Forum  Strona Główna

 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Instytuty pod okiem specsłuzb

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Jadwiga Chmielowska
Site Admin


Dołączył: 02 Wrz 2006
Posty: 3642

PostWysłany: Wto Maj 11, 2010 4:52 pm    Temat postu: Instytuty pod okiem specsłuzb Odpowiedz z cytatem

Witajcie:

w załączniku jest petycja (zapoznajcie się z nią) odnośnie powstrzymania wprowadzenia ustawy o nauce w obecnym kształcie, a w każdym razie sprzeciw wobec niej i konieczność jej poprawienia. Bradzo Was proszę roześlijcie ją gdzie się da z prośbą do ludzi o nadsyłanie na mail: slawka@twarda.pan.pl lub ippan@o2.pl (prof. dr hab. Mieczysława Irena Boguś; Instytut Parazytologii PANPrzewodnicząca KZ 818; NSZZ Solidarność przy IP PAN)
maili z poparciem dla petycji:
IMIE NAZWISKO, TYTUŁ NAUKOWY (JEŚLI KTOŚ MA), INSTYTUCJA GDZIE PRACUJE lub ZAWÓD + POPIERAM PETYCJĘ

w petycji zostały wypunktowane szczególnie kuriozalne rzeczy jak np szczyt wszystkiego czyli:

Delegowanie funkcjonariuszy służb specjalnych do instytutów badawczych

„Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze służb podlegających ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych mogą zostać oddelegowani do pełnienia służby w instytucie badawczym”



A co oni tam niby mają do roboty???.



Nadto:

12.05.2010 o 14:15 w siedzibie Instytutu Parazytologii PAN w Warszawie (ul. Twarda 51/55 - b. blisko Dworca Centralnego) odbędzie sie spotkanie przedstawicieli różnych instytutów (głównie PAN) z różnych miast, m. innymi będzie prezentacja dotycząca reformy, zapowiedziana jest obecność prasy i być może uda się ściągnć kogoś z Kancelarii Prezydenta.

Pozdrawiam Anna Janeczko
IFR PAN Kraków



Szanowny Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
p/o Prezydenta RP

Szanowny Panie Marszałku,
W dniu 30.04.2010 Parlament RP zakończył prace nad pakietem ustaw reformujących naukę w Polsce:
1) o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju,
2) o Narodowym Centrum Nauki,
3) o instytutach badawczych,
4) o Polskiej Akademii Nauk,
5) o zasadach finansowania nauki.

Ustawy te zostały przekazane do podpisania Panu jako pełniącemu obowiązki Prezydenta RP.

Wśród polskich naukowców panuje powszechne przekonanie, że nasza nauka wymaga gruntownej reformy a także racjonalnego oraz znacząco zwiększonego finansowania. Dlatego z wielkimi nadziejami oczekiwaliśmy na ostateczny efekt prac legislacyjnych w tym zakresie. Oczekiwaliśmy również, że uwagi i wnioski jakie kierowaliśmy do MNiSW, zostaną potraktowane z należytą uwagą. Któż bowiem lepiej od nas, osób mających bogate doświadczenie pracy naukowej zarówno w kraju jak i w licznych ośrodkach zagranicznych a przez to dysponujących wiedzą o różnych rozwiązaniach systemowych, wie co nam przeszkadza w zwiększeniu efektywności naszej pracy oraz czego potrzebujemy.
Niestety, ostateczny wynik tych prac jest mocno rozczarowujący.


Wysokość nakładów na naukę
Przygotowane ustawy nie gwarantują zwiększenia nakładów na naukę. Brak też rozwiązań zwiększających szanse polskich naukowców na finansowanie badań w ramach grantów UE. Ponieważ jednym z kryteriów oceny wniosków przez komisje konkursowe UE jest sytuacja finansowa jednostek naukowych chcących grant realizować, dramatycznie niskie budżety polskich placówek naukowych przekreślają szanse na sfinansowanie nawet wybitnych wniosków grantowych z Polski. Polskie jednostki naukowe nie są bowiem w stanie zapewnić wymaganego przez UE wkładu własnego stanowiącego 25% wartości całego projektu. I w ten oto sposób kraj nasz wpłacając składkę do budżetu UE dofinansowuje badania naukowe prowadzone w krajach znacznie od nas bogatszych.


Zarobki pracowników naukowych
Efektem wprowadzenia ustaw reformujących będzie drastyczne pogorszenie warunków płacowych pracowników PAN, i tak już od lat opłacanych na najniższym możliwym poziomie.

Konsekwencją Art. 104 ustawy o PAN:
„Zasady wynagradzania pracowników instytutów określa się w zakładowych układach zbiorowych pracy albo w zakładowych regulaminach wynagradzania”
w sytuacji narastającego kryzysu gospodarczego, spadku wpływów do budżetu państwa i konieczności cięć wydatków budżetowych, będzie drastyczne obniżanie płac pracownikom naukowym aż do poziomu ustawowej płacy minimalnej (1317 zł brutto). Już obecnie w niektórych instytutach PAN profesorowie otrzymują wynagrodzenie zasadnicze 2770 zł brutto (dla porównania Powiatowe Urzędy Pracy oferują zarobki brutto na stanowiskach: sprzątaczka 2000 zł, pomoc kuchenna 2800 zł, sprzedawca kasjer 2500 zł). Art. 104 oznacza również w praktyce likwidację tzw. trzynastej pensji.
Nie do przyjęcia jest argumentacja, że instytuty mają swobodę ustalania wynagrodzeń na drodze umów pracowników z dyrekcją. Przy utrzymującym się od lat bardzo niskim poziomie finansowania placówek naukowo-badawczych PAN nie waloryzowanym o współczynnik inflacji, nie pokrywającym często nawet kosztów utrzymania budynków oraz specjalistycznego sprzętu niezbędnego do prowadzenia badań, swoboda ustalania wynagrodzeń nie istnieje.
Zastanawia nierówność w traktowaniu pracowników naukowych PAN i pracowników uczelni publicznych zatrudnionych na analogicznych stanowiskach - na uczelniach tych obowiązuje bowiem zróżnicowana, zależna od stopnia naukowego, a ponadto zawierająca mechanizm waloryzowania, siatka płac. Jednakże i tu dotacje przekazywane przez MNiSW na systemowe podwyżki płac na uczelniach nigdy nie pokrywały faktycznych kosztów podwyższenia uposażeń.


Koszty reformy
W sytuacji narastającego kryzysu gospodarczego należy poważnie rozważyć zasadność wprowadzania w życie tej bardzo kosztownej reformy.
MNiSW przewiduje znaczne zwiększenie wydatków budżetowych w związku z:
 powołaniem Narodowego Centrum Nauki - koszt 24 500 000 zł
 konsolidacją i reorganizacją majątku PAN - koszt 25 700 000 zł.

Brak jest dostępnych danych o wydatkach budżetowych związanych z:
 zmianami w strukturze i funkcjonowaniu NCBR ,
 działaniem Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych,
 restrukturyzacją, komercjalizacją, prywatyzacją i likwidacją instytutów badawczych,
 powołaniem Komitetu Polityki Naukowej, który będzie pomagał ministrowi nauki i szkolnictwa wyższego w wypełnianiu jego dotychczasowych obowiązków.

Należy przypuszczać, że łączne koszty wdrożenia reformy w związku z zaplanowanym rozrostem struktur administracyjnych mogą okazać się znacząco wyższymi od oszacowanych przez MNiSW w 2008 r.

Czy takie rozbudowywanie administracji jest merytorycznie uzasadnione?
Ile to będzie kosztować polskiego podatnika?


Niepokojące zapisy w ustawach
W przegłosowanych ustawach znajduje się wiele nieprzemyślanych zapisów. Konsekwencje niektórych z nich mogą być wysoce szkodliwe nie tylko dla ludzi nauki lecz również i dla całego społeczeństwa. Niektóre z zapisów nasuwają podejrzenie o niezgodność z Konstytucją RP.
Poniżej kilka najbardziej niepokojących zapisów.


Walka z wielozatrudnieniem kadry naukowej
Ustawodawca postanowił ustawowo zlikwidować wielozatrudnienie pracowników naukowych we wszystkich placówkach naukowych. Ustawodawca nie dokonał jednak analizy przyczyn zjawiska wielozatrudnienia i nie dostrzegł, że wynika ono z uwłaczająco niskich zarobków ludzi nauki a nie z ich pracoholizmu czy niepohamowanej żądzy pieniędzy.

Zgodnie z art. 94 nowej ustawy o PAN, podjęcie dodatkowego zatrudnienia czy działalności gospodarczej przez pracowników naukowych (łącznie z pracownikami mianowanymi) bez uprzedniej zgody dyrektora instytutu zagrożone jest wypowiedzeniem stosunku pracy. W myśl tego artykułu w praktyce uzyskanie zgody Dyrektora instytutu na dodatkowe zarobkowanie nie będzie możliwe, ponieważ znowelizowana ustawa nakłada na Dyrektora instytutu obowiązek informowania o udzielonej zgodzie radę kuratorów odpowiedniego Wydziału PAN, a informacja ta będzie uwzględniana przy ocenie instytutu:

„ Dyrektor instytutu przedstawia do wiadomości odpowiedniej rady kuratorów wydziału właściwego ze względu na specjalność naukową instytutu informację o pracownikach, o których mowa w ust. 3-6. Informacja ta jest uwzględniana przy ocenie instytutu, o której mowa w art. 28 ust. 4 pkt 1.”

Z kolei zapis:

„Podjęcie przez pracownika naukowego dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub prowadzenie działalności gospodarczej bez uzyskania wcześniejszej zgody dyrektora jednostki naukowej stanowi podstawę rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem w jednostce naukowej stanowiącej podstawowe miejsce pracy”

nie uwzględnia sytuacji pracowników naukowych, którzy podjęli działalność gospodarczą przed wprowadzeniem wymogu uzyskania zgody. W momencie wejścia w życie ustawy pracownikom tym formalnie będzie można zarzucić złamanie prawa choć de facto sytuacja ta powstanie całkowicie bez ich winy, a ponieważ prawo nie może działać wstecz efektem będą procesy i żądania odszkodowawcze za bezprawne rozwiązanie stosunku pracy. Z zapisu ustawy nie wiadomo również ile czasu miałby taki pracownik na podjęcie decyzji i ewentualną rezygnację z dodatkowego zatrudnienia czy zaprzestanie działalności gospodarczej. Ustawodawca „zapomniał”, że likwidacja działalności gospodarczej jest procesem bardzo skomplikowanym i długotrwałym.
Ustawodawca uznał także, że powyższy zakaz nie obejmuje pracowników naukowych, którzy podejmują dodatkowe zatrudnienie w urzędach państwowych i innych instytucjach wyszczególnionych w art. 94 ust.6. Takie podejście rodzi jednak pytanie czy nie nastąpiło tu naruszenie zasady konstytucyjnej równości obywateli wobec prawa.

W przypadku państwowych instytutów badawczych zapisy dotyczące walki z wielozatrudnieniem znalazły się w art. 45 i 47 ustawy o instytutach badawczych.
Również w przygotowanym 30 marca 2010 r. przez MNiSW projekcie ustawy o szkolnictwie wyższym znalazł się podobny zapis. Tu z kolei, tym nauczycielom akademickim będącym organem jednoosobowym uczelni publicznej (rektor, dziekan) i jednocześnie prowadzącym działalność gospodarczą, którym ciała kolegialne uczelni odmówiły na to zgody, ustawodawca zamierza nakazać zaprzestanie działalności gospodarczej w terminie 2 miesięcy nie biorąc pod uwagę faktu, iż jest to żądanie niewykonalne, zwłaszcza w sytuacji gdyby musiało się to wiązać ze zwolnieniem zatrudnianych pracowników.

Odrębnym zagadnieniem jest zgodność z Konstytucją RP zapisów ograniczających prawo pracowników naukowych zatrudnionych w jednostkach naukowych do prowadzenia działalności gospodarczej. Podstawą ustroju gospodarczego Rzeczpospolitej Polskiej jest społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej. Wolność gospodarcza przysługuje każdemu na równych prawach. Wolność prowadzenia działalności gospodarczej należy do wolności konstytucyjnie chronionych. Wolności tego rodzaju mogą być ograniczane tylko w drodze ustaw i tylko wtedy, gdy jest to konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te w świetle art. 32 Konstytucji nie mogą naruszać istoty wolności. Ustawodawca nie ma zatem pełnej swobody we wprowadzaniu ograniczeń w wykonywaniu działalności gospodarczej. Ograniczenia mogą być wprowadzane tylko ze względu na ważny interes publiczny. Nakładane przez państwo ograniczenia muszą wynikać z rzeczywistej potrzeby i być wprowadzane dla dobra ogółu. Możliwe są więc, gdy swoboda działalności gospodarczej godzi w jakikolwiek interes uznany przez ustawodawcę za zasługujący na obronę, a istnieją racjonalne względy oraz merytoryczne uzasadnienie ograniczenia. Przez interes publiczny należy rozumieć interes wszystkich ludzi w państwie, gdzie zapewniona jest realizacja określonych, legitymowanych interesów ogółu, zorganizowanego w konkretnej postaci z poszanowaniem wolności jednostki jako niezbywalnej części składowej dobra publicznego.
Ustawodawca nie uzasadnił konieczności ograniczenia wolności gospodarczej tej części społeczeństwa jaką są pracownicy naukowi.


Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym
Zgodnie z art. 110 ustawy o PAN oraz art. 45 ustawy o instytutach badawczych:

„ Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym może być rozwiązany również z innych ważnych przyczyn, po uzyskaniu zgody rady naukowej instytutu.”

Pojęcie „inne ważne przyczyny” jest bardzo szerokie. Ustawodawca nie sprecyzował:
 w jaki sposób powinien być rozwiązany stosunek pracy,
 jakiego rodzaju przyczyny stanowić mogą uzasadnienie zwolnienia
 właściwości organu jednostki naukowej, który powinien wyrazić zgodę na rozwiązanie stosunku pracy z „innej ważnej przyczyny”.

Istnieje więc poważne niebezpieczeństwo, że przepis ten będzie wykorzystywany w celu pozbycia się profesorów z różnych względów „niewygodnych”.


Przyznawanie grantów badawczych przez NCN
W art. 24. ustawy o NCN czytamy:

„W szczególnych przypadkach Koordynator Dyscyplin, po zasięgnięciu opinii Zespołu Ekspertów, może dokonać zmian kolejności projektów badawczych na liście rankingowej. Koordynator Dyscyplin przedkłada Dyrektorowi do zatwierdzenia zmienioną listę rankingową wraz z pisemnym uzasadnieniem.”

Interesująca jest również treść art. 31 tejże ustawy:

„Koordynator Dyscyplin zamieszcza na stronie podmiotowej Centrum w Biuletynie Informacji Publicznej informacje o wnioskach złożonych w konkursach na realizację projektów badawczych i wynikach tych konkursów zawierające:
1) tytuł złożonego wniosku;
2) imię i nazwisko kierownika projektu badawczego oraz nazwę podmiotu, o którym mowa w art. 10 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, będącego wnioskodawcą;
3) pozycję na liście rankingowej uzyskaną przez projekt badawczy skierowany do finansowania;
4) wysokość środków finansowych proponowanych do przyznania na poszcze¬gólny projekt badawczy przez Koordynatora Dyscyplin i przyznanych przez Dyrektora.”

Z powyższych zapisów wynika, że w rękach Koordynatorów Dyscyplin znajdzie się ogromna władza: to oni będą proponować wysokość środków na dany grant, oni też będą mogli zmieniać kolejność projektów badawczych na liście rankingowej. Pojęcie „w szczególnych przypadkach” jest całkowicie nieostre i pozostawia ogromne pole do nadużyć.
Co więcej, zmieniając kolejność na liście rankingowej można wpływać nie tylko na los poszczególnych osób ale i na los całych jednostek badawczych ponieważ po reformie finansowanie badań odbywać się będzie tylko poprzez granty.

Likwidacja stanowiska docenta
Ustawodawca likwiduje stanowisko docenta w instytutach PAN (art. 88 ustawy o PAN) oraz w instytutach badawczych ( art.43 ustawy o instytutach badawczych).

Jak ustawodawca zamierza rozwiązać problem osób obecnie zatrudnionych na stanowisku docenta?
Czy mogą oni zostać zdegradowani do adiunkta?
Jaki wpływ ta zmiana będzie miała na ich zarobki?


Komercjalizacja wyników badań
Zgodnie z art. 83 ustawy o PAN:

„Akademia i jej instytuty mogą, w celu komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych oraz prowadzenia działań z zakresu transferu technologii i promocji nauki, za zgodą ministra właściwego do spraw nauki, tworzyć spółki, obejmować lub nabywać i posiadać udziały oraz akcje spółek handlowych.”

Czy pomyślano o zabezpieczeniu przed zakupem akcji podmiotu i/lub wejściem w spółkę z podmiotem będącym w złej kondycji finansowej?


Delegowanie funkcjonariuszy służb specjalnych do instytutów badawczych
Niepokojąca jest treść art. 39 ustawy o instytutach badawczych:

„Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze służb podlegających ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych mogą zostać oddelegowani do pełnienia służby w instytucie badawczym”

Brak określenia, iż dotyczy to wyłącznie instytutów związanych z obronnością i bezpieczeństwem kraju oznacza w praktyce możliwość oddelegowania funkcjonariuszy służb do każdego instytutu badawczego.


Planowana nowelizacja ustawy o szkolnictwie wyższym

Minimum kadrowe
W przygotowanym przez MNiSW projekcie ustawy o szkolnictwie wyższym zdumienie budzi następujący zapis:

„Art. 1
8) po art. 9 dodaje się art. 9a – 9c w brzmieniu:
Art. 9a.
2. Podstawowa jednostka organizacyjna uczelni prowadząca studia pierwszego
stopnia o profilu zawodowym może zaliczyć do minimum kadrowego, w
miejsce nauczyciela akademickiego posiadającego tytuł naukowy lub
stopień naukowy doktora habilitowanego lub osoby, o której mowa w art.
115 ust. 2, dwie osoby posiadające stopień naukowy doktora.

3. Podstawowa jednostka organizacyjna uczelni, o której mowa w ust. 2, może
zaliczyć do minimum kadrowego, w miejsce nauczyciela akademickiego
posiadającego stopień naukowy doktora, dwie osoby posiadające tytuł
zawodowy magistra i znaczne doświadczenie zawodowe zdobyte poza
uczelnią w dziedzinie związanej z kierunkiem studiów.

4. Liczba osób, o których mowa w ust. 2 lub 3, nie może przekroczyć 50%
osób zaliczanych do minimum kadrowego, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 9 pkt 3, w grupie nauczycieli akademickich
posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora
habilitowanego lub osób, o których mowa w art. 115 ust. 2, a także 50%
osób zaliczonych do grupy nauczycieli akademickich posiadających
stopień naukowy doktora.”

Jak widać ma powrócić czas zamienników:
2 doktorów = 1 profesor
2 magistrów = 1 doktor.

Czemu nie pójść dalej:
2 licencjatów = 1 magister
2 studentów = 1 licencjat
2 maturzystów = 1 student itd.
Konsekwentnie idąc w tym kierunku można wyliczyć, że jednego profesora można zastąpić 256 przedszkolakami. Jest to teza równie uprawniona jak ta, że 2 doktorów dysponuje łączną wiedzą odpowiadającą wiedzy 1 profesora.


Nierówne traktowanie doktorantów i pracowników naukowych
Uwagę zwraca następujący zapis:

„137) w art. 200 ust. 3 – 5 otrzymują brzmienie:
4. Doktoranci otrzymujący stypendium, o którym mowa w ust. 1, mogą
podejmować i wykonywać pracę zarobkową. W szczególnych przypadkach,
uzasadnionych tokiem studiów doktoranckich, na wniosek kierownika studiów
doktoranckich, rektor uczelni lub dyrektor placówki naukowej mogą uzależnić
prawo otrzymywania stypendium od niewykonywania pracy w pełnym wymiarze
czasu pracy przez uczestników studiów doktoranckich.”

Dziwi bowiem nierówne traktowanie przez autorów projektu ustawy doktorantów i pracowników naukowych: o ile pracownikom naukowym nie wolno podejmować dodatkowego zatrudnienia (patrz wyżej) o tyle doktorantom otrzymującym stypendium wolno wykonywać pracę zarobkową. Brak też ograniczeń dla doktorantów w prowadzeniu działalności gospodarczej. Stanowi to ewidentne naruszenie równości obywateli RP wobec prawa.


Szkodliwość wprowadzenia KNOW
Uważamy również, że bardzo szkodliwym dla polskiej nauki będzie wprowadzenie Krajowych Naukowych Ośrodków Wiodących (KNOW) a także system ich finansowania.

„Art. 84a. 1. Podstawowa jednostka organizacyjna uczelni prowadząca badania naukowe na
najwyższym poziomie w określonej dziedzinie nauki, powiązane z prowadzonymi studiami doktoranckimi o najwyższej jakości, może uzyskać status Krajowego Naukowego Ośrodka Wiodącego, zwanego dalej „KNOW”.
5. KNOW jest dofinansowywany z dotacji na zadania projakościowe, o której mowa w art. 94b ust.1 pkt 1.

Art. 94b. 1. W budżecie państwa jest określana dotacja na dofinansowanie zadań
projakościowych (dotacja projakościowa), przeznaczona na:
1) dofinansowanie jednostek organizacyjnych mających status KNOW, w tym z tytułu dodatku do wynagrodzenia dla pracowników oraz specjalnych stypendiów naukowych dla uczestników stacjonarnych studiów doktoranckich oraz specjalnych stypendiów naukowych dla studentów.”

Zwracamy uwagę na to, że status KNOW ma być przyznawany całym placówkom naukowym a nawet Centrom naukowym, a więc dużym i bardzo zróżnicowanym strukturom, w których znajdą się zarówno najlepsze w Polsce zespoły badawcze jak i zespoły reprezentujące średni poziom (niejednokrotnie znacznie niższy niż poziom analogicznych zespołów w innych placówkach naukowych, którym status KNOW nie zostanie przyznany). Przekazanie zwiększonego finansowania zespołom mało wydajnym naukowo tylko dlatego, że organizacyjnie wchodzą w skład placówki o statusie KNOW będzie równoznaczne z marnotrawieniem środków.

Rozsądnym zabiegiem promującym rozwój badań naukowych mogło by być opracowanie algorytmu podziału środków w ramach dotacji podstawowej na działalność naukową tak aby promowane były najlepsze merytorycznie zespoły badawcze, a nie całe ośrodki naukowe.



W związku z powyższym zwracamy się do Pana z petycją o:

• odesłanie do Trybunału Konstytucyjnego już uchwalonych ustaw celem zbadania ich zgodności z Konstytucją RP,
• spowodowanie dopracowania nieprecyzyjnych zapisów,
• spowodowanie wyeliminowania z uchwalonych już ustaw oraz z projektu ustawy o szkolnictwie wyższym szkodliwych społecznie zapisów.



prof. dr hab. Mieczysława Irena Boguś
Instytut Parazytologii PAN
e-mail: slawka@twarda.pan.pl


prof. dr hab. Marian Srebrny
Instytut Podstaw Informatyki PAN
e-mail: marians@ipipan.waw.pl


prof. dr hab. Grzegorz Węgrzyn
Wydział Biologii Uniwersytetu Gdańskiego
e-mail: wegrzyn@biotech.ug.gda.pl

_________________
Jadwiga Chmielowska Przewodnicz?ca Oddzia?u Katowice i Komitetu Wykonawczego "Solidarnosci Walcz?cej"
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Strona Główna -> Dyskusje ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz dołączać plików na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum