FAQ   Szukaj   Użytkownicy   Grupy   Rejestracja   Profil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości   Zaloguj  RAPORT WSI - tekst Idź do strony Poprzedni  1, 2          Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat   Autor Wiadomość Maciej Weteran Forum Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221 Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:00 pm    Temat postu: 208.Meldunki bieżące opracowywane są przez pracowników wywiadu po realizacji określonych przedsięwzięć operacyjnych, wymagających udokumentowania. Należą do nich meldunki z realizacji różnych operacji wywiadowczych, jak: werbunki, spotkania agenturalne, wymiany, przerzuty nielegałów, podróże operacyjne, a także sprawozdania z przebiegu szkolenia agentów, realizacji przedsięwzięć z za kresu łączności wywiadowczej i innych czynności, wynikających z pracy operacyjnej. Przełożony, zlecający przeprowadzenie danego przedsięwzięcia wywiadowczego, może określać każdorazowo treść, formę i zakres meldunku. 209.Wszystkie czynności i przedsięwzięcia operacyjne, wykonywane przez komórki i ogniwa wywiadu, powinny być udokumentowane. Dokumentację operacyjną należy prowadzić w sposób zwięzły, jasny, przejrzysty i estetyczny. Powinna ona stanowić pomoc w działalności operacyjnej, a zwłaszcza w jej planowaniu oraz odtwarzaniu faktów, przebiegu zdarzeń i sytuacji, jak również służyć do celów analityczno-statystycznych i informacyjnych. Do dokumentów operacyjnych zalicza się wszystkie dokumenty posiadające bezpośredni związek z działalnością wywiadowczą oraz dokumenty dotyczące wydatków z funduszu operacyjnego. 210.Dokumenty operacyjne dzieli się na: Strona 271 z 374 ??dokumenty pisemne (informacje, pisma operacyjne, raporty, wnioski, meldunki, notatki służbowe, plany pracy i plany realizacji różnych przedsięwzięć operacyjnych, analizy operacyjne, sprawozdania itp.); ??operacyjne karty ewidencyjne; ??dokumenty graficzne (plany, rysunki, zdjęcia, filmy); ??informacje zarejestrowane na taśmach magnetofonowych, płytach i innych nośnikach informacji. Dokument powinien być opracowany w określonej formie, w myśl przyjętych w Pionie Operacyjnym zasad i normatywów dokumentacji operacyjnej. 211. W celu jednolitego opracowywania, ewidencjonowania i przechowywania dokumentacji operacyjnej, w komórkach Pionu Operacyjnego prowadzi się teczki spraw operacyjnych, które dzielą się na następujące grupy: ??teczki rezydentur i grup wywiadowczych; ??teczki personalne i teczki pracy aparatu wywiadowczego (nielegałów, nielegalnych pracowników wywiadu, agentów, kurierów nielegalnych, współpracowników i personelu pomocniczego oraz osób pozostających w rozpracowaniu); ??teczki obiektów zainteresowania wywiadowczego; ??teczki spraw związanych z planowaniem pracy i sprawozdawczością; ??teczki materiałów o sytuacji wywiadowczej i działalności obcych kontrwywiadów; ??teczki materiałów dotyczących rezerwowych systemów łączności wywiadowczej; ??teczki spraw finansowych; ??teczki rozkazów, zarządzeń i instrukcji operacyjnych; ??teczki innych spraw, których prowadzenie wynika z potrzeb działalności operacyjnej. Oddziały operacyjne prowadzą ponadto niezbędne dzienniki ewidencyjne, rejestry, opisy oraz operacyjne książki obrotu finansowego i materiałowego. Jako zasadę generalną przyjmuje się, że dokumenty dotyczące określonej sprawy powinny być zawarte w jednej teczce. 212.Szczegółowe zasady obiegu, rejestracji oraz prowadzenia i przechowywania Strona 272 z 374 dokumentacji operacyjnej, łącznie z przechowywaniem jej w archiwum, regulują instrukcje, odpowiednie zarządzenia i wytyczne Szefa Zarządu II Sztabu Generalnego. 213.Pełną dokumentację operacyjną prowadzi się i przechowuje wy łącznie w Centrali. W ogniwach terenowego aparatu wywiadowczego za granicą prowadzi się i przechowuje jedynie te dokumenty, które są niezbędne dla ciągłości pracy wywiadowczej. Zasady przechowywania i zabezpieczania dokumentacji wywiadowczej za granicą reguluje "Instrukcja o zasadach prowadzenia, przechowywania i zabezpieczenia dokumentacji i materiałów oraz zabezpieczenia pomieszczeń w attachatach wojskowych i rezydenturach w krajach kapitalistycznych". 214.Jednym z warunków sprawnego i skoordynowanego działania komórek operacyjnych jest jednolicie prowadzona ewidencja osobowa. Powinna ona umożliwiać szybkie, dokładne i wszechstronne wyszukiwanie i opracowywanie materiałów, a w szczególności informacji o osobach, faktach i zdarzeniach, które stanowiły lub stanowią przedmiot zainteresowania operacyjnego. 215.Ewidencję osobową prowadzi się w kartotece operacyjnej Zarządu II Sztabu Generalnego. Przed dokonaniem czynności operacyjnych w stosunku do określonej osoby, oficer prowadzący sprawę zobowiązany jest sprawdzić czy nie jest lub czy nie pozostawała ona w przeszłości w zainteresowaniu innej komórki (jednostki operacyjnej). Identyczne sprawdzenia należy dokonywać w kartotekach, operacyjnych MSW i Szefostwa WSW. Szczegółowe zasady pro wadzenia kartoteki operacyjnej określa ,,Instrukcja o pracy karto teki operacyjnej Zarządu II Sztabu Generalnego WP". 216.W kartotece operacyjnej rejestruje się: 1)Wszystkich pracowników Zarządu II Sztabu Generalnego WP zarówno wojskowych, jak i cywilnych, aktualnie pracujących, zwolnionych z pracy lub przeniesionych do rezerwy. Za rejestrację pracowników Zarządu II Sztabu Generalnego WP odpowiedzialny jest Wydział Kadr Zarządu II. 2)Nielegałów, nielegalnych pracowników wywiadu, agentów, oso by wchodzące w skład pomocniczego aparatu agenturalnego. 3)Wywiadowców oraz osoby wchodzące w skład aparatu pomoc niczego Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego. Strona 273 z 374 4)Współpracowników zagranicznego aparatu wywiadowczego, aparatu krajowego, wykorzystywanych do zadań stałych, do raźnych i jednorazowych, w tym także kapitanów i 1 oficerów Polskiej Marynarki Handlowej, pozyskiwanych , do współpracy w ramach zorganizowanego systemu. 5)Kontakty pracowników Zarządu II Sztabu Generalnego WP na terenie kraju, wykorzystywane stale lub doraźnie do zabezpieczenia różnych przedsięwzięć operacyjnych. 6)Osobowe źródła zdobywania informacji i materiałów wywiadowczych w państwach zainteresowania wywiadowczego. 7)Kontakty operacyjne pracowników zagranicznego aparatu wywiadowczego pod przykryciem, w tym również kontakty z interesującymi nas osobami w korpusie dyplomatycznym. 8)Ujawnionych kadrowych pracowników obcych służb specjalnych oraz osoby będące na usługach tych służb. 9)Obywateli państw kapitalistycznych, którzy powinni być ujęci w kartotece operacyjnej, w tym także te osoby, które w przyszłości mogą być obiektem naszego zainteresowania. 10)Pracowników biur, sekcji (oddziałów) łącznikowych sztabów generalnych armii państw zainteresowania wywiadowczego. 217. W Biurze ,,C" MSW rejestruje się wszystkich obywateli PRL, będących w zainteresowaniu operacyjnym Zarządu II Sztabu Generalnego WP. Decyzję o rejestrowaniu w Biurze "C" MSW obco krajowców podejmuje szef odnośnego oddziału operacyjnego, a w stosunku do agentów - Zastępca Szefa Zarządu II ds. Operacyjnych. R o z d z i a ł V ŁĄCZNOŚĆ WYWIADOWCZA 218.Jednym z istotnych warunków powodzenia w pracy operacyjnej jest posiadanie sprawnie działającej, niezawodnej, tajnej, szybkiej i ciągłej łączności wywiadowczej, organizowanej dla utrzymywania kontaktów wywiadowczych pomiędzy Centralą a aparatem wywiadowczym w terenie oraz wewnątrz sieci i rezydentur wywiadowczych. 219.Za organizację łączności z rezydenturami i samodzielnymi pracownikami za granicą Strona 274 z 374 .odpowiedzialne są kierunkowe oddziały operacyjne, natomiast za organizację łączności wewnątrz rezydentur - rezydenci. Dobrze zorganizowana łączność wywiadowcza powinna przede wszystkim zapewnić bezpieczne i stałe przekazywanie informacji i materiałów wywiadowczych do Centrali. W tym celu łączność powinna być wielokanałowa, to znaczy, że z każdą rezydenturą, ogniwem, czy samodzielnym pracownikiem wywiadu powinny działać co najmniej dwa niezależne od siebie kanały łączności. 220. Podstawowymi zasadami organizowania łączności wywiadowczej są: ??pełna konspiracja stosowanych metod, sposobów i środków; ??operatywność, polegająca na szybkim i terminowym przekazywaniu informacji i materiałów wywiadowczych w relacji aparat zdobywający - Centrala i odwrotnie; ??niezawodność i pewność, gwarantujące bezpieczne dotarcie przesyłanych informacji i materiałów do adresata w każdych warunkach oraz w stanie wykluczającym możliwość penetracji obcych KW; ??ciągłość, zapewniająca funkcjonowanie łączności bez przerw i zakłóceń. 221. Łączność wywiadowcza dzieli się na: ??łączność osobową; ??łączność bezosobową. 222. Łączność osobowa polega na organizowaniu bezpośrednich, zakonspirowanych i posiadających odpowiednią legendę spotkań pomiędzy dwoma pracownikami wywiadu. Spotkania wywiadowcze organizuje się zwykle w celu: ??przeprowadzenia przeszkolenia zawerbowanego pracownika aparatu agenturalnego; ??postawienia zadań, udzielenia instruktażu i wytycznych, otrzymania informacji wywiadowczych, przekazania ocen pracy i omówienia innych problemów, wynikających z działalności wywiadowczej; ??przeprowadzenia kontroli pracy, wychowywania i sprawdzenia agenta, przekazania mu odpowiednich środków materiałowych i finansowych itp. 223. Spotkania wywiadowcze przeprowadza się w zawczasu wybranych i sprawdzonych miejscach oraz w uzgodnionych wcześniej terminach. Organizujący spotkanie obowiązany jest ustalić drogi dojścia i odejścia od miejsca spotkania, a także przewidzieć system sygnalizacji i sposób zabezpieczenia spotkania przed penetracją obcych organów kontrwywiadowczych. Organizując spotkanie Strona 275 z 374 wywiadowcze, należy zawsze brać pod uwagę aktualną sytuację wywiadowczą w rejonie planowanego miejsca spotkania oraz możliwości nieskrępowanego udziału w spotkaniu zainteresowanych osób. Przygotowanie spotkania obejmuje również przewidywane miejsce i czas spotkania rezerwowego, w przypadku nie dojścia do spotkania zasadniczego w pierwszym terminie. W działalności wywiadowczej stosuje się również tak zwane spotkania błyskawiczne, organizowane jedynie w celu szybkiego przejęcia materiałów. Organizowanie tego rodzaju spotkań wymaga precyzyjnego opracowania sposobu, miejsca i czasu przeprowadzenia operacji. 224. Łączność bezosobowa polega na organizowaniu kontaktów wywiadowczych i wymianie korespondencji bez osobistego spotykania się zainteresowanych osób. W tym celu wykorzystuje się: ??elementy łączności schowkowej; ??systemy sygnalizacyjne; ??łączność radiową; ??adresówki; ??łączność alarmową. 225. Łączność schowkową organizuje się w celu przejęcia materiałów wywiadowczych od aparatu zdobywającego, przekazywania korespondencji, a także do zaopatrywania rezydentur i samodzielnych pracowników wywiadu w środki materiałowo-finansowe. Schowki powinny odpowiadać następującym wymogom: ??zapewniać możliwość przechowania określonego materiału przez niezbędny okres, z wyeliminowaniem ryzyka przypadkowego znalezienia go przez osoby postronne lub też możliwości zaginięcia, względnie uszkodzenia materiału; ??umożliwiać łatwe odnalezienie schowka przez osobę znającą jego lokalizację z zasady tylko z opisu; ??zapewniać możliwość złożenia lub podjęcia materiału w sposób skryty; ??posiadać dogodne drogi dojścia i odejścia; ??zapewnić naturalne uzasadnienie przebywania w rejonie schowka osób korzystających z niego. 226. Systemy sygnalizacyjne stosuje się w łączności wywiadowczej w celu przekazywania zainteresowanym pracownikom wywiadu określonych sygnałów Strona 276 z 374 oznaczających na przykład ostrzeżenie o grożącym niebezpieczeństwie, o nie znalezieniu w schowku złożonych materiałów wywiadowczych, wywołaniu na spotkanie w trybie alarmowym itp. W sygnalizacji wywiadowczej stosuje się następujące formy i sposoby: ??sygnalizację graficzną, w postaci różnego rodzaju umownych znaków graficznych, umieszczanych w określonym miejscu i czasie; ??sygnalizację przedmiotową, obejmującą wystawianie w określonym miejscu i czasie umownych przedmiotów; ??sygnalizację przez odpowiednie działanie, to jest wykonywanie czynności, których znaczenie jest zrozumiałe tylko dla osoby odbierającej sygnał; ??sygnalizację techniczną, polegającą na przekazywaniu umownych sygnałów przy pomocy technicznych środków świetlnych, dźwiękowych itp. Systemy sygnalizacyjne powinny być nieskomplikowane i łatwe do zapamiętania, a równocześnie jednoznacznie zrozumiałe dla osób odbierających. 227. Łączność radiową stosuje się w celu przesyłania zaszyfrowanych lub zakodowanych radiogramów, zawierających informacje wywiadowcze i meldunki do Centrali oraz zadania, polecenia i wytyczne Centrali dla aparatu terenowego. Dwustronną łączność radiową w okresie pokoju wykorzystuje się w zasadzie do prowadzenia korespondencji między Centralą a aparatem wywiadowczym działającym z pozycji przykrycia, w oparciu o oficjalny system łączności służby zagranicznej PRL. Z aparatem nielegalnym, w okresie pokoju, organizuje się w zasadzie jednostronną łączność radiową (poza dwustronnymi seansami treningowymi) - od Centrali do pracowników terenowych. Dwustronną, agenturalną łączność radiową uruchamia się w okresie zagrożenia i wojny, wykorzystując w tym celu specjalny sprzęt nadawczoodbiorczy (szybka telegrafia), pozwalający na przesyła nie korespondencji w bardzo krótkim czasie, co zabezpiecza przed spelengowaniem pracujących radiostacji. 228. Adresówki wykorzystuje się do przesyłania korespondencji wywiadowczej, zakamuflowanej w normalnych przesyłkach pocztowych. Tą drogą można przesyłać krótkie informacje wywiadowcze, zadania, polecenia, sygnały uprzedzające o zagrożeniu, wywołujące na spotkania, wymiany itp. Najczęściej stosowanymi sposobami utajniania korespondencji, przesyłanej na adresówki, są tajnopisy lub umowne frazy oraz odpowiednio kamuflowana mikrofotografia (kropki). Treść informacji, Strona 277 z 374 sporządzona przy użyciu tajnopisu lub wykonana w postaci kropki, w niektórych przypadkach może być przesyłana wyłącznie po uprzednim jej zaszyfrowaniu. Chodzi tu o takie dane, jak: nazwiska i adresy pracowników aparatu wywiadowczego, miejsca ich pracy, terminy i miejsca operacji oraz inne szczegóły, mogące doprowadzić do dekonspiracji w wypadku ujawnienia korespondencji przez obcy kontrwywiad. 229. Łączność alarmowa stanowi integralną część systemu łączności wywiadowczej z określonym ogniwem aparatu agenturalnego. Łączność alarmowa służy do: ??powiadamiania o grożącym niebezpieczeństwie; ??zapewnienia ciągłości łączności w wypadku zerwania lub zlikwidowania zasadniczych kanałów łączności; ??pilnego przekazania zadań, informacji lub materiałów wywiadowczych. W łączności alarmowej wykorzystuje się sygnalizację graficzną i przedmiotową, telefony, radio, schowki, adresówki itp. 230. Wybór form i sposobów łączności wywiadowczej zależy przede wszystkim od zadań realizowanych przez danego agenta, jego przy gotowania wywiadowczego, lojalności oraz warunków jego pracy. Miejsca spotkań, punkty błyskawicznej wymiany materiałów, schowki i sygnałówki nie powinny być wykorzystywane więcej niż 1-2 razy. Systemy i środki łączności wywiadowczej powinny być systematycznie wzbogacane i ulepszane. 231. W łączności pomiędzy Centralą a aparatem zagranicznym, działają cym pod przykryciem, stosuje się następujące kanały łączności, funkcjonujące równolegle: ??dyplomatyczną pocztę kurierską dla przesyłania zasadniczej, tajnej poczty wywiadowczej; ??łączność radiową i dalekopisową MSZ dla przekazywania pilnej - korespondencji; ??pocztę kapitańską dla przesyłania korespondencji jawnej - zgodnie z obowiązującymi przepisami Departamentu Łączności MSZ. Powyższe kanały łączności, stosowane w odniesieniu do aparatu wywiadowczego, działającego na terytorium potencjalnych naszych przeciwników, mogą funkcjonować jedynie w okresie pokojowym. W czasie wojny powyższe kanały łączności mogą być stosowane tylko z rezydenturami, działającymi na terenie państw neutralnych. Strona 278 z 374 232. W łączności pomiędzy Centralą a nielegalnymi rezydenturami lub samodzielnie działającymi pracownikami wywiadu stosuje się zwykle następujące formy łączności: ??łączność osobową - spotkania wywiadowcze, przeprowadzane przez nielegalnych kurierów z pracownikami aparatu agenturalnego (spotkania przeprowadza się z zasady na terenie krajów trzecich); ??łączność bezosobową - systemy schowków, obsługiwane przez kurierów i łączników; ??adresówki w kraju i za granicą; ??punkty kontaktowe; ??łączność radiową, głównie jednostronną. 233. Dokumentację systemów łączności poszczególnych rezydentur lub samodzielnych pracowników aparatu agenturalnego przechowuje się w teczkach pracy, prowadzonych w kierunkowych oddziałach operacyjnych. Systemy łączności z cenną agenturą podlegają zatwierdzeniu przez Zastępcę Szefa Zarządu ds. Operacyjnych, natomiast z pozostałą agenturą - przez starszych inspektorów Pionu Operacyjnego. 234.Łączność wywiadowczą wewnątrz rezydentury organizuje rezydent, który jest odpowiedzialny za jej sprawne funkcjonowanie. Formy i sposoby łączności, stosowane wewnątrz rezydentur, zależą głów nie od charakteru rezydentury, jej zadań oraz potrzeb i możliwości. 235.W rezydenturach aparatu wywiadowczego, pracującego pod przy kryciem zagranicznych placówek oficjalnych, podstawową i często jedyną formą łączności wewnętrznej są kontakty osobiste rezydenta i jego zastępcy z podległymi pracownikami. Kontakty te powinny być jednak organizowane w taki sposób, aby posiadały zawsze naturalne i nie budzące zastrzeżeń uzasadnienie wobec osób postronnych. Odnosi się to do wszelkich kontaktów z kadrowymi pracownikami wywiadu pracującymi pod przykryciem i współpracownika mi. Kontakty operacyjne należy organizować w warunkach zabezpieczających przed podsłuchem i obserwacją obcego kontrwywiadu. 236.W niektórych państwach zainteresowania wywiadowczego pracownicy aparatu działającego z pozycji przykrycia realizują także za dania z zakresu utrzymywania łączności z aparatem agenturalnym. W tych wypadkach w łączności z agenturą stosuje się odpowiednio opracowane systemy łączności osobowej i bezosobowej. Strona 279 z 374 Stały nadzór nad pracownikami aparatu pod przykryciem ze strony obcych organów kontrwywiadowczych nakazuje ograniczać kontakty osobowe z agenturą do niezbędnego minimum. Należy natomiast szerzej stosować i stale doskonalić sposoby utrzymywania kontaktów bezosobowych, które powinny stanowić podstawową formę łączności z agenturą. 237.W rezydenturach agenturalnych stosuje się w zasadzie takie same formy i sposoby łączności, jak pomiędzy Centralą wywiadu a rezydenturami agenturalnymi (nielegalnymi), z wyjątkiem łączności radiowej. 238.Jakkolwiek dobrze zakonspirowane rezydentury agenturalne są mniej narażone na przeciwdziałanie organów KW, stosowane wewnątrz nich systemy łączności muszą zapewniać całkowite bezpieczeństwo wszystkim pracownikom określonego ogniwa aparatu nie legalnego. Osiąga się to przez ścisłe przestrzeganie zasad konspiracji wywiadowczej. R o z d z i a ł VI POSTANOWIENIA KOŃCOWE 239. W zakresie działalności wywiadowczej Pion Operacyjny współpracuje i współdziała z niektórymi krajowymi instytucjami państwowymi, a przede wszystkim z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych (głównie z Departamentem I i II), Szefostwem Wojskowej Służby Wewnętrznej i jego terenowymi jednostkami operacyjnymi, Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Ministerstwem Handlu Zagranicznego i GM i podległymi mu centralami oraz z innymi instytucjami wojskowymi i cywilnymi. Zakres i formy współpracy Zarządu II Sztabu Generalnego WP z odpowiednimi instytucjami państwowymi określają zawarte dwu stronne porozumienia w tym zakresie. 240.Do utrzymywania bezpośrednich kontaktów służbowych z odpowiednimi jednostkami operacyjnymi MSW, Szefostwa WSW oraz innymi, współdziałającymi z Zarządem II Sztabu Generalnego WP instytucjami państwowymi, upoważnieni są oficerowie Pionu Operacyjnego, na podstawie decyzji Zastępcy Szefa Zarządu II ds. Operacyjnych. 241.Rezydenci aparatu zagranicznego, działającego pod przykryciem, obowiązani są do ścisłej współpracy i współdziałania z rezydentami Departamentu I MSW, pracującymi Strona 280 z 374 pod przykryciem polskich placówek zagranicznych. Zasady i formy współpracy rezydentów za granicą określa odrębna instrukcja, obowiązująca przedstawicieli wyżej wymienionych służb wywiadowczych. 242.Pion Operacyjny Zarządu II Sztabu Generalnego WP realizuje szereg przedsięwzięć specjalnych w odniesieniu do osób pozostających w jego zainteresowaniu operacyjnym. Do ważniejszych przedsięwzięć należy zaliczyć: ??kontrolę korespondencji; ??podsłuch w lokalach; ??podsłuch rozmów telefonicznych; ??przeprowadzanie ustaleń i wywiadów środowiskowych; - organizowanie i prowadzenie obserwacji zewnętrznej. 243. Przedsięwzięcia powyższe realizowane są przez oddziały Pionu Operacyjnego przy współdziałaniu i pomocy odpowiednich służb operacyjnych MSW i Szefostwa WSW, na podstawie określonych przepisów i uprawnień. Decyzję na zastosowanie wyżej wymienionych przedsięwzięć specjalnych podejmuje Zastępca Szefa Zarządu II ds. Operacyjnych. 244. W celu ułatwienia kontaktowania się z interesującymi wywiad osobami i instytucjami oraz dla zachowania konspiracji, oficerowie Zarządu II Sztabu Generalnego WP, prowadzący pracę operacyjną na terenie kraju, mają prawo posługiwania się osobistymi dokumentami operacyjnymi, do których należą: ??legitymacja pracownika polskiego wywiadu wojskowego; ??operacyjny dowód osobisty; ??legitymacja funkcjonariusza MO; ??operacyjne legitymacje służbowe pracowników różnych instytucji państwowych; ??inne pomocnicze dokumenty wywiadowcze. 245.Osobiste dokumenty operacyjne wykorzystywane są przede wszystkim do przedstawiania się podczas kontaktów z osobami rozpracowywanymi, w kontaktach służbowych z instytucjami i urzędami w wypadkach, kiedy posługiwanie się własnymi dokumentami nie jest celowe lub niewskazane. Operacyjne legitymacje służbowe różnych instytucji mogą być wykorzystywane również przy przejazdach państwowymi środkami lokomocji, podczas dokonywania meldunków w hotelach i Strona 281 z 374 w innych sytuacjach, podyktowanych względami wykonywanych zadań służbowych. Operacyjnych dokumentów osobistych nie wolno wykorzystywać w celach nie związanych z wykonywaniem zadań operacyjnych. Szczegółowe zasady posługiwania się dokumentami operacyjnymi określone są w odrębnych przepisach. 246.Na pokrycie kosztów, związanych z prowadzeniem działalności wywiadowczej w kraju i za granicą, Pion Operacyjny Zarządu II Sztabu Generalnego WP dysponuje złotowym i dewizowym funduszem operacyjnym. Rozchodowanie funduszu odbywa się na podstawie budżetów poszczególnych komórek organizacyjnych Pionu i zgodnie z obowiązującymi przepisami finansowymi. Osoba podejmująca decyzję w sprawach wydatków finansowych powinna każdorazowo uwzględniać ich celowość i potrzebę racjonalnego gospodarowania funduszem. Strona 282 z 374 Aneks nr 3 1. "Organizacja bezpiecznej i niezawodnej łączności agenturalnej w relacji agent - Centrala w obecnie istniejącej sytuacji." W obecnie istniejącej sytuacji, kiedy istnieje duża izolacja kraju praktycznie nie jest możliwe utrzymywanie łączności agenturalnej dotychczasowymi metodami. Wprowadzony stan wojenny spowodował z jednej strony blokadę naszych granic i praktycznie całkowite ograniczenie poruszania się osób w relacji zagranica - kraj. Wykluczyło to możliwość wykorzystywania łączników i kurierów nielegalnych, a ponadto odcięło od kraju tą agenturę, która z różnych względów służbowych czy prywatnych /rodzinnych/ okresowo przyjeżdżała do kraju. Wprowadzone przez władze restrykcje w odniesieniu do usług pocztowych wykluczają w znacznym stopniu możliwości korzystania z korespondencji listowej jako formy przesyłania wiadomości agenturalnych. Na powyższą sytuację nakłada się zwiększone zainteresowanie sprawami polskimi przez rządy państw zachodnich, co obok różnego rodzaju deklaracji politycznych i restrykcji gospodarczych występuje w formie ograniczenia swobody poruszania się pracowników polskich placówek oraz zwiększonej kontroli wszelkich kanałów kontaktowania się osób z państw zachodnich z Polską. W tej sytuacji istnieje pilna potrzeba wypracowania nowych metod bezpiecznej i niezawodnej łączności agenturalnej gwarantującej nam możliwość kontaktowania się z agenturą w sytuacji podobnej do obecnej lub w jeszcze większej izolacji. Nie ulega wątpliwości, że w sytuacji narastającego napięcia międzynarodowego występującego między państwami obu bloków /systemów politycznych/ i nawrotu atmosfery zimnej wojny jedyną drogą zapewniającą utrzymanie sprawnie działającej łączności będzie posiadanie jednej lub kilku aktywnie pracujących ekspozytur Centrali zorganizowanych na terytorium państw neutralnych - trzecich, nie włączonych w sposób trwały do żadnego z bloków. Państwa te muszą gwarantować względną swobodę kontaktów zagranicznych /wjazdy, wyjazdy, korespondencja, telefony/ i poruszania się po własnym terytorium osobom posiadającym różne paszporty i obywatelstwa. Ponadto państwa te winny być położone możliwie blisko od Polski oraz terenów działania naszej agentury, a przede wszystkim winny gwarantować stosunkowo pewna i łatwą komunikację. Strona 283 z 374 Biorąc pod uwagę aktualną sytuacje w Europie do państw, które mogą spełniać powyższe założenia w mniejszym, lub większym stopniu i mogą być brane pod uwagę można zaliczyć: Finlandię, Szwecję, Austrię, Szwajcarię, Jugosławię, Liban oraz inne państwa Afryki Północnej w zależności od ich przyszłych powiązań politycznych. W kilku z w/w państw /2-4/ Zarząd II winien posiadać swoje ekspozytury działające pod postacią wszelkiego rodzaju przedsiębiorstw handlowych, produkcyjnych i usługowych. Przedsiębiorstwa te, mając swoje przedstawicielstwa w państwach naszego zainteresowania wywiadowczego, ułatwiałyby utrzymywanie łączności z agenturą działającą na terenie tych państw. Do realizacji tego przedsięwzięcia należy wykorzystać powstające w wielkiej ilości przedsiębiorstwa polsko-polonijne oraz mające powstać na terenie Polski w najbliższym czasie /po uchwaleniu przez sejm w kwietniu br. odpowiednich ustaw/ przedstawicielstw /oddziałów/ firm zagranicznych. Aktualnie na terenie kraju działa ponad 100 firm polsko-polonijnych lub polonijnych. Z liczby tej co najmniej kilkanaście z uwagi na swój charakter organizacyjny oraz prowadzoną działalność można by wykorzystywać do celów łączności wywiadowczej. Problem ten jest w trakcie badania i rozpracowywania przez sekcję „N” Oddziału VIII. Aby firma polonijna mogła być brana pod uwagę jako element w organizowaniu łączności wywiadowczej musi ona spełniać następujące zasadnicze warunki: 1. Być częścią firmy /oddziałem/ działającej za granicą w co najmniej jednym z interesujących nas państw lub posiadać własne oddziały w co najmniej jednym kraju Europy zachodniej; 2. Mieć taki profil działalności, aby była możliwość stałej komunikacji na linii zagranica-kraj /wyjazdy ludzi, korespondencja, telefon, telex, transport towarów itp./; 3. Zatrudniać zarówno w kraju, jak i w oddziałach zagranicznych osoby z Polski. W celu wykorzystania już istniejących i nowopowstających firm polonijnych dla potrzeb łączności wywiadowczej należy: dokonać pełnego rozeznania zasad działania tych instytucji; Strona 284 z 374 - wytypować firmy spełniające w najwyższym stopniu nasze potrzeby; - mieć przygotowanych pracowników kadrowych wywiadu, których kwalifikacje będą umożliwiały uzyskanie zatrudnienia w interesującej nas firmie. Zbieraniem informacji na powyższy temat zajmuje się będący na kontakcie sekcji „N” nasz współpracownik, który ma dostęp do całości spraw z racji wykonywanej pracy. Ze wstępnych ustaleń wynika, że np. istnieją na terenie Polski firmy, które mają główną siedzibę w Berlinie Zachodnim, a oddziały w RFN. Taki układ terytorialny byłby korzystny do zabezpieczania łączności na teren RFN, a może i inne państwa zachodniej Europy. Ponadto przedstawiciel jednej z brytyjskich firm jest w trakcie załatwiania zgody na otwarcie na terenie Polski przedsiębiorstwa o szerokim profilu, zajmującego się m.in. eksportem różnorodnych usług /załatwiono już m.in. wysłanie do RFN pierwszych grup spawaczy i innych fachowców/. Firma będzie się zajmowała zatrudnianiem ludzi za granicą, wysyłając ich na paszportach prywatnych z pominięciem Polservice. Na dyrektora regionalnego tej firmy brytyjski właściciel rekomenduje naszego współpracownika. Dałoby to nam całkowity dostęp do działalności firmy i pozwoliłoby w pewnym stopniu wpływać na oferowany przez nią profil usług, korzystny z punktu widzenia wywiadowczego. Powyższe działania oczywiście będą tylko półśrodkami, krokami zmierzającymi do stworzenia poza krajem faktycznych ekspozytur działających na bazie różnych przedsiębiorstw handlowych, usługowych i produkcyjnych. Chodzi głównie o to, aby poprzez prywatne firmy polsko-polonijne i polsko-zagraniczne wyjść poza granicę kraj, uzyskać pewne doświadczenie i bazę działania. Po stworzeniu w ten sposób bazy do samodzielnego działania, przygotowaniu pewnej ilości osób z niezbędnym doświadczeniem zawodowym będziemy w stanie otworzyć własne /zarządowe/ przedsiębiorstwa handlowo-usługowe spełniające rolę naszych ekspozytur. Oczywiście należy się liczyć z koniecznością zainwestowania pewnych sum pieniędzy przy organizowaniu tych przedsiębiorstw, jednakże po rozwinięciu przez nie działalności będą się one utrzymywały same, a nawet w pewnych wyjątkowo sprzyjających sytuacjach mogą przynosić dochód. Strona 285 z 374 Aby osiągnąć pozytywne rezultaty w tej dziedzinie niezbędna jest stała, systematyczna i długofalowa działalność przez okres 5 - 10 lat. Cały problem wymaga szczegółowego rozpracowania i zbadania. Wymaga to dosyć dużego zaangażowania szeregu osób przez dłuższy czas, jednakże uważam, że w aktualnej sytuacji międzynarodowej i przy jej tendencjach rozwojowych w przyszłości, powyższe rozwiązania mogą być jednym ze sposobów zabezpieczenia kierowaniem naszą agenturą i utrzymywaniem z nią łączności. W celu uzyskania w miarę szybko pozytywnych wyników w tym zakresie należy zespolić wysiłki wszystkich oddziałów Pionu Operacyjnego w kierunku zebrania maksymalnych informacji na temat działalności powstających w Polsce firm obcych i w miarę możliwości dążyć do zatrudniania w nich naszych pracowników kadrowych lub współpracowników. Inną z form zabezpieczenia łączności może być uzyskanie przedstawicielstwa firmy zagranicznej na teren Polski przez naszego człowieka. Wydaje się, że szereg naszych oficerów, którzy nabyli odpowiedniego doświadczenia zawodowego w czasie pracy pod przykryciem mogłoby się podjąć reprezentowania jednej lub kilku firm zachodnich na terenie Polski. Takie ustawienie dawałoby im uzasadnioną swobodę wyjazdów zagranicznych przy okazji których mogliby spełniać rolę kurierów lub łączników. Pewne fakty wskazują na to, że szereg osób zajmujących się handlem bronią lub sprzętem specjalnym gotowe byłoby mieć w Polsce swego stałego przedstawiciela. Fakt ten wymaga dokładnego zbadania i rozpracowania m.in. przy pomocy naszych oficerów zatrudnionych w różnych instytucjach przykrycia. Powyższe opracowanie nie daje gotowej recepty na łączność w relacji agent-Centrala, do natychmiastowego wprowadzenia. Przedstawia ono pewne propozycje do rozpracowania i wprowadzenia w życie z myślą o perspektywicznym rozwoju kierowania pracą agenturalną z pozycji nielegalnych. kmdr por. A. Król 1.03.1982 r. wydruk. w 1 egz. -a/a wyk. i druk. AK DEWM nr. 061 Strona 286 z 374 2. Notatka Służbowa płk. J.Szatana: Dotyczy: organizacji dodatkowych kanałów łączności agenturalnej w relacji agent - Centrala I. Wykorzystanie działalności przedsiębiorstw zagranicznych /polonijnych/ rozprowadzających paczki do przekazywania materiałów i informacji wywiadowczych. Utworzenie na terenie Polski społecznej organizacji zrzeszającej handlowców i przemysłowców krajowych i zagranicznych "Inter Polcom" przyczyniło się do powstania w szeregu krajów polonijnych organizacji gospodarczych różnego charakteru. Sytuacja kryzysowa w Polsce nie zahamowała tego procesu, lecz dała nowy impuls w tworzeniu się między innymi firm dostawczych, głównie towarów w obrocie niehandlowym /dopuszczonych do obrotu wewnętrznego bez cła/. (...) op. cit. s....... 3. Plan ten bardzo szybko zaczęto realizować. W końcu 1983 r. powstaje oddział Y a już w sprawozdaniu z realizacji zadań za rok 1985 czytamy: " - przeszkolono i przygotowano do pracy wywiadowczej oraz skierowano pod przykrycie por. T. Taracha. Po odbyciu niezbędnej praktyki handlowej i umocnieniu legendy oraz maski przykrycia zostanie przerzucony do Libanu w charakterze pracownika ekspozytury, zgodnie z planem organizacji ekspozytury "Midas". Poprzez "Pilnego" nawiązano kontakt z handlowcem arabskim "A" i dokonano wstępnych ustaleń dot. zatrudnienia por. Taracha w Libanie; - zakończono plasowanie ppłk. Garbarczuka na terenie Włoch, rozpoczęto przygotowanie do zorganizowania firmy zagranicznej w celu stworzenia podstaw do utworzenia przedstawicielstwa handlowego tej firmy w krajach arabskich. Nawiązano kontakt i dokonano wstępnych ustaleń z handlowcem włoskim C. Muti dot. organizacji firmy w celu wykorzystania jego kontaktów dla organizacji ekspozytury "MAT" w Maroku lub Tunezji. Ppłk. Garbarczuk aktualnie przygotowuje plan założenia firmy zagranicznej; -rozpracowano i zwerbowano NPW "SWABER" oraz rozpoczęto jego szkolenie i przygotowywanie przerzutu do Szwecji. Jednocześnie prowadzono rozpracowywanie warunków i możliwość założenia firmy usługowej lub handlowej w Szwecji, pod kątem przygotowań do organizacji ekspozytury "GUSTAW".; Strona 287 z 374 - rozpracowano, pozyskano i rozpoczęto szkolenie współpracowników "BRZOZA" i "STAL", uplasowano ich w CHZ mając na uwadze ich przyszłe wykorzystanie (po ewentualnym ukadrowieniu) jako pracowników ekspozytur (są to młodzi handlowcy po ukończonych studiach w SGPIS, posiadający bardzo dobre przygotowanie językowe); poprzez działalność handlową ppłk. Garbarczuka rozpoczęto pozyskiwanie pozabudżetowych dochodów finansowych, celem wykorzystania ich w przyszłości przy organizacji ekspozytur wywiadowczych. Łącznie w 1985 r. uzyskano ok. 9000 dol. USA, z czego 6000 wpłacono do kasy Zarządu, pozostałe zostaną wpłacone z początkiem przyszłego roku (po wpłynięciu końcowych wpłat" (Teczka spraw oddziału Y, IPN 00704/61/3) 4. Sprawa reorganizacji wywiadu była wyraźnie rozstrzygnięta poza służbą a ankieta miała raczej za zadanie wprowadzić koncepcję do obiegu oficerów operacyjnych, zapoznać ich z nią i uwiarygodnić realizację. Przekonuje o tym fakt, że podczas dyskusji większość szefów oddziałów wypowiadała się przeciwko koncepcji oparcia łączności na sieci tajnych ekspozytur powstałych ze spółek wskazując na oczywiste słabości takiej koncepcji z punktu widzenia bezpieczeństwa łączności. Nie ma też pewności czy przesądziła o tym inna często wskazywana przyczyna jaką miała być konieczność reorganizacji ze względu na rozpoznanie kadry wywiadowczej i sposobu działania wywiadu na skutek ucieczek tak dobrze poinformowanych oficerów jak płk. Sumiński, który miał wywieźć listę agentów wywiadu wojskowego czy płk. Kulkliński. Wg. żołnierza oddziału Y Andrzeja Bekiera, który zeznawał na ten temat w 2004 r. przed BBW, dominacja oddziału Y była skutkiem ograniczenia, a następnie likwidacji pracy operacyjnej na odcinku niemieckim i anglosaskim. "...działalność polskiego wywiadu (lata 70. do końca lat 80.) opierała się o tzw. trzy struktury podporządkowania działań operacyjnych na zachodzie Europy. Pierwsza obejmowała układ francuski - Francję, państwa Beneluksu, Włochy, Hiszpanię i pozostałe południowe państwa europejskie. Druga to układ niemiecki - RFN, Austria, Szwajcaria i państwa skandynawskie. Trzeci to układ amerykański - USA, Wielka Brytania i pozostałe państwa anglojęzyczne...afera FOZZ według wiedzy płk. "B" opiera się na spółkach, firmach, bankach oraz osobach, które w tamtym czasie przebywały w Luksemburgu lub Francji i były związane z polskim handlem zagranicznym. Powiązania tego typu zaczęły się pojawiać na początku 1988 r. kiedy w Zarządzie II SG, gen. Misztal wspólnie z innymi decydentami wywiadu wypracowali nową metodę przekazywania informacji wywiadowczych do kraju. Polegała ona na odciążeniu ataszatów wojskowych od działań typowo wywiadowczych (przekazywania Strona 288 z 374 informacji wywiadowczych i materiałów do kraju) i oparciu tej formy przekazywania informacji na spółki i firmy o kapitale polskim, które powstawały na bazie polskich central handlu zagranicznego, z wykorzystaniem osób (współpracowników wywiadu i agentów). Takie działania wydawały się wówczas uzasadnione, gdyż w przypadku wpadki nie można było bezpośrednio pociągnąć do odpowiedzialności pracowników i oficerów polskich ataszatów wojskowych w okresie gdy zmieniał się układ polityczny w Europie. Na bazie tej koncepcji pod koniec lat 80. utworzono wydział Y, który zajmował się prowadzeniem polskiej agentury na zachodzie. Jednak głównym celem takich zmian było wykorzystanie istniejącej agentury dla celów wywiadu. W krótkim czasie wydział (sic!- KW) Y został wewnętrznie opanowany przez układ francuski. Osoby, które były niewygodne w tworzeniu spółek i firm, nie chciały się podporządkować przyjętej koncepcji działań pseudo wywiadowczych lub wyrażały wątpliwości co do zgodność takich działań z zadaniami wywiadu były usuwane z tego wydziału." Teczka żołnierza WSI - Zenon Klamecki, zeznania Andrzeja Bekiera, s.132-133). Bekier świadomie, lub przez niewiedzę wprowadzał BBW w błąd. Oddział Y powstał nie w drugiej połowie lat 80-ych a 1 11 1983 r. Zapewne Bekier utożsamił powstanie oddziału z momentem zdominowania go przez "układ francuski" (p. Teczka spraw oddziału Y m.in. k. 8/5, IPN 0074/61.) Strona 289 z 374 Aneks nr 4 1987.09.24. [pieczątka: TAJNE Mjr mgr Wojciech POLAK] 02 LUT. 2001 Podpis nieczytelny Notatka służbowa Dot. możliwości prowadzenia działalności wywiadowczej przez Wydział IV-VI Zespołu IV Centralnego Zarządu Inżynierii Od dnia 1-go sierpnia br. pełnić zacząłem obowiązki naczelnika Wydziału IV - VI Zespołu Centralnego Zarządu Inżynierii MHZ, wydziału którego zadaniem jest prowadzenie działalności reeksportowej oraz zakupy sprzętu, urządzeń i technologii embargowych, zamawianych przez różne resorty i instytucje państwowe oraz transfer urządzeń i technologii embargowych do ZSRR (na postawie podpisanego wieloletniego porozumienia o współpracy i współdziałaniu pomiędzy CZInż i GIU ZSRR). Zadania i obowiązki 1. Kierowanie pracą Wydziału w zakresie organizacyjnym, merytorycznym i dyscyplinarnym. Strona 290 z 374 2. Organizowanie i rozwijanie działalności akwizycyjnej, importowo - eksportowej w zakresie wyrobów finalnych i części zamiennych będących w kompetencji Wydziału, prowadzenie rozmów i negocjacji handlowych z kontrahentami krajowymi i zagranicznymi. 3. Zapewnienie podległym pracownikom możliwości pełnego wykorzystania ich kwalifikacji zawodowych, predyspozycji osobistych i czasu pracy. Otoczenie szczególną opieką pracowników nowoprzyjętych do wydziału. 4. Opracowywanie, parafowanie i przedstawienie do podpisu dyrekcji korespondencji wysyłanej zagranicę. 5. Wystawienie i przedstawienie do zatwierdzenia wniosków wyjazdowych na pracowników wydziału udających się w delegację służbową w kraju lub zagranicą. 6. Prowadzenie bieżącej miesięcznej i kwartalnej ewidencji wydziału z działalności handlowej. Uprawnienia: 1.Podejmowanie decyzji w sprawach organizacyjnych, merytorycznych i dyscyplinarnych kierowanego wydziału. 2. Podpisywanie korespondencji w sprawach handlowych, produkcyjnych i finansowych, kierowanych do instytucji wewnątrz kraju do szczebla z-ców dyr. zakładów; oraz za granicę w sprawach bieżących Wydziału. 3. Podpisywanie kontraktów i korespondencji handlowej na wyjazdach zagranicznych wg ustaleń w "Instrukcji wyjazdowej". Zadaniem Wydziału jest współpraca ze specjalistami CZInż, MHZ, MON, NBP, Banku Handlowego, C.Hartwig, LOT, Zagranicznymi Attachatami Handlowymi w Polsce, MSW, Zrzeszeniami Wytwórców Sprzętu, dyrektorami zakładów produkcyjnych w zakresie reeksportu sprzętu specjalnego, importu urządzeń i technologii embargowych oraz sterowanie operacjami i transakcjami barterowymi i kompensacyjnymi, będącymi w gestii Wydziału. Do zadań Wydziału należy również realizacja transakcji importowych wg zapotrzebowania odbiorców krajowych w zakresie sprzętu wojsk lądowych, lotniczych, marynarki woj. sprzętu bezpieczeństwa i elektroniki, realizacja transakcji import - export na wszystkie wyroby produkcji nie polskiej wg zapotrzebowań klientów z KS-ów i KK, nawiązywanie kontaktów z agentami, firmami brokerskimi, consultingowymi, spedycyjnymi, liniami lotniczymi i żeglugowymi itp. oraz ich weryfikacja pod kątem korzyści handlowych i bezpieczeństwa w realizowanych transakcjach, Z w/w zakresu działalności Wydziału wypływają jego możliwości w zakresie dostaw sprzętu specjalnego oraz embargowego, które to możliwości bazują przede wszystkim na Strona 291 z 374 wypracowanych z agentami oraz firmami zachodnimi, będącymi dostawcami w/w sprzętu. Kontakty Wydziału bazują na układach, czysto nieformalnych, z obywatelami Austrii, RFNu, Włoch, Jugosławii, W. Brytanii, Francji, Szwecji, Szwajcarii, oraz sporadycznie z innymi krajami kapitalistycznymi (Hiszpania, Izrael, Portugalia, Brazylia). Wypracowany przez Wydział zysk (różnica pomiędzy ceną zakupu i zbytu pomniejszoną o koszty własne) oscyluje w granicach około 300.000 - 350.000 - USD rocznie. 50% tej kwoty może być wykorzystane przez CZInż do poprawy warunków pracy biurowej (zakupy kopiarek f-my MITA teleksów elektron., mikrokomputerów ze stacjami dysków drukarkami i oprzyrządowaniem towarzyszącym). Ważnym elementem w pracy Wydziału może stać się współpraca z Ministerstwem Handlu Zagranicznego Ukrainy, z którym zawarliśmy kontrakt na dostawę 8 taśm z oprogramowaniem źródłowym i konstrukcyjnym IBM na kwotę 770.000 USD. Kontrakt został zrealizowany, programy dostarczone przez amerykańskich i francuskich pośredników i przekazane stronie radzieckiej Odbiór należnej kwoty odbył się we Lwowie (1.09.87), gdzie zainkasowałem 430.000 USD a poprzednio w Moskwie (1.06.87) po wręczeniu programów (przed ich sprawdzeniem) wręczono 120.000 USD. W dniu 29.09.87 jadę na kolejne spotkanie z Rosjanami celem odbioru 220.000 USD i następnych zamówień (przekazaliśmy 18 ofert na sprzęt elektroniczny, wojskowy i programy) na realizację dostaw. Zysk Wydziału z tej transakcji wynosi 270.000 USD. Następnym ważnym kierunkiem jest kierunek koreański (KRLD) skąd otrzymaliśmy zapytanie ofertowe na dostawę stacji radiolokacyjnej f-my THOMPSON typ ADOUR II (wartość transakcji ok.6.000.000 USD) oraz mikroprocesorów (1.000.000 DM), którą to ofertę przekazaliśmy już stronie koreańskiej. Koreańczycy postawili do naszej dyspozycji bogaty asortyment amunicji artyleryjskiej, czołgowej moździerzowej (130 mm, 115 mm, 100 mm, 122mm 122 GRAD, 120 mm itp.) do dalszej sprzedaży z uzgodnioną prowizją w wysokości 5% od wartości kontraktu. Postawione do dyspozycji ilości wynoszą nie mniej niż 100.000 szt w każdym asortymencie. Opisane wyżej transakcje są przykładowymi, mogącymi zobrazować zakres naszej działalności oraz rząd wielkości kwot w których obraca się Wydział. Prowadzimy szeroką akcję rozpoznawania środowisk pośredników oraz pozyskiwania nowych dostawców i odbiorców. Ciekawym kontaktem wydaje się przedstawiciel firmy ISTROMEXA, Jacob Minsky i Zui TROYNA z TEL - AVIVU, którzy podjęli się dostarczenia embargowej elektroniki firmy Strona 292 z 374 TADIRAN oraz umożliwienia kontaktu z decydentami w dostawach amunicji i uzbrojenia z Izraela. W/w są w kontakcie telefonicznym z naszym biurem i proponują spotkanie w Paryżu (październik), którego celem byłoby omówienie zasad i warunków współpracy i działania na rynkach trzecich. Interesująco wygląda również nowy kontakt z firmą SCORPION INTERNATIONAL SERVICES S.A. z Panamy.Przedstawiciel firmy z biura w Atenach Constantin Dafemon zainteresowany jest zakupami sprzętu specjalnego, którego dostawę chcemy zaproponować MHZ Ukrainy (karabinki AK - 74 - 20.000 szt + 30 mln amunicji). Wnioski: Praca na stanowisku Naczelnika Wydziału pozwala na: a) wykorzystywać zajmowane stanowisko do pracy typowniczo - werbunkowej, realizowanej przez Centralę, dawanie naprowadzeń, sterowanie prowizjami itp. b)- przy okazji realizacji dużych transakcji domaganie się od dostawców dodatkowych ofert wraz z opisami technicznymi, dokumentacja itp. na sprzęt i urządzenia będące w zainteresowaniu Centrali. c)- realizowania zleconych przez Centralę zakupów sprzętu, urządzeń, technologii i dokumentacji d) - wykorzystywanie wyjazdów służbowych do realizacji innych zadań (zleconych przez Centralę), w kraju docelowym. e)-proponuję wykorzystanie placówek krajowych do zebrania informacji o potencjalnych dostawcach sprzętu embargowego, przekazać je do Wydziału co ułatwi rozpracowanie osób będących w zainteresowaniu Centrali i umożliwi uatrakcyjnienie współpracy poprzez realizację korzystnych finansowo kontraktów. Wiodąca pozostanie w tym układzie Centrala na wniosek której Wydział podejmie kontakt z człowiekiem i umożliwi podpisanie kontraktu bądź listu prowizyjnego. f) przekazywanie do Centrali wzorców sprzętu, programów źródłowych i operacyjnych, będących przedmiotem transakcji celem ich skopiowania. Dążyć do przekazywania sprzętu, urządzeń i technologii przez Warszawę, celem ich zaprezentowania w Centrali (np. stacja ADOUR II) przed przekazaniem odbiorcy zagranicznemu). g)otrzymywanie stałych naprowadzeń z Centrali na sprzęt i urządzenia wchodzące do eksploatacji i produkcji celem szybkiego reagowania na ewentualne potrzeby rynku i stawianie nowych zadań nowym agentom. Umożliwi to również sprawdzenie ich możliwości i ich selekcję. _________________ Maciej Powrót do góry Maciej Weteran Forum Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221 Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:03 pm    Temat postu: WIRAKOCZA Teczka personalna Wirakocza, nr 044/87, spis akt IPN nr 00464, poz. 93. Strona 293 z 374 Aneks nr 5 Warszawa, dnia 1989.02.27 MINISTER WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ Mgr inż. DOMINIK JASTRZĘBSKI w miejscu [pieczątka: Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Dominik Jastrzębski] Akceptuję Podpis nieczytelny Informuję Obywatela Ministra, że w ramach Centralnego Zarządu Inżynierii MWGZ działa w Zespole IV/II obszar płatniczy/ Wydział reeksportu sprzętu specjalnego. Działalność Wydziału obejmuje również import embargowy dla resortów Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i innych instytucji i przedsiębiorstw działających na rzecz obronności kraju. W dotychczasowej swej działalności Wydział realizował również zamówienia importowe zlecone przez kontrahentów zagranicznych. Prowadzona przez Wydział reeksportu działalność ma szczególny charakter. Z istoty tego obrotu towarowego wynika, że powinien on być prowadzony z zachowaniem pełnej poufności a wypełnienie niezbędnych warunków dla tego rodzaju działalności wymaga nowych niekonwencjonalnych metod organizacyjno - prawnych. Aby spełnić te wymogi CZI proponuje przekształcenie Wydziału reeksportu w Spółkę prawa handlowego, posiadającą koncesję na prowadzenie handlu zagranicznego w zakresie towarów rynkowych, pod przykryciem których prowadzona będzie działalność handlowa asortymentem towarowym pozostającym w kręgu zainteresowań dotychczasowego Wydziału. Utworzenie Spółki umożliwiłoby przejęcie przez nią do realizacji transakcji niewygodnych dla CZI, pozwoliłoby na pełne wykorzystanie zagranicznych kontaktów Strona 294 z 374 Wydziału oraz ich dalszą rozbudowę i mogłoby przyczynić się do pozyskania nowych źródeł zakupów i dostaw, wykorzystywanych tak przez CZI jak i przez Spółkę. Chciałbym nadmienić, że wypracowany przez Wydział zysk w 1988r zamknął się kwotą 500 tys. USD przy trzyosobowej obsadzie personalnej. Partnerem w Spółce byłby Wojewódzki Związek Kółek i Organizacji Rolniczych, który oprócz lokalu dla Spółki, wniósłby swoje kontakty w krajowej sieci dystrybucji i obrotu produktów rolnych, maszyn i urządzeń oraz surowców dla rolnictwa. Cześć lokalu jest obecnie wykorzystywana przez Wydział reeksportu na bazie odrębnego porozumienia CZI MWGZ z WZKiOR /telefony, telex, telefax/. Wydzielenie środków w wysokości ok.100 mln zł jako kapitału zakładowego zapewniłoby pomyślny start Spółki, a niewielkie koszty własne, dobra i skuteczna sieć dotychczasowych kontaktów z kontrahentami zagranicznymi oraz zwiększająca się liczba zamówień rokuje nadzieje na jej dalszy rozwój. Mając powyższe na uwadze proszę Obywatela Ministra o akceptację propozycji. [podpis nieczytelny] Mgr inż. Włodzimierz Seweryński Teczka personalna Wirakocza, nr 044/87, spis akt IPN nr 00464, poz. 93. Strona 295 z 374 Aneks nr 6 1988.09.30 Informuję, że w nawiązaniu do przedłożonego Dyr.Gen.CZI projektu utworzenia Spółki z o.o. proponuję rozważenie wejścia JW. 3362 w skład w/w Spółki jako udziałowca z ramienia MON. Udział w pracach Spółki, oprócz korzyści wymienionych w końcowym fragmencie Zał. Nr 1 daje JW. 3362 szereg możliwości wykorzystania jej do własnych, specyficznych celów. Spółka daje możliwości: a) operatywnego prowadzenia pracy typowniczo - werbunkowej, opracowania kandydatów do dalszego wykorzystania wg potrzeb; b) właściwego przykrycia pracowników dając im możliwości szybkiego kontaktu z zagranicą poprzez środki łączności wykorzystywane przez Spółkę (telefony, telex, telefax) oraz możliwości natychmiastowego wyjazdu poza granice PRL celem wykonania zleconych zadań przy zachowaniu legendy pracy dla Spółki c) uzyskanie środków złotowych i wolnodewizowych z możliwością ich wykorzystania na potrzeby JW. 3362 d) udostępnienie wszystkich kanałów dostaw i współudział w imporcie wysokoembragowej techniki do Polski; e) wykorzystanie wszystkich namiarów uzyskiwanych z delegatur krajowych celem wykorzystania ich do prowadzenia działalności f) plasowanie pracowników kadrowych i współpracowników w filiach spółki rozlokowanych poza granicami PRL oraz biurach przedstawicielskich firm obcych pozostających w stałej kooperacji ze spółką. g) Przygotowanie bazy informacyjnej i środków materialnych do tworzenia głęboko zakonspirowanych rezydentur działających w okresie "W". Teczka personalna Wirakocza, nr 044/87, spis akt IPN nr 00464, poz. 93. Strona 296 z 374 Aneks nr 7 Aneks do protokołu kontroli przeprowadzonej w Banku Handlowym International w Luxemburgu z dn. 24 lipca 1992 r. k. 5.: Dodaje się część VII do protokołu w brzmieniu: Na podstawie rejestru posiedzeń Komitetu Kredytowego BHI ustalono, że pod pozycją 212 znajduje się zapis sporządzony 9 02 1988 r. o następującej treści: "Akredytywa otwarta na zlecenie ABI w związku z umową BATAX-ABI w sprawie otwarcia kasyna w Warszawie. Wyrażono zgodę na otwarcie przez BHI na zlecenie ABI w/w akredytywy wg. tekstu przekazanego przez ABI. Akredytywa zabezpieczona jest blokadą 1 mln USD na r-ku ABI w BHI. Płatność z akredytywy może nastąpić po akceptacji wszystkich prezentowanych dokumentów przez ABI lub BATAX (w przypadku jego upoważnienia przez ABI)". W rejestrze akredytyw otwartych przez BHI znajduje się pod nr. 5900/956 wykreślono zapis dotyczący akredytywy na rzecz Crest Menagment na kwotę 1 mln USD z terminem ważności 8.01.1989 Jak wynika z dokumentacji dot. w/w akredytywy zlecenie jej otwarcia przekazała firma ABI - American Business Investment z Chicago. W piśmie z 10 lutego 1988 r. (att. Mr G. Żemek, L. Kempnerski) stanowiącym zał. nr 68 do aneksu. Jak wynika z załączonego do pisma projektu tekstu akredytywy jej zleceniodawcą miał być p. Wiktor Kubiak. W dokumentacji dotyczącej omawianej sprawy znajduje się korespondencja pomiędzy BHI i Standard Bank N.Y. w sprawie warunków potwierdzenia w/w akredytywy przez Standard Bank. Kończą się one uzgodnieniem przekazania przez ASBI do Standard Charterem Bank kwoty 1 mln USD w celu uzyskania potwierdzenia akredytywy przez ten bank. Na podstawie wniosku o otwarcie rachunku w BHI stwierdzono, że w dn. 15.08 1987 r. firma ABI otworzyła w BHI r-k nr 50023 Z danych bilansowych wynika, że na dzień 31 12 87 saldo w/w rachunku wyniosło USD 5.914.030,1 a na dzień 31 12 1988 wyniosło USD 258.061,36, a ponadto firma posiadała depozyt w wysokości USD 518.492,84 na okres 30.9.88 - 2.01.89. Strona 297 z 374 Z wydruków komputerowych dot. księgowań dokonanych w danym miesiącu na poszczególnych r-kach wynika, iż w 1988 r. z r-ku 50023 zostały dokonane m.in. transfery: USD 1.000.000, - z wal. 22.02.88 - na r-k Mellon Bank USD 2.200.000,- z wal. 24.03.88 -------------------------- USD 1.000.000, z wal. 31.03.88 - na ---------------------- Dokumentacji dot. w/w transferów do dnia zakończenia kontroli nie odnaleziono. Niniejszy aneks został sporządzony w 2 egzemplarzach, które po odczytaniu podpisano. ( ) Dyrektor Generalny Włodzimierz Leszczyński, Luksemburg, 1992-07-28 W aktach znajduje się też notatka z 23 08 1988 zapisana na papierze firmowym (Bank Handlowy International S.A. Luxemburg): NOTATKA Bank Handlowy International SA w Luksemburgu został poinformowany przez firmę Batax o zawarciu kontraktu z CHZ Metronem na dostawę urządzeń i materiałów w kwocie USD 5.000.000,- oraz że kontrakt ten przewiduje dostawy towarowe na rzecz CHZ Metronem na warunkach kredytu, który ma bzć gwarantowany przez bank Handlowy w warszawie SA. Bank handlowy Intermnational SA został także poinformowany przez firmę Batax o udzieleniu przez Bank Handlowy w Warszawie SA stosownej promesy na rzecz CHZ Metronem. W związku z powyższym i po spełnieniu podanych warunków, Bank Handlowy International w Luksemburgu wyraża gotowość sfinansowania powyższego kredytu z tym, że szczegółowe warunki zostaną uzgodnione dodatkowo. Bank Handlowy International SA Luxemburg (-) podpis nieczytelny. Dokumentacja zawiera też pismo Dino Matingsa, prezesa American Business Incest z Chicago datowane na 11 feb. `88 do pp. Grzegorza Żemka i Ludwika Kempnerskiego z BHI o otwarcie akredytywy "as they relate to the investment in the Joint Venture (Warsaw casino)." oraz kopię listu kredytowego na rzecz Wiktor Kubiak Siriusgatan 10 S-22357 LUND (BUYER/NOTIFY) na sumę 1.000.000 USD pod warunkiem: "Presentation of a Strona 298 z 374 copy of the notarized Polish joint venture deed between LOT Polish airlane and the partnership, relating to the Warsaw casino ( )." Strona 299 z 374 Aneks nr 8 Nr wych. 0993/PO-Y/89 TAJNE Notatka służbowa Dotyczy: zmiany miejsca zatrudnienia W dniu wczorajszym (31.01.1989) zadzwonił do mnie wiceminister finansów J. Sawicki prosząc o wybranie się do niego na "pogawędkę". Rozmowa trwała ok. 2 godziny - brał w niej udział J. Sawicki i w ostatniej części odchodzący wiceminister (zatwierdzony na wyjazd do Helsinek) A. Dorosz. Obydwu panów znam z uczelni i sporadycznych, wieloletnich kontaktów towarzyskich. W czasie rozmowy padła propozycja, abym zgodził się objąć kierownictwo nowo tworzonej przez Ministerstwo Finansów instytucji o charakterze domu bankowego która nazywać się ma Funduszem Obsługi zadłużenia PRL - i której statut i ustawę o jej powołaniu została zatwierdzona przez sejm. Instytucja pomyślana jest jako samodzielna jednostka gospodarcza, która będzie prowadzić działalność na bazie dochodów uzyskiwanych w części z dotacji państwowych w części z własnej organizacji finansowej i gospodarczej. Kwoty dotacji - 1 bilion złotych z przeznaczeniem na zakup dewiz na przetargach. Instytucja może tworzyć banki za granicą, wchodzić w spółki w kraju i za granicą oraz robić wszystkie w tym niekonwencjonalne operacje bankowe m.in. takie jakie robiłem w Luksemburgu. Statut daje tyle możliwości, że gdyby rzeczywiście powierzono mi jej prowadzenie, przy odrobinie szczęścia mógłbym "wydusić" z polskiego długu dodatkowo ok. 500 mln dolarów rocznie. Warunki: niekonwencjonalne działania, dobry zespół specjalistów. Uzyskałem wstępnie zgodę - i zacząłem się do sprawy przygotowywać. Dla nas sprawa jest szalenie interesująca - daje bardzo szeroki wachlarz możliwości działania organizacji spraw finansowych kontaktów itp. itd. W dniu 1.02.1989 r. podjąłem kontakt z Ministrem Sawickim gdzie wspólnie z Ministrem Wróblewskim odbyliśmy rozmowę. Wyłożyłem moje koncepcje rozwoju instytucji. Podczas spotkania poinformowano mnie, że zostałem zaakceptowany jako sekretarz/Dyrektor Strona 300 z 374 generalny Funduszu Obsługi Zadłużenia - od 20.02.1989 r. z pensją i na prawach podsekretarza stanu. Dopisek ręczny czarnym atramentem: W załączeniu - Ustawa Funduszu Obsługi zadłużenia za zgodność z rękopisem "DIK" i zielona pieczątka oraz podpis: płk. Dypl. Zenon Klamecki oraz dopisek niebieskim długopisem: zwrócić Dikowi i niżej: Z powyższego wynika, że "DIK" będzie posiadał w dalszym ciągu możliwości wyjazdów za granicę, będziemy mogli więc ewentualnie wykorzystać go sporadycznie do wykonywania pomocniczych zadań [ostatnie słowo nieczytelne - przyp. KW] [podpis nieczytelny] 89/02/07 wg: IPN 00704/16, teczka pracy "DIK", t. III, k. 3-4 Strona 301 z 374 Aneks nr 9 Zeznania Grzegorza Żemka Sąd Okręgowy w Warszawie sygn. akt VIIIK37/98 t. IV, akta tajne Przesłuchanie Grzegorza Żemka "Odpowiedzialnym z ramienia II Zarządu Sztabu Generalnego WP za lokowanie agentów w sferze mediów był Ryszard Pospieszyński, najpierw pracownik Komitetu Centralnego ZPR, a później dyrektor generalny Filmu Polskiego. Ja dostałem od służb specjalnych wojskowych zadanie po konsultacjach z Pospieszyńskim aby znaleźć za granicą firmę, która mogłaby pełnić rolę "konia trojańskiego", to znaczy która mogłaby służyć do wprowadzenia agentów na obszar na Zachodzie, w dziedzinie mediów. Był to rok 1987. Jedyną firmą zagraniczną w dziedzinie mediów, którą znałem była firma należąca do Jana Wejherta, ulokowana w Irlandii, na obszarze doków portowych, które stanowiły wydzielony w Irlandii obszar tzw. "raju podatkowego". Mechanizmy działań tego raju podatkowego były analogiczne do tych, które funkcjonowały na Guernsey. Firma ta nazywała się Cantal , a później zmieniono jej nazwę na I.T.I. Ta firma finansowała się z kredytów banku handlowego International w Luksemburgu. Zapytałem służb wojskowych czy mogę podjąć kontakt z Wejhertem. Otrzymałem wówczas informację, że on już współpracuje ze służbami wojskowymi, więc będzie to proste. W tym czasie byłem dyrektorem Departamentu Kredytów w BHI. Poznałem w czasie tych rozmów z Weihertem jego współpracowników m.in. Marcina Waltera. Zasugerowali mi, że jeżeli jest potrzeba zorganizowania - znalezienia przykrycia dla agentów działających w dziedzinie mediów i ich finansowanie, to najlepiej stworzyć międzynarodowy koncern z udziałem Filmu Polskiego. Chodziło jednak nie tylko o zaangażowanie renomy kinematografii polskiej, a także bazy produkcyjnej filmów animowanych w Bielsku-Białej. Przekazałem te sugestie do wojska, ale postawiłem warunek że jeżeli mam się tym zająć to muszę dostać ludzi którzy znają się na mediach i byliby w stanie taki koncern zorganizować. Służby wskazały mi obywatela kanadyjskiego Cohena , imienia jego zapomniałem, który miał się zająć organizacją tego koncernu. Cohen powiedział mi, że podejmuje się takiej organizacji i będzie podsyłał mi odpowiednich ludzi. W związku z tym pojawiły się w BHI, u mnie takie osoby jak Grauso , Bosurgi , De Rudder. Osoby te złożyły mi biznesplan dotyczący zakupu firmy SEPP. Te osoby stworzyły firmę Amalge Match, celem przygotowania organizacji zakupu SEPP. Ten biznesplan przekazałem do WSI oraz Wejchertowi, do oceny. Strona 302 z 374 Otrzymałem pozytywne oceny. Firma była znana i miała pozytywny standing. W związku z tym zaproponowałem tym osobom, które przedstawiły biznesplan, żeby wystąpiły do BHI z wnioskiem o udzielenie kredytu na zakup SEPP. Wniosek taki został złożony, a ja go odrzuciłem z uwagi na to, że ż firma Amalga Match nie miała żadnego standingu finansowego. Zaproponowałem aby o kredyt wystąpiła inna firma , którą podrzuciłoby wojsko , a która miałaby standing wystarczający do przeprowadzenia tej operacji. Okazało się, że w Brukseli istnieje taka firma , znana już wywiadowi wojskowemu i współpracująca z nim o nazwie Group Weinfeld. Któryś z panów z Amalga Match skontaktował mnie z Weinfeldem i dalsze dyskusje na temat zakupu SEPP prowadziłem już z Weinfeldem a nie z osobami , które reprezentowały firmę Amalga Match. W czasie gdy trwały te rozmowy wróciłem do kraju to znaczy do banku Handlowego w Warszawie. Było to na przełomie roku 1988/89. Nie wysyłałem do Weinfelda korespondencji jako pracownik B.H. w Warszawie , a w aktach są pisma , które rzekomo były przeze mnie w tym czasie do Weinfelda wysłane. Uważam, że te pism zostały spreparowane albo przez Weinfelda albo przez kogoś innego, kto mu je dał w tym celu aby wykazać ciągłość mojej współpracy z Weinfeldem, także w okresie gdy po powrocie z BHI pracowałem w B.H. Później wskażę te pisma. Przyznaję jednak, że przez cały czas miałem naciski ze służb specjalnych czy to ze strony Pospieszyńskiego żeby jak najszybciej zorganizować ten koncern medialny na zachodzie. W związku z tym rozpoczęła się pierwsza faza tworzenia tego koncernu; muszę przyznać że trochę "na wariackich papierach". (...) Chcę przypomnieć, że w końcu 1988 r. z konta W.K. Nebeling, tj. zaszyfrowanego konta wojskowego w banku International w Luksemburgu (BIL) dokonywano wypłat na konto pana Weinfelda, oznaczone Group Weinfeld, nie pamiętam w tej chwili w jakim banku. Mnie zlecono żebym takie wpłaty przekazywał jako dysponent konta. Wiem, że kwoty przekazywane we frankach belgijskich Weinfeld zamieniał na dolary i przekazywał do Attachatu Wojskowego w Brukseli. Będąc już dyrektorem FOZZ-u też dokonywałem takich operacji , a nawet osobiście zamieniałem pieniądze i zanosiłem do Attachatu Wojskowego przy Ambasadzie Polskiej w Brukseli. Attache był Wojciech Myszak. Chcę sprecyzować wyglądało to tak, że ja przekazywałem do Weinfelda pieniądze z konta wojskowego w BIL a on przywoził mi czek na franki belgijskie. Ja je zamieniałem na dolary i zanosiłem do Attachatu. Wynikało to stąd, że wojsko rozliczało się tylko w dolarach. Informacje o których mówię zawierają również dokumenty w aktach tajnych na k. 113,116. W późniejszym okresie czasu Weinfeld szantażował służby wojskowe , że ujawni operacje gotówkowe prowadzone przez wojsko na terenie Belgii. (...) Strona 303 z 374 W tym czasie trwały poszukiwania możliwości finansowania tego zakupu oraz przygotowanie związanych z tym projektem umów. Kiedy już zostałem dyrektorem FOZZU zwyciężyła koncepcja, że zakup SEPP nastąpi z tzw. "czarnej kasy" central handlu zagranicznego, to znaczy z pieniędzy, które FOZZ pozyska w formie depozytów tych central. Zakup SEPP umożliwiłoby zlecenie jednej z jego agend wykup zadłużenia Polski przy założeniu, że cena zakupu zadłużenia według cen rynkowych , będzie równa 20.000.000 USD czyli nastąpi za kwotę wyższą niż wydatki na zakup SEPP. Zadłużenie to skupowane byłoby za pośrednictwem firmy utworzonej przez SEPP, dla której przyjęto roboczą nazwę SEPP Finance. Dyrektorem tej firmy miał być szwajcarski bankier o nazwisku Trebendt, który przedstawił mi program zakupu zadłużenia z banku Solomon Brothers. FOZZ przekazał w ramach szeregu umów, które zawarł z Group Weinfeld 15.500.000 USD, uzyskując w zamian akcje SEPP. Strona 304 z 374 Aneks nr 10 Informacje na temat kursów organizowanych przez GRU i KGB W materiałach zgromadzonych w sprawie "GWIAZDA" zawarte są sprawozdania uczestników kursów specjalistycznych organizowanych w ZSRR w latach 70-tych i 80-tych dla żołnierzy wojskowych służb specjalnych PRL. Na podstawie tych szczątkowych informacji można prześledzić i scharakteryzować zarówno same szkolenia (w tym ich podział, tematykę) jak i polskich uczestników oraz rozwój ich kariery zawodowej (tylko jednakże w odniesieniu do małej cząstki uczestników kursów). Mamy relacje, które dotyczyły tej grupy osób, nie wiemy co było z pozostałymi, wiadomo, że było ich ponad 250. W ujętych w notatce kursach uczestniczyło ponad sto oficerów z PRL. Kursy w Moskwie organizowane były przez GRU (dla oficerów Zarządu II Sztabu Generalnego) oraz przez KGB (dla oficerów WSW). Osobną kategorią kursów były te organizowane poza Moskwą, w jednostkach wojskowych, głównie dotyczyły łączności specjalnej, urządzeń radioelektronicznych. Inną grupą szkoleń były kursy w Petersburgu (Leningradzie) dla oficerów Marynarki Wojennej (należy pamiętać, że Flota Radziecka miała swój własny wywiad operujący w basenie Morza Bałtyckiego, w tym w głównych polskich portach: Gdańsku, Gdyni i Świnoujściu). I. Kursy organizowane przez GRU 1. Kursy całoroczne: - 28-08-1974 do 25-06-1975 r. 30-09-1976 do 24-06-1977 r. - 29-08-1978 do 27-06-1979 r. - 30-08-1979 do 25-06-1980 r. - 07-09-1980 do 25-06-1981 r. - 29-08-1981 do 24-06-1982 r. - 31-08-1982 do 25-06-1983 r. - 09-1988 do 06-1989 r. 2. Program rocznych kursów GRU: Strona 305 z 374 a) S zkolenie operacyjne: rola i miejsce wywiadu wojskowego (dalej WW), sposoby i metody pracy werbunkowej (praktyczne określanie stopnia przydatności obiektów do wykonania określonych zadań operacyjnych), kierowanie agenturą, planowanie pracy operacyjnej, legendowanie i przenikanie na teren obiektów w celu wykonania zadań operacyjnych zapobieganie dekonspiracji, rozpoznanie pracy kontrwywiadów państw NATO, psychologia pracy operacyjnej, praca z aparatem pomocniczym (nieagenturalnym), praca z nielegałami, łączność agenturalna, łączność operacyjna: schowki, sygnałówka, wymiana błyskawiczna, łączność radioelektroniczna, zabezpieczenie operacji wywiadowczych. Podstawy funkcjonowania i zadania WW na różnych szczeblach dowodzenia (elementy wywiadu cywilnego). b) S zkolenie informacyjne: sposoby zdobywania i opracowywania informacji wywiadowczych, planowanie tych działań, ocena uzyskanych materiałów. c) W ywiad radioelektroniczny: główne elementy składowe, charakterystyka, zasady użycia broni elektronicznej w państwach NATO, zasady prowadzenia wojny radioelektronicznej. d) Organizacja SZ państw NATO. e) O rganizacja i metody pracy AWO: zadania, siły, środki organizacyjne, prowadzenie pracy AWO, charakterystyczne cechy pracy werbunkowej, zasady jej prowadzenia, sposoby rozpracowywania i werbowania agentów, przerzut agentury, rodzaje i formy łączności, rola AWO w operacjach armii - frontu. f) P raca mobilizacyjna: organizacja, planowanie. g) Język obcy. h) T echnika specjalna: fotografia, wywoływanie filmów, praktyczne wykonywanie kamuflaży. 3. Kursy dwumiesięczne: - 1983 r. od 29-06 do 28-08 - 1987 r. od 01-07 do 25-08 - 07-1989 do 08-1989 r. 4. Cel kursów dwumiesięcznych: Strona 306 z 374 Zebranie przez organizatorów doświadczeń z zakresu prowadzenia pracy operacyjnej od uczestników kursu, w praktyce zdaniem uczestników organizatorzy nie byli skłonni przekazywać słuchaczom swoich najnowszych doświadczeń. a) Szkolenia prowadzone w grupie, najmniejszą grupa narodowa. Zajęcia obowiązkowe, niedopuszczalne zwolnienia z zajęć. Wykłady w godzinach 9-13.30, później nauka własna. Zajęcia w tym samym budynku co kwatery (na niższych piętrach), tam też biblioteka tajna i pracownie. Budynek zlokalizowany w pobliżu stacji metra "Oktjabrskoje Pole", kasyna i skrzyżowania ulic Marszałka Bierutowa i Narodnoje Połczew. Każdą grupę narodową prowadził starszy wykładowca (nie podawano nazwisk). Stałymi wykładowcami byli jedynie oficerowie z techniki specjalnej, pozostali się zmieniali. Każdy z kursantów miał przydzielony nr ewid. (np. 10501 - dziesiąty kurs, piąta grupa, nr ewid. 1). Na początku kursu opiekun grupy indywidualnie zbierał dane nt. kursantów (dane personalne, czas pracy w WW, doświadczenie w pracy za granicą, znajomość języków, propozycje wykorzystania po kursie). b) W 11 przypadkach na 34 żołnierzy ZII SG, po powrocie z kursu GRU w Moskwie przechodzili oni do służby poza wojskiem (SPW), od min. pół roku nawet do 6 lat. W materiałach brak danych na temat zakresu obowiązków oraz miejsca pracy w okresie SPW. c) Żołnierze z AWO mieli pierwszeństwo w uczestnictwie w kursach GRU, żołnierze po przejściu do komórek AWO właściwie od razu wysyłani byli do Moskwy. W materiałach pojawiają się również 2 nazwiska oficerów z oddziału Y. d) Absolwenci kursów GRU obejmowali stanowiska w attachatach wojskowych na najważniejszych, z punktu widzenia geopolityki zainteresowań wywiadu ZSRR, placówkach PRL. Zarówno przed jak i po 1990 r. oficerowie szkoleni przez GRU wyjeżdżali na placówki do: USA, Wlk. Brytanii, Kanady, RFN, Włoch, Danii, Szwecji, Austrii. Przed 1990 r. odnotowano wyjazdy do: Francji, Holandii, Finlandii, Szwajcarii, Norwegii, Turcji, Syrii, Libanu, Algierii, Egiptu, Chin, Korei i na Kubę. Po 1990 r. Strona 307 z 374 pojawiły się nowe kierunki: Białoruś, Ukraina, Litwa, Grecja, Rumunia, Chorwacja, Serbia, Izrael, Japonia. Oficerowie AWO wyjeżdżali do Francji, Wlk. Brytanii i Holandii (przed 1990 r.) oraz do Szwecji, Kanady i na Białoruś (po 1990 r.). Oficerowie oddziału Y wyjeżdżali do Algierii (przed 1990 r.) oraz do Wlk. Brytanii (po). II. Kursy organizowane przez KGB 1. Daty kursów opisanych w materiałach: - 09-1980 do 06-1981 r. - 31-08-1982 do 25-06-1983 r. - 09-09-1985 do 7-03-1986 r. - 09-1986 do 06-1987 r. - 09-1987 do 06-1988 r. 2. Program kursów KGB: Wykładane przedmioty (zakodowane oznaczenia składające się z liter SD - specjalna dyscyplina - oraz cyfr): SD-1 - przygotowanie taktyczno operacyjne - płk Ryżkow, SD-2 - kontrwywiad (50 godzin) - ujawnianie rezydentur działających z pozycji placówek dyplomatycznych - płk Aleksander Siemionowicz Naryszkin, SD-3 - kontrwywiad wojskowy, całokształt problemów - płk Worobiew, SD-4 - kryminalistyka (50 godzin) - płk Iwancow, SD-5 - walka z dywersją ideologiczną przeciwnika (64 godziny) - płk Aleksander Aleksandrowicz Szywerskij, SD-9 - Historia organów bezpieczeństwa ZSRR, SD-11A - prawo administracyjne ZSRR, SD-11B - prawo międzynarodowe, SD-12 - psychologia, pod kątem pracy operacyjnej, SD-17 - organizacja i zarządzanie w pracy KW. 3. O rganizacja kursów: Strona 308 z 374 Lokalizacja - budynek Fakultetu Zagranicznego Akademii KGB ul. Chawska, okolice stacji metra Szbałowskaja, adres pocztowy 113 162 Moskwa, n/a 680 CCCP, budynek mieszkalny czteropiętrowy, połączony z budynkiem szkolnym, całość otoczona wysokim betonowym murem. Obok Polaków: Węgrzy, Czesi, Bułgarzy (kursy kilkumiesięczne) oraz Wietnamczycy, Mongołowie, Kubańczycy (kilkuletnie). Zdaniem uczestników wykładowcy byli bardziej zainteresowani uzyskaniem informacji na tematy operacyjne i rozwiązania stosowane w Polsce niż na przekazywanie konkretnej wiedzy. Równolegle do kursów dla żołnierzy WSW odbywały się odrębne kursy dla oficerów SB. 4. Z abezpieczenie kursów: a) Zarówno sami uczestnicy kursów jak i oficerowie bezpieczeństwa w Ambasadzie PRL w Moskwie przyznają, że Rosjanie zabezpieczali operacyjnie pobyt żołnierzy-kursantów w czasie pobytu w ZSRR. Zarówno sale wykładowe jak i pokoje kursantów zabezpieczone były techniką specjalną (w pokojach były pojedyncze kontakty elektryczne, bez prądu!). Ważną rolę pełnili tłumacze grupy, ich zadaniem było utrzymywanie stałego kontaktu, nie tylko w czasie zajęć ale przede wszystkim "zżywanie" się z grupą i wspólne spędzanie czasu po zajęciach (byli z tego rozliczani przez przełożonych). b) Wśród oficerów WP przebywających na akademiach wojskowych w ZSRR była prowadzona praca operacyjna przez oficerów KW (z WSW) delegowanych służbowo do Moskwy. Nie zajmowano się natomiast kadrą WP przebywającą na kursach czy szkoleniach. W latach 1980-1992 na akademiach w ZSRR przebywało 800 oficerów WP, natomiast około 3000 żołnierzy zawodowych ukończyło różne szkolenia. W tym okresie obowiązki oficerów KW pełnili: kmdr Wójcik, kmdr Krupa i płk Kubicki. Wymienieni posiadali OZI na każdej akademii wojskowej w ZSRR (pozyskiwani wśród kadry WP, w kraju lub już w ZSRR). Praca operacyjna prowadzona była za wiedzą KGB i przy jej pomocy. KGB znała agenturę wykorzystywaną przez KW na terenie ZSRR, była przez KGB kontrolowana. Były również przypadki wykorzystywania tej agentury przez KGB w stosunku do ob. ZSRR (za zgodą szefa WSW). KGB podejmowało próby werbunków oficerów WP, zwłaszcza pod koniec ich pobytów na uczelni. c) Prowadzono wzajemną wymianę informacji, gł. w sprawach naruszeń przepisów celnych. Poza oficjalną sferą kontaktów, KGB prowadziła inwigilację polskich słuchaczy Strona 309 z 374 akademii. Szukano zwłaszcza osób "zaangażowanych" politycznie, "handlarzy" - oficerów łamiących przepisy celno-skarbowe, "kobieciarzy", na ostatnie dwie grupy zbierano materiały kompromitujące. 5. O ceny i wnioski: ??Należy zauważyć, iż zmiana kierunków geograficznych w wyjazdach na placówki oficerów polskiego WW po 1990 r. nie odzwierciedla zainteresowań polskiej polityki zagranicznej a w tym priorytetów działalności Wywiadu WSI po zmianach geopolitycznych po 1989 r. ??Dużo większe możliwości przeanalizowania działalności oficerów AWO i Y szkolonych przez GRU mógłby dać wgląd w ich teczki pracy z okresu pobytu na placówkach oraz za czas pełnienia SPW. ??Osoby szkolone przez GRU były przygotowywane do prowadzenia pracy wywiadowczej i były rozpatrywane jako element aparatu wywiadowczego ukierunkowanego na kraje NATO. ??KGB szkoliło aparat bezpieczeństwa, którego celem było z jednej strony zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonujących jednostek radzieckich, a z drugiej umożliwienie prowadzenia interesów biznesowych. Strona 310 z 374 Aneks nr 11 Program i wykładane przedmioty kursu KGB Na podstawie zapisków z kursu KGB płk Eugeniusza Lendziona (09-1988 do 06-1989) odtworzono program i wykładane przedmioty. I. T eoria radzieckiego kontrwywiadu (przedmiot oznaczony CD-IA), wykładowcą był płk Wiktor Panflowicz, cykl szkolenia obejmował 76 godzin. W ramach tego przedmiotu omawiano następujące zagadnienia: 1. Aktualne problemy teorii i praktyki radzieckiego KW w warunkach przebudowy. 2. Obiektywne przesłanki pierestrojki, rola KW, zadania dla pracy oficera KW z TW. 3. System środków walki z działalnością wywiadowczą przeciwnika. 4. Operacja kontrwywiadowcza, gra kontrwywiadowcza (przygotowanie, kierowanie, podział). 5. Praca z agenturą jako gł. środek działania radzieckiego KW. 6. Kryteria opracowania, doboru, pozyskania agenta do określonych działań, podział uzyskanych informacji. 7. Problematyka spotkań z agentem, kierowanie jego pracą, rozliczanie z zadań. 8. Ujawnienie działalności wywiadowczej przeciwnika oraz organizacja rozpoznania. 9. Obserwacja tajna i jej podział na: osobową, kontrobserwację, radioobserwację. 10. Przeszukanie kontrwywiadowcze, cel, sposób przeprowadzania i dokumentacji. 11. Rozpracowanie operacyjne i sposób jego prowadzenia. 12. Kombinacja operacyjna, rodzaje i cechy. 13. Eksperyment operacyjny, cel i sposób realizacji. 14. Prawo administracyjne w zakresie zabezpieczenia działalności organów bezpieczeństwa państwa. 15. Walka z "dywersją ideologiczną" tu m.in. "właściwości operacyjnego poszukiwania autorów i kolporterów antysocjalistycznych anonimowych materiałów". 16. Organizacja i rola organów bezpieczeństwa w walce z terroryzmem. II. K ryminalistyka (symbol SD-4), zagadnienia: Strona 311 z 374 1. Organizowanie śledztwa w sprawach zbrodni, współdziałanie oddziałów operacyjnych i śledczych. 2. Taktyka przesłuchiwania. III. Problemy walki Kontrwywiadu Wojskowego z działalnością s.s. przeciwnika skierowanej przeciwko SZ (symbol SD-3A), prowadzącym wykłady był ppłk Adolf Adolfowicz Daszkiewicz (z pochodzenia Litwin). Zagadnienia: 1. Przebudowa służb KW w okresie pierestrojki, zadania, rola i miejsce organów KW w zabezpieczeniu SZ ZSRR w sytuacji odtajnienia i dostępu do niektórych stref osób postronnych. 2. Zadania organów rozpoznania: poszukiwanie dróg dotarcia, działalność profilaktyczna, doskonalenie sieci agenturalnej. 3. Walka KW z działalnością s.s. przeciwnika, plasowanie TW w tych służbach. 4. Zarządzanie w Kontrwywiadzie Wojskowym, planowanie działalności Wydziałów WSW. 5. Koordynacja i współdziałanie w działalności organów KW, działania poza granicami kraju, agentura zagraniczna, zakres współpracy służb KW krajów socjalistycznych. 15-12-1988 odbyła się "konferencja naukowo-partyjna" na temat współdziałania KW PRL i KW ZSRR oraz innych krajów socjalistycznych. 6. Praca informacyjno-analityczna w organach KW. 7. Problemy formowania i organizowania pracy z aparatem agenturalnym. Rola i zadania oficera, ocena jego pracy przez przełożonych. Analiza stylu kierowania agenturą (autorytarny, demokratyczny, mieszany). IV. F ormy i metody działania WW przeciwnika (symbol SD-6). Wykładowcą był Iwan Fiedorowicz Fiedosiejew. Zagadnienia: 1. Działalność wywrotowa w odniesieniu do ZSRR, cechy tej działalności, sposoby jej zwalczania ("nie ważne środki, ważny jest cel, każdy sposób jest dobry"). 2. Zniszczenie systemu socjalistycznego głównym celem działania s.s. KK, służby narzędziem organów politycznych tych państw, informacja "że francuskie rezydentury głębokiego przykrycia nie działają po przykryciem ambasad lecz pod przykryciem Strona 312 z 374 różnych firm a ich działania ukierunkowane są na ujawnianie działalności wojskowej, miejsc przebywania przywódców i miejsc rozmieszczenia broni atomowej". 3. Formy, metody działalności "wywrotowej" ukierunkowane na "rozbicie jedności KDL" 4. Rozpoznanie działań specjalnych przeciwnika, rola dywersji. 5. Rola dezinformacji. 6. Wywiad agenturalny, łączność z agenturą. 7. Wywiad techniczny. 8. Służby specjalne przeciwnika: omawiano USA, GB, RFN, Francja, Japonia, Izrael. V. K ontrwywiad (symbol SD-2). Zagadnienia: 1. Rozpracowanie rezydentur, ambasad KK działających w Moskwie pod oficjalnym przykryciem. Zapobieganie ich działalności. VI. O rganizacja i zarządzanie w pracy KW (symbol SD-17). Zagadnienia: 1. Zarządzanie w KW, podejmowanie decyzji kierowniczych, problemy planowania, organizacji i koordynacji działań, etc. VII. P sychologia operacyjna (symbol SD-12), wykładowcą b. marynarz, kmdr ppor. VIII. H istoria KGB (symbol SD-9), wykładowcą gen. KGB (bdb.) IX. (bez nazwy, symbol SD-3B), tematyka kontrwywiadu wojskowego, zagadnienia: 1. Zadania organów kontrwywiadu wojskowego w czasie wojny. 2. Minowanie jako działalność dywersyjna, omówienie materiałów wybuchowych. 3. Walka KW z działalnością wywrotową przeciwnika (w tym z działalnością agenturalną). 4. Podstawowe przedsięwzięcia walki wojskowej z grupami dywersyjnorozpoznawczymi (GDR). 5. Działania bojowe ugrupowań powstańczych, kanały łączności agenturalnej, wykrywanie i kontrola łączności radiowej grup powstańczych. Strona 313 z 374 6. Działania wywiadowcze grup partyzanckich. 7. Działalność dywersyjna grup operacyjnych organów bezpieczeństwa. 8. Dywersyjna działalność przeciwnika na tyłach naszych wojsk. 9. Działalność kontrwywiadowcza w warunkach bojowych. 10. Organizacja działalności w Oddziale WSW armii i dywizji w sytuacji bojowej. Strona 314 z 374 Aneks nr 12 Odpowiedzi absolwenta kursu KGB z lipca 1988 r. płk W.K. na wybrane punkty "Pytajnika dla absolwenta kursu GRU w byłym ZSRR" Odpowiedź na pkt 12 pytajnika - Czy w trakcie kursu nastąpiła zmiana osób funkcyjnych? Jeżeli tak, to jakie były powody zmiany i kto o nich decydował? "Nie było takiej zmiany formalnej. Jedynie po aferze ppłk H., któremu celnicy zatrzymali worek obuwia adidas, został on powoli odsunięty od dowodzenia i rolę szefa kursu nieformalnie pełnił ppłk C, sam H. bowiem bardzo się rozpił." Odpowiedź na pkt 15 pytajnika - Jaki był przedmiotowy zakres szkolenia? Krótka charakterystyka poszczególnych przedmiotów. "Kurs obejmował przedmioty operacyjne czyli struktury, formy i metody działania liczących się obcych służb specjalnych. Przedmioty prawne czyli prawo karne w obrębie przepisów dotyczących szpiegostwa, terroryzmu, sabotażu itp., prawo procesowe i prawo wojenne. Ponadto naukowy komunizm, politologia, historia i rozwój służb specjalnych oraz WF i język rosyjski na poziomie IIO. Zdania na temat kursu wśród słuchaczy były rozbieżne z tego względu, iż traktowano nas jak osoby początkujące. Część z nas irytowało, że zaczynaliśmy wszystko od podstawowych pojęć operacyjnych tj. "współpracownik" przez sprawę operacyjną i inne zagadnienia merytoryczne. Nastawienie wykładowców było zwykle takie, że ukierunkowywali zajęcia na uzyskanie informacji, jak poszczególne zagadnienia operacyjne rozwiązuje polska służba kontrwywiadu. Stronili zaś od podawania nam konkretnych własnych rozwiązań i sprowadzali je książkowych modeli. Zajęcia prowadzili zwykle dwaj wykładowcy z czego jeden rozumiał i mówił po polsku, lecz starał nie włączać się w tok zajęć. Sala wykładowa była na podsłuchu bo wystarczyła krótka nieobecność wykładowcy np. spóźnienie a już przybywał ktoś z komendy kursu, aby sprawdzić dlaczego nie odbywają się zajęcia." Odpowiedź na pkt 23 pytajnika - Czy inne osoby z polskiej grupy były odwiedzane przez gości z kraju? Jeżeli tak, to kto, kiedy i przez kogo? Czy organizatorzy kursu wiedzieli o tym fakcie? Strona 315 z 374 "Zdarzył się przypadek przybycia po południu do naszego internatu Szefa Oddziału WSW lub zastępcy z Kielc, który był w Moskwie turystycznie i wszedł przez biuro przepustek aby odwiedzić polskich kursantów i przypomnieć sobie czas swojego pobytu na kursie. Już po pół godziny przybył do internatu oficer dyżurny aby wylegitymować go i sprawdzić jak dotarł na obiekt. Upewniło nas to, że pokoje nasze są podsłuchiwane. Potwierdzaliśmy to później kilka razy "witając się" z fikcyjnym niespodziewanym gościem. Pewnym się stało, że gdy padały słowa, jak tu wszedłeś przez biuro przepustek, co robisz w Moskwie, po chwili pokój nasz wizytował oficer dyżurny. To był jedyny przypadek wizyty na obiekcie Akademii. Pamiętam, że chyba każdy z naszych oficerów spotykał się przynajmniej raz z jakimiś znajomymi z Polski, którzy przyjeżdżali turystycznie do Moskwy. Były to spotkania na lotnisku czy dworcu kolejowym. Szczegółów jednak nie pamiętam. Wiem, że o tych faktach raczej nie zawiadamiano organizatorów kursu ale też nie ukrywano tego faktu. Ja sam spotkałem się na dworcu z kolegą płk J. który miał w Moskwie przesiadkę w drodze na poligon rakietowy w Kazachstanie. Wraz z grupą kadry stanowił poligonową grupę przygotowawczą POW. Wyposażył mnie wówczas w karton polskich konserw wojskowych, które były czymś bezcennym w rosyjskiej beznadziei egzystencjalnej z tamtego okresu." Odpowiedź na pkt 25 pytajnika - czy znane są Panu zdarzenia, w których inni polscy uczestnicy kursu lub osoby ich odwiedzające naruszyli przepisy kraju przyjmującego - karne, celne, porządkowe, wynikające z regulaminu kursu, itp.? Jeżeli tak, to proszę podać okoliczności tych zdarzeń. "Przepisy celne rażąco naruszył jedynie ppłk W.H., który na granicy w Brześciu zatrzymany został z workiem obuwia "Adidas" w którym było kilkadziesiąt dziecięcych par. Celnicy po skontrolowaniu, wyprosili nas z przedziału i zajęli się tylko nim. Sprawa nabrała posmaku afery, którą próbował zatuszować w Moskwie przez rosyjskie dowództwo kursu. Robili to wspólnie z ppłk C., który tuszował ją w kraju i spowodował, że Rosjanie z Brześcia oddali zatrzymany worek przedstawicielom naszej służby przybyłym z Warszawy lub Legionowa. Po tym fakcie ppłk H. rozpił się jeszcze bardziej - do tego stopnia, że nie chodził na zajęcia i spał często w pokoju. Szefem kursu nieformalnie został ppłk. C. Strona 316 z 374 Był także przypadek usiłowania sprzedaży przez mjr D. obuwia w supermarkecie w trakcie, którego był zatrzymany przez cywilną milicję. Porzucił jednak buty i zbiegł ścigany przez kilka ulic. Ppłk D. wywołał także skandal międzynarodowy, kiedy rozżalony ze względu na nieotrzymanie awansu płakał i wyzywał przełożonych a w końcu wyrysował szubienicę i powiesił na niej zdjęcie Szefa WSW gen. BUŁY. Szubienicę zaś powiesił na ogólnodostępnej tablicy ogłoszeń. Zatrzymywano także w mieście naszych oficerów ze względu na opilstwo. Jak pamiętam milicja zatrzymała w metro pijanego kmd. por. J. i jeszcze kogoś po kolejnym pijaństwie. Problem pijaństwa był dużym problemem naszej grupy. Praktycznie nie pijącymi byłem ja i ppłk A. i w oczach radzieckich towarzyszy byliśmy ludźmi niepewnymi, którym nie należy ufać. Przyzwolenie dla pijaństwa z ich strony szybko wciągało naszych oficerów. Usprawiedliwiało to nieobecności na zajęciach po całonocnej balandze i wpadki z alkoholem na mieście. Była grupa tj.: ppłk J., ppłk. P, kmdr por. J., ppłk J, którzy pili strasznie od piątku po zajęciach do poniedziałku rano. Kurs w tym czasie stawał się międzynarodową meliną opanowaną przez lubiących alkohol kursantów różnych narodowości. Działy się wówczas dantejskie sceny, śpiewy, płacze, bicie, rozbijanie sprzętu. Ratunkiem była ucieczka z internatu na miasto. Ponieważ dostawaliśmy z Akademii wielkie ilości biletów na imprezy sportowe, kulturalne, do teatrów i muzeów uciekając przed piciem zaliczałem sam lub z ppłk A. wszystkie cyrki, teatry, kina, imprezy sportowe itd." Odpowiedź na pkt 28 pytajnika - Czy w trakcie pobytu na kursie spotkał się Pan z symptomami operacyjnego rozpoznawania polskiej grupy przez służby specjalne kraju pobytu? Jeżeli tak, to proszę opisać wszystkie takie fakty. Pobyt na kursie w Moskwie był pełen oznak świadczących o inwigilacji polskiej grupy tj.: - stała świadomość podsłuchu w salach mieszkalnych potwierdzona naszą zabawą w wywoływanie oficera dyżurnego (fakt opisany w pkt 23); - stałe monitorowanie przebiegu zajęć w salach lekcyjnych; - doskonała znajomość sytuacji w polskiej grupie np. powieszenie gen. BUŁY czy przebieg pijaństw itp.; - pytania dyżurnych tłumaczy o niektóre typowo polskie znaczenia wyrazów, które po wyjaśnieniu jak ustaliliśmy padały w konkretnym dniu czy konkretnym pokoju." Strona 317 z 374 Odpowiedź na pkt 29 pytajnika - Czy w trakcie pobytu na kursie prowadzono z Panem lub innymi osobami z polskiej grupy indywidualne rozmowy? Jeżeli tak, to kto je prowadził, z kim, w jakim miejscu i czego dotyczyły? "Rozmów indywidualnych ze mną nie prowadzono. Tego typu rozmowami nazwać można wezwania dowódcy i sekretarza polskiego kursu razem lub oddzielnie do komendy kursu lub Akademii. Wiązały się one zwykle z jakimiś powodami, które później nam oni komunikowali. Najczęściej indywidualnie wołany był mjr K. sekretarz, mniej, ppłk C. Ich kontakty z S. i jego zastępca uznać można za zażyłe, często kończące się opijaniem różnego rodzaju drobnych skarg i donosów wykładowców na naszą grupę. Oni również zdzierali z nas największy haracz alkoholowy z przydziału wódki jaki dawała nam ambasada polska. Pijaństwo i nieobecność na zajęciach było bezkarne m.in. dlatego, że gdy my byliśmy na lekcjach S. który zawsze wiedział o nieobecności przychodził do śpiącego i razem wypijali coś na kaca. Robił to zwykle z K., C., H., lub J. O czym wówczas rozmawiali nie wiadomo. Jako niepijący traktowany byłem jako "niepewny politycznie" i nigdy nie korzystałem z leniuchowania po przepiciu kosztem zajęć." Strona 318 z 374 Aneks nr 13 Lista oficerów WSI, którzy byli na studiach/kursach w krajach b. ZSRR, NRD, Czechosłowacji, Węgrzech i Białorusi l.p. stopień nazwisko imię miejsce kursu/studiów rodzaj kursu/studiów kurs/studia data ukończenia 1. kpt. * JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 81 2. płk * TADEUSZ ZSRR GRU kurs sierpień 83 3. kpt. * ZENON ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp. Radioelektronicznego AR * kwiecień 85 4. ppłk ADAMCZYK ROMAN ZSRR KGB kurs lipiec 88 5. ppłk ADAMCZYK KRZYSZTOF WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 91 6. płk ANDRZEJEWSKI MICHAŁ ZSRR KGB kurs sierpień 81 7. płk ARCZYŃSKI JANUSZ ZSRR KGB kurs sierpień 80 8. płk BAŁUCH ADAM ZSRR WAK kurs marzec 83 9. płk BARTKOWIAK HENRYK ZSRR GRU kurs czerwiec 80 10. ppłk BASIŃSKI PAWEŁ ZSRR GRU kurs lipiec 87 11. ppłk BAZYLAK STANISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 86 12. kpt. BĄK JAN ZSRR GRU kurs czerwiec 79 13. kpt. BĄK * ZSRR KGB kurs sierpień 81 14. płk BEKIER MACIEJ ZSRR GRU kurs sierpień 87 15. płk BIAŁEK ADAM ZSRR KGB kurs marzec 85 16. płk BIEGAŃSKI STANISŁAW ZSRR WAK kurs sierpień 82 17. płk BIERNAT ZYGMUNT ZSRR GRU kurs sierpień 87 18. ppłk BISAGA JAN ZSRR KGB kurs czerwiec 89 19. płk BŁASZCZAK MARIAN ZSRR Akademia Wojskowa im. Kujbyszewa studia lipiec 80 20. płk BŁASZCZAK MARIAN ZSRR GRU kurs czerwiec 82 21. kpt. BOBEK JANUSZ ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków Międzyn. studia * 80 22. płk BOCIANOWSKI RYSZARD ZSRR KGB kurs marzec 82 23. płk BOCZEK WALDEMAR ZSRR KGB kurs marzec 84 Strona 319 z 374 24. płk BOJCZUK WŁADYSŁAW ZSRR WAK kurs sierpień 79 25. mjr BOLEWSKI RYSZARD ZSRR GRU kurs * 84 26. por. BONIECKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs czerwiec 81 27. ppłk BOROWSKI WIESŁAW ZSRR GRU kurs sierpień 83 28. płk BORTNOWSKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs kwiecień 83 29. płk BORYSZCZYK ROMUALD ZSRR GRU kurs sierpień 85 30. por. BRAULIŃSKI MAREK ZSRR GRU (Akademia Wojskowo- Dyplomatyczna) czerwiec 80 31. płk BRODA KRZYSZTOF ZSRR Akademia Wojskowo-Polityczna studia sierpień 89 32. płk BRYLONEK ALEKSANDER ZSRR KGB kurs sierpień 81 33. płk BUDZIK ZDZISŁAW ZSRR Uczelnia Wojskowa we Władimirze kurs marzec 82 34. ppłk BUGAJNY JACEK ZSRR KGB kurs sierpień 81 35. płk BURY WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 84 36. płk CEMPA EUGENIUSZ ZSRR AKADEMIA MW studia sierpień 88 37. ppłk CHOPTOWY KAZIMIERZ ZSRR KGB kurs grudzień 86 38. por. CHUDECKI JAN ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp. Radioelektronicznego AR * kwiecień 85 39. ppłk CIBULLA JAN ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna AR kurs lipiec 78 40. ppłk CICHOCKI MAREK ZSRR KGB kurs czerwiec 89 41. płk CIEŚLAK IRENEUSZ ZSRR KGB kurs marzec 86 42. płk CUKIERSKI KAZIMIERZ ZSRR Akademia Dyplomatyczna kurs sierpień 80 43. płk CZAPLIŃSKI MAREK ZSRR KGB kurs lipiec 88 44. płk CZERWONKA WŁADYSŁAW ZSRR * kurs sierpień 83 45. płk CZUB STANISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 76 46. płk CZYŻYK JULIAN ZSRR GRU kurs czerwiec 76 47. kpt. CZYŻYKOWSKI TOMASZ ZSRR GRU kurs czerwiec 79 48. ppłk DANIŁOWICZ WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 82 49. płk DĄBROŚ LUCJAN ZSRR KGB kurs marzec 86 50. mjr DĄBROWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81 51. płk DEMSKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs czerwiec 81 Strona 320 z 374 52. płk DOLATA WŁADYSŁAW ZSRR WSKBP kurs marzec 83 53. ppłk DOMAGALSKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs grudzień 86 54. mjr DOROZ MAREK BIAŁORUŚ Białoruski Instytut Mechanizacji Rolnictwa szkoła średnia lipiec 84 55. kpt. DRAGUN JANUSZ ZSRR KGB kurs marzec 86 56. płk DRÓŻDŻ HENRYK ZSRR Centrum Doskonalenia Oficerów kurs sierpień 84 57. płk DRÓŻDŻ HENRYK ZSRR GRU kurs sierpień 89 58. płk DUDA EDWARD ZSRR GRU kurs sierpień 89 59. ppłk DUDYS HENRYK ZSRR KGB kurs kwiecień 88 60. gen. bryg. DUKACZEWSKI MAREK ZSRR GRU kurs * 89 61. płk DUNAL HENRYK ZSRR GRU kurs lipiec 86 62. kmdr DZIUBIŃSKI RYSZARD ZSRR GRU kurs lipiec 83 63. płk FERENZ BOGDAN ZSRR * kurs sierpień 73 64. mjr FERENZ ARKADIUSZ CZECHOSŁOWACJA Akademia Wojsk. CzAL studia lipiec 92 65. mjr FRANCUZ BOGDAN ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp. Radioelektronicznego AR * kwiecień 85 66. kpt. FRĄSZCZAK RYSZARD ZSRR KGB kurs marzec 86 67. mjr FRONCZAK MIROSŁAW ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 91 68. płk GAJEWSKI BONIFACY ZSRR GRU kurs sierpień 89 69. płk GAPYS WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 76 70. płk GAPYS WŁADYSŁAW NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 86 71. ppłk GAWEŁ MARIAN ZSRR KGB kurs marzec 86 72. kontradm. GŁOWACKI KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs sierpień 85 73. ppłk GŁOWICKI MAREK ZSRR WAK studia czerwiec 76 74. ppłk GŁÓWKA STANISŁAW ZSRR GRU (KGB?) kurs lipiec 87 75. ppłk GOSZCZYCKI TOMASZ * * * * 87 76. mjr GÓRA * ZSRR KGB kurs sierpień 81 77. kmdr GÓRECZNY IRENEUSZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 82 78. mjr GREGORCZYK BRONISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 77 79. płk GRODZICKI PAWEŁ ZSRR KGB kurs * 82-83 80. płk GRODZKI PAWEŁ ZSRR GRU kurs sierpień 83 81. płk GRYSS WOJCIECH ZSRR KGB kurs sierpień 77 Strona 321 z 374 82. płk GRYZ JERZY ZSRR MGIMO * * 83. płk GWIZDAŁA WŁADYSŁAW ZSRR KGB kurs sierpień 81 84. ppłk HAGEMAJER ANDRZEJ ZSRR GRU kurs sierpień 83 85. gen.bryg. HARMOZA ROMAN ZSRR ASG studia czerwiec 80 86. ppłk HARYSZYN JAN ZSRR KGB kurs lipiec 88 87. ppłk HELUSZKA WIESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88 88. * HOŁDYS CZESŁAW ZSRR GRU (nie ukończył) kurs czerwiec 82 89. gen. bryg. IZYDORCZYK BOLESŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 80 90. płk JANKOWSKI JERZY ZSRR KGB kurs marzec 84 91. ppłk JANKOWSKI WIESŁAW ZSRR KGB kurs kwiecień 84 92. płk JANKOWSKI JERZY ZSRR KGB kurs lipiec 88 93. płk JANUCHTA ROMAN ZSRR Wyższa Szkoła KGB kurs październik 89 94. płk JANUS ANDRZEJ ZSRR Akademia Wojskowa im. Malinowskiego studia czerwiec 78 95. płk JANUS STEFAN ZSRR GRU kurs sierpień 87 96. płk JANUS ANDRZEJ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia marzec 88 97. płk JANUS ANDRZEJ ZSRR GRU kurs sierpień 89 98. płk JAROSŁAWSKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs lipiec 88 99. płk JAROSZUK E. ZSRR KGB kurs * 89 100. kpt. JARZĄBEK TADEUSZ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 91 101. płk JESIONOWSKI JANUSZ CZECHY Akademia Wojskowa CzAL studia lipiec 90 102. płk JURGIELEWICZ STANISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 79 103. płk KALINA LECH ZSRR KGB kurs czerwiec 81 104. kmdr KARCZEWSKI CZESŁAW ZSRR GRU kurs sierpień 89 105. ppłk KARSKI TADEUSZ ZSRR WAK studia marzec 83 106. płk KASPEREK JAN ZSRR * kurs kwiecień 82 107. płk KASTELIK MARIAN ZSRR GRU kurs sierpień 83 108. płk KENDZIOREK ZDZISŁAW NRD Akademia Wojskowa NAL studia * 76 109. płk KENDZIOREK ZDZISŁAW ZSRR KGB kurs * 85 110. płk KĘPA MARIAN ZSRR KGB kurs marzec 82 111. płk KĘPA MARIAN ZSRR KGB kurs październik 89 112. ppłk KIEPAS BOGDAN ZSRR KGB kurs marzec 86 Strona 322 z 374 113. ppłk KLEMBA JERZY ZSRR GRU (Akademia Wojskowo- Dyplomatyczna) czerwiec 80 114. płk KLIMEK TOMASZ ZSRR GRU kurs czerwiec 87 115. płk KLISOWSKI ZBIGNIEW ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Pedagogiczny studia czerwiec 83 116. ppłk KŁOCZEWSKI MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 77 117. płk KOBACKI JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 80 118. mjr KOCHAŃSKI WACŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88 119. płk KOCZKOWSKI MIECZYSŁAW ZSRR KGB kurs marzec 82 120. płk KOLASA KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs sierpień 83 121. mjr KOPACKI ANDRZEJ ZSRR KGB kurs sierpień 81 122. płk KOŚLA PIOTR ZSRR WAK studia sierpień 77 123. płk KOWALIK RYSZARD ZSRR KGB kurs kwiecień 86 124. ppłk KOWALSKI WIESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88 125. mjr KOZIELEWSKI JERZY ZSRR WAK studia czerwiec 89 126. ppłk KOZIELSKI * ZSRR GRU kurs czerwiec 89 127. ppłk KOZŁOWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 77 128. płk KOZŁOWSKI HENRYK ZSRR GRU kurs sierpień 87 129. płk KOŻUCHOWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 81 130. ppłk KRAJEWSKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs czerwiec 77 131. ppłk KRAJEWSKI TADEUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 89 132. płk KRAWCZYK ANDRZEJ ZSRR * kurs grudzień 83 133. płk KRUŻEL ANDRZEJ ZSRR GRU kurs sierpień 80 134. kpt. KRZYŻANOWSKI GRZEGORZ ZSRR Państwowy Insytytut Kultury Fizycznej w Kijowie studia czerwiec 93 135. kpt. KUCHTA JERZY ZSRR KGB kurs marzec 86 136. ppłk KUCZYŃSKI ZYGMUNT ZSRR KGB kurs czerwiec 89 137. mjr KUJAWA BOGDAN ZSRR KGB kurs marzec 86 138. płk KULITA MIECZYSŁAW ZSRR KGB kurs marzec 83 139. ppłk KUWIK STANISŁAW ZSRR KGB kurs czerwiec 89 140. płk LENDZION EUGENIUSZ ZSRR KGB kurs * 89 141. płk LEŚIŃSKI JAN ZSRR WAK kurs sierpień 82 142. płk LEŚNIOWSKI TADEUSZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 80 143. płk LEŚNIOWSKI TADEUSZ ZSRR GRU kurs sierpień 87 Strona 323 z 374 144. gen.bryg. LEWANDOWSKI ANDRZEJ ZSRR ASG SZ studia lipiec 92 145. kmdr LEWICKI RYSZARD ZSRR Akademia Dyplomatyczna kurs sierpień 89 146. płk LIPERT CEZARY ZSRR GRU kurs sierpień 85 147. mjr LIS JERZY WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 91 148. ppłk LISAK KRZYSZTOF ZSRR GRU kurs styczeń 88 149. płk LISIAK MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 83 150. ppłk LISTOWSKI JERZY ZSRR KGB kurs marzec 86 151. płk LOREK KAZIMIERZ ZSRR KGB kurs marzec 82 152. płk LUDWICHOWSKI STANISŁAW ZSRR KGB kurs czerwiec 75 153. płk ŁĄCZYŃSKI WIT ZSRR GRU kurs sierpień 89 154. płk ŁUCZKIEWICZ ROBERT ZSRR GRU kurs sierpień 89 155. płk MAJEWSKI ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs sierpień 87 156. płk MARKOWSKI KAZIMIERZ ZSRR WAK studia sierpień 68 157. płk MARZĘDA WŁODZIMIERZ ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp. Radioelektronicznego AR kurs kwiecień 85 158. płk MATUSZAK TADEUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 82 159. płk MAZURKIEWICZ ARTUR ZSRR GRU kurs czerwiec 80 160. płk MĄKA DOBROSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 77 161. płk MĄKA DOBROSŁAW ZSRR GRU kurs sierpień 89 162. płk MICHALSKI GRZEGORZ ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków Międzyn. studia * 86 163. gen. bryg. MIKA HENRYK ZSRR Akademia Wojskowego im. Frunzego studia grudzień 86 164. płk MIKOŁAJCZYK CZESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 87 165. gen. bryg. MIKRUT CZESŁAW ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa studia czerwiec 88 166. mjr MOSKAŁA JERZY WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 96 167. mjr MOSSAKOWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81 168. płk MUSIAŁEK TADEUSZ ZSRR KGB kurs * 86 169. ppłk NABOŻNY STANISŁAW ZSRR KGB kurs marzec 82 170. ppłk NAPIERAŁA MAREK ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp. Radioelektronicznego AR * kwiecień 85 Strona 324 z 374 171. ppłk NAWIEŚNIAK JACEK ZSRR KGB kurs marzec 86 172. kpt. NOWACZYK LESŁAW ZSRR KGB kurs marzec 86 173. płk NOWAK MAREK NRD Akademia Wojskowa NAL studia czerwiec 83 174. płk NOWAK MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 87 175. płk NOWAKOWSKI MAREK ZSRR KGB kurs luty 85 176. ppłk OBOLEWICZ ZBIGNIEW CZECHY Akademia Wojskowa CzAL studia lipiec 87 177. gen. bryg. OLESIAK MARIAN ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna AR kurs lipiec 75 178. gen. bryg. OLESIAK MARIAN ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa kurs * 82 179. por. OPALIŃSKI JANUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 77 180. kmdr por. OSAKIEWICZ * ZSRR KGB kurs sierpień 81 181. mjr OZETOWICZ (?) * ZSRR KGB kurs sierpień 81 182. płk PACIOREK WOJCIECH ZSRR WAŁ studia lipiec 73 183. ppłk PACKO WIESŁAW ZSRR KGB kurs lipiec 88 184. płk PARASZCZUK JÓZEF ZSRR Centralny Ośrodek Szkol. Rozp. Radioelektronicznego AR * wrzesień 90 185. płk PASTERNAK ZENON ZSRR KGB kurs marzec 84 186. płk PATER JERZY ZSRR GRU (nie ukończył) kurs sierpień 87 187. płk PELCZAR WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 79 188. ppłk PIARS STANISŁAW WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia sierpień 93 189. płk PIENIAK JANUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 76 190. płk PIERZAK ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs luty 86 191. płk PIĘTA MAREK ZSRR * kurs sierpień 70 192. ppłk PIWOŃSKI RYSZARD ZSRR KGB kurs marzec 84 193. płk POKRZEWNICKI ANDRZEJ ZSRR Akademia Dyplomatyczna studia czerwiec 84 194. płk POLKOWSKI KRZYSZTOF ZSRR GRU kurs czerwiec 84 195. płk POPŁAWSKI JERZY ZSRR KGB kurs marzec 84 196. ppłk POTEMPSKI STANISŁAW ZSRR KGB kurs marzec 82 197. mjr PROCELEWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81 198. ppłk PRZELASKOWSKI WITOLD ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia lipiec 90 199. płk PRZEPIÓRKA MARIAN ZSRR KGB kurs marzec 82 Strona 325 z 374 200. płk PUCHAŁA ZYGMUNT CZECHOSŁOWACJA Akademia Wojskowa CzAL studia * 88 201. płk PUCHTA JANUSZ ZSRR GRU kurs sierpień 83 202. ppłk RADZEWICZ EDMUND ZSRR KGB kurs czerwiec 81 203. ppłk RAK PIOTR ZSRR KGB (GRU?) kurs czerwiec 83 204. płk REMBACZ BOGDAN ZSRR Krasnodarska Wyższa Szkoła Oficerska kurs czerwiec 88 205. * REMBIESA WOJCIECH ZSRR GRU kurs czerwiec 82 206. mjr RODZEWICZ * ZSRR KGB kurs sierpień 81 207. płk ROMAŃSKI KAZIMIERZ ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków Międzyn. studia marzec 83 208. płk ROSOWSKI JAN ZSRR WAK kurs sierpień 80 209. * ROSTKOWSKI JANUSZ ZSRR Akademia Wojskowo-Polityczna studia sierpień 89 210. płk RUDNICKI EDWARD ZSRR GRU kurs sierpień 82 211. płk RUDNICKI EDWARD ZSRR GRU kurs sierpień 87 212. ppłk RUDZIŃSKI ZBIGNIEW ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna AR kurs lipiec 87 213. kmdr por. RUSSJAN JERZY NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 83 214. kmdr por. RUSSJAN JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 87 215. kmdr. ppor. RYGIEL JACEK ZSRR Akademia Marynarki Wojennej studia lipiec 92 216. płk RZĄSOWSKI WOJCIECH ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia sierpień 82 217. płk RZEPECKI JERZY ZSRR KGB kurs czerwiec 81 218. płk SABAK ZBIGNIEW CZECHOSŁOWACJA Akademia Wojskowa CzAL studia czerwiec 86 219. gen. SACZONEK WŁADYSŁAW ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa * grudzień 82 220. płk SADOWSKI ROMUALD ZSRR KGB kurs marzec 85 221. płk SAŁBUT JANUSZ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 91 222. płk SAŁBUT JANUSZ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego kurs * 223. płk SEJ JERZY ZSRR GRU kurs sierpień 87 224. płk SIEJEK JERZY ZSRR WSKBP studia marzec 83 Strona 326 z 374 225. kpt. SINICA JAN ZSRR KGB kurs luty 86 226. ppłk SIWANOWICZ RYSZARD ZSRR GRU kurs czerwiec 83 227. gen. dyw. SŁOWIŃSKI JERZY ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia lipiec 76 228. gen. dyw. SŁOWIŃSKI JERZY ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa studia lipiec 84 229. ppłk SMAZA STEFAN ZSRR GRU kurs czerwiec 76 230. ppłk SNARSKI KRZYSZTOF ZSRR KGB kurs marzec 85 231. płk SOBKOWSKI JAN ZSRR GRU kurs sierpień 83 232. ppłk SOLAK JANUSZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia wrzesień 86 233. płk SOSNOWSKI RYSZARD ZSRR GRU kurs sierpień 83 234. płk STALUSZKA WŁADYSŁAW ZSRR GRU kurs CZERWIEC 75 / CZERWIEC 85? 235. ppłk STANISZEWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 77 236. kpt. STAŃCZAK * ZSRR KGB kurs sierpień 81 237. ppłk STASIEWICZ KRZYSZTOF ZSRR GRU kurs czerwiec 89 238. ppłk STOCKI JERZY ZSRR Centrum Doskonalenia Oficerów kurs kwiecień 84 239. płk SURDYK KRZYSZTOF ZSRR WAA * luty 78 240. ppłk SZAJERKA WIESŁAW ZSRR WSKBP-RM kurs marzec 84 241. ppłk SZAŁACIŃSKI ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs lipiec 88 242. ppłk SZLAKOWSKI WOJCIECH ZSRR GRU kurs czerwiec 89 243. płk SZOŁUCHA MICHAŁ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 84 244. płk SZOŁUCHA MICHAŁ ZSRR GRU kurs czerwiec 87 245. płk SZOSTEK JÓZEF ZSRR KGB kurs marzec 83 246. ppłk SZUBA TADEUSZ ZSRR GRU kurs czerwiec 82 247. płk SZUBERT JERZY ZSRR GRU kurs czerwiec 86 248. ppłk SZULIK WALDEMAR ZSRR GRU kurs czerwiec 82 249. płk SZYŁŁO ZBIGNIEW ZSRR GRU kurs sierpień 87 250. płk ŚLIWIŃSKI TADEUSZ ZSRR KGB kurs marzec 83 251. ppłk ŚWIDER JÓZEF ZSRR KGB kurs lipiec 84 252. mjr ŚWIDER * ZSRR KGB kurs sierpień 81 253. płk TARGIŃSKI EDWARD ZSRR KGB kurs marzec 84 Strona 327 z 374 254. kmdr por TOMASZEWICZ RYSZARD ZSRR GRU kurs lipiec 79 255. gen.bryg. TOPCZAK ALEKSANDER ZSRR 1SG SZ studia wrzesień 86 256. płk TRATKIEWICZ ANDRZEJ NRD Akademia Wojskowa NAL studia październik 90 257. płk TWARDOWSKI WIESŁAW ZSRR WAK studia czerwiec 78 258. gen. bryg. TYSZKIEWICZ ANDRZEJ ZSRR Akademia Wojskowa im. Frunzego studia czerwiec 79 259. gen. bryg. TYSZKIEWICZ ANDRZEJ ZSRR Akademia Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa studia lipiec 90 260. płk UBYCH TADEUSZ WĘGRY Akademia Wojskowa WAL studia lipiec 87 261. kpt. URODA ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs marzec 86 262. ppłk WALCZAK LECH ZSRR KGB kurs marzec 85 263. ppłk WĘGRZYŃSKI GRZEGORZ ZSRR KGB kurs marzec 85 264. płk WILUŚ JERZY ZSRR KGB kurs marzec 85 265. płk WINNICKI RYSZARD ZSRR KGB kurs czerwiec 79 266. ppłk WIŚNIEWSKI ANDRZEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 89 267. płk WITASZCZYK KAZIMIERZ NRD Akademia Wojskowa NAL studia lipiec 86 268. płk WITKOWSKI MAREK ZSRR GRU kurs sierpień 85 269. płk WOJTCZAK TADEUSZ ZSRR KGB kurs marzec 83 270. kpt. WOJTKUN CZESŁAW ZSRR KGB kurs luty 86 271. płk WOLAK JAN ZSRR Akademia Wojskowa im. Kujbyszewa studia lipiec 86 272. płk WOŁOSZYK MACIEJ ZSRR KGB kurs marzec 87 273. płk WOROŻBIT ZBIGNIEW ZSRR KGB kurs lipiec 80 274. płk WOŹNIAK MACIEJ ZSRR GRU kurs czerwiec 79 275. płk WOŹNIAK RYSZARD NRD Akademia Wojskowa NAL studia sierpień 81 276. płk WYSOCKI MAREK ZSRR GRU kurs lipiec 75 277. ppłk WYSOKOWICZ MAREK ZSRR KGB kurs lipiec 87 278. ppłk ZABŁOCKI MAREK ZSRR GRU kurs czerwiec 87 279. płk ZADORA JERZY * * * * 280. mjr ZAKRZEWSKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81 281. ppłk ZAWADZKI * ZSRR KGB kurs sierpień 81 282. ppłk ZAWADZKI KRZYSZTOF ZSRR KGB kurs lipiec 87 283. płk ZAWILIŃSKI KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs czerwiec 81 Strona 328 z 374 284. płk ZAWILIŃSKI KRZYSZTOF ZSRR KGB kurs lipiec 87 285. płk ZAWILIŃSKI KAZIMIERZ ZSRR GRU kurs sierpień 89 286. płk ZIELIŃSKI WŁADYSŁAW ZSRR WSKBP kurs marzec 83 287. płk ZIĘTKIEWICZ ANDRZEJ ZSRR KGB kurs czerwiec 83 288. ppłk ZINKIEWICZ JAN ZSRR KGB kurs LUTY 82 / MARZEC 86? 289. mjr ZIULECKI (?) * ZSRR KGB kurs sierpień 81 290. * ZMYJ KRZYSZTOF ZSRR Akademia Wojskowo-Polityczna studia sierpień 89 291. gen. dyw. ŻAK STANISŁAW ZSRR Akademia Dyplomatyczna * luty 63 292. gen.bryg. ŻARSKI ZDZISŁAW ZSRR * kurs marzec 73 293. gen.bryg. ŻARSKI ZDZISŁAW ZSRR ASG kurs sierpień 63 294. płk ŻYŁOWSKI ZDZISŁAW ZSRR GRU kurs czerwiec 78 295. płk ŻYREK EMIL ZSRR KGB kurs marzec 85 Strona 329 z 374 Aneks nr 14 Dokumenty z akt Stowarzyszenia Oficerów Młodych Strona 330 z 374 Strona 331 z 374 Strona 332 z 374 Aneks nr 15 "ZATWIERDZAM" TAJNE [Szef Oddziału 4 Egz. poj. płk mgr Janusz BOGUSZ 20.08.92r podpis nieczytelny] Uwagi na ostatniej stronie dokumentu. NOTATKA SŁUŻBOWA dotycząca ujawniania informacji o Wojskowych Służbach Informacyjnych w środkach masowego przekazu. Od początku 1992 roku w środkach masowego przekazu pojawiły się informacje o Wojskowych Służbach Informacyjnych. Informacje takie ukazały się głównie w dzienniku "Nowy Świat", "Ekspres Wieczorny" i ostatnio w dwóch rozpowszechnionych numerach czasopism "Honor i Ojczyzna". Artykuły o WSI zamieszczane w czasopismach mają wspólne cele, a mianowicie: 1. Ukazanie WSI jako organizacji skompromitowanej, nomenklaturowej, zdradzieckiej i nie służącej interesom Polski. 2. Lansowanie opinii, że WSI są strukturą niekompetentną, zdegenerowaną i niezdolną do działań wywiadowczych i kontrwywiadowczych. 3. Wykazanie, że WSI są agendą służb specjalnych b. ZSRR. 4. Pokazanie, że kolejni szefowie WSI są ludźmi każdorazowo skompromitowanymi i karierowiczami. 5. Stawianie zarzutu, że WSI są na usługach Urzędu Prezydenta, a występują przeciwko rządowi. 6. Inspirowanie do generalnych zmian personalnych i organizacyjnych w WSI. Strona 333 z 374 7. Próba i usiłowanie wywołania waśni i wzajemnych oskarżeń między służbą wywiadu i kontrwywiadu. Wiodącym autorem artykułów o WSI jest Jerzy SZANIAWSKI, a ostatnio płk rez. Stanisław DRONICZ. Jednak istotne artykuły pod względem szczegółowości zawartych w nich danych ukazywane są jako listy lub opracowania anonimowych oficerów wywiadu, kontrwywiadu lub Sztabu Generalnego. Analiza treści informacji i styl ich redagowania wskazuje na _________________ Maciej Powrót do góry Maciej Weteran Forum Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221 Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:06 pm    Temat postu: Dla zrealizowania powyższych celów planuję wykonać następujące czynności: 1. Zebrać w miarę możliwości wyczerpujące dane o fundacji "MYŚL" wydającej czasopismo "Honor i Ojczyzna", a pozwalającej określić z jakimi ugrupowaniami jest związane i jakie ma kierunki prowadzenia propagandy wobec WP. Wykonuje: ppłk Lonca Termin: do dn.31.08.1992r. 2. Ustalić skład osobowy redakcji "Honor i Ojczyzna" celem wytypowania tych osób, które mogą mieć związki personalne z aktualnymi i byłymi pracownikami WSI, a mogące łącznikować przekazywanie informacji o WSI. Wykonuje: ppłk Lonca Termin: do dn.31.08.1992r. 3. Wykorzystując kontakty operacyjne wśród dziennikarzy wojskowych dążyć do ustalenia cywilnych dziennikarzy specjalizujących się w problematyce wojskowej, a szczególnie starających się o dostęp do informacji o WSI z zamiarem kompromitowania tych służb. Wykonuje: ppłk Lonca Termin: do dn.31.10.1992r. 4. Po ustaleniu interesujących nas redakcji i dziennikarzy, którzy dążą do uzyskiwania niejawnych informacji o WSI dla celów propagandowych wystąpić z wnioskami o Strona 335 z 374 zastosowanie P.S. celem rozpoznania zakresu interesujących ich informacji, celu ich uzyskania i sposobu ich uzyskania w WSI. Wykonuje: ppłk Lonca Termin: do dn.31.10.1992r. 5. Bazując na wynikach rozmów operacyjnych i kontaktach służbowych z pracownikami WSI określić komórki organizacyjne i środowiska, gdzie istnieją motywy i przesłanki do ujawniania wiadomości niejawnych dla środków masowego przekazu lub innych środków propagandowych. Wykonuje: ppłk Lonca + ofic. OB WSI Termin: do dn.31.10.1992r. 6. Dokonać analizy treści ukazujących się artykułów o WSI pod kątem wypracowania prawdopodobnych cech identyfikacyjnych domniemanego autora będącego źródłem przecieku informacji o WSI do środków masowego przekazu. Wykonuje: ppłk Lonca+ ofic. OB WSI Termin: w miarę ukazywania się art. 7. Osoby z wyłonionych komórek organizacyjnych i środowiska według kryteriów z punktu 5 poddać weryfikacji do uzupełnienia przedsięwzięcia z punktu 6, a wobec tak wyłonionych osób podjąć stosowne przedsięwzięcia operacyjne celem ustalenia sprawcy ujawnienia wiadomości niejawnych o WSI. 8. Niezależnie od czynności w punktach 2 - 7 bazując na wiedzy o redakcji czasopisma "Honor i Ojczyzna" wypracować koncepcję ewentualnego nawiązania kontaktu operacyjno - poznawczego z płk rez. Stanisławem Droniczem celem zjednania go do WSI, poznania jego poglądów i zamiarów propagandowych wobec WSI, jego zapotrzebowania na informacje o WSI włącznie z poznaniem jego kontaktów z pracownikami WSI. Wykonuje: ppłk Lonca Strona 336 z 374 Termin: do dn.30.09.1992r. Warszawa, dn.18.08.1992r. St. Oficer Oddziału Bezpieczeństwa WSI ppłk Ryszard LONCA [podpis nieczytelny] Pan ppłk Lonca ad.pkt.1: Niezależnie od czynności rozpoznawczych podjętych przez nas we własnym zakresie (przy wykorzystaniu legendy oferty handlowej) przygotować zadanie na ustalenie dla ZZT ad. pkt. 2.: Po ustaleniu osób zatrudnionych w redakcji "H i O" - zebrać o nich bliższe dane i dokonać sprawdzeń operacyjnych. Być może znajdziemy dotarcie operacyjne? ad. pkt. 6: Podjąć próbę wypracowania prawdopodobnych cech identyfikacyjnych autora, źródła informacji, artykułów na podstawie analizy już opublikowanych informacji o WSI. Do realizacji przedsięwzięć w pkt. 5, 6 i 7 włączy się mjr Niedziałkowski. [ppłk mgr Janusz Bogusz] podpis nieczytelny 20.08.92r. Strona 337 z 374 Aneks nr 16 Zidentyfikowane osoby współpracujące niejawnie z żołnierzami WSI w zakresie działań wykraczających poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP Marek BARTKOWIAK Plasował osoby związane z WSI w firmach. Jako prawnik brał udział w pracach nad projektem ustawy reprywatyzacyjnej. Andrzej BILIK Dziennikarz, redaktor naczelny "Dziennika Telewizyjnego", ambasador w Algierii. Głównym jego zadaniem była praca typowniczo-werbunkowa. Zdzisław BOBIATYŃSKI Zastępca dyrektora departamentu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. W roku 1992 udzielał WSI informacji nt. Ośrodka Studiów Wschodnich. Michał GÓRSKI Pracownik PKN Orlen (2004 - 2005), kancelarii prawniczej White & Case (2005), BUMAR Sp. z o.o. (2005 - 2006), sekretarz Ambasady RP w Rzymie od sierpnia 2006. Maciej GÓRSKI Jako dziennikarz na zlecenie Szefa WSI K. Malejczyka realizował zadania związane z kształtowaniem wizerunku Sił Zbrojnych w środkach masowego przekazu. Wiceprezes PAI. Ambasador. Grzegorz GRABOWSKI Prowadził działalność typowniczą w Banku Rozwoju Eksportu . Andrzej GROTH Profesor historii. Wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego. Strona 338 z 374 Zdzisław GRZELAK Wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego, dyrektor Ośrodka Łączności z Cudzoziemcami Absolwentami Polskich Szkół Wyższych. Zajmował się typowaniem i werbowaniem cudzoziemców absolwentów polskich uczelni oraz cudzoziemców pracujących w polskich uczelniach. Grzegorz HOŁDANOWICZ Dziennikarz. Oferował oficerom WSI łamy "Raportu". Andrzej HOSZARD Jako dyrektor firmy przeładunkowej Nord Technik brał udział w przeładunkach ropy naftowej w związku z tzw. aferą paliwową. Anna Grażyna JAROCH Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego" (1995-1997). Marek JĘDRYS Dyplomata. Realizował zadania związane z wpływaniem na ambasadora w kierunku pożądanym przez WSI. Pomagał plasować wskazane osoby na placówkach dyplomatycznych. Marek Tomasz KACPROWICZ Pracując w Impexmetalu przekazywał informacje z zakresu działalności spółki i osób w niej zatrudnionych. Podejmował się plasowania w spółce osób wskazanych przez WSI. Adam KAPICA Jako wiceprezes ZUS nadzorował kontrakt z Prokomem. Piotr KARPIŃSKI Pracownik Biura Klubu Parlamentarnego SLD (sekretarz Komisji Gospodarki i Infrastruktury) w latach 2003 - 2005. WSI podejmowało działania mające na celu uplasowanie go w strukturze MSZ. Strona 339 z 374 Andrzej KIŃSKI Monitorował środowisko dziennikarskie. Na łamach prowadzonego miesięcznika "Nowa Technika Wojskowa" zamieszczał materiały prasowe o charakterze lobbingu związanego z kontraktem na kołowe transportery opancerzone "Rosomak". Borys KISLER Jako dyrektor Kredyt Banku utworzył oddział w Gdyni w celu ustanowieniu swojego oficera prowadzącego dyrektorem. Krzysztof KLASA Pracownik Impexmetalu w 1991 r. Na skutek poparcia przez WSI został szefem BRH w Hadze. Jarosław KOCISZEWSKI Korespondent "Życia Warszawy", "Rzeczpospolitej" PR, TVP, IAR. Rozpracowywał podmioty gospodarcze. Kazimierz KOTASIAK Przekazywał WSI informacje związane z działalnością spółki Elektrim na terenie kraju. Marcin KRZYSZYCHA Dziennikarz gazety "Express Fakty" oraz pracownik Stowarzyszenia Wspólnota Polska, a następnie Kancelarii Senatu RP. Dostarczał wywiadowi wojskowemu informacji dotyczących funkcjonowania Kancelarii Senatu. Jan KULISZ Wieloletni pracownik departamentu kadr w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Pracownik polskiej placówki dyplomatycznej w Casablance blisko współpracujący z Piotrem Nurowskim ps. Tur. Andrzej LEDWOCH Dziennikarz PAP (1989-1991), "Trybuny Ludu" (1991), "Nowej Europy" (1991-1994), następnie "Super Expresu" i "Gazety Bankowej". Zamieszczał artykuły mające kształtować wizerunek WSI wg. tez przygotowanych przez oficerów Służb i przez nich autoryzowane. Strona 340 z 374 Jan LITWIŃSKI Pracownik LOT przekazujący informacje z zakresu działalności spółki i jej struktury organizacyjnej. Po skandalu o charakterze korupcyjnym skierowany do Air Polonia. Andrzej MACENOWICZ Jako członek Zarządu PKN Orlen konsultował z oficerami "preferencje" WSI w zakresie dostaw ropy dla koncernu. Oferował im możliwość umieszczania wskazanych osób w spółce. Andrzej MADERA Dziennikarz "Nowin" i "Ładu". Jako Prezes Zarządu "Nafty Polskiej" zawarł dwie umowy prywatyzacyjne z niemiecką firmą POC AG. Marek MAGOWSKI Komendant Straży Miejskiej w Warszawie. Prowadził działalność typowniczo-werbunkową. Grzegorz MICUŁA Dziennikarz "Gromady. Rolnik Polski". Współdziałał w rozpracowywaniu mniejszości narodowych w Polsce. Edward MIKOŁAJCZYK Dziennikarz, pracownik koncernu ITI. Typował dziennikarzy do współpracy z WSI. Tadeusz MRÓWCZYŃSKI Brał udział w operacji przejęcia przez WSI spadku po bezpotomnie zmarłym obywatelu Kanady pochodzącym z Polski. Andrzej MUSZYŃSKI Pracownik sekretariatu Urzędu Rady Ministrów. Andrzej NIERYCHŁO Dziennikarz "ITD", "Kuriera Polskiego", "Pulsu Biznesu". Współpracował z WSI od roku 1983. Brał udział w próbach wykorzystania na rzecz WSI struktur medialnych organizowanych przez Z. Solorza. Strona 341 z 374 Jerzy Marek NOWAKOWSKI Pracownik Ośrodka Studiów Międzynarodowych Senatu RP. Dyrektor Programu V Polskiego Radia. Zastępca redaktora naczelnego "Wprost". Dokonywał analiz sytuacji w organizacjach pozarządowych i partiach politycznych, charakteryzował przywódców PiS i PO. Piotr NUROWSKI Dyplomata. Współpracownik Z. Solorza. Kształtował program "Polsatu" zgodnie z wytycznymi przekazywanymi przez gen. Malejczyka. Maciej PACUŁA Pracownik naukowy Instytutu Dziennikarstwa UW. Wskazywał WSI studentów w celach werbunkowych. Tadeusz PAWLAK W 1999 r. instruowany przez oficerów WSI by zataić wieloletnią współpracę z Zarządem II w ankiecie bezpieczeństwa osobowego. W 2002 r. po złożeniu fałszywego oświadczenia lustracyjnego mianowany ambasadorem w Mińsku. Sławomir PRZĄDA Dziennikarz Teleexpressu, Polskiego Radia i TV. Współtworzył grupę dziennikarzy realizujących zadania informacyjne na korzyść WSI. Podjął działania na rzecz utworzenia Biura Prasy i Reklamy mającego zatrudniać osoby wskazane przez WSI. Rozpracowywał rynek prasy, radia i TV. Tomasz ROMANIUK Pracując w LOT przekazywał informacje dotyczące prywatyzacji spółki, a także zestawienia personelu zatrudnionego w placówkach zagranicznych. Robert RZESOŚ Jako dyrektor techniczny Centrum Finansowo - Bankowego pośredniczył w rozmowach z inwestorami zamierzającymi lokować przedstawicielstwa w budynku KC. Pośredniczył w zdobywaniu programów komputerowych o przeznaczeniu biurowym. Strona 342 z 374 Ireneusz SEKUŁA W 1970 r. został przeszkolony na kursie AWO w ośrodku szkolenia Zarządu II. W 1973 r. przeszkolony w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji rezydenta AWO. Rafał Edward STEFFEN Prezes Polskiej Agencji Informacyjnej SA, doradca Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Leasingowego SA. Dyrektor Gabinetu Ministra Szefa Rządowego Centrum Studiów Strategicznych Lecha Nikolskiego. Milan SUBOTIĆ Dziennikarz TVP ("Panorama"), Dyrektor programowy TVN. Jan SUWIŃSKI Jako pracownik w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą informował WSI o wszelkich zmianach prawno organizacyjnych dotyczących wydawania koncesji na prowadzenie działalności handlowej z zagranicą Jarosław SZCZEPAŃSKI Jako dziennikarz TVP (zastępca dyrektora TAI) informował WSI o planach w zakresie zmian personalnych co do zagranicznych korespondentów TVP. Po opuszczeniu Telewizji oferował WSI gotowość infiltracji "Rzeczpospolitej" lub "Wprost", bądź "innej związanej z jego profesją instytucji". Andrzej SZELĄG Dyrektor Centrum Obsługi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Stanisław Jan SZUMSKI Zwerbowany w 1977 roku. Jako pracownik Towarzystwa "Polonia" w latach 70-tych i 80- tych rozpracowywał środowisko polonii amerykańskiej. Jerzy TEPLI Dziennikarz, korespondent PR i TV, współtwórca powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego". Strona 343 z 374 Henryk WĄSIKOWSKI Opracował dla WSI koncepcję stworzenia prywatnego centrum działań gospodarczych w Polskiej Strefie Stabilizacyjnej w Iraku. Andrzej WENDRYCHOWICZ Organizował spółkę Dom Polski, która obok działalności biznesowej miała zapewniać możliwość plasowania wskazanych osób. Jacek WOJNAROWSKI Pracownik Polservice. Od 1986r. przebywał jako przedstawiciel tej firmy w Iraku, gdzie zajmował się problematyką związaną z irackim przemysłem zbrojeniowym. W 1991r. był dyrektorem naczelnym Fundacji Solidarności im. Batorego Jakub WOLSKI W latach 90-91 pracując w MSZ typował kandydatów, m.in.. spośród redaktorów "Wolnej Europy". Konsultant MSZ w Radzie Europy. Grzegorz WOŹNIAK Dziennikarz TVP. Redaktor utworzonego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego". Daniel WÓJTOWICZ Dziennikarz "Przeglądu Tygodniowego", "Sztandaru Młodych". W 1983r. Jako jedyny dziennikarz "Sztandaru Młodych" otrzymał akredytację w centrum prasowym obsługującym wizytę papieża w Polsce. Otrzymał wówczas zadania typownicze. Wykorzystywany do rozpracowania środowiska dziennikarskiego. Od kwietnia 1985 r. w Wydziale Prasy KC PZPR Stanisław WYROŻEMSKI Pośrednik w handlu sprzętem specjalnym. Oskarżony o zawarcie fikcyjnej umowy w związku z dostawą uzbrojenia do Birmy. Planowano wystąpienie do Prokuratora Generalnego RP w sprawie uchylenia aresztu. Strona 344 z 374 Bogusław ZALEWSKI Dyrektor Międzynarodowych Targów Poznańskich. Zarejestrowany jako współpracownik Zarządu II Sztabu Generalnego. Jan ZAŁUSKA Przedsiębiorca (dyrektor PZ Carpatia, pełnomocnik firmy Riedrich). Przekazywał WSI ustalony procent zysków z zarządzanych firm. Zawarł z WSI umowę na udzielenie mu pożyczki. Andrzej ZAWISTOWSKI Pracownik Bumar-u. Po okresie pracy dyplomatycznej tworzył struktury koncernu tytoniowego Reynolds Tobbaco w Polsce. Maciej ZIĘBA Wykładowca KUL. Obecnie pracownik samorządowy Urzędu Wojewódzkiego. W roku 1995 zarejestrowany jako współpracownik. Oficerowie WSI uplasowani poza wojskiem i skierowani do działań, które wykraczały poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP Janusz BRODNIEWICZ Dyrektor w Fundacji Kultury oraz współtwórca spółki Dom Polski. Jako pracownik TVP informował WSI o sytuacji w telewizji publicznej. Władysław DANIŁOWICZ Wieloletni pracownik Zarządu II Sztabu Generalnego. W roku 1999 skierowany został pod przykrycie do MSZ. Edyta MALUTA - GĘSIOR Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego". Mariusz MARCZEWSKI Strona 345 z 374 Sekretarz komisji sejmowej ds. służb specjalnych 1996. Edward WOJTULEWICZ Od 1989 r. dyrektor generalny Impexmetalu (kierował pracą G. Żemka - "Dika"), zatrudniał w Impexmetal oficerów pod przykryciem. Tomasz WRÓBEL Dyrektor biura marketingu klienta korporacyjnego PKO BP. Strona 346 z 374 Aneks nr 17 Informacja dot. Szefa WSI w latach 1992-1994 gen. dyw. B. Izydorczyka Gen. dyw. Bolesław Izydorczyk (s. Władysława, ur. 09.10.1943 r.) karierę w służbach specjalnych rozpoczął w 1978 r., gdy przeszedł z Zarządu Służb Technicznych MON do służby w pionie informacyjnym Zarządu II Sztabu Generalnego WP. W sierpniu 1979 r. został skierowany na 10 - miesięczny kurs wywiadowczy zorganizowany przez sowieckie GRU przy Akademii Dyplomatycznej w Moskwie. Tam trafił wraz z 6 - osobową grupą oficerów WP pełniąc jednocześnie funkcję dowódcy grupy polskich słuchaczy. Z racji funkcji jaką pełnił na wspomnianym kursie utrzymywał znacznie szersze kontakty z oficerami radzieckimi niż inni uczestnicy kursu. M.in. brał udział w odprawach z kadrą kursu i na bieżąco informował o sytuacji w grupie polskich słuchaczy. W charakterystyce sporządzonej przez Rosjan na zakończenie kursu określono osobę B. Izydorczyka w następujących sposób: „jako dowódca grupy szkoleniowej, odpowiedzialnie realizował nałożone na niego obowiązki. Utrzymywał ścisłe kontakty z sekretarzem organizacji partyjnej i dowództwem pododdziału”. B. Izydorczyk nie ukrywał przed kolegami, że „imponują bliższe niż innych słuchaczy kontakty z oficerami radzieckimi”310. W trakcie trwania kursu Rosjanie przeprowadzili z B. Izydorczykiem kilka rozmów, które w ocenie wielu oficerów WSI mogły mieć charakter werbunkowy. Ze strony sowieckiej rozmowy te prowadził najpierw oficer wywiadu w stopniu podpułkownika - były rezydent wywiadu w Londynie, a następnie oficer kontrwywiadu również w stopniu podpułkownika. B. Izydorczyk po powrocie do kraju nie poinformował swoich przełożonych o treści prowadzonych z nim prze Rosjan rozmów. Kluczową kwestią jest jednak charakter odbytego w trakcie wspomnianego kursu przeszkolenia. Cykl zajęć w ramach tego kursu obejmował szeroką wiedzę odnośnie prowadzenia pracy wywiadowczej w państwach zachodnich. W szczególności słuchacze kursu szkoleni byli z form i metod pracy wywiadu w państwach będących członkami NATO. Program szkolenia obok tematyki stricte wywiadowczej zawierał dużą ilość zajęć politycznych, w trakcie których słuchaczom cyt.: „wpajano wrogość do państw będących członkami Paktu Północnoatlantyckiego”. 310 TOK B. Izydorczyka, Charakterystyka mjr B. Izydorczyka z dnia 25.06.1980 r. - sporządzona przez kmdr Bragina (tłumaczenie z rosyjskiego), k. 26- 27. Strona 347 z 374 Po powrocie do kraju został skierowany do pracy w pionie operacyjnym Zarządu II Sztabu Generalnego WP. Już jednak po dwóch latach - w 1982 r. został skierowany na placówkę do USA, gdzie pełnił funkcję z-cy attache przy Ambasadzie PRL w Waszyngtonie. Objęcie tej funkcji w powszechnej ocenie jego kolegów uznane zostało wówczas za olbrzymi awans zawodowy B. Izydorczyka, zwłaszcza, że uchodził za osobę o nikłym doświadczeniu wywiadowczym. Już wówczas jego błyskotliwa kariera zawodowa wskazywała na to, że posiada on "możnych protektorów". Po powrocie do kraju we wrześniu 1984 r. powrócił do pracy w Zarządzie II SG WP. W marcu 1989 r. został szefem Misji Obserwatorów UNTAG z ramienia ONZ w Namibii. Po powrocie do kraju w lutym 1990 r. został szefem Zarządu XV Sztabu Generalnego WP. Z chwilą powstania WSI objął obowiązki Szefa Zarządu Wywiadu WSI, a następnie od czerwca 1992 r. do marca 1994 r. Szefa WSI. Cieszył się względami Prezydenta L. Wałęsy i utrzymywał bardzo bliskie stosunki z Ministrem w Kancelarii prezydenta - M. Wachowskim (bywał u niego kila razy w tygodniu). W latach 1994 - 1997 był kolejno attache przy Ambasadach RP w Waszyngtonie i Ottawie. Po powrocie do kraju w roku 1997 został szefem Misji Obserwatorów UNTAG (ONZ) w Tadżykistanie. Zarówno podczas misji w Namibii jak i Tadżykistanie zetknął się z oficerami wywiadu sowieckiego GRU. W 2000 roku jego kariera w służbach specjalnych a zwłaszcza jego domniemane związki ze służbami specjalnymi b. ZSRR były przedmiotem zainteresowania BBW WSI w ramach prowadzonej sprawy o krypt. "GWIAZDA" oraz w ramach postępowania sprawdzającego w związku z ubieganiem się przez B. Izydorczyka o wydanie poświadczenia bezpieczeństwa. W ramach prowadzonych spraw oficerowie BBW odbyli wielokrotne rozmowy z B. Izydorczykiem w trakcie których poruszane były wątki dotyczące jego pobytu na kursie GRU w Moskwie i dotyczące jego późniejszymi kontaktów z oficerami sowieckimi. Efekt tych rozmów określony został następująco: „Gen dyw. B .Izydorczyk w sposób ogólnikowy, powierzchowny i odbiegający od rzeczywistości odniósł się do odpowiedzi na pytania, które dotyczyły pobytu na kursie GRU w Moskwie. Nie udzielił tez wyczerpujących wyjaśnień odnośnie pobytu na wymienionym kursie w czasie prowadzonych z nim rozmów, odmawiając udzielenia informacji lub zasłaniając się niepamięcią [ ]”311. Całościowa ocena materiału dot. B. Izydorczyka jaką dokonało BBW stwierdzała m.in.: „Analiza całego materiału [ ] skłania nas do stwierdzenia, iż gen. dyw. Izydorczyk celowo może ukrywać fakty związane z okresem pobytu w Moskwie. Brak wyczerpujących odpowiedzi ich 311 APS dot. B. Izydorczyka, Pismo Szefa WSI płk T.Rusaka do Ministra MON -B. Komorowskiego z dnia 21 VI 2000 r., k. 29-34. Strona 348 z 374 ogólnikowość i schematyzm a także stwierdzone przypadki podawania nieprawdy oraz wyraźna niechęć przy wyjaśnianiu kwestii związanych z w/wym. zagadnieniami stwarzają wątpliwości co do jego szczerości wobec służby Ochrony Państwa”312. Podkreślenia wymaga również fakt, że B. Izydorczyk początkowo dwukrotnie odmówił poddania się badaniom poligraficznym, a wówczas gdy zdecydował się im poddać, wyniki tych badań w aspekcie zadanych pytań o związki ze służbami sowieckimi były dla niego niekorzystne313. Wszystkie wspomniane wątpliwości pogłębiał fakt, że jak ustalono w ramach prowadzonej standartowo osłony kontrwywiadowczej gen. Izydorczyk w lecie 1992 r. spotkał się w Zakopanem z rezydentem służb rosyjskich, w okolicznościach, "które jednoznacznie wskazywały na spotkanie wywiadowcze"(świadkiem tego spotkania był szef Oddziału KW w Krakowie - płk M. Wolny)314. Pomimo jednak zaistnienia wielu negatywnych przesłanek zebranych w toku prowadzonego w roku 2000 r. przez BBW postępowania sprawdzającego szef WSI - gen. T. Rusak wskutek jak sam stwierdził "nacisków szefa MON - Ministra B. Komorowskiego" wydał gen. B. Izydorczykowi certyfikat bezpieczeństwa NATO do dokumentów NATO oznaczonych klauzulą „ściśle tajne” (Cosmic Top Secret i Cosmic Top Secret Atomal)315. Dzięki temu gen B.Izydorczyk wyjechał do Brukseli, gdzie objął funkcję Dyrektora Partnership Coordination Cell (PCC) w Mons. Przebywał tam do 2003 r. mając dostęp do informacji stanowiących najwyższe tajemnice NATO. Przebieg kariery gen. B. Izydorczyka wskazuje że w trakcie pełnienia służy w jednostkach WP realizujących zadania wywiadowcze miał on "protektorów" dzięki którym mógł on obejmować funkcje co do pełnienia których nie miał ani odpowiedniego doświadczenia ani kwalifikacji (z-ca attache obrony w USA, szef Misji w Namibii i Tadżykistanie, szef Zarządu Wywiadu WSI, Szef WSI, attache obrony w USA i Kanadzie, Dyrektor PCC w ramach NATO). Wszystkie wymienione funkcje wiązały się zazwyczaj z wykonywaniem zadań wobec państw NATO bądź w ramach NATO. A zatem jego działalność była ściśle zbieżna z jego pierwotnym przeszkoleniem wywiadowczym, jakie odbył w ramach kursu GRU. Ewidentną stwierdzoną cechą gen. B. Izydorczyka jako pracownika służb specjalnych WP były jego obawy przed dogłębnym wyjaśnieniem jego związków ze służbami b. ZSRR i jego kontaktów z oficerami tych służb. Zebrane w trakcie prowadzonych przez pion BBW postępowań (osłony kontrwywiadowczej, postępowania sprawdzającego) oraz w ramach sprawy o krypt. "GWIAZDA" informacje odnośnie osoby gen. B. Izydorczyka wskazywały na bardzo 312 Tamże. 313 APS dot. B. Izydorczyka, Sprawozdanie z badania z dnia 31.07.2000 r., k. 44-47. 314 TOK, Notatka służbowa dot. gen. B. Izydorczyka z dnia 08.09.1999 r. 315 APS dot. B. Izydorczyka, Notatka Szefa Wydziału Ochrony JW. 3362 - płk. S. Mańczyńskiego z dnia 16.08.2000 r., k. 55. Strona 349 z 374 poważne poszlaki o jego rzeczywistym powiązaniu ze służbami sowieckimi. W szczególności poszlaki te wzmocniła uzyskana w ramach prowadzonej osłony kontrwywiadowczej informacja o spotkaniu gen. B. Izydorczyka z rezydentem wywiadu sowieckiego w Zakopanem w 1992 r. "Wątpliwości" te nie miały jednak wpływu na jego zawodowa karierę, która rysuje się jako bardzo spójna i konsekwentna. Jej ukoronowaniem było objecie funkcji Dyrektora PCC w ramach NATO i możliwość dostępu do najbardziej chronionych tajemnic NATO. Strona 350 z 374 Aneks nr 18 1.12.1992 r. Dyrektywa MON do działalności operacyjno-rozpoznawczej KW WSI W celu dostosowania działalności służbowej KW do aktualnych potrzeb wynikających z interesu obronności państwa i uprawnienia jej działalności ustalam: punkt 3 W zakresie realizowanych zadań służba KW swoją działalność operacyjno-rozpoznawczą prowadzi wśród żołnierzy i pracowników wojska, osób związanych z produkcją zbrojeniowa i handlem uzbrojeniem, żołnierzy i pracowników obcych sił zbrojnych przebywających na terenie Polski oraz innych osób podejmujących działania przeciwko obronności państwa. punkt 5 ppkt. 6 lit. b Służba KW prowadzi działania operacyjno-rozpoznawcze poprzez: - osłonę KW licencji technologii wojskowych, tajemnicy państwowej, przemysłu zbrojeniowego oraz handlu zagranicznego uzbrojeniem. punkt 7 Finansowaniu działalności KW służy fundusz operacyjny oraz środki finansowe uzyskiwane w wyniku działalności operacyjnej KW. Poszczególne wydatki i dochody nie podlegają kontroli organów poza resortowych. W podpisie J. ONYSZKIEWICZ Teczka kontroli problemowej "F" tom I, k. 160-164 Strona 351 z 374 Aneks nr 19 Notatka służbowa dot. realizacji przedsięwzięć związanych ze sprzedażą uzbrojenia Melduję, że podczas realizacji przedsięwzięć operacyjnych na Kierunku Wschodnim uzyskaliśmy informację za pośrednictwem źródła „Wirakocza”, że poprzez Estonię istnieje możliwość sprzedaży do Sudanu następującego sprzętu wojskowego amunicji: 152 mm nabój artyleryjski z pociskiem HE - 10 000 szt. (proponowana cena jednostkowa - 80 $) 122 pocisk rakietowy „GRAD” - 10 000 szt. (cena jednostkowa - 300 $) 73 mm ciężki granatnik ppanc. SPG-9 - 5 szt. (cena jednostkowa - 7 000 $) Granat ppanc. PG-9 - 10 000 szt. (cena jednostkowa - 50 $) Wyrzutnik BM-21 - 10 szt. 23 mm armata plot. ZSU 23-2 na podwoziu samochodowym - 2 szt. Łączna wartość kontraktu - około 5 mln $. Kontrakt byłby zrealizowany za pośrednictwem firmy naszego wieloletniego współpracownika ps. „Tytus”.Jego firma - spółka z o.o. „STEO” prosperuje bardzo dobrze a zajmuje się handlem sprzętem ppoż, na który posiada odpowiednie licencje. Celem realizacji tego przedsięwzięcia należy wystąpić do Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą o zgodę na jednorazową koncesję na sprzedaż w/w sprzętu. Z oświadczenia „Wirakoczy” wynika, iż w przypadku pomyślnej realizacji transakcji nasza firma otrzymałaby prowizję w wysokości około 150-200 tys. $. Jednocześnie melduję, że po pomyślnej realizacji transakcji zamierzam wystąpić z wnioskiem o wykorzystanie „Tytusa” i „Wirakoczy” do utworzenia spółki - firmy zajmującej się handlem sprzętem „S”. Warunki założenia w/w spółki i zasady jej funkcjonowania przedstawię oddzielnej notatce. Proszę o wyrażenie zgody na realizację powyższego przedsięwzięcia. Szef Zarządu II DWSI płk mgr Konstanty Malejczyk Drukowano w 1 egz. Wyk. i druk. - KM 04.10.1993 roku Teczka sprawy operacyjnego zabezpieczenia "M.", tom I część 2, k. 13-14 Strona 352 z 374 Aneks nr 20 MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ SZEFOSTWO WOJSKOWYCH SŁUŻB INFORMACYJNYCH ZARZĄD KONTRWYWIADU Nr...... Warszawa, dnia ................. 19........ r. TAJNE Egz. nr 2 SZEF WOJSKOWYCH SŁUŻB INFORMACYJNYCH Pan płk mgr inż. Bolesław Izydorczyk dot. również Jeremiasz Barański316 MELDUNEK Melduję Panu Pułkownikowi, że z posiadanych informacji wynika, iż płk Jerzy KRUCZKOWSKI s. Zygmunta i Ireny, ur. 8.11.1940 r. w Pabianicach, ostatnio na stanowisku starszego specjalisty wykazu przejściowego do etatu Sztabu OCK od 1.04.1992 do 31.03.1993 roku, zam. w Warszawie przy ul. Złotej Wilgi 10 m 2, jest członkiem zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się przemytem papierosów, alkoholu i narkotyków do RP oraz nielegalnym handlem bronią. Grupę tę rozpracowuje Biuro ds. Przestępczości Gospodarczej Komendy Głównej Policji. Według danych biura, 7 października 1991 roku płk Jerzy Kruczkowski był organizatorem transportu przemyconego alkoholu do nielegalnej rozlewni w Krasnymstawie, która w tym dniu została zlikwidowana przez miejscową policję. Aresztowano cztery osoby, ale płk K. zdołał zbiec, unikając zatrzymania. ponadto dokonywał i dokonuje sprawdzeń w Komendzie Głównej Straży Granicznej dotyczących ewentualnych zastrzeżeń co do transportów podejrzanych o przemyt, prowadzonych rozpracowaniach itp. 316 Dopisek ręczny Strona 353 z 374 W listopadzie 1991 roku UOP poinformował Oddział KW IC MON, że policja kryminalna RFN przysłała im telex, z którego wynikało, iż do Ambasady tego państwa w Warszawie zgłosili się płk Jerzy KRUCZKOWSKI (występował w mundurze) i Jeremiasz BARAŃSKI, oferując współdziałanie w poszukiwaniu na terenie Polski skradzionych w Niemczech samochodów. Stwierdzili, że mają stosowne powiązania ze służbami specjalnymi, lecz nie określili jednak o jakie służby chodzi (płk Jerzy K. do 1978 roku był szefem Wydziału Informatyki b. Szefostwa WSW). Rozmowę ze strony niemieckiej prowadził Robert SCHULTZ - przedstawiciel firmy ubezpieczeniowej HUK - VERBAND z Hamburga, która to firma ma nieformalną zgodę polskiego MSW na prowadzenie działalności w Polsce. Zapytanie strony niemieckiej miało na celu potwierdzenie, czy rzeczywistością są to przedstawiciele służb specjalnych RP. Z danych UOP wynika, że niektórzy przedstawiciele firmy HUK są podejrzewani o działalność wywiadowczą. Wniosek W świetle powyższych informacji, proponuję317 wobec płka Jerzego KRUCZKOWSKIEGO podjąć318 aktywną kontrolę operacyjną w celu ustalenia rzeczywistego charakteru jego powiązań ze światem przestępczym i cudzoziemcami. [pieczątka] ZASTĘPCA SZEFA Zarządu III Szefostwa Wojskowych Służb Informacyjnych kmdr mgr Kazimierz Głowacki [podpis nieczytelny] 92.08.05 płk Andrzej Bortnowski 5.08.92 r.319 317 przekreślone ołówkiem 318 przekreślone ołówkiem. Dopisano ołówkiem "podjęto" 319 Dopisek ręczny Strona 354 z 374 Aneks nr 21 ZAŁĄCZNIK NR 1 Czesław Dzemidok, Marek Stejblis Doradcy prawni. Poufne Przejęcie firmy za długi. Niniejsze opracowanie przedstawia podstawowe (bazowe) modele przejęcia (wchłonięcia) firmy przez jej wierzycieli lub inwestorów, jej współwłaścicieli. Modele posiadają różne warianty, tym niemniej, należy zaznaczyć, że wszystkie rozwiązania odnoszą się do podejścia czysto ekonomicznego, co w przypadku omawianej przez nas firmy może okazać się trudne w realizacji z punktu widzenia znaczenia tej firmy dla gospodarki kraju, a także jej znaczenia politycznego, należy od samego początku założyć, że do gry włączy się (już się włączył) cały aparat państwa, włącznie ze służbami specjalnymi. W związku z tym zaproponowane rozwiązanie może służyć głównie "rozmiękczeniu" partnera, tak aby przyszłe wzajemne stosunki bardziej odpowiadały inwestorom. Oczywiście jest to, że realizacja celu, jakim jest przejęcie (wykup pakietu kontrolnego akcji) firmy za długi jest, z prawnego punktu widzenia, procedurą w pełni możliwą w realizacji. Oprócz tego, sprzyja temu obecna sytuacja finansowa firmy (RG). Należy podkreślić, że rozwiązanie to jest czysto teoretyczne, ponieważ dla jego opracowania praktycznego, z jego najdrobniejszymi szczegółami, konieczne jest zaznajomienie się z kontraktami, wiążącymi inwestora z dłużnikiem, struktura zadłużenia, termin opłaty, a także istniejące zabezpieczenia kontraktów. I. Wariant wchłonięcia firmy drogą bankructwa. Już istnieją precedensy. Najbardziej tego wymownym przykładem jest bankructwo Werfii Siecinskiej, dla której zaraz po ogłoszeniu przez Sąd bankructwa, rozpoczęto poszukiwania inwestora strategicznego. Należy jednak pamiętać, że bankructwo związane jest z przerwaniem opłaty długów, a nie z finansowymi wynikami bankruta. Strona 355 z 374 W przypadku wyżej wymienionej firmy (RG) proponuje się przeprowadzenie następujących kroków: 1. Stworzenie przez wierzyciela na terytorium Polski firmy córki lub, co wydaje się z politycznego punktu widzenia lepszym rozwiązaniem, w roli wierzyciela (inwestora) powinna występować polska firma, z polskim kapitałem. 2. Inwestor może sprzedać polskiej firmie, należące do niego zobowiązania kredytowe firmy (RG), przedsięwzięcie to powinno zostać przeprowadzone w taki sposób, aby nie wzbudzić podejrzeń co do pochodzenia źródła kapitału - można stworzyć cały system zabezpieczeń (ubezpieczenia), pozwalającego przeprowadzić całą operację. Kredytodawca (inwestor) nie powinien pozbywać się wszystkich zobowiązań kredytowych (należących do niego zobowiązań kredytowych, jakie ma wobec niego firma). Wystarczająca będzie takich ilości, która umożliwi zwrócenie się do sądu w sprawie o bankructwo firmy dłużnika. Jednocześnie można przystąpić do skupu zobowiązań kredytowych od innych firm kredytodawców. Operację tę powinna przeprowadzić firma lub nawet kilka firm. W tej fazie operacji jest rekomendowana daleko posunięta ostrożność. Należy wykorzystać do tego celu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - w aktach sądowych (dokumentach rejestrowych) figurują udziałowcy firmy, którzy nie są powiązani ze sobą od strony wspólnego kapitału. Koordynację działań, a także pełną dyspozycyjność i odpowiednie bezpieczeństwo można, zapewnić dzięki systemowi kontraktowych i finansowych ubezpieczeń. Jest to na tyle korzystne, że ubezpieczenia te podlegają klauzuli tajemnicy handlowej i nie powinny być ujawnione organom podatkowym (sprawdzającym). Drugim zabezpieczeniem (ubezpieczeniem) jest odpowiednio stworzony system kredytowania, z terminami zwrotu dłuższymi niż rok. 3. Polska osoba prawna, będąca właścicielem części zobowiązań kredytowych, zwraca się do odpowiedniego sądu ze zgłoszeniem bankructwa dłużnika. W czasie prowadzenia procedury bankructwa, główny wierzyciel (inwestor - kredytodawca) przedstawia swoje roszczenia sędziemu-komisarzowi. Jeszcze przed ogłoszeniem decyzji o bankructwie istnieje szansa podpisania ugody pomiędzy bankrutem, a wierzycielem, po wykupieniu odpowiedniej ilości zobowiązań kredytowych taka ugoda może zostać podpisana z jednym kredytodawcą, pomimo tego, że jest kilka podmiotów prawnych (którzy występują jako kredytodawcy). Ugoda może opierać się na tym, że zobowiązania kredytowe (RG) mogą zostać zamienione na akcje bankruta, Strona 356 z 374 akcje te otrzymują odpowiedni kredytodawcy. Pozycja nowych akcjonariuszy będzie zależeć od wielkości zobowiązań kredytowych zamienionych na akcje firmy (RG). Należy pamiętać, że sąd nie może odmówić zatwierdzenia ugody (pomiędzy dłużnikiem, a wierzycielem - inwestorem), jeśli umowa ta zabezpiecza zadośćuczynienie roszczeniom kredytodawców i nie jest sprzeczna z prawem. Sąd może nie zgodzić się na podpisanie ugody między bankrutem, a wierzycielem, w następujących przypadkach: A) jeśli bankrut w ciągu ostatnich 5 lat zwracał się już do sądu z wnioskiem o bankructwo; B) jeśli bankrut już raz podpisał umowę dotyczącą procedury bankructwa lub porozumienie o kompromisie; C) jeśli bankrut nie prowadził ewidencji księgowej, w formie w jakiej był zobowiązany ją prowadzić, lub robił to nieprawidłowo; D) jeśli bankrut nie złożył w obowiązującym go terminie wniosku o bankructwo; E) jeśli bankrut odmówił współpracy przy ustaleniu wartości majątku, zgłoszonego w procedurze bankructwa; 4. Po zakończeniu całej operacji, co do realizacji zabezpieczeń (ubezpieczeń), można przystąpić do stworzenia holdingu. II. Wariant przejęcia firmy poprzez restrukturyzację długów W mojej ocenie, realizacja tego wariantu jest bardziej skomplikowana. Przejęcie firmy poprzez restrukturyzację zobowiązań kredytowych należy rozpatrywać przynajmniej w dwóch wariantach. Pierwszy z nich to restrukturyzacja zobowiązań kredytowych właściciela firmy (tzn., polskiego Ministra Skarbu). Oczywiście, podobnie jak i przy przejęciu firmy (RG) poprzez bankructwo, przejęcie firmy poprzez restrukturyzację jej zobowiązań dłużniczych wymaga stworzenia całej siatki osób prawnych, a także systemu zabezpieczeń ubezpieczeń). 1. Przejęcie firmy poprzez restrukturyzację długów może odbyć się poprzez podpisanie porozumienia. Z oświadczeń o zawarciu porozumienia powinien, tak naprawdę, wystąpić dłużnik, jednak istnieją możliwości prawne zmuszające dłużnika do złożenia takiego wniosku w sądzie (jeśli nie chce zrobić tego dobrowolnie). Powodem mogą być trudności w spłacie długów, a nie finansowe Strona 357 z 374 wyniki dłużnika. Biorąc pod uwagę aspekt polityczny, należy działać za pośrednictwem polskich firm. Ja osobiście, poprzez to pojęcie, rozumiem firmy zarejestrowane w Polsce. Nie bez znaczenia jest i to, kto jest udziałowcem w tych firmach. Jeśli nie będą to polskie firmy, to ich oficjalne siedziby nie mogą znajdować się w tak zwanych rajach podatkowych. 2. Kredytodawca może rozpocząć działania mające na celu zabezpieczenie (ubezpieczenie) swoich żądań kredytowych, na przykład, będzie to zabezpieczenie w formie (depozytu) akcji, należących do dłużnika, wynikające z poręczenia udzielonego przez akcjonariuszy (Ministerstwo Skarbu, Nafta Polska). Jeśli kredyt nie zostanie spłacony, poręczyciele (Ministerstwo Skarbu, Nafta Polska) przekazują akcje dłużnika kredytodawcom, w celu zaspokojenia och roszczeń. Biorąc pod uwagę charakter firmy (RG) całość operacji powinna zostać przeprowadzona za pośrednictwem polskich firm. Ten sposób przejęcia (wchłonięcia) firmy jest zbliżony do wariantu przejęcia firmy za długi jej akcjonariuszy (udziałowców). 3. Istnieje także możliwość zamiany długów na kapitał akcyjny. Ta forma jest o tyle korzystna, że cała operacja ogranicza się tylko do firmy i jej kredytodawców (wierzycieli). 4. Można także przejąć (wchłonąć) firmę, będącą zabezpieczeniem długów współwłaścicieli tej firmy (jak w przypadku firmy PGNiGe i "Gazpromu"). Zadłużenie może powstać w sposób bezpośredni (na przykład, współwłaściciel dzieli się zadłużeniem z zainteresowaną osobą, a zabezpieczeniem tej transakcji są akcje lub udziały w interesującej nas firmie***, potem wystarczy tylko zażądać zabezpieczenia w akacjach interesującej nas firmy. Wszystkie sposoby, które zostały tu przedstawione, powinny zostać uprzednio bardzo szczegółowo przeanalizowane z punktu widzenia istniejących zobowiązań***. Te zobowiązania mogą także występować poza granicami (poza granicami tego państwa, firmy), jednak podstawowym warunkiem w omawianym tu przypadku jest to, aby wszystkie posiadały gwarancje głównego współwłaściciela/akcjonariusza interesującej nas firmy (tzn., państwa). Należy także mieć na uwadze możliwość obejścia procedur przetargowych dzięki pozycji kredytodawcy. Podane, bardzo ogólne rozwiązania, wskazują możliwości jakie daje umiejętne wykorzystanie pozycji kredytodawcy. Czesław Dzeminok _________________ Maciej Powrót do góry Maciej Weteran Forum Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221 Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:08 pm    Temat postu: Strona 358 z 374 Przetłumaczył: A. W. Załącznik do pisma z 22.11.2004 r. dot. oceny sytuacji operacyjnej krypt. "Z" -"P" t. I, k. 28-30 Aneks nr 22 k. 58 "P" t. I TEZY dla Ministra Obrony Narodowej w sprawie wykorzystywania infrastruktury wojskowej Marynarki Wojennej do magazynowania i przepompowywania materiałów ropopochodnych na rzecz prywatnych przedsiębiorców. W ramach bieżącej działalności Wojskowe Służby Informacyjne uzyskały następujące dane dotyczące wykorzystywania infrastruktury wojskowej Marynarki Wojennej do magazynowania i przepompowywania materiałów ropopochodnych na rzecz prywatnych przedsiębiorców: 1. W latach 1992-2001 Komenda Portu Wojennego (KPW) w Gdyni zawarła osiem umów na przeładunek i składowanie paliw z następującymi przedsiębiorcami: ??PHU "ARION" sp. z o.o. z siedzibą w Sochaczewie przy ul. Senatorskiej 8/92; ??PUM "SHIP SERVICE" z siedzibą w Szczecinie przy ul. Przejazd 1; ??"SOG Energy Polska Ltd" z siedzibą w Szczecinie przy ul. Miecha 24; ??"OKTAN ENERGY V/L SERVICE S.C." z siedzibą w Szczecinie przy ul. Jagiellońskiej 39B; ??"BMG PETROTRADE POLAND" sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie przy ul. Jagiellońskiej 39B; 2. Powyższe umowy dotyczyły sposobu i warunków wykorzystania rurociągu MW (z portu Wojennego Gdynia do 35 Składnicy Materiałów Pędnych i Smarów w Dębogórzu) do przeładunku materiałów pędnych z tankowców zaopatrujących ww. firmy. 3. Na terenie wymienionej składnicy ww. firmy dzierżawiły dwa zbiorniki, w których magazynowano zakupione środki mps. Strona 359 z 374 4. Całość czynności związanych z realizacją ww. umów odbywała się pod nadzorem osób funkcyjnych z tych firm, natomiast zabezpieczenie techniczne realizowała kadra MW otrzymując z tego tytułu, za pośrednictwem KPW, stosowne wynagrodzenie. 5. Z niepotwierdzonych informacji, zebranych przez WSI wynika, że materiały mps rozładowywane w Porcie Wojennym w Gdyni, po przetłoczeniu do Składnicy, były mieszane z innymi produktami mps w celu poprawienia właściwości chemicznych. Z tankowców pobierany był olej opałowy, który w wynajętych zbiornikach był mieszany z paliwem lotniczym, dzięki czemu uzyskiwano produkt parametrami zbliżony do oleju napędowego. Podczas tych prac na terenie Składnicy przebywali przedstawiciele Rafinerii Czechowice, którzy nadawali temu produktowi "klasę", zatwierdzali ważność badań laboratoryjnych oraz wyrażali zgodę na jego dystrybucję w następstwie, czego paliwo to, cysternami kolejowymi, trafiało do dystrybutorów ww. rafinerii. 6. WSI zgodnie z rozdziałem kompetencyjnym całość zebranych informacji dotyczących powyższej działalności przekazały do Centralnego Biura Śledczego. 7. W 2000 r. w KPW Gdynia została przeprowadzona przez Departament Kontroli MON kontrola w wyniku, której zakazano dalszego podpisywania umów na dokonywanie przeładunków środków mps na rzecz prywatnych przedsiębiorców. 8. WSI nie wykorzystują w sektorze paliwowym oficerów oddelegowanych, nie mają wiedzy o zatrudnianiu tam byłych oficerów WSI jak również nie korzystają z pomocy zatrudnionych tam osób. k. 222 "P" t. I TEZY na przesłuchanie przez Sejmową Komisję Śledczą ds. PKN Orlen SA 1. Zasadnicza działalność PKN Orlen SA nie należała i nie należy do ustawowych kompetencji WSI, jako wojskowej służby specjalnej. 2. WSI, w okresie mojego kierowania, nie były i nie są wykorzystywane do nielegalnych nacisków na organy wymiaru sprawiedliwości. 3. WSI nie uczestniczyły w zatrzymaniu prezesa Andrzeja Modrzejewskiego. 4. Zgodnie z przepisami ustawy o WSI (art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. d), służby te realizują zadanie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw podlegających orzecznictwu sądów wojskowych w zakresie szeroko rozumianego obrotu paliwami w jednostkach Strona 360 z 374 organizacyjnych Sił Zbrojnych RP, w innych jednostkach nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, a także w innych jednostkach wykonujących zamówienia na potrzeby obronności państwa lub Sił Zbrojnych RP. W tym zakresie WSI współpracują i wspierają działania innych organów, w tym w szczególności prokuratury wojskowej i Żandarmerii Wojskowej. 5. WSI nie są w żaden sposób związane z aferą paliwową, czy też działalnością tak zwanej mafii paliwowej. Tego typu powiązania sugerowane przez niektórych świadków zeznających przed Komisją, są gołosłownymi, prywatnymi opiniami nie znajdującymi żadnego odzwierciedlenia dowodowego w faktach i dokumentach. 6. Nie jest nowym i nieznanym zjawiskiem podszywanie się wielu osób "pod flagę" wojska, a w szczególności wojskowych służb specjalnych. WSI nie są w stanie zapobiec sytuacjom, gdy ktoś dla uwiarygodnienia swojego stanowiska, jego ochrony, bądź nadania mu odpowiedniej wagi, powołuje się na wyimaginowane powiązania z tymi służbami, ich zainteresowanie sprawą lub osobą, czy wręcz przedstawia się jako żołnierz tych służb, choć w rzeczywistości tak nie jest. Sytuacje takie są umacniane przez sensacyjne dziennikarstwo, epatujące określeniami o rzekomej "wszechmocy" i "wszechobecności" ludzi z wojskowych służb specjalnych. Z drugiej strony, jeżeli w pojedynczym przypadku, konkretnej osobie, która w przeszłości była związana z tymi służbami, stawiany jest zarzut, nie można z tego przypadku wywodzić tezy o uwikłaniu WSI w działalność przestępczą. k. 340-341 "P" t. I TEZY W ramach bieżącej działalności Wojskowe Służby Informacyjne uzyskały następujące dane o nieprawidłowościach występujących w obszarze obrotu produktami naftowymi a mających związek z resortem ON: 1. Fakty docierania grup przestępczych zajmujących się obrotem paliwami do składów paliwowych pozostających w dyspozycji MON celem ich wykorzystywania do przechowywania i mieszania (uzdatniania) paliw. 2. Wykorzystywanie przez podmioty cywilne uzdatniające paliwo, pustych składów znajdujących się na terenach zamkniętych WP, do fałszowania parametrów jakościowych produktów naftowych. Strona 361 z 374 3. Wykorzystywanie uprawnień Szefostw Wojskowych Przewozów Kolejowych do priorytetowego traktowania kolejowych transportów paliwa realizowanych dla prywatnych przedsiębiorców. 4. Wykorzystywanie bocznic kolejowych pozostających w dyspozycji WP do ukrywania przed organami kontroli skarbowej faktycznych końcowych odbiorców przewożonego paliwa (na bocznicach następowała zmiana dokumentów przewozowych, a paliwo z nowymi dokumentami było rozprowadzane przez fikcyjnych przedsiębiorców). Fakt, iż przytoczone wyżej czynności odbywały się na zamkniętych terenach wojskowych skutkowało brakiem jakichkolwiek kontroli ze strony uprawnionych organów cywilnych. 5. Wykorzystywanie istniejących przepisów dotyczących przechowywania paliw (związanych z procesami utleniania) do uzyskiwania niezależnych korzyści materialnych. 6. Występowanie nieprawidłowości w organizacji procedur przetargowych na dostawy produktów paliwowych dla potrzeb MON skutkujących faworyzowaniem poszczególnych przedsiębiorców i częstokroć realizacją zakupów po zawyżonych cenach. W trakcie realizowania czynności operacyjnych-rozpoznawczych ustalono, że firma International Bussines Contact Sp. z o.o. z Poznania, należąca do obywatela Ukrainy Aleksandra Woznego sporządziła dla rosyjskiej firmy AO "STOUZ" z Moskwy, należącej do b. szefa KGB gen. Bondarenki analizę ekonomiczną Rafinerii Gdańskiej przed jej prywatyzacją, uwzględniającą różne aspekty jej przejęcia przez konsorcja paliwowe wywodzące się z państw b. ZSRR. Z dokonanej wstępnej analizy rosyjskojęzycznych materiałów wynika, że rosyjskie podmioty gospodarcze opracowały, a następnie wdrożyły do realizacji program strategiczny mający na celu przejęcie planowanych do restrukturyzacji polskich rafinerii oraz przedsiębiorstw kompleksu energetycznego. O powyższym fakcie Wojskowe Służby Informacyjne poinformowały Przewodniczącego Gruszkę, a także ABW, z którą nawiązano współdziałanie operacyjne. Strona 362 z 374 Aneks nr 23 Lista oficerów Oddziału Y l.p. stopień nazwisko imię imię ojca rok ur. miejsce kursu/studiów rodzaj kursu/studiów data ukończenia 1. mjr BARSKI RYSZARD * * brak danych o przeszkoleniu * * 2. płk BEKIER MACIEJ SZCZEPAN 1949 ZSRR GRU sie 87 3. płk BIERNAT ZYGMUNT JAN 1944 ZSRR GRU sie 87 4. kpt BOBEK JANUSZ EDWARD 1955 ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków Międzyn. cze 05 5. płk BOGUSZ JERZY HENRYK 1951 brak danych o przeszkoleniu * * 6. mjr BOLEWSKI RYSZARD ANDRZEJ 1950 ZSRR GRU cze 05 7. ppłk CIBULLA JAN KLEMENS 1952 ZSRR Oficerska Szkoła Lotniczo-Techniczna AR lip 78 8. płk DĘBSKI JAN HENRYK ZYGMUNT 1950 brak danych o przeszkoleniu * * 9. płk DUNAL HENRYK JAN 1937 ZSRR GRU lip 82 10. płk FRANKOWSKI ANDRZEJ FRANCISZE K 1947 brak danych o przeszkoleniu * 11. ppłk GARBARCZU K JERZY * * brak danych o przeszkoleniu * * 12. st. sierż. GARDZIEL RYSZARD JÓZEF 1953 brak danych o przeszkoleniu * 13. kmdr GAWLICZEK PIOTR HERBERT 1954 brak danych o przeszkoleniu * * Strona 363 z 374 14. kontrad m. GŁOWACKI KAZIMIERZ LUCJAN 1940 ZSRR GRU sie 85 15. ppłk GŁOWICKI MAREK ROMAN 1947 ZSRR WAK czerwiec 76 16. płk GRYZ JERZY ZYGMUNT 1949 ZSRR MGIMO * 17. ppłk JAGIEŁŁO ANDRZEJ WŁADYSŁA W 1948 brak danych o przeszkoleniu * 18. płk KARAŚ ROMAN JÓZEF 1955 brak danych o przeszkoleniu * * 19. płk KASPRZYCKI WŁODZIMIER Z WŁADYSŁA W 1951 brak danych o przeszkoleniu * * 20. płk KĘDZIERSKI EDWARD * * brak danych o przeszkoleniu * 21. płk KLAMECKI ZENON STANISŁAW 1947 brak danych o przeszkoleniu * * 22. ppłk KOMAŃSKI ZBIGNIEW JAN 1961 brak danych o przeszkoleniu * * 23. płk KORPAK TOMASZ TADEUSZ 1958 * * * 24. płk KOWALSKI MIECZYSŁAD TADEUSZ 1949 * * * 25. płk KRYSZCZUK MICHAŁ JAN 1949 brak danych o przeszkoleniu * 26. płk KUCIA J * * brak danych o przeszkoleniu * 27. płk LIPERT CEZARY CEZARY 1949 ZSRR GRU sie 85 28. kmdr LEWICKI RYSZARD WŁADYSŁA W 1938 ZSRR Akademia Dyplomatyczna sierpień 89 29. płk ŁADA KRZYSZTOF CZESŁAW 1948 brak danych o przeszkoleniu * * 30. płk MACKIEWICZ MAREK JÓZEF 1947 brak danych o przeszkoleniu * * 31. gen. bryg. MALEJCZYK KONSTANTY KAZIMIERZ 1943 brak danych o przeszkoleniu * * 32. płk MICHALSKI GRZEGORZ FRANCISZE K 1960 ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków Międzyn. cze 05 33. płk MICHALSKI HENRYK PAWEŁ 1945 brak danych o przeszkoleniu * * Strona 364 z 374 34. por MILEWSKI T * brak danych o przeszkoleniu * 35. kpt ROMAŃSKI KAZIMIERZ WŁADYSŁA W 1957 ZSRR Moskiewski Państw. Inst. Stosunków Międzyn. mar 83 36. płk ROSIAK ZBIGNIEW ZYGMUNT 1953 brak danych o przeszkoleniu * * 37. ppłk SIWANOWICZ RYSZARD WIESŁAW 1950 ZSRR GRU cze 83 38. ppłk SODUŁ JERZY * * brak danych o przeszkoleniu * * 39. mjr SOSNOWSKI RYSZARD TADEUSZ 1949 ZSRR GRU sie 83 40. płk SPODAR JERZY FRANCISZE K 1952 brak danych o przeszkoleniu * * 41. płk SURDYK KRZYSZTOF STANISŁAW 1952 ZSRR WAA lut 78 42. ppłk SZUBA TADEUSZ STANISŁAW 1948 ZSRR GRU cze 82 43. płk SZYMAŃSKI LECH ZBIGNIEW 1951 brak danych o przeszkoleniu * * 44. por. TARACH TADEUSZ EDWARD 1955 brak danych o przeszkoleniu * * 45. płk TOLARCZYK WIESŁAW WŁADYSŁA W 1955 brak danych o przeszkoleniu * * 46. ppłk TOMANEK ANDRZEJ STEFAN 1952 brak danych o przeszkoleniu * * 47. kmdr por TOMASZEWIC Z RYSZARD JAN 1937 ZSRR GRU lip 79 48. płk TUREK ANDRZEJ JAN 1953 brak danych o przeszkoleniu * * 49. ppor. WALAROWSKI K * * brak danych o przeszkoleniu * * 50. mjr WAZYŃSKI TADEUSZ ROMAN 1946 brak danych o przeszkoleniu * * Strona 365 z 374 51. płk WITKOWSKI MAREK WACŁAW 1946 ZSRR GRU sie 85 52. płk WOROŻBIT ZBIGNIEW MIKOŁAJA 1942 ZSRR KGB lip 80 53. płk ZADORA JERZY KAZIMIERZ 1953 brak danych o przeszkoleniu * * 54. płk ŻYŁOWSKI ZDZISŁAW ANTONI 1940 ZSRR GRU cze 78 Strona 366 z 374 Aneks nr 24 Notatka na temat płk. Aleksandra Makowskiego Płk dr Aleksander Makowski (ur. 7.02.1951) - w latach 1972-1990 funkcjonariusz Departamentu I MSW: ? 1972-1975 - Wydział I (amerykański) Departamentu I MSW ? 1975-1976 - studia podyplomowe na Harvard School of Law (pod legendą doktoranta Instytutu Nauk Prawnych PAN - w ramach wymiany naukowej), interesował się wówczas centralą CIA; ? 1 XI 1976-28 II 1978 - II Sekretarz Stałego Przedstawicielstwa PRL przy ONZ w Nowym Jorku, przeszedł do pracy w sekretariacie ONZ; ? VI 1985-1988 - Naczelnik Wydziału XI Departamentu I MSW; ? 1988-1990 - pracownik Ambasady PRL w Rzymie; ? 1990 - zwolniony z MSW; ? X 1992 r. -współpracownik Zarządu I UOP (wywiad) do 2001 r.; ? przez cały okres od 1990 r. związany z służbami cywilnym i wojskowymi RP (chwali się tym, że jest wykorzystywany jako ekspert i konsultant); ? 1990-1995 pracownik Inter Comerce Sp. z o.o.; ? 1995-1998 pracownik Impart Sp. z o.o.; ? w 1997 r., kiedy premier Jerzy Buzek chciał powołać Jacka Merkla na Ministra Transportu i kiedy pojawiły się głosy, że współpracował on z SB, Makowski został poproszony przez premiera o wyjaśnienia. Certyfikat niewinności wystawiał Makowski Merklowi kilkakrotnie (m. in. w 1991 r. kiedy Merkel stracił funkcję ministra w Kancelarii Prezydenta RP); ? 1998-2000 pracownik Inter Comerce Sp. z o.o.; ? od 2000 r. współwłaściciel i pracownik Konsalnet S.A. (wspólnie m. in. z Andrzejem Arendarskim i byłym szefem UOP Jerzym Koniecznym); ? od VIII 2003 Prezes Zarządu Instytutu Bezpieczeństwa Biznesu Sp. z o.o. (firma należąca do grupy Konsalnet, przewodniczącym Rady Naukowej jest prof. Jerzy Konieczny); Strona 367 z 374 ? wiele z biznesowych przedsięwzięć realizuje wspólnie z Rudolfem Skowrońskim, który założył Polską Korporację Handlową (m. in. wspólnie z "FMT", spółką należącą do Grzegorza Żemka). Był (jest?) członkiem do rady nadzorczej PKH; ? bliskimi współpracownikami Makowskiego w biznesie są ludzie PRL-owskiej dyplomacji i służb specjalnych odpowiedzialni za szpiegowanie w USA: Wiesław Bednarz (następca Makowskiego w Wydziale XI Dep. I MSW) - Prezes Zarządu Konsalnet S.A., Absolwent Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, w latach 1980-84 sekretarz Ambasady RP w Waszyngtonie, w latach 1989-92 konsul w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku; Tomasz Banaszkiewicz (Dep. I MSW) - Wiceprezes Zarządu Konsalnet S.A., absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, w latach 1987-91 konsul w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Współpracuje też ze Sławomirem Petelickim, który był jego zastępcą w Wydziale XI; ? niedawno w prasie było głośno o tym, że firma Makowskiego Konsalnet S.A. obsługuje i pomaga Centrum Informacji Aferalnej Andrzeja Leppera; ? Makowski uchodzi obecnie za specjalistę od spraw terroryzmu, rzadko występuje w mediach, ale publikuje w prasie (m. in. w "Tygodniku Powszechnym"); przedstawia się jako zaufany człowiek Amerykanów, a na dowód pokazuje dokumenty CIA dot. operacji antyterrorystycznych w Pakistanie sami Amerykanie zdecydowanie się odeń odcinają podkreślając, że jest niewiarygodny a informacje pochodzące od niego są niepewne. Jest to zarówno oficjalne stanowisko CIA jak i najpoważniejszych ekspertów takich jak Romerstein i Rowny związanych obecnie ze Szkołą J. Lenczowskiego. Informacje ogólne: ? płk Aleksander Makowski był jednym ze zdolniejszych oficerów SB. Na przełomie lat 70. i 80. jego pracą interesowali się osobiście kolejni ministrowie spraw wewnętrznych i najważniejsze osoby w państwie: m. in. Stanisław Kowalczyk, gen. Mirosław Milewski, gen. Czesław Kiszczak, gen. Władysław Pożoga i gen. Wojciech Jaruzelski; ? płk Aleksander Makowski zasłynął przede wszystkim jako Naczelnik Wydziału XI Departamentu I MSW (powstał w styczniu 1978 r.) - przeznaczony był do walki z "dywersją ideologiczną", po wprowadzeniu stanu wojennego zyskał nową formułę (był jakby jednocześnie wywiadem i kontrwywiadem) stając się, obok Biura Studiów MSW, "okrętem flagowym" MSW. W latach 80-tych Wydział XI Dep. I MSW prowadził działania na terenie państw zachodnich (głównie Europa Zachodnia, Strona 368 z 374 Skandynawia i USA) oraz kraju (zwłaszcza w Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu, Szczecinie i Poznaniu); ? bezpośrednim przełożonym płk. Aleksandra Makowskiego był gen. Władysław Pożoga, a efekty pracy Wydziału XI Dep. I przekazywano bezpośrednio KGB; ? płk Aleksander Makowski osobiście nadzorował takie sprawy jak: ? rozpracowanie Biura Brukselskiego "Solidarności", w którym plasował swoją agenturę (m. in. Zdzisława Pietkuna ps. "Irmina" - działacz RMP, szef gabinetu politycznego Aleksandra Halla w rządzie T. Mazowieckiego); ? poprzez rozpracowanie kanałów łączności pomiędzy organizacjami polonijnymi i emigracyjnymi przedstawicielstwami "S" próbował dotrzeć do centrali CIA dążąc w ten sposób do doprowadzenia do takiej sytuacji, że łącznikiem pomiędzy CIA a krajem (chodziło o odbiór i przerzut pieniędzy dla podziemnej "S") będzie osobowe źródło informacji MSW (podobno realizacja tego przedsięwzięcia nie w pełni się powiodła); ? rozpracowanie TKK i kanałów przerzutu sprzętu i pieniędzy (pomocny okazał się przede wszystkim TW ps. "Irmina"); ? prowadził działania zmierzające do przejęcia kontroli nad informatycznym system łączności pomiędzy częścią TKK (grupa Jacka Merkla) a Brukselą (Jerzym Milewskim); ? przynajmniej od 1987 r. prowadził dialog operacyjny z Jackiem Merklem, który odpowiadał za finanse i łączność TKK z Brukselą; ? w 1986 r. płk. Makowski przejął na kontakt (to częsta praktyka Wydziału XI Dep. I MSW) Grażynę Trzosowską TW ps. "Sara Virtanen", działaczkę RMP i "S" z Gdańska, którą w 1982 r. Wydział III KW MO w Gdańsku pozyskał do współpracy, a która okazała się tzw. źródłem manewrowym, docierając szybko i zyskując sympatię Jacka Kuronia, Adama Michnika a przede wszystkim Janusza Onyszkiewicza. W 1988 r. została wysłana do Kanady; znał kulisy i sumy przekazywanych pieniędzy przez Ambasadę USA w Warszawie Bronisławowi Geremkowi, Jackowi Kuroniowi i Januszowi Onyszkiewiczowi; ? na przełomie 1984/1985 płk. Makowski był zaangażowany (choć sam w nich nie uczestniczył) w organizacje spotkań i rozmów Jacka Kuronia z gen. Kiszczakiem w MSW przy ul. Rakowieckiej (legenda - wezwania na przesłuchania); Strona 369 z 374 ? 1987/1988 zaangażował się w projekt "okrągłego stołu", co polegać miało na eliminacji "radykalnych" działaczy podziemia z tzw. głównego nurtu opozycji. Działania operacyjne Wydziału XI zmierzały w takim kierunku, by stało się rękoma znanych i szanowanych działaczy podziemia; ? w 1988 r. uznał, że wszystko jest już przygotowane i "poukładane", powrócił więc do "dyplomacji" i wyjechał na placówkę do Rzymu; ? interesował się i nadzorował proces niszczenia dokumentacji Wydziału XI Dep. I (w IPN znajduje się mikroskopijna część tej dokumentacji). W związku z tą sprawą publicznie pozwala sobie na słowa krytyki pod adresem gen. Pożogi, który wyniósł i sprywatyzował sporą część materiałów Wydziału XI, i czasem publikuje dokumenty Wydziału XI (np. w książkach Henryka Piecucha). Obsada Wydziału XI Dep. I MSW (powstał w styczniu 1978 r.) - przeznaczony był do walki z dywersją ideologiczną, jak też w latach 80-tych prowadził działania na terenie: ??Sławomir Lipkowski (1978-1981) ??Czesław Jackowski (1981-1982) ??Henryk Bosak (1982-1985) ??Aleksander Makowski (1985-1988) ??Wiesław Bednarz (1988-1989) ??Tadeusz Chętko (1989-1990) - potem Chętko został pierwszym konsulem generalnym w Zagrzebiu (w nowopowstałej Chorwacji). Amerykanie ostrzegają przed kontaktami z Aleksandrem Makowskim, którego uznają za bardzo niebezpieczną postać, która w okresie zimnej wojny wyrządziła Stanom Zjednoczonym wiele szkód. _________________ Maciej Powrót do góry Maciej Weteran Forum Dołączył: 02 Wrz 2006 Posty: 1221 Wysłany: Pon Lut 19, 2007 11:10 pm    Temat postu: Strona 370 z 374 Wykaz ważniejszych i częściej używanych skrótów ABW - Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego AR - Armia Radziecka / Armia Rosyjska AWO - Agenturalny Wywiad Operacyjny AWS - Agenturalny Wywiad Strategiczny BAW - Biuro Attachatów Wojskowych BBW - Biuro Bezpieczeństwa Wewnętrznego BGŻ - Bank Gospodarki Żywnościowej BZ - Brygada Zmechanizowana CAW - Centralne Archiwum Wojskowe CBI - Centralny Bank Informacji CBT - Centrum Bezpieczeństwa Teleinformatycznego CFE - [Traktat o ograniczeniu] sił konwencjonalnych w Europie CIA - Centralna Agencja Informacyjna [USA] CZInż. - Centralny Zarząd Inżynierii CZT - Centrum Zabezpieczenia Technicznego DW - Dywizja Zmechanizowana FMW - Federacja Młodzieży Walczącej FR - Federacja Rosyjska GRU - Główny Zarząd Wywiadu [wojskowy wywiad ZSRR / Federacji Rosyjskiej] GZP - Główny Zarząd Polityczny [[Ludowego] Wojska Polskiego] HiO - "Honor i Ojczyzna" IC MON - Instytucje Centralne Ministerstwa Obrony Narodowej IPN - Instytut Pamięci Narodowej JW - jednostka wojskowa KC - Komitet Centralny KG - Komenda Główna / Komendant Główny KGB - Komitet Bezpieczeństwa Państwowego [ZSRR] KGP - Komenda Główna Policji KK - Kodeks Karny KP - Komisariat / Komenda Policji KPN - Konfederacja Polski Niepodległej KPP - Komenda Powiatowa Policji Strona 371 z 374 KRLD - Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna / Korea Północna KW - kontrwywiad KWP - Komenda Wojewódzka Policji LDZ - Lubuska Dywizja Zmechanizowana LK - lokal kontaktowy LWP / WP - [Ludowe] Wojsko Polskie MKiS - Ministerstwo Kultury i Sztuki MON - Ministerstwo / Minister Obrony Narodowej MSP - Ministerstwo Skarbu Państwa MSW - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych MSZ - Ministerstwo Spraw Zagranicznych MW - Marynarka Wojenna MWGzZ - Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z Zagranicą NAL - Narodowa Armia Ludowa [NRD] NATO - Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego NBP - Narodowy Bank Polski NIK - Najwyższa Izba Kontroli NN - nieznany NRD - Niemiecka Republika Demokratyczna NSZZ - Niezależny Samorządny Związek Zawodowy ON - obrony narodowej ONZ - Organizacja Narodów Zjednoczonych OPK - Obrona Powietrzna Kraju OPP - oficer pod przykryciem OWP - Organizacja Wyzwolenia Palestyny OZ - osoba zaufana OZI - osobowe źródło informacji PAI - Polska Agencja Informacyjna PAIZ - Polska Agencja Inwestycji Zagranicznych PAP - Polska Agencja Prasowa PC - Porozumienie Centrum PG - przestępczość gospodarcza PGW - Północna Grupa Wojsk [Armii Radzieckiej / Rosyjskiej] PiS - Prawo i Sprawiedliwość Strona 372 z 374 p.k./pk - pod kryptonimem PKN - Polski Koncern Naftowy PO - Platforma Obywatelska POW - Pomorski Okręg Wojskowy PRL - Polska Rzeczpospolita Ludowa PZ - Pułk Zmechanizowany PZPR - Polska Zjednoczona Partia Robotnicza [komunistyczna] RB - Rada Bezpieczeństwa [ONZ] RdR - Ruch dla Rzeczpospolitej RFN - Republika Federalna Niemiec RP - Rzeczpospolita Polska RSW - Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza "Prasa-Książka-Ruch" ["Ruch"] RUSW - Rejonowy Urząd Spraw Wewnętrznych SA/S.A. - spółka akcyjna SB - Służba Bezpieczeństwa [PRL] SG - Sztab Generalny SKW - Służba Kontrwywiadu Wojskowego SLD - Sojusz Lewicy Demokratycznej SOR - Sprawa Operacyjnego Rozpracowania SOS - Sprawa Operacyjnego Sprawdzenia SOW - Sprawa Operacyjnego Wyjaśnienia SOW/ŚOW - Śląski Okręg Wojskowy SOZ - Sprawa Operacyjnego Zabezpieczenia SP - Sprawa Problemowa SPW - służba poza wojskiem STASI - służba bezpieczeństwa NRD SWW - Służba Wywiadu Wojskowego SZ - Siły Zbrojne TKK - Tymczasowa Komisja Koordynacyjna [NSZZ "Solidarność"] TOK - Teczka Ochrony Kontrwywiadowczej TPPR - Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej TV - telewizja TVN - telewizja TVN TVP - Telewizja Polska Strona 373 z 374 TW - tajny współpracownik UE - Unia Europejska UKS - Urząd Kontroli Skarbowej UOP - Urząd Ochrony Państwa USA - Stany Zjednoczone Ameryki Północnej USD - dolar amerykański WAT - Wojskowa Akademia Techniczna WKS - Wojskowy Klub Sportowy WLiOP - Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej WNP - Wspólnota Niepodległych Państw WOPlot. - Wojska Obrony Przeciwlotniczej WOW - Warszawski Okręg Wojskowy WP / LWP - [Ludowe] Wojsko Polskie WS/WSP - współpracownik WSG - Wrocławski Sąd Garnizonowy WSI - Wojskowe Służby Informacyjne Wpisz - Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania im. L. Koźmińskiego WSW - Wojskowa Służba Wewnętrzna ZIOTP - Zakład Inwestycji Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego ZETO - Zakład Elektronicznej Techniki Obliczeniowej ZNP - Związek Nauczycielstwa Polskiego ZNTK - Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego ZSiA - Zarząd Studiów i Analiz ZSRR - Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich ZUR - Zakład Usług Remontowych ZWW - Zarząd Wywiadu Wojskowego ZSRR/ZSRR - Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich/Sowieckich ŻW - Żandarmeria Wojskowa Strona 374 z 374 =----------------------------------- PRZEWODNICZĄCY KOMISJI WERYFIKACYJNEJ ANTONI MACIEREWICZ Raport o działaniach żołnierzy i pracowników WSI Aneks nr 16 Zidentyfikowane osoby współpracujące niejawnie z żołnierzami WSI w zakresie działań wykraczających poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP Marek BARTKOWIAK Plasował osoby związane z WSI w firmach. Jako prawnik brał udział w pracach nad projektem ustawy reprywatyzacyjnej. Andrzej BILIK Dziennikarz, redaktor naczelny "Dziennika Telewizyjnego", ambasador w Algierii. Głównym jego zadaniem była praca typowniczo-werbunkowa. Zdzisław BOBIATYŃSKI Zastępca dyrektora departamentu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. W roku 1992 udzielał WSI informacji nt. Ośrodka Studiów Wschodnich. Michał GÓRSKI Pracownik PKN Orlen (2004-2005), kancelarii prawniczej White&Case (2005), BUMAR Sp. z o.o. (2005-2006), sekretarz Ambasady RP w Rzymie od sierpnia 2006. Maciej GÓRSKI Jako dziennikarz na zlecenie szefa WSI K. Malejczyka realizował zadania związane z kształtowaniem wizerunku Sił Zbrojnych w środkach masowego przekazu. Wiceprezes PAI. Ambasador. Grzegorz GRABOWSKI Prowadził działalność typowniczą w Banku Rozwoju Eksportu. Andrzej GROTH Profesor historii. Wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego. Zdzisław GRZELAK Wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego, dyrektor Ośrodka Łączności z Cudzoziemcami Absolwentami Polskich Szkół Wyższych. Zajmował się typowaniem i werbowaniem cudzoziemców absolwentów polskich uczelni oraz cudzoziemców pracujących w polskich uczelniach. Grzegorz HOŁDANOWICZ Dziennikarz. Oferował oficerom WSI łamy "Raportu". Andrzej HOSZARD Jako dyrektor firmy przeładunkowej Nord Technik brał udział w przeładunkach ropy naftowej w związku z tzw. aferą paliwową. Anna Grażyna JAROCH Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego" (1995-1997). Marek J˘DRYS Dyplomata. Realizował zadania związane z wpływaniem na ambasadora w kierunku pożądanym przez WSI. Pomagał plasować wskazane osoby na placówkach dyplomatycznych. Marek Tomasz KACPROWICZ Pracując w Impexmetalu, przekazywał informacje z zakresu działalności spółki i osób w niej zatrudnionych. Podejmował się plasowania w spółce osób wskazanych przez WSI. Adam KAPICA Jako wiceprezes ZUS nadzorował kontrakt z Prokomem. Piotr KARPIŃSKI Pracownik Biura Klubu Parlamentarnego SLD (sekretarz Komisji Gospodarki i Infrastruktury) w latach 2003-2005. WSI podejmowały działania mające na celu uplasowanie go w strukturze MSZ. Andrzej KIŃSKI Monitorował środowisko dziennikarskie. Na łamach prowadzonego miesięcznika "Nowa Technika Wojskowa" zamieszczał materiały prasowe o charakterze lobbingu związanego z kontraktem na kołowe transportery opancerzone "Rosomak". Borys KISLER Jako dyrektor Kredyt Banku utworzył oddział w Gdyni w celu ustanowienia swojego oficera prowadzącego dyrektorem. Krzysztof KLASA Pracownik Impexmetalu w 1991 r. Na skutek poparcia przez WSI został szefem BRH w Hadze. Jarosław KOCISZEWSKI Korespondent "Życia Warszawy", "Rzeczpospolitej" PR, TVP, IAR. Rozpracowywał podmioty gospodarcze. Kazimierz KOTASIAK Przekazywał WSI informacje związane z działalnością spółki Elektrim na terenie kraju. Marcin KRZYSZYCHA Dziennikarz gazety "Express Fakty" oraz pracownik Stowarzyszenia Wspólnota Polska, a następnie Kancelarii Senatu RP. Dostarczał wywiadowi wojskowemu informacji dotyczących funkcjonowania Kancelarii Senatu. Jan KULISZ Wieloletni pracownik depart amentu kadr w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Pracownik polskiej placówki dyplomatycznej w Casablance blisko współpracujący z Piotrem Nurowskim ps. "Tur". Andrzej LEDWOCH Dziennikarz PAP (1989-1991), "Trybuny Ludu" (1991), "Nowej Europy" (1991-1994), następnie "Super Expresu" i "Gazety Bankowej". Zamieszczał artykuły mające kształtować wizerunek WSI wg tez przygotowanych przez oficerów Służb i przez nich autoryzowane. Jan LITWIŃSKI Pracownik LOT przekazujący informacje z zakresu działalności spółki i jej struktury organizacyjnej. Po skandalu o charakterze korupcyjnym skierowany do Air Polonia. Andrzej MACENOWICZ Jako członek Zarządu PKN Orlen konsultował z oficerami "preferencje" WSI w zakresie dostaw ropy dla koncernu. Oferował im możliwość umieszczania wskazanych osób w spółce. Andrzej MADERA Dziennikarz "Nowin" i "Ładu". Jako prezes Zarządu "Nafty Polskiej" zawarł dwie umowy prywatyzacyjne z niemiecką firmą POC AG. Marek MAGOWSKI Komendant Straży Miejskiej w Warszawie. Prowadził działalność typowniczo-werbunkową. Grzegorz MICUŁA Dziennikarz "Gromady. Rolnik Polski". Współdziałał w rozpracowywaniu mniejszości narodowych w Polsce. Edward MIKOŁAJCZYK Dziennikarz, pracownik koncernu ITI. Typował dziennikarzy do współpracy z WSI. Tadeusz MRÓWCZYŃSKI Brał udział w operacji przejęcia przez WSI spadku po bezpotomnie zmarłym obywatelu Kanady pochodzącym z Polski. Andrzej MUSZYŃSKI Pracownik sekretariatu Urzędu Rady Ministrów. Andrzej NIERYCHŁO Dziennikarz "ITD", "Kuriera Polskiego", "Pulsu Biznesu". Współpracował z WSI od roku 1983. Brał udział w próbach wykorzystania na rzecz WSI struktur medialnych organizowanych przez Z. Solorza. Jerzy Marek NOWAKOWSKI Pracownik Ośrodka Studiów Międzynarodowych Senatu RP. Dyrektor Programu V Polskiego Radia. Zastępca redaktora naczelnego "Wprost". Dokonywał analiz sytuacji w organizacjach pozarządowych i partiach politycznych, charakteryzował przywódców PiS i PO. Piotr NUROWSKI Dyplomata. Współpracownik Z. Solorza. Kształtował program "Polsatu" zgodnie z wytycznymi przekazywanymi przez gen. Malejczyka. Maciej PACUŁA Pracownik naukowy Instytutu Dziennikarstwa UW. Wskazywał WSI studentów w celach werbunkowych. Tadeusz PAWLAK W 1999 r. instruowany przez oficerów WSI, by zataić wieloletnią współpracę z Zarządem II w ankiecie bezpieczeństwa osobowego. W 2002 r. po złożeniu fałszywego oświadczenia lustracyjnego mianowany ambasadorem w Mińsku. Sławomir PRZĄDA Dziennikarz Teleexpressu, Polskiego Radia i TV. Współtworzył grupę dziennikarzy realizujących zadania informacyjne na korzyść WSI. Podjął działania na rzecz utworzenia Biura Prasy i Reklamy mającego zatrudniać osoby wskazane przez WSI. Rozpracowywał rynek prasy, radia i TV. Tomasz ROMANIUK Pracując w LOT, przekazywał informacje dotyczące prywatyzacji spółki, a także zestawienia personelu zatrudnionego w placówkach zagranicznych. Robert RZESOŚ Jako dyrektor techniczny Centrum Finansowo-Bankowego pośredniczył w rozmowach z inwestorami zamierzającymi lokować przedstawicielstwa w budynku KC. Pośredniczył w zdobywaniu programów komputerowych o przeznaczeniu biurowym. Ireneusz SEKUŁA W 1970 r. został przeszkolony na kursie AWO w ośrodku szkolenia Zarządu II. W 1973 r. przeszkolony w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji rezydenta AWO. Rafał Edward STEFFEN Prezes Polskiej Agencji Informacyjnej SA, doradca prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Leasingowego SA. Dyrektor Gabinetu ministra szefa Rządowego Centrum Studiów Strategicznych Lecha Nikolskiego. Milan SUBOTIĆ Dziennikarz TVP ("Panorama"), dyrektor programowy TVN. Jan SUWIŃSKI Jako pracownik w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą informował WSI o wszelkich zmianach prawno-organizacyjnych dotyczących wydawania koncesji na prowadzenie działalności handlowej z zagranicą. Jarosław SZCZEPAŃSKI Jako dziennikarz TVP (zastępca dyrektora TAI) informował WSI o planach w zakresie zmian personalnych co do zagranicznych korespondentów TVP. Po opuszczeniu telewizji oferował WSI gotowość infiltracji "Rzeczpospolitej" lub "Wprost" bądź "innej związanej z jego profesją instytucji". Andrzej SZELĄG Dyrektor Centrum Obsługi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Stanisław Jan SZUMSKI Zwerbowany w 1977 roku. Jako pracownik Towarzystwa "Polonia" w latach 70. i 80. rozpracowywał środowisko polonii amerykańskiej. Jerzy TEPLI Dziennikarz, korespondent PR i TV, współtwórca powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego". Henryk WĄSIKOWSKI Opracował dla WSI koncepcję stworzenia prywatnego centrum działań gospodarczych w Polskiej Strefie Stabilizacyjnej w Iraku. Andrzej WENDRYCHOWICZ Organizował spółkę Dom Polski, która obok działalności biznesowej miała zapewniać możliwość plasowania wskazanych osób. Jacek WOJNAROWSKI Pracownik Polservice. Od 1986 r. przebywał jako przedstawiciel tej firmy w Iraku, gdzie zajmował się problematyką związaną z irackim przemysłem zbrojeniowym. W 1991 r. był dyrektorem naczelnym Fundacji Solidarności im. Batorego. Jakub WOLSKI W latach 1990-1991, pracując w MSZ typował kandydatów m.in. spośród redaktorów "Wolnej Europy". Konsultant MSZ w Radzie Europy. Grzegorz WOŹNIAK Dziennikarz TVP. Redaktor utworzonego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego". Daniel WÓJTOWICZ Dziennikarz "Przeglądu Tygodniowego", "Sztandaru Młodych". W 1983 r. Jako jedyny dziennikarz "Sztandaru Młodych" otrzymał akredytację w centrum prasowym obsługującym wizytę papieża w Polsce. Otrzymał wówczas zadania typownicze. Wykorzystywany do rozpracowania środowiska dziennikarskiego. Od kwietnia 1985 r. w Wydziale Prasy KC PZPR. Stanisław WYROŻEMSKI Pośrednik w handlu sprzętem specjalnym. Oskarżony o zawarcie fikcyjnej umowy w związku z dostawą uzbrojenia do Birmy. Planowano wystąpienie do prokuratora generalnego RP w sprawie uchylenia aresztu. Bogusław ZALEWSKI Dyrektor Międzynarodowych Targów Poznańskich. Zarejestrowany jako współpracownik Zarządu II Sztabu Generalnego. Jan ZAŁUSKA Przedsiębiorca (dyrektor PZ Carpatia, pełnomocnik firmy Riedrich). Przekazywał WSI ustalony procent zysków z zarządzanych firm. Zawarł z WSI umowę na udzielenie mu pożyczki. Andrzej ZAWISTOWSKI Pracownik Bumaru. Po okresie pracy dyplomatycznej tworzył struktury koncernu tytoniowego Reynolds Tobbaco w Polsce. Maciej ZIĘBA Wykładowca KUL. Obecnie pracownik samorządowy Urzędu Wojewódzkiego. W roku 1995 zarejestrowany jako współpracownik. Oficerowie WSI uplasowani poza wojskiem i skierowani do działań, które wykraczały poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP: Janusz BRODNIEWICZ Dyrektor w Fundacji Kultury oraz współtwórca spółki Dom Polski. Jako pracownik TVP informował WSI o sytuacji w telewizji publicznej. Władysław DANIŁOWICZ Wieloletni pracownik Zarządu II Sztabu Generalnego. W roku 1999 skierowany został pod przykrycie do MSZ. Edyta MALUTA-GĘSIOR Dziennikarka "Trybuny Śląskiej" i powołanego przez WSI "Przeglądu Międzynarodowego". Mariusz MARCZEWSKI Sekretarz komisji sejmowej ds. służb specjalnych 1996. Edward WOJTULEWICZ Od 1989 r. dyrektor generalny Impexmetalu (kierował pracą G. Żemka - "Dika"), zatrudniał w Impexmetalu oficerów pod przykryciem. Tomasz WRÓBEL Dyrektor biura marketingu klienta korporacyjnego PKO BP. *Zacytowany fragment Raportu znajduje się na s. 338-346 tego dokumentu. =-== _________________ Maciej Powrót do góry Wyświetl posty z ostatnich: Wszystkie Posty1 Dzień7 Dni2 Tygodnie1 Miesiąc3 Miesiące6 Miesięcy1 Rok Najpierw StarszeNajpierw Nowsze         Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni  1, 2 Strona 2 z 2 Skocz do: Wybierz forum ----------------Dyskusje ogólnePrezentacja działaczyWspomnienia, RelacjeODESZLI NA WIECZNĄ WARTĘPAMIĘTAMYGALERIAEncyklopedia Solidarności ? OGÓLNE----------------LINKI stron w necie, do których warto zaglądaćREGULAMIN/OGŁOSZENIAKącik patriotycznyLEKTURA, PUBLIKACJEFilm Dokumenty Bezpieki----------------Publikacje SOR-y, Akta, DokumentyTeczki RozpracowywanychSOR "Ośmiornica", IPN Ka 079/11Akta Stasi Wydział Wschodni SW----------------Дискуссионный форумGaleria Wydziału Wschodniego Historia----------------Pierwsza Polska Dywizja Pancerna generała Maczka  Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz dołączać plików na tym forum Możesz ściągać pliki na tym forum Załóż bezpłatnie forum phpbb2 lub phpbb3 na Forumoteka.pl Skrypty forum - przewodnik po wyborze i instalacji Fretki: zaskakująco inteligentne zwierzęta! Historia Hamburgera: od Amerykańskiego Klasyka do Światowego Fenomenu Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group