represjonowanych z powodów
politycznych w latach 1939 - 1989.
Projekt ustawy realizuje równieŜ uchwałę Sejmu z dnia 6 kwietnia 2006 r.,
wzywającą Radę Ministrów do opracowania rozwiązań prawnych regulujących sprawy
pomocy państwa dla represjonowanych uczestników walk o niepodległość z lat 1944 – 1989,
znajdujących się obecnie w bardzo trudnych warunkach materialnych.
Ponadto celem projektu ustawy jest oczyszczenie prawa kombatanckiego
z przepisów pozwalających zachować honorowe przywileje kombatanckie osobom
zaangaŜowanym w tłumienie niepodległościowych aspiracji Narodu Polskiego.
Projekt wprowadza jednoznaczne pojęcia: kombatantów, uczestników walki cywilnej
lat 1914-1945, ofiar represji systemów totalitarnych oraz działaczy opozycji wobec dyktatury
komunistycznej.
Istniejącą w obecnie obowiązującej ustawie grupę kombatantów proponuje się
poszerzyć o osoby, które z bronią w ręku walczyły z komunistami w Poznaniu w 1956 r.
i w związku z tym zostały zatrzymane (aresztowane) przez organy bezpieczeństwa. Poza tym,
za kombatantów proponuje się uznać marynarzy słuŜących na statkach przeznaczonych do
2
działań wojennych (obecnie działalność taka określana jest jako „równorzędna
z kombatancką”).
Modyfikacja niektórych przepisów obecnego art. 1 ustawy kombatanckiej ma
doprowadzić równieŜ do sytuacji, w której osoba słuŜąca wyłącznie w Armii Czerwonej lub
polskiej organizacji podziemnej, której cele były wymierzone w suwerenność, niepodległość
i integralność RP, nie będzie mogła uzyskać statusu kombatanta. Taka bowiem działalność –
niezwiązana z walką o niepodległość Polski – nie powinna być honorowana specjalnymi
przywilejami.
Jednak osoby, które uzyskały uprawnienia na mocy przepisów art. 1 ustawy
kombatanckiej w jego dotychczasowym brzmieniu, zachowają prawo do pobieranych
dotychczas świadczeń i przywilejów. Uprawnienia takie jednakŜe nie będą przysługiwać
osobom, które pozbawione zostaną uprawnień w wyniku weryfikacji.
Jako uczestników walki cywilnej lat 1914 – 1945 proponuje się uznać osoby, które
walkę o niepodległość realizowały w formach cywilnych. Do tej kategorii wchodziłyby
osoby, które prowadziły działalność określoną w obowiązującej ustawie kombatanckiej jako
„równorzędna z kombatancką”.
Grupę więźniów reŜimów nazistowskiego i komunistycznego, określaną obecnie
w ustawie kombatanckiej jako „osoby represjonowane”, proponuje się określić jako „ofiary
represji systemów totalitarnych”. Oprócz tych, którzy dzisiaj są uznawani za osoby
represjonowane w rozumieniu ustawy kombatanckiej, za ofiary represji systemów
totalitarnych byłyby uznane: osoby przebywające w więzieniach i innych miejscach
odosobnienia w latach 1957 – 1989 r. (przy czym za represję w rozumieniu ustawy nie byłoby
uznane zatrzymanie na czas do 48 godzin), osoby internowane w stanie wojennym oraz
osoby, które na skutek udziału w wystąpieniach wolnościowych lat 1957 – 1989 poniosły
śmierć lub doznały rozstroju zdrowia na czas powyŜej 7 dni (obecnie podobny przepis
obejmuje tylko wystąpienia w czerwcu 1956 w Poznaniu oraz w grudniu 1970 r. na
WybrzeŜu).
Regulacje dotyczące ofiar represji systemów totalitarnych przebywających w
więzieniach i innych miejscach odosobnienia po roku 1944 nie będą miały zastosowania do
osób innych narodowości, które w okresie powojennym osadzone były w obozach
przejściowych, w ramach akcji przesiedleńczych prowadzonych przez Państwo Polskie.
Do ofiar represji systemów totalitarnych proponuje się zaliczyć teŜ tzw. Ŝołnierzygórników
(osoby pracujące przymusowo w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach
wydobywających rudy uranowe), przymusowo pracujących Ŝołnierzy batalionów
3
budowlanych i osoby wcielone do ponadkontyngentowych brygad SłuŜby Polsce. Obecnie
osoby te są beneficjentami ustawy z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pienięŜnym
i uprawnieniach przysługującym Ŝołnierzom zastępczej słuŜby wojskowej przymusowo
zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach
budowlanych (Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 622, z późn. zm.). PoniewaŜ uznano, iŜ ich
represje miały charakter polityczny, zatem niewskazane jest róŜnicowanie ich w prawach
z innymi osobami represjonowanymi po 1944 r. z powodów politycznych. śołnierzom
zastępczej słuŜby wojskowej przymusowo zatrudnianym w zakładach pozyskiwania i
wzbogacania rud uranowych nadal przysługiwać będzie jednorazowe odszkodowanie, o
którym mowa w art. 26. Z uprawnienia tego jednakŜe, nie będą mogły skorzystać osoby,
którym wypłacono odszkodowanie na postawie przepisów ustawy o świadczeniu pienięŜnym
i uprawnieniach przysługującym Ŝołnierzom zastępczej słuŜby wojskowej [...]. Nie zmienia to
jednak faktu, Ŝe osobom tym będą przysługiwać inne uprawnienia przewidziane w ustawie,
jeŜeli spełniają przesłanki konieczne do ich uzyskania.
Ofiary represji systemów totalitarnych korzystałyby z tych samych przywilejów,
z których korzystają dzisiaj. RównieŜ z takich przywilejów korzystaliby nowi beneficjenci
ustawy zaliczeni do tej kategorii, z wyłączeniem osób zwolnionych z pracy za udział
w zbiorowych wystąpieniach wolnościowych na rzecz odzyskania przez Polskę suwerenności,
niepodległości i respektowania praw człowieka. Osoby te zaliczone zostałyby do ofiar represji
systemów totalitarnych, jednak miałyby mniejsze uprawnienia niŜ inne osoby z tej grupy. Ich
uprawnienia byłyby analogiczne jak działaczy opozycji. Projekt ustawy nie przewiduje
przyznania członkom rodzin pozostałym po zabitych uczestnikach wydarzeń w grudnia
1970r. świadczeń odszkodowawczych. Zadośćuczynienie dla członków rodzin
zagwarantowane zostało uchwałą Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2008 r. nr 32/2008
w sprawie przyznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z ogólnej rezerwy budŜetowej,
środków finansowych z przeznaczeniem na wypłatę rent specjalnych przyznanych dla
rodziców, małŜonków i dzieci osób, które poniosły śmierć w grudniu 1970 r. w wyniku
działań wojska i milicji w Gdańsku, Gdyni, Szczecinie i Elblągu.
Nową kategorią beneficjentów projektowanej ustawy są działacze opozycji wobec
dyktatury komunistycznej.
Za takich uznani byliby członkowie nielegalnych organizacji z lat 1956 – 1989, które
zmierzały do odzyskania niepodległości, suwerenności i respektowania praw człowieka. Do
działaczy opozycji nie byłyby jednak zaliczane osoby działające w Solidarności czy NZS od
4
momentu powstania tych organizacji do grudnia 1981 r. (mimo, Ŝe przez część tego okresu –
do czasu ich zarejestrowania - były to organizacje formalnie nielegalne).
Działaczami opozycji będą równieŜ osoby, które w latach 1944 – 1989 prowadziły
w sposób zorganizowany, systematyczną, inną niŜ kombatancka, zagroŜoną
odpowiedzialnością karną działalność na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości,
suwerenności i respektowania praw człowieka.
Do nich, a takŜe do ofiar represji w postaci zwolnienia z pracy, kierowane jest tzw.
świadczenie specjalne. Jednak z tego świadczenia osoby te będą mogły korzystać tylko
wówczas, kiedy ich dochody będą niŜsze niŜ 526,50 zł na osobę w rodzinie (715,50 zł
w przypadku osób samotnie gospodarujących; wartości te stanowią 150% odpowiednich
kryteriów z pomocy społecznej).
W celu zachowania istniejącej od wielu lat tradycji, w nowej ustawie podtrzymano
regulacje ustanawiające dzień pierwszego września Dniem Weterana. Przepisy te mają na
celu złoŜenie hołdu osobom, które walczyły o wolność i niepodległość Narodu Polskiego.
Data pierwszego września jest datą wybuchu drugiej wojny światowej, której uczestnicy i
ofiary stanowią podstawową grupę beneficjentów prawa kombatanckiego.
Zachowuje się obowiązujące w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych uprawnienie do zaliczenia w wymiarze podwójnym okresu
prowadzenia działalności kombatanckiej lub podlegania represjom, do okresu, od którego
zaleŜy przyznanie emerytury. Uprawnienie to przyznano takŜe wszystkim nowym grupom
beneficjentów ustawy. NaleŜy jednak wskazać, Ŝe uprawnienie to, zarówno w obowiązującej
dziś ustawie, jak i w ustawie projektowanej, dotyczy wyłącznie osób, które otrzymują bądź
będą otrzymywały emerytury według „starego systemu” (osoby urodzone do 1949 r. oraz
osoby urodzone pomiędzy 1949 r. a 1969 r., które pozostały wyłącznie w „starym systemie”).
Z uprawnienia tego nie skorzystają osoby korzystające z „nowego systemu”, gdyŜ emerytury
z tego systemu przysługują po osiągnięciu wieku emerytalnego, a ich wysokość jest
uzaleŜniona od wielkości zgromadzonego kapitału.
Nowa ustawa w stosunku do obowiązującej ustawy wprowadza do przepisów
o uprawnieniach pracowniczych, emerytalno - rentowych, dotyczących ochrony zdrowia,
pomocy socjalnej i innych uprawnień, następujące zmiany:
1. Proponuje się zmniejszenie dodatkowego wymiaru urlopu wypoczynkowego dla osób
uprawnionych z 10 dni do 5. Przepis ten, w odniesieniu do obecnych beneficjentów ustawy
kombatanckiej, jest w duŜej mierze martwy. Pozostawienie go w dotychczasowym kształcie,
wobec rozszerzenia katalogu adresatów ustawy o nowe kategorie beneficjentów, będących
5
jeszcze aktywnych zawodowo, mogłoby być zbyt duŜym obciąŜeniem dla pracodawców.
Jednak osoby wciąŜ aktywne zawodowo, które nabyły prawo do zwiększenia urlopu o 10 dni
na mocy obecnych przepisów, zachowają to prawo.
2. Nowe rozwiązania umoŜliwią uzyskanie uprawnień przysługujących inwalidom
wojennym przez osoby, które w wyniku pobytu z powodów politycznych w więzieniach
i w innych miejscach odosobnienia w latach 1957 – 1989 zostały inwalidami (takie prawo
mają obecnie tylko osoby więzione z powodów politycznych do 1956 r.).
3. Nowe rozwiązania usuwają lukę prawną pozwalającą pobierać zarówno dodatek
kombatancki, jak i dodatek za pracę przymusową w czasie II wojny światowej przyznawany
na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Tymczasem w innych aktach
prawnych przyznającym ofiarom represji wojennych lub powojennych, a takŜe cywilnym
niewidomym ofiarom wojny specjalne dodatki, jest zasadą, Ŝe nie moŜna ich łączyć z
dodatkiem przyznawanym na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników.
4. Wprowadza się nowe świadczenie, które umoŜliwi działaczom opozycji i ofiarom
represji w postaci zwolnienia z pracy z przyczyn politycznych, których dochody są poniŜej
150 % kryterium dochodowego określonego w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej (Dz. U z 2004 r. Nr 64, poz. 593, z późn. zm.), uzyskanie specjalnego świadczenia
pienięŜnego. Przepis ten jest bezpośrednią realizacją uchwały Sejmu z dnia 6 kwietnia 2006 r.
Świadczenie to będzie przyznawane na jeden rok przez organy gminy w wysokości 300 zł
miesięcznie. Przy przyznawaniu świadczenia zastosowanie będą miały przepisy ustawy
o pomocy społecznej.
Projekt zakłada, Ŝe osoby, które w ramach słuŜby wojskowej lub słuŜby w
formacjach bezpieczeństwa (KBW) zwalczały organizacje oraz osoby działające na rzecz
suwerenności i niepodległości RP nie będą posiadały uprawnień przewidzianych w ustawie.
Uprawnień tych nie będą mogły posiadać równieŜ osoby, które dopuściły się zbrodni
komunistycznej przewidzianej w ustawie o IPN oraz tajni współpracownicy aparatu
bezpieczeństwa. Te przepisy nie miałyby jednak zastosowania do osób, które przeszły juŜ
proces weryfikacji uprawnień w latach 1991 – 2006 (ochrona praw nabytych).
Dodatkowo Kierownikowi Urzędu przyznaje się prawo pozbawiania uprawnień
kombatanckich osób, w przypadku których pojawią się nowe dowody świadczące
o zbrodniczej działalności danej osoby, np. w komunistycznym aparacie bezpieczeństwa,
w sytuacji gdy upłynął juŜ 5 letni okres od wydania decyzji w kwestii uprawnień (dotychczas
upływ tego terminu uniemoŜliwiał pozbawienie takich osób uprawnień).
6
Decyzję Kierownika osoba zainteresowana ma prawo zaskarŜyć do sądu, przy czym
projekt zakłada odejście od obowiązujących dotychczas wyjątkowych w prawie rozwiązań,
pozwalających odebrać uprawnienia kombatanckie dopiero po uprawomocnieniu się decyzji.
Proponuje się uregulowanie tej kwestii na zasadach powszechnie obowiązujących.
UniewaŜnienie legitymacji i zaświadczeń o uprawnieniach kombatanckich innych niŜ
te wydane przez UdSKiOR zapobiegnie wyłudzaniu róŜnych świadczeń przez osoby, które
nie zwróciły legitymacji po pozbawieniu ich uprawnień.
Projekt zakłada, Ŝe Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych powoływać będzie Prezes Rady Ministrów wyłonionych w drodze
otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego. Regulacja taka podyktowana jest zgodna z przyjętym przez
Radę Ministrów w dniu 6 maja 2008 r. projektem ustawy o zmianie ustawy o słuŜbie cywilnej
oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Zmiany w ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych
i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm.) zakładają
bezpośrednie ujęcie w niej „Ŝołnierzy drugiej konspiracji”, którzy zostali inwalidami
w wyniku walki z wrogiem lub wskutek pobytu w więzieniu. Rozwiązanie to wykluczy
moŜliwość niekorzystnej dla tej grupy osób interpretacji przepisów, skutkującej
odmawianiem im statusu inwalidy wojennego.
Zmiany w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
wynikają z proponowanej w projekcie ustawy zmiany nazwy oraz podmiotów uprawnionych.
Zmiany w ustawie z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za niewaŜne orzeczeń
wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa
Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149, z późn. zm.) umoŜliwią członkom rodzin pozostałych po
kombatantach zamęczonych w sowieckich łagrach uzyskanie stosownych odszkodowań.
Dotychczasowe przepisy, które eliminują z grona beneficjentów ustawy członków rodzin
kombatantów zamęczonych w sowieckich łagrach, w sytuacji gdy odszkodowanie mogą
otrzymać członkowie rodzin kombatantów, którym łagry udało się przeŜyć – jest głęboko
niesprawiedliwa i sprzeczna z celem ustawy.
Zmiany w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych są dostosowane do zakresu podmiotowego i przedmiotowego projektowanej
ustawy. Proponowane w projekcie ustawy świadczenie specjalne powinno być, podobnie jak
jest to ze wszystkimi świadczeniami socjalnymi, których przyznanie jest uzaleŜnione od
osiąganego dochodu, zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Dotyczy to m.
7
in. świadczeń rodzinnych, świadczeń z pomocy społecznej, dodatków mieszkaniowych,
a takŜe dotychczas realizowanej pomocy na rzecz kombatantów.
Na podstawie zmian w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach
mieszkaniowych specjalne świadczenie socjalne nie jest wliczane do dochodu w rozumieniu
przepisów ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
Zmiany w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.) zakładają
dostosowanie zawartych w ustawie definicji kombatanta i osoby represjonowanej.
Zmiany w ustawach:
- z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego;
- z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych;
- z dnia 4 września 1998 r. o działach administracji rządowej;
- z dnia 24 lipca 1999 r. o szczególnych zasadach, warunkach i trybie mianowania na
wyŜsze stopnie wojskowe Ŝołnierzy uczestniczących w walkach o wolność
i niepodległość Polski podczas II wojny światowej i w okresie powojennym;
- z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych;
- z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach paszportowych;
- z dnia 16 listopada 2006 r. o świadczeniu pienięŜnym i uprawnieniach przysługujących
cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych
mają na celu dostosowanie obowiązujących przepisów do nowych regulacji. Zmiany te mają
charakter głównie redakcyjny.
Przepisy art. 61 projektu ustawy przewidują, Ŝe osoby pobierające do dnia wejścia
w Ŝycie ustawy świadczenia płacone przez organy rentowe na podstawie uchylanej ustawy
o świadczeniu pienięŜnym i uprawnieniach przysługujących Ŝołnierzom zastępczej słuŜby
wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud
uranu i batalionach budowlanych będą „automatycznie” otrzymywać świadczenia
przewidziane dla nich w ustawie kombatanckiej. Równolegle Kierownik Urzędu będzie
badał, czy w stosunku do takich osób nie zachodzą – określone w art. 1 ust. 3 projektu
ustawy - przesłanki uniemoŜliwiające im posiadanie statusu beneficjenta ustawy.
Z kolei przepisy art. 58 projektu ustawy umoŜliwiają wstrzymanie wypłaty
świadczeń dla osób, których uprawnienia kombatanckie – nadane w PRL - nie zostały
zweryfikowane po 1991 r., jeŜeli nie zgłoszą się w sprawie weryfikacji w terminie 6 miesięcy
8
od dnia wejścia w Ŝycie ustawy. W sytuacji, kiedy osoba zgłosi się do Urzędu, umoŜliwiając
przeprowadzenie weryfikacji jej uprawnień – nastąpi natychmiastowe wznowienie
wypłacania świadczeń.
Przepis art. 63 umoŜliwi wydanie ksiąŜki inwalidy wojennego tym wszystkim, którzy
spełniają warunki do uznania ich za inwalidów wojennych, a którym dotychczas wydano tzw.
legitymacje osoby represjonowanej. Takie osoby nie będą musiały więc stawać przed
wojskową komisja lekarską, a podstawą przyznania im rent inwalidzkich o symbolu WZIW
będzie orzeczenie lekarza ZUS.
Proponuje się, aby projektowana ustawa weszła w Ŝycie z dniem 1 stycznia 2009 r.
Jednocześnie proponuje się, aby akty wykonawcze, wydane na podstawie ustawy z dnia 24
stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji
wojennych i okresu powojennego, niesprzeczne z projektowanymi przepisami, zachowały
swoją waŜność do dnia wydania nowych, ale nie dłuŜej niŜ przez rok od dnia wejścia w Ŝycie
ustawy.
Ocena skutków regulacji
1. Podmioty, na które oddziałuje ustawa:
Ustawa dotyczy kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914-1945, działaczy
opozycji wobec dyktatury komunistycznej, niektórych ofiar represji systemów totalitarnych
oraz członków ich rodzin, a takŜe organów ustalających i wypłacających świadczenia dla tych
osób. Ponadto ustawa dotyczy takŜe osób zaangaŜowanych w tłumienie niepodległościowych
aspiracji Narodu Polskiego oraz słuŜących wyłącznie w Armii Czerwonej lub polskiej
organizacji podziemnej, której cele były wymierzone w suwerenność, niepodległość
i integralność RP.
2. Konsultacje międzyresortowe i społeczne.
9
Projekt ustawy został przesłany do uzgodnień międzyresortowych oraz konsultacji
z następującymi partnerami społecznymi:
1) Forum Związków Zawodowych;
2) NSZZ „Solidarność”;
3) NSZZ „Solidarność 80”;
4) Ogólnopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych;
5) Konfederacją Pracodawców Polskich;
6) Konfederacją Pracodawców Prywatnych;
7) Business Centre Club;
8) Ogólnopolskim Stowarzyszeniem Internowanych Represjonowanych;
9) Związkiem śołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych;
10) Związkiem Represjonowanych Politycznie „śołnierzy- Górników”;
11) Związkiem „Solidarność” Polskich Kombatantów;
12) Klubem Kombatantów 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego;
13) Związkiem Inwalidów Wojennych;
14) Radą do Spraw Kombatantów i Inwalidów Wojennych;
15) Krajową Radą Sądownictwa;
16) Instytutem Pamięci Narodowej.
Projekt ustawy opiniowała Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Projekt był przedmiotem konsultacji z partnerami społecznymi oraz uzgodnień
międzyresortowych, takŜe w ramach konferencji uzgodnieniowych. Zgłoszone uwagi zostały
uwzględnione, bądź uzgodnione, za wyjątkiem uwagi Ministerstwa Finansów dotyczącej
zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych świadczenia specjalnego
kierowanego do działaczy opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz do ofiar represji
systemów totalitarnych, które w latach 1956 – 1989 brały udział
w zbiorowych wystąpieniach wolnościowych na rzecz odzyskania przez Polskę suwerenności,
niepodległości i respektowania praw człowieka i w związku z tym zostały z nimi rozwiązane
umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Świadczenie specjalne będzie
10
przysługiwało, jeŜeli dochód osoby uprawnionej do świadczenia nie przekroczy kwoty
odpowiadającej 150 % kryterium dochodowego, określonego w ustawie o pomocy społecznej.
Mając na uwadze typowo socjalny charakter tego świadczenia, powinno być ono,
podobnie jak inne świadczenia socjalne wypłacane ze środków budŜetu państwa, których
przyznanie jest uzaleŜnione od osiąganego dochodu, zwolnione z podatku dochodowego od
osób fizycznych. Tak dzieje się w przypadku m. in. świadczeń rodzinnych, świadczeń
z pomocy społecznej, dodatków mieszkaniowych, a takŜe dotychczas realizowanej pomocy
na rzecz kombatantów.
3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych.
Rozwiązania obciąŜające budŜet:
a) zaliczenie do ofiar represji systemów totalitarnych osób internowanych w stanie
wojennym.
Internowanych było 9736 osób, z czego ok. 10 % wyemigrowało, a ok. 5 % zostało
tajnymi współpracownikami SB. Biorąc pod uwagę równieŜ śmiertelność, naleŜy
zakładać liczbę ewentualnych uprawnionych na ok. 8 tys.
Maksymalne obciąŜenie budŜetu państwa z tytułu wypłat dodatku kombatanckiego,
ryczałtu energetycznego i dodatku kompensacyjnego - 27 mln zł. Suma ta będzie jednak
niŜsza (zwłaszcza w pierwszych latach ustawy), gdyŜ:
- część osób internowanych (naleŜy załoŜyć, Ŝe jest to znaczna część) jest jeszcze
aktywna zawodowo, a wspomniane wyŜej świadczenia mogą otrzymywać tylko
emeryci lub renciści,
- część internowanych (przypuszczalnie niezbyt znaczna) zmarła i ich prawa
przejdą na wdowy – jednak nie wszystkie z nich są obecnie emerytkami lub
rencistkami;
b) zaliczenie do ofiar innych więźniów politycznych z lat 1957 – 1989.
Według szacunków IPN w Polsce w latach 1957 – 1989 wydano 30.000 orzeczeń
w sprawach politycznych. Jednak część z nich była uniewinniających lub wymierzano
kary w zawieszeniu. Dlatego liczbę beneficjentów tego rozwiązania naleŜy szacować
na maksymalnie 20.000 osób, co obciąŜy budŜet kwotą ok. 67 mln zł;
c) zaliczenie do ofiar represji systemów totalitarnych Ŝołnierzy-górników, Ŝołnierzy
batalionów budowlanych i brygad ponadkontygentowych SłuŜby Polsce.
11
Zrównanie świadczeń dla tych osób, do poziomu świadczeń przysługujących osobom
represjonowanym, oznacza wydatek ok. 33,2 mln zł;
d) koszty świadczenia specjalnego dla osób zaangaŜowanych w działalność
niepodległościową w latach 1944 – 1989 lub osób represjonowanych przez zwolnienie
z pracy w wyniku wystąpień wolnościowych (które znajdują się obecnie w bardzo
trudnych warunkach materialnych).
Potencjalna liczba beneficjentów – ok. 45 % z ok.75.000 osób, czyli ok. 34 tys. osób.
Roczne wydatki związane z wypłatą tego świadczenia nie będą wyŜsze niŜ
ok. 121,5 mln zł;
e) koszt przyznania świadczeń osobom kontuzjowanym w wystąpieniach wolnościowych
(Czerwiec 76, stan wojenny – Kopalnia „Wujek”, Lubin 1982) –
ok. 1 mln zł (300 osób);
f) koszt przyznania ulgi na przejazdy kolejowe nowej grupie uprawnionych -
ok. 0,6 mln zł;
g) szacuje się, Ŝe wydatki Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne kombatantów wzrosną o około 3 tys. zł
w skali roku (będzie to dotyczyło ok. 10 osób).Obecnie wydatki na powyŜszy cel
wynoszą około 10 tys. zł rocznie;
h) szacuje się, Ŝe liczba inwalidów wojennych wzrośnie o około 600 osób. Objęcie
uprawnieniami tej grupy osób spowoduje wzrost wydatków o:
- około 2.140 tys. zł na refundację leków dla inwalidów wojennych ze środków NFZ,
- około 4.440 tys. zł ze środków będących w dyspozycji ZUS (renta);
i) zwolnienie korzystających z opłat radiowo-telewizyjnych spowoduje spadek
przychodów odpowiednich instytucji (Telewizja Polska S.A., Polskie Radio S.A.)
o około 120 tys. zł rocznie;
j) rozszerzenie kręgu osób, którym moŜe być na wniosek przyznana doraźna lub
okresowa pomoc pienięŜna, nie będzie miało skutków finansowych dla budŜetu
państwa. Wskazane w projekcie kryteria przyznawania pomocy pienięŜnej odbiegają
bardzo nieznacznie od kryteriów, które obowiązują obecnie
na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia
1998 r. w sprawie kryteriów, form i trybu przyznawania i udzielania pomocy
pienięŜnej z Państwowego Funduszu Kombatantów (Dz. U. Nr 53, poz. 334).
Nieznacznie zostało podniesione kryterium dochodowe dla osoby, która pobiera rentę
z tytułu inwalidztwa wojennego, gdyŜ mając na uwadze wysokość świadczeń
12
otrzymywanych przez inwalidów wojennych, w przypadku zachowania obecnie
obowiązujących progów, przepis ten byłby martwy. Co roku w budŜecie państwa
wydzielana jest pula pieniędzy przeznaczona na ten cel – wysokość pomocy nadal
będzie zaleŜeć od liczby złoŜonych wniosków. Szacuje się, Ŝe na zabezpieczenie w
minimalnym zakresie potrzeb kombatantów i innych osób uprawnionych, konieczne
są środki w wysokości ok. 30 mln. zł.;
k) brak jest moŜliwości oszacowania kosztów, jakie poniesie budŜet państwa w związku
z nadaniem uprawnień osobistych (niepienięŜnych) osobom zaliczonym do działaczy
opozycji wobec dyktatury komunistycznej;
l) skutki finansowe wynikające z proponowanego w art. 29 rozszerzenia kręgu osób
uprawnionych do ulg na przejazdy kolejowe wynoszą 0,6 mln zł (punkt 3 tabeli).
Przedstawienie informacji o skutkach finansowych dla budŜetu państwa z tytułu zmian
systemu ulg w zakresie komunikacji autobusowej zwykłej
i przyspieszonej, nie jest moŜliwe ze względu na brak danych, gdyŜ z ulgi w
określonej wysokości, obok kombatantów, korzystają równieŜ inne grupy osób
uprawnionych, a nie gromadzi się danych na temat podziału wydatków na refundację
ulg na poszczególne kategorie podmiotów. Szacunki dotyczące wydatków budŜetu
państwa w skali roku z tytułu wszystkich obowiązujących ulg w komunikacji zwykłej
i przyspieszonej wynoszące 535 mln zł zostały oparte o informacje uzyskane od
samorządów województw, które do końca 2007 r. są odpowiedzialne za
rekompensowanie przewoźnikom autobusowym utraconych przychodów z tytułu
honorowania przez nich ustawowych ulg biletowych. JednakŜe brak jest danych na
temat struktury wydatków na poszczególne kategorie ulg;
m) nie jest moŜliwe określenie skutków finansowych związanych
z rozszerzeniem kręgu osób, którym przysługiwać będą ulgi przy przejazdach
komunikacją miejską. Biorąc pod uwagę fakt, Ŝe komunikacja miejska jest
finansowana przez jednostki samorządu terytorialnego, nie ma zagregowanych
informacji na temat kosztów ulg w podziale na poszczególne kategorie osób, co
uniemoŜliwia przedstawienie skutków finansowych. Oszacowanie tych skutków jest
dodatkowo utrudnione ze względu na fakt, Ŝe kombatant moŜe korzystać z ulg
komunikacyjnych wynikających z innych tytułów, np. jako emeryt, czy honorowy
dawca krwi.
n) brak jest moŜliwości oszacowania skutków finansowych dla NFZ z tytułu
finansowania bezpłatnego zaopatrzenia w wyroby medyczne będące przedmiotami
13
ortopedycznymi i w środki pomocnicze przeznaczone dla rozszerzonego kręgu osób
będących inwalidami wojennymi ze względu na brak informacji o liczbie osób, które
spełniałyby warunki przyznania takiej pomocy;
o) w kwocie 2.140 tys. zł (punkt 4 tabeli) zostały uwzględnione skutki finansowe dla
NFZ wynikające z rozszerzenia kręgu posiadających uprawnienia inwalidów
wojennych (bezpłatne leki). Brak jest natomiast moŜliwości oszacowania kosztów,
które moŜe ponieść NFZ na refundację leków małŜonków osób represjonowanych
pozostających na ich wyłącznym utrzymaniu. Dokładne oszacowanie liczby
małŜonków, którzy pozostają na wyłącznym utrzymaniu osób represjonowanych jest
niemoŜliwe. Ministerstwo Zdrowia, Narodowy Fundusz Zdrowia ani Ministerstwo
Pracy i Polityki Społecznej nie dysponuje danymi, które umoŜliwiłby określenie
liczby potencjalnych małŜonków pozostających na ich wyłącznym utrzymaniu.
Natomiast na podstawie danych NFZ uzyskano wyłącznie informację, iŜ w roku 2006
średni koszt refundacji leków na osobę uprawnioną do bezpłatnych leków na
podstawie art. 46 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych wyniósł 3681 zł. Na podstawie tych kosztów i przyjęciu
szacunków co do liczby osób represjonowanych, którzy stali się inwalidami wskutek
pobytu w więzieniach oraz w ośrodkach internowania (OSR pkt 3 lit. a) naleŜy
przyjąć, Ŝe wydatki NFZ na refundację leków małŜonków rozszerzonej grupy osób
represjonowanych pozostających na ich wyłącznym utrzymaniu nie wzrosną w sposób
znaczny w stosunku do obecnych wydatków;
p) w kwocie 128.200 tys. zł (punkt 1 tabeli) zostały uwzględnione skutki finansowe dla
organów emerytalno- rentowych z tytułu uprawnień dla wdów po osobach
zaliczonych do rozszerzonej grupy beneficjentów objętych uprawnieniami
kombatanckimi (dodatek kombatancki, dodatek kompensacyjny, ryczałt
energetyczny);
r) do oszacowania skutków finansowych wejścia w Ŝycie nowelizacji ustawy o uznaniu
za niewaŜne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na
rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego byłyby niezbędne dane na temat liczby
osób niezamieszkujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które dodatkowo
uzyskają prawo do odszkodowania. Osoby te, nie będąc uprawnionymi do
odszkodowania na gruncie obecnie obowiązującej ustawy, w duŜej części w ogóle nie
kierowały spraw do sądów. Łączna kwota odszkodowań w 2006 r. zasądzonych na
rzecz 511 osób wynosiła 12.959,8 tys. zł. Oznacza to, Ŝe średnia wysokość
14
zasądzonego odszkodowania w 2006 r. wynosiła około 25.362 zł. MoŜna więc
przyjąć, iŜ średnia liczba w skali kraju wynosiła 40 oddalonych powództw, co
w przybliŜeniu daje łączną kwotę niezasądzonych odszkodowań na poziomie 1.014,5
tys. zł (40x25.362 zł). Wobec braku nawet prognozowanej liczby osób, które
dodatkowo uzyskają prawo do odszkodowania, taką kwotę naleŜy przyjąć jako
minimalne skutki finansowe nowelizowanej ustawy o uznaniu za niewaŜne [...].
Szczegółowa kalkulacja zidentyfikowanych skutków finansowych projektu zmian
do ustawy o kombatantach została przedstawiona w tabeli.
Rozwiązania generujące oszczędności budŜetowe:
Pozbawienie uprawnień ok. 1000 osób (500 kombatantów i 500 wdów), które uniknęły
weryfikacji po 1991 roku – 2,5 mln zł.
Szacunki zidentyfikowanych dodatkowych (w stosunku do obecnie ponoszonych) skutków
finansowych dla poszczególnych podmiotów realizujących ustawę, przedstawia poniŜsza
tabela:
Szacunek dodatkowych wydatków (w tysiącach złotych)
Rodzaje
ZUS
KRUS inne organy
emerytalnorentowe
budŜety
wojewodów
NFZ Urząd do
Spraw
Kombata
ntów i
Osób
Represjo
nowanych
budŜet
ministra
właściwego
do
spraw
transportu
budŜet
Ministra
Sprawiedli
wości
Razem
1. Uprawnienia
kombatanckie dla
rozszerzonej grupy
beneficjentów
(walczący w Poznaniu
w 1956 r., ofiary
represji)¹
101000
23 100
4 100
128 200
2. Świadczenie
specjalne (działalność
niepodległościowa,
zwolnieni z pracy)²
121 500
121 500
3. Przyznanie ulgi na
przejazdy kolejowe
nowej grupie
600
600
15
uprawnionych
(uczestnikom walki
cywilnej oraz ofiarom
represji systemów
totalitarnych)
4. Uprawnienia
inwalidów wojennych
dla rozszerzonej grupy
4 440
2140
6 580
5. Ulga paszportowa
dla rozszerzonej grupy
korzystającej z
uprawnień
kombatanckich
53
(zmniejsznie
dochodów)
6. Opłacanie składki na
ubezpieczenie
zdrowotne dla
rozszerzonego kręgu
osób uprawnionych
3
3
7. Prawo do
odszkodowań dla osób
represjonowanych
przez radzieckie
organy ścigania i
członków rodzin
pozostałych po
kombatantach
zamęczonych w
sowieckich łagrach3
1.014,5 1.014,5
8. Koszty
administracyjne4
2.013,3 2.013,3
RAZEM 105440 23 100 4 100 121 500 2140 2.016,3 600 1.014,5 259.910,8
1 szacunek na podstawie danych zawartych w ZałoŜeniach nowelizacji prawa kombatanckiego oraz struktury
wypłacanych emerytur i rent w poszczególnych organach emerytalno rentowych. W powyŜszym wierszu do
rozszerzonej grupy beneficjentów objętych uprawnieniami kombatanckimi (dodatek kombatancki, dodatek
kompensacyjny, ryczałt energetyczny) zaliczono:
osoby internowane w stanie wojennym (ok. 8 tys. beneficjentów, roczne wydatki ok. 27000 tys zł);
inni więźniowie polityczni z lat 1957-1989 będący ofiarami represji (ok. 20 tys. beneficjentów, roczne
wydatki ok. 67000 tys. zł);
osoby kontuzjowane w wystąpieniach wolnościowych- Czerwiec 76, stan wojenny- Kopalnia „Wujek”,
Lubin 1982 (ok. 300 beneficjentów, roczne wydatki ok. 1000 tys. zł);
Ŝołnierzy-górników, Ŝołnierzy batalionów budowlanych i SP (zamiana świadczenia pienięŜnego dla
Ŝołnierzy-górników na dodatek kombatancki, dodatek kompensacyjny), ok. 36 tys. beneficjentów,
roczne wydatki ok. 33200 tys. zł oraz
wdowy po wymienionych grupach osób.
2 szacunek na podstawie danych badania budŜetów gospodarstw domowych w zakresie grup dochodowych oraz
danych zawartych w ZałoŜeniach nowelizacji prawa kombatanckiego (75 tys. nowych uprawnionych).
Oszacowano, Ŝe z grupy 75 tys. nowych uprawnionych ok. 34 tys. moŜe spełnić 150% kryterium dochodowego
z ustawy o pomocy społecznej). W powyŜszym wierszu do grupy beneficjentów objętych uprawnieniem do
świadczenia specjalnego zaliczono:
osoby zaangaŜowane w działalności niepodległościową w latach 1944-1989;
zwolnieni z pracy w wyniku wystąpień niepodległościowych.
3 szacunek na podstawie 40 oddalonych powództw.
4 załoŜono, iŜ nowe zadania będą wymagać zwiększenia zatrudnienia o 30 etatów.
Koszty wynagrodzenia brutto:
30 etatów x 3 450 zł = 103,5 tys. zł (miesięcznie) x 12 m-cy = 1 242 tys. zł (rocznie)
Pochodne od wynagrodzeń:
103,5 tys. zł x 16,69 % = 17,3 tys. zł (miesięcznie) x 12 m-cy = 207,3 tys. zł (rocznie)
16
Koszty wydatków administracyjnych:
Średni koszt na 1 zatrudnionego 15,2 tys. zł x 30 osób = 456 tys. zł
Wydatki majątkowe:
Zakup 30 zestawów komputerowych x 3,6 tys. zł = 108 tys. zł
Razem koszty zwiększenia zatrudnienia o 30 etatów – 2 013,3 tys. zł (w skali roku)
Koszty przedstawionych wyŜej propozycji szacuje się łącznie na ok. 260 mln zł.
Koszty te wzrosną do ok. 290 mln zł w przypadku przyznania zakładanej przez
wnioskodawcę kwoty 30 mln zł na pomoc pienięŜną dla kombatantów i innych osób
uprawnionych.
Wobec braku moŜliwości oszacowania kosztów niektórych uprawnień
wynikających z projektu ustawy (między innymi koszty ulg w komunikacji miejskiej, czy
ulg w komunikacji autobusowej zwykłej i przyspieszonej), wydatki budŜetu państwa
będą wyŜsze.
PowyŜsze koszty mogą wzrosnąć równieŜ w przypadku wzrostu ponad
przewidywaną minimalną liczbę odszkodowań dla osób represjonowanych przez
radzieckie organy ścigania i członków rodzin pozostałych po kombatantach zamęczonych
w sowieckich łagrach- w związku z projektowaną w art. 45 nowelizacją ustawy z dnia
23 lutego 1991 r. o uznaniu za niewaŜne orzeczeń wydanych wobec osób
represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
4. Wpływ regulacji na rynek pracy.
Ustawa nie będzie miała wpływu na rynek pracy.
5. Wpływ regulacji na konkurencyjność zewnętrzną i wewnętrzną gospodarki, w tym na
funkcjonowanie przedsiębiorstw.
Ustawa nie będzie miała wpływu na konkurencyjność zewnętrzną i wewnętrzną gospodarki,
w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw.
6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów.
Ustawa nie będzie miała wpływu na sytuację i rozwój regionów.
Przedmiot regulacji niniejszej ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Projekt ustawy nie podlega procedurze notyfikacji w rozumieniu przepisów dotyczących
notyfikacji norm i aktów prawnych.
17
Projekt ustawy został opublikowany na stronie internetowej Ministerstwa Pracy
i Polityki Społecznej, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności
lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414). Brak było podmiotów
zgłaszających zainteresowanie nad pracami ustawy.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
slako
Weteran Forum


Dołączył: 06 Maj 2008
Posty: 269

PostWysłany: Sob Gru 20, 2008 6:02 pm    Temat postu: PROJEKT UST. O ZADOŚĆUCZYNIENIU (z dn 18.11.2008) MSWA Odpowiedz z cytatem

1
Projekt z dnia 18.11.2008 r.
USTAWA
z dnia...............................................
o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar wystąpień wolnościowych w latach 1956-1983


W trosce o zachowanie i utrwalenie w pamięci wszystkich obywateli Rzeczypospolitej
Polskiej wystąpień wolnościowych lat 1956-1983, które doprowadziły do odzyskania w
1989 r. suwerennego i demokratycznego bytu przez Państwo Polskie oraz mając na
względzie:
- czyny obywateli podejmowane w trakcie zbiorowych wystąpień wolnościowych
lat 1956-1983 w obronie wolności, godności człowieka oraz praw obywatela przed
komunistycznym ustrojem totalitarnym,
- oddanie należnej sprawiedliwości obywatelom Państwa Polskiego, którzy w walce
z komunistycznym ustrojem totalitarnym łamiącym prawa człowieka i obywatela
ponieśli śmierć podczas tych wystąpień wskutek działań wojska, milicji i innych
organów aparatu bezpieczeństwa,
a także biorąc pod uwagę powinność zadośćuczynienia rodzinom ofiar wystąpień
wolnościowych lat 1956-1983 r. za śmierć ich bliskich, stanowi się, co następuje:
Art. 1. Ustawa określa zasady zadośćuczynienia członkom rodzin osób, które na skutek
działań wojska, milicji i innych organów aparatu bezpieczeństwa poniosły śmierć w związku
z wystąpieniami wolnościowymi na rzecz odzyskania przez Państwo Polskie suwerenności,
niepodległości i respektowania praw człowieka w czerwcu 1956 r. w Poznaniu, w grudniu
1970 r. na Wybrzeżu (Elbląg, Gdańsk, Gdynia, Szczecin), w czerwcu 1976 r. w Radomiu albo
w okresie stanu wojennego trwającego od dnia 13 grudnia 1981 r. do dnia 22 lipca 1983 r.
Art. 2. 1. Do członków rodzin osób, o których mowa w art. 1, zalicza się ich:
1) małżonka;
2) dzieci własne oraz dzieci przysposobione;
3) rodziców
- zwanych dalej „członkami rodzin”.
2. Za rodziców w rozumieniu ust. 1 pkt 3 uważa się również osoby przysposabiające.
Art. 3.1. Każdemu członkowi rodziny przysługuje zadośćuczynienie za śmierć osoby,
o której mowa w art. 1, w wysokości 50.000 złotych.
2. Prawo do zadośćuczynienia przysługujące członkowi rodziny jest ściśle związane z jego
osobą i niezbywalne.
3. Wypłata zadośćuczynienia następuje z części budżetu państwa, której dysponentem jest
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Art. 4.1. Przyznanie zadośćuczynienia następuje na wniosek członka rodziny, złożony
organowi właściwemu w sprawie przyznania zadośćuczynienia w terminie dwóch lat od dnia
wejścia w życie ustawy.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
2
1) imię i nazwisko, datę urodzenia, numer PESEL, miejsce zamieszkania członka rodziny
ubiegającego się o przyznanie zadośćuczynienia;
2) wskazanie okoliczności uzasadniających przyznanie zadośćuczynienia;
3) informację o przyznaniu na mocy art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39,
poz. 353, z późn. zm.1)) przez Prezesa Rady Ministrów renty specjalnej z tytułu
śmierci osób, o których mowa w art. 1, w grudniu 1970 r. na Wybrzeżu (Elbląg,
Gdańsk, Gdynia, Szczecin);
4) informację dotyczącą formy wypłaty zadośćuczynienia;
5) podpis członka rodziny.
3. Do wniosku o przyznanie zadośćuczynienia członek rodziny obowiązany jest dołączyć
odpis skrócony aktu zgonu osoby, o której mowa w art. 1, oraz skrócone odpisy aktów stanu
cywilnego potwierdzających stopień jego pokrewieństwa z tą osobą.
4. Niezłożenie przez członka rodziny wniosku o przyznanie zadośćuczynienia w terminie
określonym w ust. 1, powoduje wygaśnięcie jego wszelkich roszczeń odszkodowawczych
oraz o zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę względem Skarbu Państwa z tytułu
śmierci osoby, o której mowa w art. 1.
Art. 5. Organem właściwym w sprawie przyznania zadośćuczynienia jest Kierownik
Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Art. 6.1. Przyznanie oraz odmowa przyznania zadośćuczynienia przez Kierownika
Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest ostateczna. Przepisu art. 127 § 3 Kodeksu
postępowania administracyjnego nie stosuje się.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje skarga do sądu administracyjnego na
zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu
przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.2)), z zastrzeżeniem
ust. 4.
4. Sąd administracyjny rozpatruje skargę, o której mowa w ust. 3, w terminie 30 dni od dnia
jej otrzymania przez sąd.
Art. 7. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania o przyznanie
zadośćuczynienia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 8. 1. Podmiotem właściwym w sprawach wypłaty pomocy jest Urząd do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych.
2. Wypłaty dokonuje się w formie wskazanej we wniosku w terminie 1 miesiąca od dnia
doręczenia członkowi rodziny decyzji o przyznaniu zadośćuczynienia.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 99,
poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135
i Nr 236, poz. 2355, z 2005 r. Nr 167, poz. 1397 i Nr 169, poz. 1412 i 1421, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711
i Nr 208, poz. 1534, z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 82, poz. 558, Nr 191, poz. 1368 i 1369 i Nr 200, poz. 1445 oraz
z 2008 r. Nr 67, poz. 411.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 94,
poz. 788, Nr 169, poz. 1417, Nr 250, poz. 2118 i Nr 264, poz. 2205, z 2006 r. Nr 38, poz. 268, Nr 208, poz. 1536
i Nr 217, poz. 1590 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818, Nr 121, poz. 831 i Nr 221, poz. 1650.
3
Art. 9. Kwoty zadośćuczynienia wypłacone na podstawie ustawy są wolne od podatku
dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.3))
Art. 10.1. Przyznanie członkowi rodziny zadośćuczynienia na mocy ustawy oznacza
zaspokojenie wszelkich roszczeń odszkodowawczych oraz o zadośćuczynienie pieniężne za
doznaną krzywdę względem Skarbu Państwa z tytułu śmierci osoby, o której mowa w art. 1.
2. Zadośćuczynienie nie przysługuje członkom rodzin, którym na mocy art. 82 ust. 1 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
Prezes Rady Ministrów przyznał rentę specjalną z tytułu śmierci osób, o których mowa w art.
1, w grudniu 1970 r. na Wybrzeżu (Elbląg, Gdańsk, Gdynia, Szczecin), z zastrzeżeniem
ust. 3.
3. Osobom, o których mowa w ust. 2, które otrzymały rentę specjalną w wysokości niższej
niż określona w art. 3 ust. 1, przysługuje zadośćuczynienie w kwocie stanowiącej różnicę
pomiędzy wysokością zadośćuczynienia przysługującego na podstawie niniejszej ustawy
a wysokością przyznanej renty specjalnej.
4. Przyznanie członkowi rodziny zadośćuczynienia na mocy ustawy nie narusza uprawnień
tej osoby do innych świadczeń z tytułu śmierci osoby, o której mowa w art. 1,
przysługujących na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 1.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60,
poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr
8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz.
1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz.
199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182,
Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz.
391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268,
Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz.
2255, z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163, Nr 116,
poz. 1203, 1205 i 1207, Nr 120, poz. 1252, Nr 123, poz. 1291, Nr 162, poz. 1691, Nr 210, poz. 2135, Nr 263,
poz. 2619 i Nr 281, poz. 2779 i 2781, z 2005 r. Nr 25, poz. 202, Nr 30, poz. 262, Nr 85, poz. 725, Nr 86, poz.
732, Nr 90, poz. 757, Nr 102, poz. 852, Nr 143, poz. 1199 i 1202, Nr 155, poz. 1298, Nr 164, poz. 1365 i 1366,
Nr 169, poz. 1418 i 1420, Nr 177, poz. 1468, Nr 179, poz. 1484, Nr 180, poz. 1495 i Nr 183, poz. 1538, z 2006 r.
Nr 46, poz. 328, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 107, poz. 723, Nr 136, poz. 970, Nr 157, poz. 1119, Nr 183, poz.
1353 i 1354, Nr 217, poz. 1588, Nr 226, poz. 1657 i Nr 249, poz. 1824, z 2007 r. Nr 35, poz. 219, Nr 99, poz.
658, Nr 115, poz. 791 i 793, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1288, Nr 191, poz. 1361 i 1367, Nr 192, poz. 1378 i
Nr 211, poz. 1549 oraz z 2008 r. Nr 97, poz. 623, Nr 141, poz. 888 i Nr 143, poz. 894.
4
Uzasadnienie
Projekt ustawy o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar wystąpień wolnościowych w latach
1956-1983 stanowi element realizacji polityki historycznej państwa. Ustawa ma na celu
uhonorowanie czynów obywateli dokonanych w trakcie wystąpień wolnościowych, które
miały miejsce w latach 1956-1983 w obronie wolności i godności człowieka oraz praw
obywatela, jak również zmierza do wspomożenia i zadośćuczynienia rodzinom ofiar za
śmierć ich bliskich poniesioną podczas wydarzeń lat 1956-1983.
W obecnym stanie prawnym na podstawie niżej wymienionych przepisów przysługują
osobom uczestniczącym w wydarzeniach wolnościowych, które miały miejsce w latach 1956-
1983 oraz rodzinom tych osób określonego rodzaju świadczenia:
1) ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących
ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 z
późn. zm.) – doraźna lub okresowa pomoc pieniężna, dodatek do emerytury lub renty,
pierwszeństwo do środowiskowej opieki socjalnej, ulgi przy przejazdach środkami
komunikacji miejskiej;
2) ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób
represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
(Dz.U. Nr 34, poz. 149 z późn. zm.) – odszkodowanie za poniesioną szkodę i
zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wykonania decyzji o internowaniu w
związku z wprowadzeniem w dniu 13 grudnia 1981 r. w Polsce stanu wojennego albo
orzeczeń wydanych przez polskie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub przez
organy pozasądowe w okresie od rozpoczęcia ich działalności na ziemiach polskich,
począwszy od 1 stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1989 r., jeżeli czyn zarzucony lub
przypisany był związany z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
albo orzeczeń wydanych z powodu takiej działalności, jak również orzeczeń wydanych
za opór przeciwko kolektywizacji wsi oraz obowiązkowym dostawom.
3) uchwała Nr 32/2008 r. Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2008 r. w sprawie przyznania
Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z ogólnej rezerwy budżetowej, środków
finansowych z przeznaczeniem na wypłatę rent specjalnych przyznanych dla rodziców,
małżonków i dzieci osób, które poniosły śmierć w grudniu 1970 r. w wyniku działań
wojska i milicji w Gdańsku, Gdyni, Szczecinie i Elblągu, mającej na celu zwiększenie
środków finansowych z przeznaczeniem na wypłatę rent specjalnych przyznanych przez
Prezesa Rady Ministrów na podstawie art. 82 ust. 1 z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39,
poz. 353 z późn. zm.) - jednorazowa renta specjalna w wysokości 50 000 zł.
Ww. przepisy nie przewidują jednak możliwości przyznawania szczególnego odszkodowania
rodzinom ofiar wydarzeń wolnościowych, które miały miejsce w latach 1956-1983, wyłącznie
z tytułu śmierci ich bliskich poniesionej na skutek działań wojska, milicji i innych organów
aparatu bezpieczeństwa.
Projekt ustawy zakłada wypłatę zadośćuczynienia członkom rodzin ofiar
następujących wydarzeń:
- czerwca 1956 r. w Poznaniu,
- grudnia 1970 r. na Wybrzeżu (Elbląg, Gdańsk, Gdynia, Szczecin),
- czerwca 1976 r. w Radomiu,
5
- stanu wojennego trwającego od dnia 13 grudnia 1981 r. do dnia 22 lipca 1983 r., w tym
w szczególności wydarzeń w kopalni „Wujek” w dniu 16 grudnia 1981 r.,
biorąc pod uwagę konieczność szczególnego upamiętnienia osób, które poniosły najwyższą
z możliwych ofiar dla Ojczyzny, tj. poświęciły własne życie w toku zbiorowych zrywów
wolnościowych, które miały najbardziej burzliwy i tragiczny charakter a jednocześnie
kluczowe znaczenie na drodze do odzyskania suwerennego i demokratycznego bytu przez
Państwo Polskie. Równocześnie jednak przyjęto, że projektowana regulacja ma stanowić
formę upamiętnienia uczestników zbiorowych zrywów obywatelskich, którzy oddali życie w
walce z ukształtowanym już ustrojem komunistycznym, nie zaś odwoływać się do walk
okresu bezpośrednio po II wojnie światowej, w istotnej mierze stanowiących przedłużenie
walki podziemnej z okupantem okresu II wojny światowej. Projekt ustawy zakłada, że
osobami uprawnionymi do uzyskania zadośćuczynienia byliby małżonek, dzieci własne i
przysposobione, rodzice osób (w rozumieniu projektowanej ustawy – także osoby
przysposabiające), które poniosły śmierć w wyniku ww. zdarzeń. Zgodnie z projektem
prawo do zadośćuczynienia jest prawem ściśle związanym z osobą uprawnioną do jego
otrzymania i niezbywalnym.
Projekt ustawy przewiduje wypłatę jednakowej kwoty zadośćuczynienia na rzecz
poszczególnych uprawnionych członków rodziny w wysokości 50.000 zł. Kwota ta
odpowiada wysokości rent specjalnych przyznanych przez Prezesa Rady Ministrów w
związku z uchwałą nr 32/2008 Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2008 r., na mocy której
Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych przekazano środki finansowe, z ogólnej rezerwy
budżetowej, z przeznaczeniem ich na wypłatę rent specjalnych przyznanych rodzicom,
małżonkom i dzieciom osób, które poniosły śmierć w grudniu 1970 r. w wyniku działań
wojska i milicji w Gdańsku, Gdyni, Szczecinie i Elblągu.
Projekt wprowadza przy tym zasadę, że zadośćuczynienie przyznawane jest na
wniosek członka rodziny, złożony organowi właściwemu w sprawie przyznania
zadośćuczynienia w terminie zawitym 2 lat, liczonym od dnia wejścia w życie ustawy. W art.
4 ust. 2 wskazano jako dokumenty, które będą musiały być dołączone do wniosku o wypłatę
zadośćuczynienia – skrócony odpis aktu zgonu osoby, która poniosła śmierć w trakcie
wystąpień wolnościowych oraz skrócone odpisy aktów stanu cywilnego wskazujące na
pokrewieństwo członków rodziny z ofiarą wydarzeń wolnościowych.
Kompetencje do orzekania w sprawach zadośćuczynień w drodze ostatecznej decyzji
administracyjnej projekt ustawy przypisuje Kierownikowi Urzędu do Spraw Kombatantów i
Osób Represjonowanych. Można w tym miejscu wspomnieć, że przy Kierowniku działa -
jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach objętych działaniem Urzędu - Rada do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w
sprawie przyznania bądź odmowy przyznania zadośćuczynienia, od której nie przysługuje
wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zainteresowani członkowie rodzin ofiar wydarzeń
wolnościowych mają prawo zaskarżyć do sądu administracyjnego na zasadach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn.zm.). Przy czym projekt zakłada, że sąd
administracyjny rozpatruje skargę w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania.
Projektowana ustawa wskazuje, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób
fizycznych, że wypłacone kwoty zadośćuczynienia są wolne od podatku dochodowego od
osób fizycznych.
6
Projekt ustawy wprowadza zasadę, że przyznanie członkowi rodziny zadośćuczynienia
na mocy ustawy oznacza zaspokojenie wszelkich roszczeń odszkodowawczych oraz o
zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę względem Skarbu Państwa z tytułu śmierci
osoby, o której mowa w art. 1 projektu. Nadto, projekt ustawy zakłada, że przyznanie
zadośćuczynienia przewidzianego w ustawie nie narusza uprawnień osoby, która otrzymała
zadośćuczynienie, do innych świadczeń przysługujących na podstawie odrębnych przepisów.
W projekcie ustawy przewiduje się także, że - co do zasady - zadośćuczynienie nie
przysługuje członkom rodzin, którym na mocy art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz.
353 z późn. zm.), Prezes Rady Ministrów przyznał renty specjalne. W istocie
zadośćuczynienie nie będzie przysługiwało członkom rodzin osób, które poniosły śmierć w
grudniu 1970 r. w wyniku działań wojska i milicji w Gdańsku, Gdyni, Szczecinie i Elblągu,
które otrzymały renty specjalne w związku z uchwałą nr 32/2008 Rady Ministrów z dnia 12
lutego 2008 r. W przypadku, gdy wysokość przyznanych rent specjalnych byłaby niższa od
wysokości zadośćuczynienia przysługującego na mocy projektowanej ustawy, wówczas
osobom tym przysługiwałoby zadośćuczynienie w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy
wysokością zadośćuczynienia przysługującego na podstawie niniejszej ustawy a wysokością
przyznanej renty specjalnej.
Proponuje się, aby projektowana ustawa weszła w życie po upływie 30 dni od dnia jej
ogłoszenia.
Przedmiot projektowanej ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.
Projekt ustawy nie podlega notyfikacji zgodnie z trybem przewidzianym w przepisach
dotyczących sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów
prawnych.
Ocena skutków regulacji:
1. Podmioty, na które oddziałuje projektowana ustawa:
Projekt będzie miał wpływ na członków rodzin osób, które poniosły śmierć w trakcie
wystąpień wolnościowych na rzecz odzyskania przez Państwo Polskie suwerenności,
niepodległości i respektowania praw człowieka w czerwcu 1956 r. w Poznaniu, w grudniu
1970 r. na Wybrzeżu, w czerwcu 1976 r. w Radomiu oraz w stanie wojennym trwającym od
dnia 13 grudnia 1981 r. do dnia 22 lipca 1983 r., jak również na podmioty właściwe w
sprawie przyznania zadośćuczynienia, tj.: Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych oraz sąd administracyjny.
Przewidziany w projekcie termin na złożenie wniosków o przyznanie
zadośćuczynienia (2 lata od dnia wejścia projektowanych przepisów w życie) wydaje się
wystarczająco gwarantować dostępność tego świadczenia, biorąc pod uwagę powszechność
dostępu do aktów prawnych. Ponadto, należy zauważyć, że - przykładowo - termin na
złożenie wniosku i przyznanie świadczenia przewidzianego w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia
23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych
za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, w związku ze szkodą i
7
krzywdą wynikłymi z wykonania decyzji o internowaniu, był krótszy i wynosił 1 rok od dni
wejścia w życie ustawy nowelizującej ustawę z dnia 23 lutego 1991 r.
2. Konsultacje społeczne:
Projekt został zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
internetowej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zgodnie z ustawą z dnia 7
lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz.
1414) – nie zgłoszono zainteresowania pracami nad projektem.
3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych, w tym budżet
państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego:
Projekt wpłynie na zwiększenie wydatków budżetu państwa. Aktualnie trudno jest
precyzyjnie wskazać wysokość tych wydatków, ze względu na nieznaną liczbę członków
rodzin osób, wymienionych w art. 1 projektu ustawy, które będą ubiegały się o przyznanie
zadośćuczynienia.
Jedynie w celu przybliżenia wartości tych wydatków przyjęto symulację, iż o
zadośćuczynienie będzie ubiegało się 4 członków rodzin ofiar wydarzeń wolnościowych. W
danych przekazanych przez Instytut Pamięci Narodowej oraz Urząd do Spraw Kombatantów i
Osób Represjonowanych dotyczących liczby osób, które zginęły w wyniku działań wojska i
milicji w latach 1956-1983 występują rozbieżności. Gdyby przyjmować, że o
zadośćuczynienie wystąpią członkowie rodzin 133 ofiar wystąpień wolnościowych (na taką
liczbę ofiar wskazuje Instytut Pamięci Narodowej), to można by założyć, iż całkowite skutki
finansowe projektowanej regulacji związane z wypłatą zadośćuczynienia wyniosą:
133x4x50.000 zł, co daje łącznie kwotę 26.600.000 zł. W przypadku zaś przyjęcia, że o
zadośćuczynienie wystąpią członkowie rodzin 136 ofiar wystąpień wolnościowych (na taką
liczbę ofiar wskazuje Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych), to wówczas
można by założyć, iż całkowite skutki finansowe projektowanej regulacji związane z wypłatą
zadośćuczynienia wyniosą: 136x4x50.000 zł, co daje łącznie kwotę 27.200.000 zł.
Źródłem finansowania wydatków wynikających z projektowanej ustawy pozostawać
będzie rezerwa celowa utworzona w części budżetu państwa 54, której dysponentem jest
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Projektowany akt nie będzie miał wpływu na budżety jednostek samorządu
terytorialnego.
4. Wpływ projektowanej regulacji na rynek pracy, konkurencyjność gospodarki i
przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw oraz sytuację i
rozwój regionalny:
Brak wpływu na ww. sektory.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
slako
Weteran Forum


Dołączył: 06 Maj 2008
Posty: 269

PostWysłany: Sob Gru 20, 2008 6:22 pm    Temat postu: Skład podkomisji Odpowiedz z cytatem

________________________________________

Podkomisja nadzwyczajna do rozpatrzenia poselskich projektów ustaw: o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (druk nr 813), o uprawnieniach kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914-1945, działaczy opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiar represji systemów totalitarnych (druk nr 818)
Funkcja w podkomisji Nazwisko i imię Reprezentowana komisja Funkcja w komisji
przewodniczący Piotrowska Teresa
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny
Andzel Waldemar
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny
Dzięcioł Janusz
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny
Kierzkowska Ewa
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny
Kochan Magdalena
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny zastępca przewodniczącego
Libicki Jan Filip
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny
Tomaszewski Tadeusz
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
slako
Weteran Forum


Dołączył: 06 Maj 2008
Posty: 269

PostWysłany: Sob Gru 20, 2008 6:28 pm    Temat postu: Skład Komisji Odpowiedz z cytatem

(okres działalności: 15-11-2007 - )* VI kadencja
• Andzel Waldemar /PiS/
• Bańkowska Anna /Lewica/ - zastępca przewodniczącego
• Bartuś Barbara /PiS/
• Bojko Bogdan /PO/
• Bury Jan s. Antoniego /PiS/
• Cebula Marek /PO/
• Cymański Tadeusz /PiS/
• Drozd Ewa /PO/
• Dzięcioł Janusz /PO/
• Guzowska Iwona /PO/
• Hanajczyk Agnieszka /PO/
• Janowska Zdzisława /SDPL-NL/
• Jaruga-Nowacka Izabela /Lewica/
• Kasprzak Mieczysław /PSL/
• Kierzkowska Ewa /PSL/
• Kluzik-Rostkowska Joanna /PiS/ - zastępca przewodniczącego
• Kochan Magdalena /PO/ - zastępca przewodniczącego
• Kochan Witold /PO/
• Komołowski Longin /niez./
• Kopaczewska Domicela /PO/
• Libicki Jan Filip /PiS/
• Matusik-Lipiec Katarzyna /PO/
• Mazurek Beata /PiS/
• Michałkiewicz Krzysztof /PiS/
• Motowidło Tadeusz /Lewica/
• Mrzygłocka Izabela Katarzyna /PO/
• Okła-Drewnowicz Marzena /PO/
• Olejniczak Danuta /PO/
• Piechota Sławomir /PO/ - przewodniczący
• Piotrowska Teresa /PO/
• Plura Marek /PO/
• Rafalska Elżbieta /PiS/
• Ross Tadeusz /PO/
• Sońta Krzysztof /PiS/
• Stanke Piotr /PiS/
• Szwed Stanisław /PiS/ - zastępca przewodniczącego
• Śnieżek Adam /PiS/
• Tomaszewski Tadeusz /Lewica/
• Wargocka Teresa /PiS/
• Ziętek Jerzy /PO/

* aktualny skład Komisji

Zmiany w składzie osobowym w czasie działania Komisji:
• Bartuś Barbara /PiS/ - powołana 19-12-2007
• Bojko Bogdan /PO/ - powołany 29-10-2008
• Brodniak Roman /PO/ - powołany 15-11-2007 ; odwołany 03-10-2008
• Dąbrowska Alicja /PO/ - powołana 15-11-2007 ; odwołana 23-01-2008
• Drozd Ewa /PO/ - powołana 25-04-2008
• Durka Zenon /PO/ - powołany 23-01-2008 ; odwołany 29-10-2008
• Kołakowski Lech /PiS/ - powołany 15-11-2007 ; odwołany 24-11-2007
• Kopeć Tadeusz /PO/ - powołany 15-11-2007 ; odwołany 24-11-2007
• Libicki Jan Filip /PiS/ - powołany 23-01-2008
• Matusik-Lipiec Katarzyna /PO/ - powołana 03-10-2008
• Mazurek Beata /PiS/ - powołana 23-01-2008
• Moskal Kazimierz /PiS/ - powołany 15-11-2007 ; odwołany 25-07-2008
• Pietraszewska Danuta /PO/ - powołana 15-11-2007 ; odwołana 25-04-2008
• Plura Marek /PO/ - powołany 23-01-2008
• Rafalska Elżbieta /PiS/ - powołana 25-06-2008
• Ross Tadeusz /PO/ - powołany 25-04-2008
• Rusiecki Jarosław /PiS/ - powołany 15-11-2007 ; odwołany 05-09-2008
• Stanke Piotr /PiS/ - powołany 24-11-2007
• Śnieżek Adam /PiS/ - powołany 25-07-2008
• Tyszkiewicz Krzysztof /PO/ - powołany 15-11-2007 ; odwołany 25-04-2008
• Witek Elżbieta /PiS/ - powołana 15-11-2007 ; odwołana 23-01-2008
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz dołączać plików na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum