Forum  Strona Główna

 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Wydawnictwo Podziemne - Wywiad z Niną Karsov

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Jaszczur
Stały Bywalec Forum


Dołączył: 06 Paź 2009
Posty: 88

PostWysłany: Czw Kwi 08, 2010 3:48 pm    Temat postu: Wydawnictwo Podziemne - Wywiad z Niną Karsov Odpowiedz z cytatem

http://wydawnictwopodziemne.com/2010/04/07/zwyciestwo-sowieckiego-podstepu/

Zwycięstwo sowieckiego podstępu
Published 7 kwietnia 2010 |

Dzisiejszym gościem witryny Frontpagemagazine *) jest Nina Karsov, właścicielka londyńskiego wydawnictwa Kontra, które od roku 1970 wydaje polskie i rosyjskie książki, w tym także Dzieła (wydano do dziś 19 tomów, ale kolejne są planowane) Józefa Mackiewicza, wielkiego polskiego powieściopisarza i publicysty (1902-1985).

W analitycznej pracy Zwycięstwo prowokacji, napisanej w 1962 roku, a ostatnio wydanej w języku angielskim przez Yale University Press, Mackiewicz rozważa dzieje i charakter komunizmu w Związku Sowieckim i w Polsce. Jego oryginalna interpretacja różnic i podobieństw pomiędzy komunizmem i nazizmem jest niezwykle istotna dla debaty na temat tych systemów oraz dla rozważań o sprawach dziś szczególnie ważnych dla Stanów Zjednoczonych i Europy.



FP: Witamy Panią Ninę Karsov w redakcji Frontpage. Czy zechciałaby Pani powiedzieć kilka słów wprowadzenia na temat Józefa Mackiewicza?

Nina Karsov: Mackiewicz był pierwszym autorem książek na temat dwóch mrożących krew w żyłach epizodów drugiej wojny światowej. Były to Sprawa mordu katyńskiego i Kontra, powieść o wojskach kozackich wydanych Stalinowi przez Aliantów.

W maju 1943 roku pojechał do Katynia, aby być świadkiem ekshumacji polskich oficerów zamordowanych przez Sowietów. Jesienią tego samego roku był przypadkowym świadkiem masakry Żydów w Ponarach, którą opisał później w relacji zatytułowanej „Ponary-Baza” oraz w powieści Nie trzeba głośno mówić.

W roku 1952 był powołany przez komisję amerykańskiego Kongresu, zajmującą się badaniem masakry w lesie katyńskim, w podwójnym charakterze, świadka i eksperta.

Jest autorem kilku powieści, tworzących cykl obejmujący pierwszą połowę dwudziestego wieku. Pisał także opowiadania, a ponadto artykuły i książki o zagadnieniach politycznych. Miłosz uznał go za jednego z największych prozaików polskich stulecia.

Niestety, zaledwie cztery jego książki zostały wydane w języku angielskim: Sprawa mordu katyńskiego, Droga donikąd, powieść o życiu na Litwie w okresie, w którym była przekształcana w jedną z republik sowieckich, W cieniu Krzyża, rozprawa na temat ugodowej polityki Jana XXIII wobec komunizmu i obecnie Zwycięstwo prowokacji.

FP: Kiedy i gdzie żył Mackiewicz?

Nina Karsov: Urodził się w Petersburgu w 1902 roku. Walczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, a następnie studiował na warszawskim uniwersytecie. Pracował w Wilnie jako dziennikarz aż do momentu, kiedy w 1945 roku armia czerwona zmusiła go do ucieczki na Zachód. Jako emigrant, mieszkał krótko w Rzymie, następnie w Londynie i w końcu w Monachium, gdzie zmarł w roku 1985.

FP: Co sądzi Pani na temat Zwycięstwa prowokacji? Dlaczego to taka ważna książka, czy oferuje coś wyjątkowego, coś o szczególnie doniosłym znaczeniu?

Nina Karsov: Jednym z najistotniejszych tematów tej książki jest sposób postrzegania komunizmu przez zachodnie demokracje, innymi słowy, przez „głuchoniemych ślepców” jak, za Leninem, nazywał ich Mackiewicz. Wyjątkowe znaczenie ma Mackiewiczowska analiza myślenia życzeniowego w reakcji Zachodu na kolejne pieriestrojki, począwszy od „Operacji Trust” w latach dwudziestych, po zainicjowaną przez Chruszczowa „destalinizację” (książka została napisana w 1962 roku, a Mackiewicz zmarł w 1985 roku, nie przeprowadził więc analizy gorbaczowowskiej „dekomunizacji”). Wbrew zachodnim nadziejom i przewidywaniom, zbudowanym na mistrzowskiej sowieckiej prowokacji, komunizm pozostał w swojej istocie niezmienny. Zawarte w tytule książki słowo „prowokacja” obejmuje każdy podstęp, jaki wynaleźć mogą komuniści, aby sprowokować naiwną reakcję.

W sytuacji wewnętrznego kryzysu, każda dyktatura decyduje się na pewne koncesje, przybiera liberalne pozy, albo też zaprasza „opozycjonistów” do udziału we władzy. Robi tak nie po to, aby podkopywać swoje rządy, ale aby je wzmocnić.

Mackiewiczowska teoria antykomunizmu odrzuca pogląd, akceptowany powszechnie na Zachodzie, według którego Związek Sowiecki jest historycznym sukcesorem starej Rosji i typowym tworem Wschodu, podobnie jak Rosja, którą także uważano za wytwór Wschodu („Azji”). Mackiewicz wyjaśnia, że taki obraz nie oddaje prawdziwie natury starej Rosji, która nie różniła się niczym od krajów Europy Zachodniej i nie miała nic wspólnego ze Związkiem Sowieckim.

Rewolucja bolszewicka obaliła istniejący porządek i dokonała zmian w Rosji. Zniosła kulturę opartą na starych podziałach klasowych i „wyzwoliła” masy ze stanu analfabetyzmu, ale podniosła je tylko do poziomu pseudokultury. Prawo odrzuciło kwestie Boga i Prawdy. W starej Rosji szpiegiem albo donosicielem gardzili nawet ci, którzy się nim posługiwali, zaś w Związku Sowieckim denuncjacja wyniesiona została do poziomu cnoty obywatelskiej. Wątpliwości stały się karalne, a tam gdzie nie ma wątpliwości, nie może być także refleksji, czyli rozważania połączonego z analizą.

Ci, którzy mówią o licznych podobieństwach pomiędzy polityką zagraniczną Związku Sowieckiego a polityką zagraniczną carskiej Rosji, zapominają, że polityka zagraniczna jest, generalnie rzecz biorąc, zdeterminowana przez położenie geograficzne. Jednakże polityka sowiecka nigdy nie była polityką państwową; była to polityka spisku przeciwko innym państwom i to właśnie odróżnia ją od starej Rosji. A zatem to nie rosyjski imperializm wykorzystywał międzynarodowy komunizm, ale międzynarodowy komunizm wykorzystywał metody rosyjskiego imperializmu, kiedy tylko było mu wygodnie.

Ludzie pytają czasem: „Jak to się stało, że komunizm zapuścił korzenie tylko w Rosji?” Mackiewicz odpowiada: a jak to się stało, że tam, gdzie była kolebka europejskiego romantyzmu, naród „poetów i myślicieli” pozwolił, aby nazizm doszedł do władzy? Nazizm był oczywiście odrażającym zjawiskiem, ale nie ma podstaw, by twierdzić, że nazizm odzwierciedlał specyficzną niemiecką mentalność. Bolszewizm jest także odrażający, ale nie ma powodów twierdzić, że w żadnym innym miejscu nie mógłby się pojawić i świetnie rozwijać ani też, że nauki Marksa zostały wypaczone przez jakieś czysto rosyjskie cechy.

Pomysł, że komunizm jest wytworem „Azji” został rozpowszechniony w III Rzeszy przez dr Alfreda Rosenberga, który przekonał Hitlera, że „Bolszewizm zniósł dawną panującą warstwę Rosji i zastąpił ją nową, o pochodzeniu kaukasko-azjatyckim”. W rzeczywistości, azjatyckie obszary Rosji walczyły z bolszewizmem najdłużej, bo aż do roku 1927.

Mackiewicz wskazywał, że ideologiczne inspiracje Lenina pochodziły raczej z zachodniej Europy niż z Rosji. Lenin był przeciwnikiem wszystkich typowo rosyjskich, niemarksistowskich partii rewolucyjnych; marksizm kroczył raczej z Zachodu na Wschód, aniżeli odwrotnie.

Głównym narzędziem podboju innych narodów nie była, jak w okresie rządów caratu, rusyfikacja; wręcz przeciwnie, komunizm był wprowadzany przez język każdego narodu oraz przez odpowiednio zniekształconą, czy też przystosowaną do potrzeb, historię, literaturę i tradycję. Nacjonalizm jest instrumentem komunizacji, a nie, jak się na ogół sądzi, szańcem zabezpieczającym przed komunizmem. Dlatego tylko międzynarodowy antykomunizm byłby w stanie zwalczać międzynarodowy komunizm, to znaczy system, który zapanował w Rosji w roku 1917 i w momencie, w którym Mackiewicz pisał Zwycięstwo prowokacji, panował nad bez mała połową globu.

Stosowanie pojęć „rosyjski imperializm” czy „neokolonializm” dla objaśnienia komunistycznej ekspansji jest chybione. Imperializm przynosi wymierne materialne korzyści imperialistom, tak jak to miało miejsce w Rosji czy w innych kolonialnych mocarstwach, natomiast sowiecka „macierz” nie czerpała korzyści materialnych z eksportu komunistycznej ideologii. Poziom życia w Rosyjskiej Republice Sowieckiej był na ogół znacznie niższy niż w tak zwanych państwach satelickich. Ale państwa te były niezwykle ważne z punktu widzenia dalszego rozprzestrzeniania komunizmu, zwłaszcza przez dezinformację.

Mackiewicz krytykował polskich i innych przywódców emigracyjnych za ich błędną interpretację komunizmu. Twierdził także, że gdyby Piłsudski wspomógł Białych w latach 1919-1920, bolszewizm zostałby zmiażdżony. Niestety, Piłsudski sądził, że „czerwoni” są mniejszym zagrożeniem dla Polski niż „biali”.

FP: Jak ujmował Mackiewicz komunizm i nazizm – zjawiska różne a jednak zbliżone? W jakiej mierze jego myśl jest znacząca i istotna dzisiaj?

Nina Karsov: Różnice pomiędzy komunizmem a nazizmem opisał Mackiewicz najtrafniej i najzwięźlej w powieści Nie trzeba głośno mówić:

„Nie zgadzam się, żeby Niemcy byli wrogiem największym. Większym są bolszewicy, bo są bardziej dla każdego narodu niebezpieczni. Z prostej formuły, że żaden Polak nie może być jednocześnie Niemcem, gdyż pojęcia te wykluczają się nawzajem. Ale każdy Polak może być jednocześnie komunistą. […] Fałszujemy rzeczywistość stawiając niekiedy znak równania pomiędzy okupacją niemiecką i sowiecką. Niemiecka robi z nas bohaterów, a sowiecka robi z nas gówno. Niemcy do nas strzelają, a Sowieci biorą gołymi rękami. My do Niemców strzelamy, a Sowietom wpełzamy w dupę. To nie jest więc żadna analogia, lecz odwrotność.”

A w Zwycięstwie prowokacji powiedział:

„W szczytowym okresie zimnej wojny można było porównać Stalina do Hitlera, ale nigdy odwrotnie. Gdyby się bowiem powiedziało, że Stalin zawsze był gorszy od Hitlera, wywracałoby się zarówno świętych, jak diabłów nowego Calendarium, a sens ostatniej wojny i powojennego schematu odwrócony by został do góry nogami. Stąd dopuszczalne jest wytykać Stalinowi, że zawarł układ z Hitlerem, ale do pomyślenia zarzucać Hitlerowi, że zawarł układ ze Stalinem; dopuszczalne jest zestawienie sowieckich łagrów z hitlerowskimi kacetami, niedopuszczalne wszakże zestawienie odwrotne. Tymczasem chronologia historyczna mówi co innego.”

W czasach, gdy każda wzmianka o wojnie przeciwko komunizmowi była potępiana, Mackiewicz twierdził, że trudno byłoby sobie wyobrazić kogokolwiek, kto nazwałby zbrodnią wojnę przeciwko Hitlerowi. Wielu zdziwiłoby, że poglądy Mackiewicza na temat wojny korespondują z poglądami Gandhiego. Znakomity polski etyk, Henryk Elzenberg (1887-1967), rozważając nauki Gandhiego na temat powstrzymywania się od użycia siły, powiedział, że według Gandhiego istnieją rzeczy gorsze od wojny, i że istnieją sytuacje, w których osoba moralna powinna wybrać wojnę, jako mniejsze zło, ponieważ dwie rzeczy gorsze od wojny, to tchórzostwo i bierne znoszenie czy to hańby, czy to jawnej niesprawiedliwości.

FP: Co Pani zdaniem począłby Mackiewicz z gorbaczowowską głasnostią i upadkiem sowieckiego imperium – w sytuacji, w której KGB nadal pozostaje u władzy, choć w nowym przebraniu i przy użyciu odmiennej retoryki? Czy stosując Mackiewiczowską teorię należy przyjąć, że miał miejsce pewnego rodzaju tajny spisek?

Nina Karsov: Nigdy nie ośmieliłabym się snuć przypuszczeń, co Mackiewicz, czy ktokolwiek inny już nieżyjący, mógłby myśleć lub powiedzieć. Jeśli jednak prawidłowo rozumiem Mackiewiczowską myśl, trudno uwierzyć, aby podzielał powszechną euforię w związku z rzekomym upadkiem bloku sowieckiego (nie nazwałby tego „imperium” ze względów, o których mówiłam wcześniej) albo też, aby wierzył, że „wilk przeistoczył się w wegetarianina”.

Mackiewicz utrzymywał, że obiektywna wiedza jest dostępna tylko przez porównanie. Wiemy, że nie ma w dziejach wielu przykładów reżimów, które oddały władzę dobrowolnie, a Mackiewicz przedstawił mnóstwo dowodów na to, że komunizm – który w odróżnieniu od innych systemów politycznych jest totalny i zarazem totalitarny – nigdy nie dążył do osiągnięcia autentycznego kompromisu, a tylko zręcznie stosował taktykę kompromisu. Sukcesu Gorbaczowa, który osiągnął to, że zachodni politycy poparli jego działania, Mackiewicz nie dożył, ale w 1981 roku uzupełnił Zwycięstwo prowokacji, dodając szereg komentarzy. Powiedział na przykład: „…przywódca ‘Opozycji’ w Polsce komunistycznej, cieszący się wszechświatową sławą, Lech Wałęsa, wystąpił dnia 20 czerwca 1981 przed urzędową telewizją z oświadczeniem, że opozycyjna Solidarność dąży do pokojowej współpracy z rządem (komunistycznym).” A także: „…’Polski Październik’ (1956) stał się prawie modelem późniejszych manipulacji tego rodzaju w latach 1980/1981.”

Porozumienie „okrągłego stołu” w Polsce i różnych barw „rewolucje” (znamienne, że zawsze rewolucje, nie zaś kontrrewolucje!) przeprowadzane równocześnie także gdzie indziej, wydają się potwierdzać poglądy Mackiewicza.

FP: Czy zechce Pani podsumować w kilku słowach główne przesłanie Mackiewicza oraz nauki, jakie z tego dla nas wynikają, gdy musimy sobie radzić z wrogami, jakimi są totalitaryzm i terroryzm?

Nina Karsov: Wydaje się prawdopodobne, że gdyby dane mu było obserwować stopniową, ale szybko postępującą, erozję naszych wolności oraz niebywały wzrost władzy państwa nad jednostką na Zachodzie, Mackiewicz by się zastanawiał – muszę jednak podkreślić, że jest to ekstrapolacja jego koncepcji – czy nie mamy do czynienia z nadciągającą światową katastrofą, czyli z powszechnym zwycięstwem systemu władzy autorytarnego i zarazem totalitarnego, aczkolwiek bez głodu czy obozów koncentracyjnych. Jedną z jego głównych wskazówek mogłaby być przestroga przed uleganiem kolektywnemu sposobowi myślenia i tendencji do uniformizacji i przystosowywania się. Jeśli bowiem osiągnięcia nowoczesnej technologii zmiesza się z kolektywnym myśleniem i kumulacją władzy państwa – niebezpieczeństwa są oczywiste.

Komunizm jest zazwyczaj kojarzony z systemem, definiowanym przede wszystkim poprzez centralną gospodarkę, monopolizację procesów politycznych i masowe represje, a nie zawsze dostrzegamy, że istotą tego systemu jest realizacja światowej misji. Zdawałoby się, że komunizm reprezentuje wszystko to, co dla człowieka jest wstrętne, można by jednak zapytać, cytując innego dwudziestowiecznego polskiego pisarza, czy komunizm, lub też autorytarny i zarazem totalitarny system, nie jest dla ludzkości szczególnie atrakcyjny właśnie z powodu natury człowieka.

System ten błyskawicznie przystosowuje się do nowych warunków, nie znaczy to jednak, że zmianie ulega jego natura: uczy się po prostu, często przez pilne studiowanie swoich krytyków, jak poprawić szanse na końcowe zwycięstwo. Chiny na przykład nauczyły się, że ich komunistyczny system mógłby zyskać bardzo dużo przez zastosowanie wolnorynkowej gospodarki (co ciekawe, Gorbaczow odmówił zniesienia centralnej gospodarki) – i niewątpliwie tak się stało, przy czym partia zachowała nadrzędną rolę. Powinniśmy pamiętać, że, choć nie przywiązujemy szczególnej wagi do militarnego i technologicznego rozwoju Chin, komunizm rozwija się tam doskonale, podobnie jak w niektórych innych krajach. Kiedy Chomeini przejął władzę w Iranie, niewiele osób zdało sobie sprawę, że w religijnym przebraniu wprowadzał leninowski program.

Pewne książki zawsze pozostają ważne, ponieważ zostały napisane przez ludzi mądrych i utalentowanych. Mackiewicz mówi rzeczy, które nie zostały wypowiedziane nigdy wcześniej. Żaden odcień słowa „prowokacja” nie jest przestarzały. Mam głębokie przeświadczenie, że Mackiewicz jest pisarzem, którego dzieło będzie się stawało coraz bardziej aktualne.

FP: Dziękuję za rozmowę.

______

*) Publikujemy niniejszy wywiad za wiedzą i zgodą Niny Karsov i Jamie Glazova. Oryginał ukazał się 23 marca 2010 na witrynie Frontpage Magazine: http://frontpagemag.com/2010/03/23/the-triumph-of-soviet-deception/
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz dołączać plików na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum